ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                  และวันนี้ก็เป็นเหมือนอีกวันที่ย่าอ่อนบังคับให้แก้วต้องออกมาทานข้าวข้างนอกกับผู้หมวดก้อง แต่ดูท่าทางว่าผู้หมวดคนนี้เธอจะเข้าได้เข้าเข็มได้ดีกว่าหมออย่างหมวดการิน 

 

 

 

" พี่ก้องคะ  ทานผักเยอะๆนะคะ " เธอแสร้งทำเสียงหวานพร้อมกันกับตักกับข้าวในกับผู้หมวดก้อง 

 

 

 

" ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้หละคะ น้องแก้่วคนสวย " มือหนาของหมวดก้องเอื้อมมาบีบจมูกโด่งของหญิงสาวอย่างหมั่นเคี้ยว

 

 

 

" แก้วหละอยากจะรู้จริงๆ ว่าถ้าย่าอ่อนรู้ว่าพี่ก้องกับแก้วรู้จักกันจะทำยังไงต่อ " เธอกินข้าวอย่างอร่อย ไม่ต้องนั่งเกร็งเหมือนอยู่กับชายอื่น เพราะผู้หมวดก้อง เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนสมัยมัธยม และสนิทกันมาก เพราะอยู่ชมรมอนุรักษ์สัตว์น้ำเหมือนกัน

 

 

 

" หึหึ  แล้วทำไมย่าอ่อนถึงอยากจะให้แก้วแต่งงาน ออกแนวบังคับเลยนะเนี่ย " หมวดก้องสงสัยเลยซักถามตามสัญชาตญาณของพนักงานสืบสวน 

 

 

 

" ไม่รู้สิ เห็นบ่นๆว่าอยากอุ้มหลาน  แต่แก้วยังไม่อยากจะแต่งเลย ยังอยากทำงานต่อไปเรื่อยๆก่อน " เธอพูด 

 

 

 

" แล้วนอกจากพี่แล้วเนี่ย ยังมีใครอีกบ้างมั้ย " หมวดก้องถาม แก้วพยักหน้าหยิกๆ  แล้ววางช้อนก่อนจะหันมาสนใจเล่าให้หมวดก้องฟัง

 

 

 

" มีอีกๆ  มีทั้งหมอการิน เสี่ยเซ้งอะไรนั่น แล้วก็พี่ก้อง  นี่ยังเหลืออีกสองคนนะ ที่แก้วต้องไปทานข้าวด้วยอะ " แก้วใส่อารมณ์

 

 

 

" แปลกพิลึกแหะ  ทำไมถึงอยากให้แก้วแต่งงานขนาดนั้น แล้วอีกอย่างนะ ไอเสี่ยเซ้งอะไรนั่นอย่าไม่ยุ่งด้วยเด็ดขาด " ผู้หมวดก้องออกคำสั่ง 

 

 

 

" ใช่พี่ก้อง ไออาแปะนั่นน่ากลัวมาก วันก่อนแก้วไปด่ามัน มันขู่แก้วด้วยนะ นี่แก้วยังนึกกลัวๆอยู่เลยเนี่ย " แก้วบ่นๆ

 

 

 

" แล้วแก้วจะทำยังไง " หมวดก้องถามต่อ แก้วนิ่งไปครู่นึง

 

 

 

 

" ไม่รู้สิ แต่เพื่อนแนะนำให้แก้วมีแฟนแล้วแกล้งทำเป็นรักกัน แต่งงานกันเพื่อหลอกย่าอ่อนไปก่อน สักพักค่อยบอกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วก็เลิกกัน " แก้วพูด

 

 

 

 

" โห้วว  อย่างย่าอ่อนไม่น่าจะหลอกได้ง่ายๆนะ  แล้วเรื่องของเรา พี่ว่าไม่นานย่าอ่อนก็คงจะรู้ความจริงแน่นอน " หมวดก้องดูไม่เห็นด้วยกับแผนของแก้่วสักเท่าไหร่

 

 

 

" พี่ก้องงง ช่วยคิดหน่อยสิว่าแก้วจะทำยังไงดี  " แก้วเริ่มเครียดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าคนต่อไปที่ย่าอ่อนจะนำเสนอจะเป็นคนที่ไว้ใจได้เหมือนผู้เหมือนก้องหรือเปล่า

 

 

 

 

" ถ้าจะทำแบบนั้นก็ต้องหาคนที่ไว้ใจได้หน่อยนะ  ไม่งั้นพี่กลัวว่ามันจะเสียหายทั้งขึ้นทั้งร่องนะสิ " พี่หมวดก้องเริ่อมเป็นห่วงแก้วขึ้นมา

 

 

 

" งั้นพี่ก้องก็แกล้งมาเป็นแฟนแก้วสิ นะนะ พี่ก้องช่วยแก้วหน่อยนะ " ด้วยความหล่อความล่ำและความเป็นสุภาพบุรุษของหมวดก้อง จึงเป็นที่หมายปองของแก้วที่จะนำพาพี่หมวดก้องมาเป็นกันชนกับย่าอ่อน 

 

 

 

" หึ ไม่ไหวหรอก พี่ถือศิลห้าแก้วก็รู้หนิ " และหนึ่งในนั้นคือห้ามโกหก - - !

 

 

 

 

" --! โธ่วพี่ก้องง  ช่วยแก้วหน่อยไม่ได๊ไง๊ " แก้วยื่นมือไปจับแขนหมวดก้องแล้วเขย่าไปมาเหมือนเด็กอ้อนขอของเล่น 

 

 

 

 

" เอางี้ เดี๋ยวพี่ส่งเพื่อนพี่ไปช่วยแล้วกัน  รับรองว่ามาตรฐานของมันไม่ได้ต่ำไปกว่าพี่แน่นอน " หมวดก้องเสนอ 

 

 

 

 

" แน่ป่าวพี่ก้อง " แก้วเหล่ตามองไม่ค่อยมั่นใจ 

 

 

 

" แน่สิ  นี่เราไม่เชื่อใจพี่แล้วหรอ " หมวดก้องถาม สายตาหมวดก้องที่กระล่อนๆมันทำให้แก้วดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

 

 

 

" ก็พี่ก้องชอบแกล้งแก้วอะ " เธอทำหน้างอลใส่ จนอีกฝ่ายอดหัวเราะไม่ได้ แต่ก็จำใจยอบรับข้อเสนอของหมวดก้องมาพิจารณา 

 

 

 

 

 

ที่บ้านของแก้ว 

 

 

 

 

" เป็นยังไงบ้างง ไปทานข้าวกันอร่อยไหมลูก " ย่าอ่อนยิ้มหน้าบานเดินเข้ามาหาแก้ว ที่เดินเข้าบ้านมากับหมวดก้อง

 

 

 

" อร่อยมากครับ แต่จะอร่อยกว่านี้ ถ้าได้ทานกับย่าอ่อนด้วย " หมวดก้องทำปากหวาน หยอดใส่ย่าอ่อน

 

 

 

" แหมพ่อรูปหล่อ ทำมาเป็นปากหวานกับคนแก่ ฮิฮิ " ย่าอ่อนทั้งเขิลทั้งอายคนทั้งคู่อดขำไม่ได้ 

 

 

 

" งั้นผมขออนุญาตไปทำงานก่อนนะครับ " หมวดก้องยกมือไหว้ลา ย่าอ่อนรับไว้ก่อนจะยิ้มหวานให้กับหมวดก้อง 

 

 

 

" แวะมาหาย่า เอ้ย มาหาน้องบ่อยๆนะลูกนะ " ย่าอ่อนพูดตามหลังหมวดก้องไป 

 

 

 

 

" แก้วว่าย่าน่าจะชอบพี่ก้องนะ " แก้วมองอย่างจับพิรุธ

 

 

 

" อื้อ ย่าว่าน่ารักดี แล้วเอ็งหละ ชอบป๊าวว " ย่าอ่อนถาม 

 

 

 

 

" ถ้าแก้วบอกว่าชอบพี่ก้อง ย่าจะปิดจ๊อบคนอื่นเลยมั้ย " เธอเริ่มต่อรอง

 

 

 

" ไม่อะ ยังไงแกก็ต้องดูตัวให้ครบ จะได้เลือกคนที่ดีที่สุดไง " ย่าอ่อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินหนีไปทันที

 

 

 

" โธ่ ย่าาาาาา  " แก้วเซ็ง เดินหนีกลับเข้าห้องไปเลย 

 

 

 

 

 

ที่โชว์รูมรถหรูแห่งหนึ่ง โทโมะกับเพื่อนชายคนสนิทยืนดูรถคันในฝันกันด้วยสายตาที่เป็นประกายและฉายความอยากได้ออกมาอย่างเห็นได้ชัด 

 

 

 

" ไอโมะ มึงมาดูทุกวันแบบนี้ เค้าจะด่าให้แล้วนะโว้ย เมื่อไหร่จะซื้อสักทีวะ " อัทกระซิบกับโทโมะ แต่สายตาเหลือบมองพนักงานที่มองมาทางทั้งคู่ด้วยสายตาเหยียดๆ

 

 

 

" ซื้อมาซื้อบออะไรเล๊า เงินขาดอยู่ทั้งสามแสน " โทโมะบ่นกลับ แต่สายตายังจ้องมองรถอยู่ตลอด 

 

 

 

" ถ้าไม่ซื้อก็ไม่ต้องมาแล้ว กูอายเค้า " อิททำท่าดึงโทโมะออกจากร้าน

 

 

 

" โห้ยยยย  ก็กูอยากได้ ไม่ได้ก็ขอให้ได้มองกูก็มีความสุขแล้ว ทำให้กูแค่นี้ไม่ได้ไง๊ " โทโมะทำตาเข้มใส่อิท จนอิทต้องยอมอีกตามเคย 

 

 

 

อีกมุมหนึ่งของร้าน สาวสวย ร่างสง่าที่เดินมาพร้อมกับพ่อและแม่ของเธอเข้ามาในร้าน พนักงานตำแหน่งน้อยใหญ่ต่างวิ่งไปรับหน้ากันเป็นแถวๆ 

 

 

 

" สวัสดีคะท่าน สวัสดีครับท่าน " ทั้งหมดกรู่เข้ามาหาชายกลางวัยแล้วยกมือไหว้กันเป็นแถวๆ จนโทโมะและอิทเริ่มหมั่นไส้ที่ไม่ให้ความสนใจกับลูกค่าอย่างพวกตน เลยหันไปมองด้วยสายตาที่เอาเรื่อง 

 

 

 

" วันนี้ผมพาลูกสาวมาดูรถนะครับ พอดีเพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอก " ชายกลางวัยพูดพลางโอบลูกสาวแสนสวยของเธอ 

 

 

 

 

" อิทมึงบอกกูหน่อยสิ ว่านั่นคนหรือนางฟ้ากันวะ " ความสวยของเธอ ทำให้เขาตาค้าง ความหวานของใบหน้าเธอ ทำให้เขาแทบจะน้ำลายไหลออกจากปาก 

 

 

 

" นางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์แน่เลยวะ " อิทเองก็ไม่ต่างกันกับโทโมะ ทั้งสองจ้องมองไปยังหญิงสาวคนนั้นเป็นสายตาเดียวกัน 

 

 

 

" ฟางชอบคันไหน ไปเลือกดูสิลูก " หญิงวัยกลางคนบอกก่อน ฟางพยักหน้าก่อนจะเลือกดูรถไปเรื่อยๆ จนไม่ได้สังเกตว่ามีหนุ่มสองคนที่ยืนมองเธออยู่ตลอดเวลา 

