ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

 

                    ในวันต่อมา  แผนการณ์ลวงกำลังจะเริ่มขึ้น  เมื่อหนุ่มหน้าหล่อ มาดผู้ดีอย่างป๊อป หอบหิ้วกระเฉ้าชุดใหญ่มาให้ย่าอ่อน แต่กลับเจอกับหมอการินที่กำลังทำการตรวจสุขภาพของย่าอ่อนอยู่ก่อนแล้ว 

 

 

 

                    " สวัสดีครับย่าอ่อน " ป๊อปจ้องมองไปที่หมอการิน ก่อนจะละสายตามาที่ย่าอ่อนแล้วยกมือไหว้  ย่าอ่อนมองป๊อปตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยกมือรับไหว้

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อป ^^" หญิงสาวยิ้มร่า แล้วลุกจากโซฟาจะเดินมาหาป๊อปด้วยท่าทีกระดี๊กระด๊า จนย่าอ่อนเหลือบมองหลานสาวอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

                    " ยัยแก้ว จะทำอะไรก็อย่าให้มันเกินหน้าเกินตานัก เกรงใจพี่หมอบ้าง " ย่าอ่อนมองแรง  แก้วยิ้มแหยๆ ก่อนจะจูงมือป๊อปมานั่งข้างๆตน  ป๊อปยิ้มหล่อใส่ย่าอ่อนแล้ววางกระเฉ้าไว้บนโต๊ะรับแขก ย่าอ่อนมองด้วยหางตาก่อนจะเฉิดหน้าใส่แล้วหันไปยิ้มกับหมอการิน 

 

 

 

 

                    " หมอทานมื้อเช้ามาแล้วยัง อยู่ทานกับย่ามั้ย " ย่าอ่อนพูดเสียงหวาน

 

 

 

 

                    " ยังเลยครับ ... ผมกะจะมาฝากท้องที่นี่พอดี " หมอการินพูด 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปทานมื้อเช้ามาแล้วยังคะ .. อยู่ทานกับแก้วมั้ย " แก้วยั่วย่าอ่อน ก๊อปคำพูดย่าอ่อนมาเป๊ะ 

 

 

 

 

                    " ยังเลยครับ...พี่กะจะมาฝากท้องที่นี่พอดี " ป๊อปเองก็รับมุขทันที 

 

 

 

                    " แต่ชั้ลไม่ได้ชวน ! " ย่าอ่อนเริ่มโมโห 

 

 

 

 

                    " ย่าคะ ย่าพูดแบบนี้แล้วพี่ป๊อปแฟนแก้วเค้าจะคิดยังไงกันหละคะ " แก้วทำเสียงอ้อนๆก่อนจะซบไหล่ป๊อปขอความเห็นใจ

 

 

 

 

                    " หึ ! ชั้ลไม่เชื่อหรอกว่าไอ้หนุ่มนี่จะเป็นแฟนของเอ็ง  " ย่าอ่อนพูดเสียงแข็ง แก้วเงิบหน้าหงายไปทันที

 

 

 

                    " เราเพิ่งจะคบกันหนะครับ แต่ผมก็ตามจีบน้องเค้ามานานแล้ว  " ป๊อปรีบแก้ตัว 

 

 

 

                    " นี่พ่อหนุ่ม ย่านะแก่แล้วนะ อย่าคิดว่าละครน้ำเน่าที่พวกเธอกำลังเล่นสดตบตาย่าอยู่ ย่าจะดูไม่ออก " ย่าอ่อนพูดตรง เล่นเอาทั้งแก้วทั้งป๊อปหน้าหงายกันไปเลย 

 

 

 

 

                    " ย่าจะไม่เชื่อก็ตามใจ แต่แก้วกับพี่ป๊อปเราเป็นแฟนกันจริงๆ " แก้วยืนยันเสียงแข็ง ปั่นหน้านิ่งไม่ให้มีพิรุธ 

 

 

 

 

                    " หรอ.... แกจะบอกว่าแกสองคนรักกัน ? " ย่าอ่อนทำหน้าไม่เชื่อ

 

 

 

                    " ค่ะ/ครับ" ทั้งคู่ยืนยัน

 

 

 

 

                    " ก็ดีสิ งั้นก็บอกพ่อบอกแม่มาขอยัยแก้วซะซิ " ย่าอ่อนพูด ป๊อปแก้ว หันหน้ามองกันแบบจะเอายังไงต่อดี 

 

 

 

                    " เอ่ออ .. " ป๊อปอึกอักอึกอัก หันมามองแก้ว มองย่าอ่อนสลับกัน 

 

 

 

                    " ถ้าเธอไม่มาขอ ชั้ลก็ไม่อยากจะตัดสิทธิ์ผู้ชายดีๆอย่างหมอการิน " ย่าอ่อนพูดอย่างผู้ชนะ 

 

 

 

                    " ย่าคะ แต่... " แก้วจะแย้ง

 

 

 

                    " จบ ! " ย่าอ่อนเสียงดุใส่แก้ว จนอีกฝ่ายจ๋อยไปทันที 

 

 

 

                    " แต่ถ้าผมจะคบกับแก้ว... " ป๊อปยังไม่หยุด

 

 

 

                    " ดูกันไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเป็นแฟนกัน ถ้าอยากจะได้มันก็มาขอกับชั้ลนี่ ! " 

 

 

 

                    " ย่าอะ " แก้วฟึดฟัดเสียอารมณ์ลุกเดินออกไปจากวงสนทนา ป๊อปยิ้มแหยๆแล้วลุกตามแล้วออกไป 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปดูสิ ทำแบบนี้แล้วแก้วไม่แย่หรือไง มีผู้ชายมาวนไปเวียนมาอยู่แบบนี้ แก้วจะทำการทำงานได้ยังไง " หญิงสาวนิ่มหน้าขมวดคิ้ว ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตต่อดี 

 

 

 

                    " ใจเย็๋นน๊าา  เราก็นอกรอบสิ ไปจัดการกันนอกรอบไง " ป๊อปกระซิบกระซาบข้างหูแก้ว แก้วยิ้มร้ายทันที 

 

 

 

                    " เออใช่ ทำไมแก้วคิดไม่ได้เนี่ย " แก้วค่อยโล่งอกไปทันที

 

 

 

 

                    ปัก ! 

 

 

 

                    " โอ้ยย " อยู่ๆก็มีอะไรไม่รู้มาโดนหัวของป๊อป จนชายหนุ่มเลือดซิบ

 

 

 

                    " ไอบร้าเอ้ย " เมื่อป๊อปก้มหน้าลงเพราะมึนหัว แก้วจึงเหลือบเห็นใครบางคนที่เป็นตนเหตุให้ป๊อปต้องเจ็บตัว 

 

 

 

                    " โฮ  ใครปาหินมาเนี่ย " ป๊อปจ้องมองหาสิ่งของบางอย่างที่มากระแทกศีรษะของตนจนเธอก้อนหินขนาดกลางที่ตกลงข้างๆป๊อป 

 

 

 

                    " พวกสุนัขข้างบ้านเนี่ยแหละคะ สงสัยขุ้ยเขี่ยหาอาหารหนักไปหน่อย หินเลยกระเด็น " แก้วเหลือบมองเพื่อนหลังบ้านแล้วด่าไปพลาง จนเจ้าตัวเริ่มหมั่นไส้ เธอเลยทำหน้าทะเล้นใส่แล้วโอบป๊อปกลับเข้าบ้านทันที