ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.64K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

และวันนี้เป็นวันที่เธอต้องย้ายไปอยู่ที่คอนโดใหม่ โดยมีป๊อปที่อาสาไปรับถึงบ้านและขนของมาส่งให้ถึงที่

 

 

 

" แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่ช่วยจัดของอะ " ป๊อปถามย้ำอีกครั้ง

 

 

 

" คร้าบบบ เดี๋ยวแก้วจัดการเอง " แก้วยิ้มขอบคุณก่อนจะยกของที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยเข้าไปในบ้าน

 

 

 

" งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ป๊ากับม๊านัดทานข้าวหนะ " ป๊อปพูด แก้วเหล่ตามองทำสายตาไม่เชื่อ

 

 

 

" หรอ " แก้วแซว ป๊อปยิ้มขำๆ แล้วเอามือมาลูบผมแก้วอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินจากไป

 

 

 

" กว่ามันจะไป  กูนี่รอกันจนจะหลับ " ทันทีที่ป๊อปลงลิปไป โทโมะก้ขนสัมภาระของตัวเองมากองไว้ที่หน้าห้องของแก้ว แล้วบ่นเสียงดังจนแก้วหงุดหงิด

 

 

 

" โห้ยย บ่นอะไรนักหนา ให้อยู่ด้วยก้บุญเท่าไหร่แล้ว เอ๊า ขนเข้ามา " แก้วชักสีหน้าใส่อย่างเซ็งในอารมณ์ก่อนจะเปิดประตูกว้างให้โทโมะขนของเข้ามา

 

 

 

" ไม่คิดจะช่วยกันหน่อยหรอวะ " เพื่อนหนุ่มออกปากบ่นอีกครั้ง เมื่อตัวเองต้องยกของหนักๆอยู่หลายๆรอบ

 

 

 

 

" ก็อยู่ที่สบายๆไม่ชอบ อยากจะย้ายบ้านเองทำไมหละ ช่วยไม่ได้ " และเธอก็ไม่คิดที่จะช่วยจริงๆ หนำซ้ำยังเดินส่ายก้มข้ามของของเขาเข้าห้องตัวเองไปอีก

 

 

 

 

ทั้งคู่ใช้เวลาจัดของอยู่ตลอดทั้งวันจนเสร็จเรียบร้อย ก็เริ่มจะหิวโซ

 

 

 

" มีอะไรกินบ้างวะ " ด้วยความถือวิสาสะ เขาดันเปิดประตูพรวดเข้ามาจนเธอตกใจสะดุ้ง เด่งตัวขึ้นมาจากเตียง

 

 

 

" โห้ยยยย ทำไมไม่เคาะประตูวะ คนอื่นเค้าตกอกตกใจหมด " แก้วโวยใส่ แล้วเดินเข้ามาผลักโทโมะให้ไปคุยกันนอกห้องนอน

 

 

 

" แหมะ ทำเป็นตกอกตกใจ กุจะอ้วก " ร่างสูงเหล่ตามองแบะปากอย่างหมั่นไส้ 

 

 

 

" เอ้า ก้กุเป็นผู้หญิงหนิ " 

 

 

 

 

" เออ เรื่องของแก ชั้ลหิว จะกิน " เขาเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อรู้ว่าถ้าพูดต่อไปคงจะไม่จบแน่นอน

 

 

 

" แล้วยังไง บอกชั้ลแล้วจะได้กินหรอ " แก้วยืนกอดอกถามกลับ

 

 

 

 

" อะไรวะ แล้วในห้องไม่มีอะไรบ้างเลยหรือไง ทำไมไม่จัดเตรียมให้มันเรียบร้อยหละ ไอสะบงสะเบียงอะไรเนี่ยมันก้ต้องมีให้พร้อม  " โทโมะพูดพลางทำท่าทางเหมือนเจ้านายตำหนิลูกน้อง

 

 

 

 

" นี่ยังมีหน้ามาพูดจาแบบนี้อีกนะ ชั้ลให้อยู่ร่วมห้องด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว นี่ดีนะที่คอนโดมันมีสองห้องนอน ไม่งั้นชั้ลจะให้แกนอนหน้าห้องนู้นแหละ " 

