ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
 
                  และวันนี้ก็เป็นเหมือนอีกวันที่ย่าอ่อนบังคับให้แก้วต้องออกมาทานข้าวข้างนอกกับผู้หมวดก้อง แต่ดูท่าทางว่าผู้หมวดคนนี้เธอจะเข้าได้เข้าเข็มได้ดีกว่าหมออย่างหมวดการิน 
 
 
 
" พี่ก้องคะ  ทานผักเยอะๆนะคะ " เธอแสร้งทำเสียงหวานพร้อมกันกับตักกับข้าวในกับผู้หมวดก้อง 
 
 
 
" ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้หละคะ น้องแก้่วคนสวย " มือหนาของหมวดก้องเอื้อมมาบีบจมูกโด่งของหญิงสาวอย่างหมั่นเคี้ยว
 
 
 
" แก้วหละอยากจะรู้จริงๆ ว่าถ้าย่าอ่อนรู้ว่าพี่ก้องกับแก้วรู้จักกันจะทำยังไงต่อ " เธอกินข้าวอย่างอร่อย ไม่ต้องนั่งเกร็งเหมือนอยู่กับชายอื่น เพราะผู้หมวดก้อง เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนสมัยมัธยม และสนิทกันมาก เพราะอยู่ชมรมอนุรักษ์สัตว์น้ำเหมือนกัน
 
 
 
" หึหึ  แล้วทำไมย่าอ่อนถึงอยากจะให้แก้วแต่งงาน ออกแนวบังคับเลยนะเนี่ย " หมวดก้องสงสัยเลยซักถามตามสัญชาตญาณของพนักงานสืบสวน 
 
 
 
" ไม่รู้สิ เห็นบ่นๆว่าอยากอุ้มหลาน  แต่แก้วยังไม่อยากจะแต่งเลย ยังอยากทำงานต่อไปเรื่อยๆก่อน " เธอพูด 
 
 
 
" แล้วนอกจากพี่แล้วเนี่ย ยังมีใครอีกบ้างมั้ย " หมวดก้องถาม แก้วพยักหน้าหยิกๆ  แล้ววางช้อนก่อนจะหันมาสนใจเล่าให้หมวดก้องฟัง
 
 
 
" มีอีกๆ  มีทั้งหมอการิน เสี่ยเซ้งอะไรนั่น แล้วก็พี่ก้อง  นี่ยังเหลืออีกสองคนนะ ที่แก้วต้องไปทานข้าวด้วยอะ " แก้วใส่อารมณ์
 
 
 
" แปลกพิลึกแหะ  ทำไมถึงอยากให้แก้วแต่งงานขนาดนั้น แล้วอีกอย่างนะ ไอเสี่ยเซ้งอะไรนั่นอย่าไม่ยุ่งด้วยเด็ดขาด " ผู้หมวดก้องออกคำสั่ง 
 
 
 
" ใช่พี่ก้อง ไออาแปะนั่นน่ากลัวมาก วันก่อนแก้วไปด่ามัน มันขู่แก้วด้วยนะ นี่แก้วยังนึกกลัวๆอยู่เลยเนี่ย " แก้วบ่นๆ
 
 
 
" แล้วแก้วจะทำยังไง " หมวดก้องถามต่อ แก้วนิ่งไปครู่นึง
 
 
 
 
" ไม่รู้สิ แต่เพื่อนแนะนำให้แก้วมีแฟนแล้วแกล้งทำเป็นรักกัน แต่งงานกันเพื่อหลอกย่าอ่อนไปก่อน สักพักค่อยบอกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วก็เลิกกัน " แก้วพูด
 
 
 
 
" โห้วว  อย่างย่าอ่อนไม่น่าจะหลอกได้ง่ายๆนะ  แล้วเรื่องของเรา พี่ว่าไม่นานย่าอ่อนก็คงจะรู้ความจริงแน่นอน " หมวดก้องดูไม่เห็นด้วยกับแผนของแก้่วสักเท่าไหร่
 
 
 
" พี่ก้องงง ช่วยคิดหน่อยสิว่าแก้วจะทำยังไงดี  " แก้วเริ่มเครียดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าคนต่อไปที่ย่าอ่อนจะนำเสนอจะเป็นคนที่ไว้ใจได้เหมือนผู้เหมือนก้องหรือเปล่า
 
 
 
 
" ถ้าจะทำแบบนั้นก็ต้องหาคนที่ไว้ใจได้หน่อยนะ  ไม่งั้นพี่กลัวว่ามันจะเสียหายทั้งขึ้นทั้งร่องนะสิ " พี่หมวดก้องเริ่อมเป็นห่วงแก้วขึ้นมา
 
 
 
" งั้นพี่ก้องก็แกล้งมาเป็นแฟนแก้วสิ นะนะ พี่ก้องช่วยแก้วหน่อยนะ " ด้วยความหล่อความล่ำและความเป็นสุภาพบุรุษของหมวดก้อง จึงเป็นที่หมายปองของแก้วที่จะนำพาพี่หมวดก้องมาเป็นกันชนกับย่าอ่อน 
 
 
 
" หึ ไม่ไหวหรอก พี่ถือศิลห้าแก้วก็รู้หนิ " และหนึ่งในนั้นคือห้ามโกหก - - !
 
 
 
 
" --! โธ่วพี่ก้องง  ช่วยแก้วหน่อยไม่ได๊ไง๊ " แก้วยื่นมือไปจับแขนหมวดก้องแล้วเขย่าไปมาเหมือนเด็กอ้อนขอของเล่น 
 
 
 
 
" เอางี้ เดี๋ยวพี่ส่งเพื่อนพี่ไปช่วยแล้วกัน  รับรองว่ามาตรฐานของมันไม่ได้ต่ำไปกว่าพี่แน่นอน " หมวดก้องเสนอ 
 
 
 
 
" แน่ป่าวพี่ก้อง " แก้วเหล่ตามองไม่ค่อยมั่นใจ 
 
 
 
" แน่สิ  นี่เราไม่เชื่อใจพี่แล้วหรอ " หมวดก้องถาม สายตาหมวดก้องที่กระล่อนๆมันทำให้แก้วดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
 
 
 
" ก็พี่ก้องชอบแกล้งแก้วอะ " เธอทำหน้างอลใส่ จนอีกฝ่ายอดหัวเราะไม่ได้ แต่ก็จำใจยอบรับข้อเสนอของหมวดก้องมาพิจารณา 
 
 
 
 
 
ที่บ้านของแก้ว 
 
 
 
 
" เป็นยังไงบ้างง ไปทานข้าวกันอร่อยไหมลูก " ย่าอ่อนยิ้มหน้าบานเดินเข้ามาหาแก้ว ที่เดินเข้าบ้านมากับหมวดก้อง
 
 
 
" อร่อยมากครับ แต่จะอร่อยกว่านี้ ถ้าได้ทานกับย่าอ่อนด้วย " หมวดก้องทำปากหวาน หยอดใส่ย่าอ่อน
 
 
 
" แหมพ่อรูปหล่อ ทำมาเป็นปากหวานกับคนแก่ ฮิฮิ " ย่าอ่อนทั้งเขิลทั้งอายคนทั้งคู่อดขำไม่ได้ 
 
 
 
" งั้นผมขออนุญาตไปทำงานก่อนนะครับ " หมวดก้องยกมือไหว้ลา ย่าอ่อนรับไว้ก่อนจะยิ้มหวานให้กับหมวดก้อง 
 
 
 
" แวะมาหาย่า เอ้ย มาหาน้องบ่อยๆนะลูกนะ " ย่าอ่อนพูดตามหลังหมวดก้องไป 
 
 
 
 
" แก้วว่าย่าน่าจะชอบพี่ก้องนะ " แก้วมองอย่างจับพิรุธ
 
 
 