 

 

 

" ป๋าาาา  ฟางชอบคันนี้  " แล้วอยู่ๆเธอก็เดินเข้ามาที่เขา  แต่สายตาของเธอจับจ้องมองไปที่รถคันนั้น ไม่ได้เหลียวมองเขาเลยแม้แต่น้อย  ผิดกับเขาที่มองเธอจนแทบจะลืมหายใจ

 

 

 

" งั้นมาทำสัญญาเลยลูกมา " ป๋ากวกมือเรียกฟางไปหา เธอวิ่งดีใจไปหาพ่อ แต่เขาก็ยังคงมองเธออย่างไม่ละสายตา

 

 

 

 

" กูจะเอาคันนี้ด้วยย " โทโมะพูดลอยๆ สายตาของเขายังมองความเคลื่อนไหวของเธออยู่ตลอด แต่อิทชะงักไปก่อนจะละสายตาจากฟางมามองโทโมะ 

 

 

" แต่เงินมึงยังไม่ครบ " อิทพูด 

 

 

 

 

" ช่างมัน ! " โทโมะพูดจบก็เดินเข้าไปหาพนักงานแล้วขอทำสัญญาซื้อรถทันที 

 

 

 

 

แค่เพียงได้อยู่ในห้องเดียวกัน แต่เพียงได้เห็นความเคลื่อนไหวของเธอ แค่ต้องหาเงินสามแสนมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เป็นไร เขายอม ......

 

 

 

 

"  เอกสารทุกอย่างเรียบร้อยคะ " พนักงานสาวเปรยบอก  แต่สายตาของโทโมะยังคงมองฟาง ที่เดินหายออกไปกับครอบครัว

 

 

 

" ไอเชี้ยโทโมะ เสร็จแล้วโว้ย  มึงจ่ายมัดจำสิวะ " อิทตบหัวโทโมะเรียกสติ 

 

 

 

" มัดจำเชี้ยไรไม่มี !!! " โทโมะโวยเสียงดัง จนพนักงานหันมามอง

 

 

 

" ไม่มีไม่ได้โว้ย มึงสั่งซื้อรถเค้าไปแล้ววววว  " อิทด่า

 

 

 

 

" เชี้ยยย  ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " โทโมะอึ้งไป 

 

 

 

" ไอห่า  แล้วยังเสือกจะจ่ายสด มึงเสียสติไปขนาดนี้เลยหรอวะ " อิทด่ากราดจนพนักงานแอบขำ

 

 

 

 

" แล้วกูจะเอายังไงวะ .... ค่ามัดจำเท่าไหร่ครับ " โทโมะบ่นกับตัวเอง ก่อนจะหันไปถามพนักงาน

 

 

 

 

" คุณกรอกไว้ที่จำนวนห้าแสนคะ หรือจะแก้ไขก็ได้นะคะ " พนักงานสาวพูด โทโมะอึ้ง ตาค้าง สตั้นไป 10 วิ

 

 

 

 

" สมน้ำหน้า " อิทซ้ำเติม

 

 

 

ชายหนุ่มปาดเหงื่อ ก่อนจะยื่นบัญชีธนาคารให้กับอิท 

 

 

 

 

" เชี่ยอิท มึงไปถอนเงินมาให้กูหน่อยดิ " โทโมะพูดเสียงสั่น เขาไม่อยากจะเชื่อว่าความสวยของฟางจะทำร้ายเขาจนหมดตัวขนาดนี้

 

 

 

" มึงไม่เซ็นเช็คเพื่อนพ่อของคุณฟางเค้าหละวะ  5555+ " อิทแซว

 

 

 

" มึงยังมีอารมณ์มาล้อเล่นอีก  ไปกดมา ! " โทโมะหลบสายตาพนักงานสาวด้วยความอาย  ก่อนจะนั่งคิดหนักเรื่องเงินที่ขาดอยู่ สามแสน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา