ฟ้าเคียงดาว
เขียนโดย 
กลางสายฝน
วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.
แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
และวันนี้ก็เป็นเหมือนอีกวันที่ย่าอ่อนบังคับให้แก้วต้องออกมาทานข้าวข้างนอกกับผู้หมวดก้อง แต่ดูท่าทางว่าผู้หมวดคนนี้เธอจะเข้าได้เข้าเข็มได้ดีกว่าหมออย่างหมวดการิน
" พี่ก้องคะ ทานผักเยอะๆนะคะ " เธอแสร้งทำเสียงหวานพร้อมกันกับตักกับข้าวในกับผู้หมวดก้อง
" ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้หละคะ น้องแก้่วคนสวย " มือหนาของหมวดก้องเอื้อมมาบีบจมูกโด่งของหญิงสาวอย่างหมั่นเคี้ยว
" แก้วหละอยากจะรู้จริงๆ ว่าถ้าย่าอ่อนรู้ว่าพี่ก้องกับแก้วรู้จักกันจะทำยังไงต่อ " เธอกินข้าวอย่างอร่อย ไม่ต้องนั่งเกร็งเหมือนอยู่กับชายอื่น เพราะผู้หมวดก้อง เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนสมัยมัธยม และสนิทกันมาก เพราะอยู่ชมรมอนุรักษ์สัตว์น้ำเหมือนกัน
" หึหึ แล้วทำไมย่าอ่อนถึงอยากจะให้แก้วแต่งงาน ออกแนวบังคับเลยนะเนี่ย " หมวดก้องสงสัยเลยซักถามตามสัญชาตญาณของพนักงานสืบสวน
" ไม่รู้สิ เห็นบ่นๆว่าอยากอุ้มหลาน แต่แก้วยังไม่อยากจะแต่งเลย ยังอยากทำงานต่อไปเรื่อยๆก่อน " เธอพูด
" แล้วนอกจากพี่แล้วเนี่ย ยังมีใครอีกบ้างมั้ย " หมวดก้องถาม แก้วพยักหน้าหยิกๆ แล้ววางช้อนก่อนจะหันมาสนใจเล่าให้หมวดก้องฟัง
" มีอีกๆ มีทั้งหมอการิน เสี่ยเซ้งอะไรนั่น แล้วก็พี่ก้อง นี่ยังเหลืออีกสองคนนะ ที่แก้วต้องไปทานข้าวด้วยอะ " แก้วใส่อารมณ์
" แปลกพิลึกแหะ ทำไมถึงอยากให้แก้วแต่งงานขนาดนั้น แล้วอีกอย่างนะ ไอเสี่ยเซ้งอะไรนั่นอย่าไม่ยุ่งด้วยเด็ดขาด " ผู้หมวดก้องออกคำสั่ง
" ใช่พี่ก้อง ไออาแปะนั่นน่ากลัวมาก วันก่อนแก้วไปด่ามัน มันขู่แก้วด้วยนะ นี่แก้วยังนึกกลัวๆอยู่เลยเนี่ย " แก้วบ่นๆ
" แล้วแก้วจะทำยังไง " หมวดก้องถามต่อ แก้วนิ่งไปครู่นึง
" ไม่รู้สิ แต่เพื่อนแนะนำให้แก้วมีแฟนแล้วแกล้งทำเป็นรักกัน แต่งงานกันเพื่อหลอกย่าอ่อนไปก่อน สักพักค่อยบอกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วก็เลิกกัน " แก้วพูด
" โห้วว อย่างย่าอ่อนไม่น่าจะหลอกได้ง่ายๆนะ แล้วเรื่องของเรา พี่ว่าไม่นานย่าอ่อนก็คงจะรู้ความจริงแน่นอน " หมวดก้องดูไม่เห็นด้วยกับแผนของแก้่วสักเท่าไหร่
" พี่ก้องงง ช่วยคิดหน่อยสิว่าแก้วจะทำยังไงดี " แก้วเริ่มเครียดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าคนต่อไปที่ย่าอ่อนจะนำเสนอจะเป็นคนที่ไว้ใจได้เหมือนผู้เหมือนก้องหรือเปล่า
" ถ้าจะทำแบบนั้นก็ต้องหาคนที่ไว้ใจได้หน่อยนะ ไม่งั้นพี่กลัวว่ามันจะเสียหายทั้งขึ้นทั้งร่องนะสิ " พี่หมวดก้องเริ่อมเป็นห่วงแก้วขึ้นมา
" งั้นพี่ก้องก็แกล้งมาเป็นแฟนแก้วสิ นะนะ พี่ก้องช่วยแก้วหน่อยนะ " ด้วยความหล่อความล่ำและความเป็นสุภาพบุรุษของหมวดก้อง จึงเป็นที่หมายปองของแก้วที่จะนำพาพี่หมวดก้องมาเป็นกันชนกับย่าอ่อน
" หึ ไม่ไหวหรอก พี่ถือศิลห้าแก้วก็รู้หนิ " และหนึ่งในนั้นคือห้ามโกหก - - !
" --! โธ่วพี่ก้องง ช่วยแก้วหน่อยไม่ได๊ไง๊ " แก้วยื่นมือไปจับแขนหมวดก้องแล้วเขย่าไปมาเหมือนเด็กอ้อนขอของเล่น
" เอางี้ เดี๋ยวพี่ส่งเพื่อนพี่ไปช่วยแล้วกัน รับรองว่ามาตรฐานของมันไม่ได้ต่ำไปกว่าพี่แน่นอน " หมวดก้องเสนอ
" แน่ป่าวพี่ก้อง " แก้วเหล่ตามองไม่ค่อยมั่นใจ
" แน่สิ นี่เราไม่เชื่อใจพี่แล้วหรอ " หมวดก้องถาม สายตาหมวดก้องที่กระล่อนๆมันทำให้แก้วดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
" ก็พี่ก้องชอบแกล้งแก้วอะ " เธอทำหน้างอลใส่ จนอีกฝ่ายอดหัวเราะไม่ได้ แต่ก็จำใจยอบรับข้อเสนอของหมวดก้องมาพิจารณา
ที่บ้านของแก้ว
" เป็นยังไงบ้างง ไปทานข้าวกันอร่อยไหมลูก " ย่าอ่อนยิ้มหน้าบานเดินเข้ามาหาแก้ว ที่เดินเข้าบ้านมากับหมวดก้อง
" อร่อยมากครับ แต่จะอร่อยกว่านี้ ถ้าได้ทานกับย่าอ่อนด้วย " หมวดก้องทำปากหวาน หยอดใส่ย่าอ่อน
" แหมพ่อรูปหล่อ ทำมาเป็นปากหวานกับคนแก่ ฮิฮิ " ย่าอ่อนทั้งเขิลทั้งอายคนทั้งคู่อดขำไม่ได้
" งั้นผมขออนุญาตไปทำงานก่อนนะครับ " หมวดก้องยกมือไหว้ลา ย่าอ่อนรับไว้ก่อนจะยิ้มหวานให้กับหมวดก้อง
" แวะมาหาย่า เอ้ย มาหาน้องบ่อยๆนะลูกนะ " ย่าอ่อนพูดตามหลังหมวดก้องไป
" แก้วว่าย่าน่าจะชอบพี่ก้องนะ " แก้วมองอย่างจับพิรุธ
" อื้อ ย่าว่าน่ารักดี แล้วเอ็งหละ ชอบป๊าวว " ย่าอ่อนถาม
" ถ้าแก้วบอกว่าชอบพี่ก้อง ย่าจะปิดจ๊อบคนอื่นเลยมั้ย " เธอเริ่มต่อรอง
" ไม่อะ ยังไงแกก็ต้องดูตัวให้ครบ จะได้เลือกคนที่ดีที่สุดไง " ย่าอ่อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินหนีไปทันที
" โธ่ ย่าาาาาา " แก้วเซ็ง เดินหนีกลับเข้าห้องไปเลย
ที่โชว์รูมรถหรูแห่งหนึ่ง โทโมะกับเพื่อนชายคนสนิทยืนดูรถคันในฝันกันด้วยสายตาที่เป็นประกายและฉายความอยากได้ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
" ไอโมะ มึงมาดูทุกวันแบบนี้ เค้าจะด่าให้แล้วนะโว้ย เมื่อไหร่จะซื้อสักทีวะ " อัทกระซิบกับโทโมะ แต่สายตาเหลือบมองพนักงานที่มองมาทางทั้งคู่ด้วยสายตาเหยียดๆ
" ซื้อมาซื้อบออะไรเล๊า เงินขาดอยู่ทั้งสามแสน " โทโมะบ่นกลับ แต่สายตายังจ้องมองรถอยู่ตลอด
" ถ้าไม่ซื้อก็ไม่ต้องมาแล้ว กูอายเค้า " อิททำท่าดึงโทโมะออกจากร้าน
" โห้ยยยย ก็กูอยากได้ ไม่ได้ก็ขอให้ได้มองกูก็มีความสุขแล้ว ทำให้กูแค่นี้ไม่ได้ไง๊ " โทโมะทำตาเข้มใส่อิท จนอิทต้องยอมอีกตามเคย
อีกมุมหนึ่งของร้าน สาวสวย ร่างสง่าที่เดินมาพร้อมกับพ่อและแม่ของเธอเข้ามาในร้าน พนักงานตำแหน่งน้อยใหญ่ต่างวิ่งไปรับหน้ากันเป็นแถวๆ
" สวัสดีคะท่าน สวัสดีครับท่าน " ทั้งหมดกรู่เข้ามาหาชายกลางวัยแล้วยกมือไหว้กันเป็นแถวๆ จนโทโมะและอิทเริ่มหมั่นไส้ที่ไม่ให้ความสนใจกับลูกค่าอย่างพวกตน เลยหันไปมองด้วยสายตาที่เอาเรื่อง
" วันนี้ผมพาลูกสาวมาดูรถนะครับ พอดีเพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอก " ชายกลางวัยพูดพลางโอบลูกสาวแสนสวยของเธอ
" อิทมึงบอกกูหน่อยสิ ว่านั่นคนหรือนางฟ้ากันวะ " ความสวยของเธอ ทำให้เขาตาค้าง ความหวานของใบหน้าเธอ ทำให้เขาแทบจะน้ำลายไหลออกจากปาก
" นางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์แน่เลยวะ " อิทเองก็ไม่ต่างกันกับโทโมะ ทั้งสองจ้องมองไปยังหญิงสาวคนนั้นเป็นสายตาเดียวกัน
" ฟางชอบคันไหน ไปเลือกดูสิลูก " หญิงวัยกลางคนบอกก่อน ฟางพยักหน้าก่อนจะเลือกดูรถไปเรื่อยๆ จนไม่ได้สังเกตว่ามีหนุ่มสองคนที่ยืนมองเธออยู่ตลอดเวลา
" ป๋าาาา ฟางชอบคันนี้ " แล้วอยู่ๆเธอก็เดินเข้ามาที่เขา แต่สายตาของเธอจับจ้องมองไปที่รถคันนั้น ไม่ได้เหลียวมองเขาเลยแม้แต่น้อย ผิดกับเขาที่มองเธอจนแทบจะลืมหายใจ
" งั้นมาทำสัญญาเลยลูกมา " ป๋ากวกมือเรียกฟางไปหา เธอวิ่งดีใจไปหาพ่อ แต่เขาก็ยังคงมองเธออย่างไม่ละสายตา
" กูจะเอาคันนี้ด้วยย " โทโมะพูดลอยๆ สายตาของเขายังมองความเคลื่อนไหวของเธออยู่ตลอด แต่อิทชะงักไปก่อนจะละสายตาจากฟางมามองโทโมะ
" แต่เงินมึงยังไม่ครบ " อิทพูด
" ช่างมัน ! " โทโมะพูดจบก็เดินเข้าไปหาพนักงานแล้วขอทำสัญญาซื้อรถทันที
แค่เพียงได้อยู่ในห้องเดียวกัน แต่เพียงได้เห็นความเคลื่อนไหวของเธอ แค่ต้องหาเงินสามแสนมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เป็นไร เขายอม ......
" เอกสารทุกอย่างเรียบร้อยคะ " พนักงานสาวเปรยบอก แต่สายตาของโทโมะยังคงมองฟาง ที่เดินหายออกไปกับครอบครัว
" ไอเชี้ยโทโมะ เสร็จแล้วโว้ย มึงจ่ายมัดจำสิวะ " อิทตบหัวโทโมะเรียกสติ
" มัดจำเชี้ยไรไม่มี !!! " โทโมะโวยเสียงดัง จนพนักงานหันมามอง
" ไม่มีไม่ได้โว้ย มึงสั่งซื้อรถเค้าไปแล้ววววว " อิทด่า
" เชี้ยยย ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " โทโมะอึ้งไป
" ไอห่า แล้วยังเสือกจะจ่ายสด มึงเสียสติไปขนาดนี้เลยหรอวะ " อิทด่ากราดจนพนักงานแอบขำ
" แล้วกูจะเอายังไงวะ .... ค่ามัดจำเท่าไหร่ครับ " โทโมะบ่นกับตัวเอง ก่อนจะหันไปถามพนักงาน
" คุณกรอกไว้ที่จำนวนห้าแสนคะ หรือจะแก้ไขก็ได้นะคะ " พนักงานสาวพูด โทโมะอึ้ง ตาค้าง สตั้นไป 10 วิ
" สมน้ำหน้า " อิทซ้ำเติม
ชายหนุ่มปาดเหงื่อ ก่อนจะยื่นบัญชีธนาคารให้กับอิท
" เชี่ยอิท มึงไปถอนเงินมาให้กูหน่อยดิ " โทโมะพูดเสียงสั่น เขาไม่อยากจะเชื่อว่าความสวยของฟางจะทำร้ายเขาจนหมดตัวขนาดนี้
" มึงไม่เซ็นเช็คเพื่อนพ่อของคุณฟางเค้าหละวะ 5555+ " อิทแซว
" มึงยังมีอารมณ์มาล้อเล่นอีก ไปกดมา ! " โทโมะหลบสายตาพนักงานสาวด้วยความอาย ก่อนจะนั่งคิดหนักเรื่องเงินที่ขาดอยู่ สามแสน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