" อื้อ ย่าว่าน่ารักดี แล้วเอ็งหละ ชอบป๊าวว " ย่าอ่อนถาม 
 
 
 
 
" ถ้าแก้วบอกว่าชอบพี่ก้อง ย่าจะปิดจ๊อบคนอื่นเลยมั้ย " เธอเริ่มต่อรอง
 
 
 
" ไม่อะ ยังไงแกก็ต้องดูตัวให้ครบ จะได้เลือกคนที่ดีที่สุดไง " ย่าอ่อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินหนีไปทันที
 
 
 
" โธ่ ย่าาาาาา  " แก้วเซ็ง เดินหนีกลับเข้าห้องไปเลย 
 
 
 
 
 
ที่โชว์รูมรถหรูแห่งหนึ่ง โทโมะกับเพื่อนชายคนสนิทยืนดูรถคันในฝันกันด้วยสายตาที่เป็นประกายและฉายความอยากได้ออกมาอย่างเห็นได้ชัด 
 
 
 
" ไอโมะ มึงมาดูทุกวันแบบนี้ เค้าจะด่าให้แล้วนะโว้ย เมื่อไหร่จะซื้อสักทีวะ " อัทกระซิบกับโทโมะ แต่สายตาเหลือบมองพนักงานที่มองมาทางทั้งคู่ด้วยสายตาเหยียดๆ
 
 
 
" ซื้อมาซื้อบออะไรเล๊า เงินขาดอยู่ทั้งสามแสน " โทโมะบ่นกลับ แต่สายตายังจ้องมองรถอยู่ตลอด 
 
 
 
" ถ้าไม่ซื้อก็ไม่ต้องมาแล้ว กูอายเค้า " อิททำท่าดึงโทโมะออกจากร้าน
 
 
 
" โห้ยยยย  ก็กูอยากได้ ไม่ได้ก็ขอให้ได้มองกูก็มีความสุขแล้ว ทำให้กูแค่นี้ไม่ได้ไง๊ " โทโมะทำตาเข้มใส่อิท จนอิทต้องยอมอีกตามเคย 
 
 
 
อีกมุมหนึ่งของร้าน สาวสวย ร่างสง่าที่เดินมาพร้อมกับพ่อและแม่ของเธอเข้ามาในร้าน พนักงานตำแหน่งน้อยใหญ่ต่างวิ่งไปรับหน้ากันเป็นแถวๆ 
 
 
 
" สวัสดีคะท่าน สวัสดีครับท่าน " ทั้งหมดกรู่เข้ามาหาชายกลางวัยแล้วยกมือไหว้กันเป็นแถวๆ จนโทโมะและอิทเริ่มหมั่นไส้ที่ไม่ให้ความสนใจกับลูกค่าอย่างพวกตน เลยหันไปมองด้วยสายตาที่เอาเรื่อง 
 
 
 
" วันนี้ผมพาลูกสาวมาดูรถนะครับ พอดีเพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอก " ชายกลางวัยพูดพลางโอบลูกสาวแสนสวยของเธอ 
 
 
 
 
" อิทมึงบอกกูหน่อยสิ ว่านั่นคนหรือนางฟ้ากันวะ " ความสวยของเธอ ทำให้เขาตาค้าง ความหวานของใบหน้าเธอ ทำให้เขาแทบจะน้ำลายไหลออกจากปาก 
 
 
 
" นางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์แน่เลยวะ " อิทเองก็ไม่ต่างกันกับโทโมะ ทั้งสองจ้องมองไปยังหญิงสาวคนนั้นเป็นสายตาเดียวกัน 
 
 
 
" ฟางชอบคันไหน ไปเลือกดูสิลูก " หญิงวัยกลางคนบอกก่อน ฟางพยักหน้าก่อนจะเลือกดูรถไปเรื่อยๆ จนไม่ได้สังเกตว่ามีหนุ่มสองคนที่ยืนมองเธออยู่ตลอดเวลา 
 
 
 
" ป๋าาาา  ฟางชอบคันนี้  " แล้วอยู่ๆเธอก็เดินเข้ามาที่เขา  แต่สายตาของเธอจับจ้องมองไปที่รถคันนั้น ไม่ได้เหลียวมองเขาเลยแม้แต่น้อย  ผิดกับเขาที่มองเธอจนแทบจะลืมหายใจ
 
 
 
" งั้นมาทำสัญญาเลยลูกมา " ป๋ากวกมือเรียกฟางไปหา เธอวิ่งดีใจไปหาพ่อ แต่เขาก็ยังคงมองเธออย่างไม่ละสายตา
 
 
 
 
" กูจะเอาคันนี้ด้วยย " โทโมะพูดลอยๆ สายตาของเขายังมองความเคลื่อนไหวของเธออยู่ตลอด แต่อิทชะงักไปก่อนจะละสายตาจากฟางมามองโทโมะ 
 
 
" แต่เงินมึงยังไม่ครบ " อิทพูด 
 
 
 
 
" ช่างมัน ! " โทโมะพูดจบก็เดินเข้าไปหาพนักงานแล้วขอทำสัญญาซื้อรถทันที 
 
 
 
 
แค่เพียงได้อยู่ในห้องเดียวกัน แต่เพียงได้เห็นความเคลื่อนไหวของเธอ แค่ต้องหาเงินสามแสนมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เป็นไร เขายอม ......
 
 
 
 
"  เอกสารทุกอย่างเรียบร้อยคะ " พนักงานสาวเปรยบอก  แต่สายตาของโทโมะยังคงมองฟาง ที่เดินหายออกไปกับครอบครัว
 
 
 
" ไอเชี้ยโทโมะ เสร็จแล้วโว้ย  มึงจ่ายมัดจำสิวะ " อิทตบหัวโทโมะเรียกสติ 
 
 
 
" มัดจำเชี้ยไรไม่มี !!! " โทโมะโวยเสียงดัง จนพนักงานหันมามอง
 
 
 
" ไม่มีไม่ได้โว้ย มึงสั่งซื้อรถเค้าไปแล้ววววว  " อิทด่า
 
 
 
 
" เชี้ยยย  ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " โทโมะอึ้งไป 
 
 
 
" ไอห่า  แล้วยังเสือกจะจ่ายสด มึงเสียสติไปขนาดนี้เลยหรอวะ " อิทด่ากราดจนพนักงานแอบขำ
 
 
 
 
" แล้วกูจะเอายังไงวะ .... ค่ามัดจำเท่าไหร่ครับ " โทโมะบ่นกับตัวเอง ก่อนจะหันไปถามพนักงาน
 
 
 
 
" คุณกรอกไว้ที่จำนวนห้าแสนคะ หรือจะแก้ไขก็ได้นะคะ " พนักงานสาวพูด โทโมะอึ้ง ตาค้าง สตั้นไป 10 วิ
 
 
 
 
" สมน้ำหน้า " อิทซ้ำเติม
 
 
 
ชายหนุ่มปาดเหงื่อ ก่อนจะยื่นบัญชีธนาคารให้กับอิท 
 
 
 
 
" เชี่ยอิท มึงไปถอนเงินมาให้กูหน่อยดิ " โทโมะพูดเสียงสั่น เขาไม่อยากจะเชื่อว่าความสวยของฟางจะทำร้ายเขาจนหมดตัวขนาดนี้
 
 
 
" มึงไม่เซ็นเช็คเพื่อนพ่อของคุณฟางเค้าหละวะ  5555+ " อิทแซว
 
 
 
" มึงยังมีอารมณ์มาล้อเล่นอีก  ไปกดมา ! " โทโมะหลบสายตาพนักงานสาวด้วยความอาย  ก่อนจะนั่งคิดหนักเรื่องเงินที่ขาดอยู่ สามแสน