 

 

 

 

" อย่ามาเหิมเกริมนะครับ อย่าลืมสิว่าผมอมความลับของคุณไว้อยู่ " เขาก้าวเข้ามาหาเธอช้าๆจนเธอหลังชนฝาไร้ทางสู้

 

 

 

 

" โห้ยยยยยยยย !!! แล้วจะยังไง ! " แก้วนิ่วหน้ารำคาญ แต่ก้ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

" ไปซื้อข้างมาบริการสิ ข้างใต้ยังเปิดอยู่ไป๊ " โทโมะพูดพลางชี้นิ้วไม่ที่ประตู

 

 

 

" จะกินก้ลงไปซื้อเองสิวะ  " แล้วใช่เรื่องอะไรที่คนอย่างเธอต้องทำให้กับเขาด้วยหละ

 

 

 

 

" ไม่เป็นไร ซื้อเองก็ดะ แต่เรื่องอาจถึงหูย่าอ่อนนะ " สิ้นคำโทโมะ แก้วก้เดินพรวดพลาดออกไปซื้อข้าวให้โทโมะทันที

 

 

 

 

เกือบครึ่งชั่วโมงก็กลับมาพร้อมกับข้าวสองกล่องและต้มจืดหนึ่งถุง เธอจัดแจงให้ถ้วยใส่จานแล้วมาตั้งไว้บนโต๊ะ

 

 

 

 

" เชิญค่ะ !!!!" เธอตะโกนเรียกอีกฝ่ายที่นั่งยกเท้าเกยโต๊ะรับแขก ใบหน้าหล่อยิ้มร่าสมใจก่อนจะเดินมานั่งตรงข้ามเธอ

 

 

 

 

" นี่ ! ไอหมอนั่นมันเป็นใคร " เขาถาม

 

 

 

" หมอนั้นหนะหมอไหน " เธอพูดพลางกินพลาง

 

 

 

 

" ก็ไอที่มันมาส่งแกอะ พี่มันชื่อป๊อปอะ " เขาถามไปก้กินไป

 

 

 

 

" เพื่อนพี่ก้อง ทำไม " 

 

 

 

 

" ชั้ลชอบฟางหวะ  ช่วยกันท่าหมอนั้นให้หน่อยดิ ชั้ลรู้มามันชอบฟาง " แล้วอยู่ๆเขาก้พูดขึ้นมาจนเธอแทบสำลัก

 

 

 

 

" 55555555 โอ้ยยตายๆๆๆ โอ้ยยยอย่าไปยุ่งกับมันเล๊ยยยย แกจีบมันไม่ตืดหรอก " ด้วยความที่เธอเป็นเพื่อนสนอทกับฟาง เธอย่อมรู้ดีว่าเพื่อนของเธอชอบแบบไหนและคนแบบไหนที่จะพิชิตใจฟางได้

 

 

 

 

" เห้ย! ชั้ลไม่ขำนะ ช่วยจริงจังหน่อยดิ  อยากให้เรื่องถึงหูย่าอ่อนหรือไง " สีหน้าท่าทางของเขาเริ่มจริงจังจนเธอขำไม่ออก

 

 

 

 

 

" นี่ ! ก้ชั้ลบอกแล้วไง ว่าอย่าไปยุ่งกับมันเถอะ " เธอเองก็เตือนเขาด้วยความหวังดี

 

 

 

 

" ไม่ ! ชั้ลชอบฟางจริงๆ อยากได้เป็นแฟนด้วย " เขาก็ยังยืนยันเสียฃหนักแน่นคำเดิม

 

 

 

 

" เออ ก็แล้วแต่ละกัน " 

 

 

 

 

" และแกก็ต้องช่วยชั้ลด้วย กันกมอนั่นออกจากฟางซะ ถ้าแกไม่ทำ ชั้ลจะเอาเรื่องแกไปบอกย่าอ่อน " พูดจบเขาก็ลุกขึ้นไปทันที ปล่อยให้อีกฝ่ายนั่งคิดหนักอยู่เพียงลำพัง

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา ..... ที่ร้านของแก้วและฟาง ทั้งคู่จัดระเบียบและดูความเรียบร้อยของร้านกันเสร็จ ก็เริ่มช่วยกันคิดวิธีโปรโมทร้านกัน

 

 

 

 

" สวัสดีครับสาวๆ " สักพักก็มีเสียงหล่อจากหนุ่มคนเดิมเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับถุงขนม

 

 

 

 

" โห้พี่ป๊อป ซื้อของกินมาเพียบเลยยย " แก้วรู้งานรีบเดินไปรับขนมจากป๊อปแล้วเดินไปในครัว

 

 

 

 

" ไงเรา ลูกค้าเข้าร้านบ้างแล้วยังวันนี้ " ป๊อปยิ้มหล่อแล้วนั่งลงใกล้ๆฟาง ฟางเขยิบหนี

 

 

 

 

" จะเข้าได้ยังไง เพิ่งจะเปิดร้านเป็นวันแรก " ฟางพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

" อ่อออ  แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่ " ป๊อปถามต่อ

 

 

 

 

" คิดเรื่องโปรโมทร้านกันอยู่คะ " ฟางตอบแล้วทำเป็นไม่สนใจ มองดูเอกสารตรงหน้าต่อ

 

 

 

 

" พี่ช่วยได้น๊าาา ถ้าฟางต้องการหนะ " พี่ป๊อปเสนอ

 

 

 

 

" ไม่ดีกว่าคะ ฟางกับแก้วเราทำกันเองได้ " ฟางเชิดไม่สน แก้วที่แอบฟังอยู่ได้จังหวะก็รีบเดินเข้ามา

 

 

 

 

" แล้วถ้าพี่ป๊อปช่วย จะช่วยยังไงคะ " แก้วถามแล้วยักคิ้วเปิดทางให้ป๊อป

 

 

 

 

" พี่สาวพี่เป็นนางแบบ  ถ้าได้ใส่ชุดของที่ร้านแล้วถ่ายรูปลงโซเชี่ยล พี่ว่าคงจะเรียกความสนใจได้เลยนะ " ป๊อปบอก ฟางนิ่งไป เริ่มจะเห็นด้วยกับแผนของป๊อป แต่ก็ยังวางฟอร์มอยู่

 

 

 

 

" เห้ยดีเลยพี่ ถ้าได้แบบนี้จริงๆ แปปเดียวได้ลูกค้าเต็มร้านแหงๆเลย " แก้วเห็นด้วยและอยากจะทำตามวิธีของป๊อปจริงๆ

 

 

 

 

" ไม่อะ เราทำกับเองก็ได้ " ฟางยังหยิ่งอยู่

 

 

 

 

" แก โอกาสดีแล้วนะ จะไปหานางแบบฟรีๆไม่ได้แล้วนะ คิดดีๆสิ " แก้วกระซิบบอก ฟางนิ่ง คิดหนัก

 

 

 

 

" เก็บเอาไปคิดกันก่อนก็ได้ครับ ถ้ายังไงบอกพี่ได้ตลอดเลยนะ พี่ไปทำงานก่อน " พี่ป๊อปส่งสายตากันกับแก้วให้ช่วยเคลียร์ทางให้ แก้วขยิบตาตอบรับ

 

 

 

 

" ชั้ลไม่ชอบหน้าหมอนี้เลยอะ ให้พี่ก้องหาคนอื่นให้ได้มั้ยวะแก " ฟางเริ่มออกอาการ

 

 

 

 

" เป็นอะไร ทำไมอยู่ๆไม่ชอบขี้หน้าเค้าหละ " แก้วยิ้มขำๆ ฟางทำหน้าหงุดหงิดใส่แล้วเดินกลับเข้าไปหลังร้าน

 

 

 

 

Oh my honey  เสียงสัญญาณเตือนเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามา แก้วเงยหน้ามอง แล้วก็ต้องถอนหายใจยาวเมื่อเห็นคนตรงหน้า

 

 

 

" ชั้ลบอกให้แกกันท่า ไม่ใช้ให้เปิดทาง " ชายหนุ่มตรงเข้ามาด่าทันทีที่เห็นหน้าเธอ

 

 

 

" จะกันท่าบ้าอะไรหละ ชั้ลก็ต้องขอความช่วยเหลือจากเค้าอยู่ คิดสิคิด " แก้วด่ากลับ 

 

 

 

" ไม่รู้หละ ยังไงแกก็ต้องช่วยชั้ล " เขาไม่ยอม แก้วขมวดคิ้วจนผูกโบว์

 

 

 

" แก้ว ลูกค้ามาหรอ " ฟางได้ยินเสียงคนคุยกันจึงเดินออกมาหน้าร้าน เมื่อโทโมะเห็นฟางในชุดสวยที่เดินเข้ามาหาตนเรื่อยๆก็ถึงกับสตั้นหยุดนิ่ง ราวกับโลกกำลังหยุดหมุน สายตาของเขาจับจ้องมองไปที่เธอเพียงคนเดียวโดยไม่ชายตามองสิ่งรอบข้างใดๆเลยแม้แต่น้อย

 

 

" เอ่ออ  ผมชื่อโทโมะครับ " เขามองเธอตาหวานเยิ้ม ฟางมึนงงมองหน้าแก้วอย่างหาคำตอบ

 

 

 

" เพื่อนชั้ลเอง ชื่อโทโมะ " แก้วแนะนำ แล้วสะกิดโทโมะให้ได้สติ

 

 

 

" อ่อ ตามสบายเลยนะโมะ ^^" ฟางยิ้มหวานให้ แล้วเดินกลับเข้าไปหลังร้าน

 

 

 

" ครับ " เขาตอบเธอเสียงหวาน และยังคงมองตามแผ่นหลังของหญิงสาวที่ค่อยๆเดินจากเขาไป

 

 

 

" แหวะ กุจะอ้วก ทีหลังอย่ามาพูดครับให้ชั้ลได้ยินอีกนะ  คลื่นไส้ " แก้วทำท่าทางสะอิดสะเอียน พะอืดพะอม 

 

 

 

 

" ชั้ลพูดกับเค้า ไม่ได้พูดกับแก  ... มานี่ !!! มีอะไรให้ดู " แล้วอยู่ๆ มือหนาของเขาก็จับข้อมือเล็กๆของเธอก่อนจะลากออกจากร้านมา

 

 

 

 

" เท่ป่ะ ! " ทั้งคู่หยุดอยู่ตรงหน้ารถคันหรูสีดำที่เงางามราวกับเพิ่งถอยมาใหม่ๆ

 

 

 

" รถใครวะ ส๊วยสวย " แก้วมองรถคันนั้นตาแวว มันสวยจริงๆซค่งเธอไม่อาจปฏิเสธได้เลย

 

 

 

 

" ของชั้ล! " เขากระซิบบอกแก้วอย่างภูมิใจ เธอหันขวับกลับไปมองเขาด้วยสีหน้าแววตาที่อึ้ง ไม่อยากจะเชื่ออออ

 

 

 

 

" อย่าบอกนะ ว่าเงินสามแสนนั้น... " แก้วอึ้งตาค้าง 

 

 

 

 

" ^^ yea  Madam  " 

 

 

 

 

" ไอ้โทโมะ  !!! นี่แกบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมซื้อรถแพงแบบนี้ จะเอาเงินที่ไหนไปผ่อน " แก้วอยากจะบ้าตายให้ได้ๆ

 

 

 

 

" ขอโทษครับ พอดีผมซื้อสด ไม่ได้ผ่อน ไม่ต้องกังวลครับ " 

 

 

 

 

" แต่มันหลายล้านเลยนะ " แก้วแทบจะกระอักเลือดแทน

 

 

 

 

" เออออ เอาน๊า แล้วชั้ลจะมารับมาส่งแกทุกวัน เพราะชั้ลจะได้มาเห็นหน้าฟางทุกเช้าเย็น " เขาโอบบ่าเธอพาเดินเข้าไปในร้าน

 

 

 

 

" แก ชั้ลว่าเรื่องฟาง .... " แก้วจะเตือนโทโมะอีกครั้งแต่ก็ไม่ทัน

 

 

 

 

" คุณฟาง ทำอะไรอยู่หรอครับ " เพราะเขาดันเดินล่ำหน้าเธอไปหาฟางซะแล้ว ....

 

 

 

 

 

 " - - ! " 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา