ขอบคุณความบังเอิญ2

          หลังจากกินข้าวเสร็จผมกับพัทธ์ก็ออกมาส่งพลอยที่หอเพราะกลัวจะดึกเดี๋ยวพลอยจะเข้าหอไม่ได้ 
"ขอบใจมากน่ะธัญ พัทธ์ ไว้เจอกัน"
"โอเคฝันดี" เมื่อผมกับพัทธ์ส่งเสร็จก็ขับรถออกมาทันที ผมหันไปมองหน้าพัทธ์ที่นั่งข้างๆจนอีกคนรู้ว่าถูกมองก็หันมามองผม
"มีอะไีกูเห็นมึงมองกูตั้งแต่ออกมาจากหอของพลอยแล้ว"
"เปล่า  ก็มองเฉยๆ"
"บ้าป่ะเนี้ยมึง ว่าแต่วันนี้เป็นไงบ้างว่ะที่คณะมึง"
"น่าเบื่อ"
"อะไรว่ะ วันแรกก็เบื่อแล้วกว่าจะถึงงานเฟรชชี่จะรอดไหนเนี้ย"
"ก็ไม่รู้ เออพัทธ์เราขออะไรพัทธ์อย่างได้ไหม"
"อะไรของมึงอีก"
"ก็ พัทธ์อย่าไปน่ารักแบบนี้กับคนอื่นได้ไหม"
"พูดอะไรของมึงว่ะกูงงหมดแล้วเนี้ย"
"ก็พัทธ์น่ารัก เดี๋ยวถ้ามีคนมาจีบเราก็แย่ดิ"
"พอเลยมึง เพ้อน่ะเนี้ย"
"น่ะๆๆๆ สัญญาน่ะ"
"เออ มีแต่มึงนี้แหล่ะมองกูว่าน่ารัก อย่างกูไม่ได้เรียกว่าน่ารักโว้ยเขาเรียกว่าหล่อ"
"ครับบบ  น่ารักสำหรับเราคนเดียวพอ" ผมยิ้มให้พัทธ์ที่นั่งมองหน้าผมงงๆ ก็จะไม่ให้คิดมากได้ไงนี้ถ้าไอ้พี่ซันอะไรนั้นชอบพัทธ์จริงอย่างที่ผมคิดมีหวังผมปวดหัวแน่ 
 
          ผมนั่งคิดถึงใบหน้าน่ารักๆของใครคนหนึ่งที่เห็นที่หน้าตึกเมื่อสองเดือนก่อนที่มาฟังผลสอบกับรุ่นน้องในคณะที่ดูแล้วไม่น่าใช่เพื่อนกันธรรมดาแน่ ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากเจอแต่ไม่รู้ว่าน้องเขาเรียนคณะไหนเท่านั้นแหล่ะ ต่อให้ถามไอ้รุ่นน้องนั้นก็คงไม่ตอบแน่
"ไอ้บอสมึงทำเรื่องสายรหัสยังว่ะ" 
"เออก็เสร็จแล้วน่ะมึงถามทำไมว่ะ"
"กุขอดูหน่อยดิ"
"เออ แปบ" พูดจบไอ้บอสก็เดินไปหยิบกระดาษที่กองไว้หน้าโต๊ะคอมส่งให้ผม ผมค่อยๆไล่ดูรายชื่อสายรหัสของเด็กในคณะและเหมือนจะโชคเข้าข้างผมแล้วล่ะ 
"ธัญเทพ หรอ? "
"ยิ้มอะไรของมึงว่ะไอ้ซัน"
"เปล่า เอาขอบใจว่ะ"
"แค่จะดูแค่นี้เนี้ยน่ะ"
"เออ ไปๆนอนเถอะเดี๋ยวกูกลับห้องกูแล้ว"
"อะไรของมึงว่ะ" ผมเดินออกจากห้องไอ้บอสก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป ในเมื่อถามดีๆไม่ได้คำตอบก็ต้องใช้เล่ห์กันหน่อยแล้วกันน่ะน้องธัญ 
 
          หลังจากอาบน้ำเสร็จผมหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเช็คอะไรนิดหน่อยก็เห็นโพตของไอ้ธัญที่พึ่งโพตไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ (แค่วันแรกก็แย่แล้ว นี้ยังต้องสู้กับมันอีกนานไหม) 
"อะไรของมันว่ะ" เมื่อเห็นข้อความผมก็โทรไปหาไอ้ธัญทันทีเพราะตั้งแต่เมื่อเย็นแล้วว่าท่าทางมันแปลกๆ
(ฮัลโล)
"ทำไรอยู่ว่ะ"
(กำลังจะนอนแล้วพัทธ์ล่ะ)
"พึ่งอาบน้ำเสร็จ"
(มิหน้าล่ะหอมมาเชียว)
"ตลกแล้ว ไอ้ธัญ"
(ห่ะ?)
"มึงมีอะไรหรือเปล่าว่ะกูว่ามึงดูแปลกๆน่ะ"
(คือ  ไม่มีอะไรหรอก)
"นี้มึงบอกกูไม่ได้หรอว่ะ"
(คือ เรายังไม่แน่ใจไว้เราจะบอกพัทธ์ถ้าเราชัวร์ก่อนน่ะ)
"เชี้ยไรของมึงว่ะเนี้ย"
(ไม่มีอะไรหรอกพัทธ์ไปนอนเถอะ)
"เออ ฝันดีแล้วกัน"
(ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปรับแต่เช้าเลย)
"อือ" 
 
          ผมขับรถมาถึงบ้านพัทธ์แต่เช้าก็เห็นแม่ของพัทธ์กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านแล้ว 
"อ้าวธัญมาแต่เช้าเลยลูก"
"สวัสดีครับแม่"
"ธัญกินอะไรมายังเดี๋ยวกินข้าวต้มกับแม่ก่อนซิแม่ทำข้าวต้มปลาแหล่ะวันนี้"
"งั้นผมต้องกินแล้วครับแม่ทำทั้งที"
"อ้าวนั้นเจ้าพัทธ์ลงมาพอดีไปๆกินข้าวกันเดี๋ยวไปสาย"
"ครับ"
"มาแต่เช้าเลยน่ะมึง"
"ก้อยากมากินข้าวเช้ากับพัทธ์"
"ปากดี  แม่ครับของพัทธ์ไม่ใช่หอมผักชีน่ะครับเอาขิงพอ"
"จ้าาาา แล้วธัญล่ะลูก"
"ของผมกินได้หมดทุกอย่างครับ" ไม่นานแม่ของพัทธ์ก็ยกถาดใส่ข้าวต้มมาให้ผมกับพัทธ์แล้วเดินไปหยิบนมมาให้อีก น่ารักไหมล่ะแม่ยายผม
"จริงซิเมื่อวานแม่ไม่ได้ถามเลยเมื่อวานเป็นไงบ้างสนุกกันไหม"
"ของพัทธ์สนุกมากครับแม่ แล้วพลอยก็ตลกดีด้วย"
"ออ แล้วธัญล่ะลูก"
"ก็ ไม่ได้แย่ครับ"
"ออ เอาๆกินเถอะเดี๋ยวสาย"
 
          หลังจากไอ้ธัญกับผมมาถึงมหาลัยผมกับไอ้ธัญก็เดินจะแยกย้ายกันไปตามคณะแต่ด้วยท่าทางแปลกๆของมันเมื่อวานยิ่งทำให้ผมสงสัยไม่หาย 
"ไอ้ธัญ"
"ห่ะ?"
"เดี๋ยววันนี้คณะกูไม่น่ามีอะไรมากถ้ากูเสร็จก่อนเดี๋ยวกูไปหาที่คณะ"
"ไม่ต้อง!! พัทธ์ไม่ต้องไปหาเราหรอก""อะไรว่ะ"
"เดี๋ยวเรามาหาพัทธ์ที่คณะดีกว่า"
"ทำไมว่ะก็วันนี้คณะกูพี่เขาบอกไม่มีอะไรมากกูน่าจะเสร็จก่อนมึง"
"นั้นแหล่ะไม่เป็นไร พัทธ์รอเราที่คณะนี่แหล่ะ"
"ทำไมว่ะกูไปรอมึงก็ได้"
"ไม่เอา น่ะๆๆ เดี๋ยวเรามารับที่คณะ"
"มึงมีอะไรปิดบังกู"
"คือ เดี๋ยวเราค่อยบอกได้ไหม น่ะๆๆ พัทธ์ไปคณะเถอะไว้เดี๋ยวเสร็จแล้วเราโทรหา"
"เออ ก้ได้" ผมมองตามไอ้ธัญที่โบกมือให้ผมก่อนจะเดินเข้าคณะไป 
 
          "เอาละครับน้องๆวันนี้นอกจากกิจกรรมแล้ว น้องๆก็น่าจะรู้ดีน่ะว่าทุกคนต้องมีสายรหัสเป็นธรรมเนี้ยมปฏิบัติ เพราะฉะนั้นพี่จะให้น้องไปล่ารายชื่อเพื่อนๆ คู่บัดดี้ และสายรหัสมาให้ครบตั้งแต่วันนี้จนกว่าจะถึงงานเฟรชชี่ เข้าใจไหมครับ"
"เข้าใจครับ/ค่ะ " เสียงทุกคนตอบกลับก่อนที่รุ่นพี่จะพูดต่อ
"แล้วก็ใครที่ได้รายชื่อและรายเซ็นไม่ครบตามที่กำหนดจะต้องถูกลงโทษจากสายรหัส และการที่น้องจะเอาลายชื่อพี่ๆสายรหัสนั้นมาได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆใช่ไหมครับบพี่ซัน" พี่บอสหันไปหาไอ้พี่ซันที่ยืนข้างๆที่หันมายิ้มให้รุ่นน้อง
"ใช่แล้วครับ เพราะน้องๆจะต้องตามหาสายรหัสให้เจอ แล้วเมื่อเจอพวกพี่อาจจะสั่งอะไรก็ได้ที่น้องต้องทำตามเพื่อจะได้รายเซ็นมา และถ้าน้องไม่ได้รายเซ็นจากรุ่นพี่ที่เป็นสายรหัส พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"ใช่ค่ะเพราะฉะนั้นน้องๆทุกคนก็เตรียมตัวกันให้ดีๆน่ะค่ะ" 
"ไอ้ธัญมึงว่ายากเปล่าว่ะหาสายรหัสเนี้ย" ไอ้ปรานต์กระซิบถามผมเบาๆ
"กูว่าไม่ยากเท่าไรหรอกว่ะ แต่ถ้าจะยากก็ตอนที่กูจะซวยไปเจอไอ้พี่ซันนั้นแหล่ะ"
"เออว่ะหวังว่าคงไม่ใช่น่ะมึง"
"กูก็ขอให้ไม่ใช่ว่ะ" หลังจากที่ปล่อยกิจกรรมผมกับไอ้ปรานต์ก็เดินขอให้เพื่อนๆเซ็นชื่อให้ก่อนจะไปเปิดหารหัสของพี่รหัส
"เชี้ยเหอะว่ะไอ้ธัญ มีแต่รหัสแล้วแบบนี้จะรู้ได้ไงว่ะว่ารหัสของเราชื่อเราชื่ออะไร"
"ไหนดูดิ"
"นี่ๆมึงดู"
"เชี้ยยยย ทำไมพวกพี่เขาต้องทำให้มันยุ่งยากด้วยว่ะ"
"มีอะไรสงสัยกันหรือเปล่าครับน้อง" เสียงกวนๆแบบนี้แค่ได้ยินก็รู้แล้วว่าใครผมหันไปมองหน้าไอ้พี่ซันที่ยืนข้างๆไอ้ปรานต์ 
"ตกลงมีอะไรสงสัยไหมครับถามพี่ได้น่ะ"
"ไม่มีครับ"
"หรอ?  แต่หน้าเพื่อนน้องยังสงสัยอยู่น่ะ" ผมหันไปมองหน้าไอ้ปรานต์ที่ยืนเอ๋ออยู่ข้างๆก่อนจะหันกลับมามองหน้าพี่ซัน
"สงสัยเรื่องรหัสซิน่ะ มีรหัสแล้วจะยากอะไรก็ไปหาตามใบรายชื่อไม่ก็ เช็คในเว็บของมหาลัยซิทะเบียนนักศึกษาก็มี"
"ขอบคุณครับที่แนะนำ"
"ไม่เป็นไรครับ พอดีพี่เป็นรุ่นพี่็ต้องแนะนำรุ่นน้อง" พูดจบไอ้พี่ซันก็เดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนของมันทันที
"เอาไงว่ะไอ้ธัญ"
"ก้ทำอย่างที่เขาบอกนั้นแหล่ะ"
"เออๆ งั้นเอาโทรศัพท์มึงมาเช็คดิ"
"แล้วโทรศัพท์มึงล่ะ"
"แบตหมดว่ะพอดีตอนที่นั่งปฐมนิเทศง่วงนอนกูเลยดูคลิปโป๊"
"ไอ้เวรเอ๋ยยยย" ผมส่ายหัวให้กับไอ้ปรานต์ก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์มาเช็คดูรหัสนักศึกษาตามที่ไอ้พี่ซันแนะนำ 
 
          "พัทธ์เป็นไรหรอวันนี้เราเห็นพัทธ์เหม่อๆน่ะ" เสียงของพลอยทักผมขึ้น
"ออ เปล่าหรอกแค่คิดอะไรนิดหน่อย"
"ปรึกษาเราได้น่ะ"
"ยังไงดีอ่ะ คือเราว่าไอ้ธัญมันแปลกๆน่ะวันนี้เราบอกว่าเราจะไปหามันที่คณะมันก็ไม่ให้เราไป"
"ธัญอาจกลัวไปรอนานมั่ง"
"ไม่น่าใช่น่ะ เมื่อวานกลับไปเราก็เห็นมันโพตเฟรชแปลกๆเหมือนเหนื่อยหรือทนอะไรประมาณนี้"
"คณะธัญอาจจะรับน้องหนักละมั่ง"
"หรอ?  นิเทศโหดขนาดนั้นหรอถ้าบอกว่าเป็นวิศวะเรายังเชื่อน่ะเนี้ย"
"แล้วธัญไม่ได้บอกไรหรอ"
"ถามมันแล้วมันไม่บอก"
"คงไม่มีไรหรอกถ้าธัญจะเล่าเดี๋ยวก็คงเล่าใหพัทธ์ฟังเองแหล่ะ" 
"อือ "
"อย่างอนกันเลยเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ" ผมหันไปมองหน้าพลอยทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ ผมรู้สึกว่าผมไม่เคยบอกใครนี่หว่าว่าผมกับไอ้พัทธ์เป็นอะไรกัน
"พลอย?"
"จะถามว่าพลอยรู้ได้ไงหรอ?"
"ใช่"
"เห็นแวบแรกก็รู้แล้ว ว่าแต่คบกันนานยังอ่ะ"
"ถามตรงๆงี้ก็อายเป็นน่ะเนี้ย"
"เอาน่า ตกลงคบกันนานยัง"
"จริงๆถ้าคบกันก็ไม่นานหรอก แต่ถ้าเรื่องว่าชอบกันนานไหมก็คงนานแหล่ะ ไอ้ธัญมันแอบชอบเราตั้งแต่ม.4แล้ว พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยตอนก่อนจบม.6เลยได้คบกันน่ะ"
"โห่โรแมนติก เล่าให้เราฟังได้ป่ะเราจะได้เอาไปเขี้ยนนิยายในเว็บ"
"ฮาๆๆๆๆ "
"ล้อเล่นน่ะ งั้นก็แสดงว่าครบกันก่อนจบม.6 ใช่ไหม"
"ใช่"
"ธัญแอบชอบพัทธ์ก่อนใช่ป่ะ"
"ใช่"
"งั้นพัทธ์ก็ไม่ต้องคิดเยอะแล้วถ้าธัญชอบพัทธ์มาก่อนตั้งสองปีสามปีธัญคงไม่มีคนใหม่หรอก"
"หรอ?"
"ใช่ ว่าแต่พัทธ์เถอะชอบธัญมากป่ะ" ทันทีที่ได้ยินคำถามนี้ใบหน้าผมถึงกับร้อนขึ้นมาแบบบอกไม่ถูกเหมือนกันก็ใครจะไปรู้ว่าพลอยจะกล้าถามตรงขนาดนี้
"หน้าแดงหมดแล้ว ไม่ต้องตอบก็ได้เรารู้แล้ว"