ขอบคุณความบังเอิญ2

          วันนี้ผมมีกับไอ้ปรานต์มีเรียนเพียงตอนเช้าหลังจากเรียนกันเสร็จจะไปไหนได้ล่ะ ผมรากไอ้ปรานต์ให้เดินไปที่คณะศิลปศาสตร์เหมือนเคยเพราะวันนี้พัทธืก็เรียนเพียงแค่ช่วงเช้า 
"ไอ้ธัญมึงจะรากกูมาทำไมว่ะ"
"เออตามมาเหอะพักนี้ไปไหนกับกูนี้อิดออดจังเลยน่ะ"
"ก็กูไม่อยากไปนี่หว่า"
"ใช่ซิเดี๋ยวนี้เอะอะไปแต่วิศวะ ทำไมว่ะที่คณะวิศวะมีอะไรหน้าสนใจว่ะ"
"กวนตีน ไปเลยจะไปก็รีบไป" ไอ้ปรานต์ผลักหัวผมให้เดินนำหน้าไปที่คณะศิลปศาสตร์ทันที เมื่อมาถึงก็เห็นว่าพัทธืกับพลอยนั่งอยู่ด้านหน้าที่โต๊ะเก่าเหมือนทุกที  ผมกับไอ้ปรานต์เดินเข้าไปนั่งตรงหน้าของพัทธืและพลอย
"อ้าวธัญ ปรานต์หวัดดี" พลอยยิ้มให้ผมกับไอ้ปรานต์ 
"หวัดดีแล้วนี้พลอยกับพัทธ์กินข้าวยัง"
"ยังเลยพอดีคนแถวนี้เขาบอกเราว่าธัญนัดเขาไว้อ่ะ" พลอยหันไปมองพัทธ์ที่นั่งมองหน้าผม
"พอเลยๆไอ้ธัญไอ้พัทธ์จะกินข้าวก็รีบไปกันกูหิวแล้ว"
"เออๆ มึงเนี้ยน่ะให้กูหวานกับแฟนกูบ้างก็ไม่ได้เลยน่ะ"
"คร๊าบบบ เออไอ้พัทธ์เดี๋ยวกูวานมึงจัดการไอ้ธัญให้ทีดิแม่งชอบขัดกูตลอดเลย" ผมหันไปมองหน้าไอ้ปรานต์ที่ทำทีฟ้องเรื่องผมรากมันไม่ให้ไปคณะวิศวะ
"แล้วไอ้ธัญมันรากมึงทำไมล่ะกูก็พึ่งเห็นมึงเดินตามไอ้ธัญมาดีๆไม่ใช่หรอ"
"ฮาๆๆๆๆๆๆๆ...." ผมหัวเราะเยาะไอ้ปรานต์ที่ตอนนี้หน้าแตกหลังจากที่พัทธ์พูดแบบนั้นใส่ 
"พอเลยๆ กูละเบื่อผัวเมียคู่นี้จริงๆ ใช่ไหมพลอย"
"ไม่รู้ซิ" 
"อะไรเนี้ยตกลงนี้รุมเราหรอ" พวกผมสามคนพากันหัวเราะไอ้ปรานต์ที่ไม่มีใครรับมุขด้วยก่อนจะชวนกันไปกินข้าวทันที
          "พลอยเราว่าจะถามพลอยตั้งแต่หลังเลิกงานกีฬาคณะแล้ว" ผมหันไปถามเพื่อนที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ
"พัทธ์จะถามอะไรอ่ะ"
"ก็แว่นตาพลอยไง พึ่งเปลี่ยนใหม่หรอปกติมันไม่ใช่อันนี้" คนถูกถามค่อยๆขยับแว่นตาก่อนผิวแก้มที่ค่อยๆแดงขึ้นมาเล็กน้อย 
"อือ พอดีอันเก่ามันแตก" 
"หือ?...ไปทำอะไรแตกปกติพลอยเป็นคนระวังจะตาย"
"ไม่มีอะไรหรอกกินเถอะนี้ๆพลอยแบ่งผัดผักให้" คนถูกถามเหมือนเขินอะไรบางอย่างผมกับไอ้ปรานต์หันมามองหน้ากันก่อนจะหันไปมองพลอยที่นั่งเขี่ยข้าวแทน
"เออ ทุกคนเดี๋ยวเราไปก่อนได้ไหมพอดีเรามีธุระอ่ะ" พวกผมสามคนเงยหน้าจากจานข้าวมามองกันแล้วหันไปมองที่พลอยพร้อมกัน 
"ออๆ อือ แล้วพลอยจะไปไหนให้เราไปเป็นเพื่อนไหม"
"ไม่เป็นไร งั้นเราไปก่อนน่ะ" พูดจบพลอยก็รุกไปทันที 
"ไอ้พัทธ์กูว่าท่าทางพลอยแปลกๆน่ะ" ไอ้ปรานต์พูดขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้ธัญอีกคน
"อือ กูก็ว่าแปลกๆ"
"งั้นเราสามคนตามไปดูกันไหม" ไอ้ปรานต์เสนอ ผมกับไอ้ธัญพยักหน้าก่อนจะเก็บของแล้วค่อยๆเดินตามหลังพลอยไปทันที 
          "พลอยมาทำอะไรสนามบาสว่ะ" ผมหันไปมองพัทธ์กับไอ้ปรานต์ที่ยืนหลบข้างๆกัน ภาพตรงหน้าคือพลอยที่ถือขวดน้ำเดินไปนั่งข้างๆสนามบาส ก่อนที่จะมีนักกีฬาบาสคนหนึ่งที่หล่อมากๆหน้าตี๋สูงขาวหุ่นดีวิ่งออกไปหาพลอยที่นั่งอยู่ 
"ใครว่ะไอ้พัทธ์แฟนของพลอยหรอ" ไอ้ปรานต์เป็นคนถามขึ้นอีกครั้ง
"กูไม่รู้ แล้วมึงดูดิหล่อว่ะ" 
"หล่อกว่าเราป่ะ" ผมหันไปถามพัทธ์ที่ยืนอยู่ข้าง จนคนถูกถามหันมามองหน้าผม
"เทียบไม่ติดเลยว่ะไอ้ธัญ มึงดูดิหุ่นก็เท่ห์ หน้าตี๋ด้วย"
"เฮ้ยยย มาชมคนอื่นต่อหน้าเรา เราหึงน่ะ"
"เยอะๆ พอเลยมึงกูก็แค่บอกว่าเขาหล่อเปล่าว่ะ"
"เออไอ้ธัญมึงนี้งี่เง่าว่ะ มึงดูๆพลอยเช็ดเหงื่อให้ด้วย"
"แม่งหล่อขนาดนั้นจะหลอกพลอยเปล่าว่ะ" ผมหันไปมองพัทธ์ที่ท่าทางเป็นห่วงเพื่อนอย่างพลอย
"มองอะไรกัน" ผมสามคนสะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันไปที่เสียงคนด้านหลังเป็นพี่แบงค์กับพี่นันนที่เดินถือนวมมวยมาหน้าตาเหงื่อโชกคงพึ่งจะซ้อมเสร็จ 
"ตกใจหมดเลยพี่แบงค์" 
"แล้วพวกมึงสามคนดูอะไรกัน"
"พวกผมแอบดูพลอยน่ะพี่"
"น้องพลอยอ่ะน่ะ"
"อือ" พี่นันกับพี่แบงค์เดินมาดูที่พวกผมแอบบมองก่อนที่พี่นันจะเป็นคนพูดขึ้น
"ออ น้องพลอยกับไอ้นัท"
"นัท? ใครหรอครับพี่นัน" ไอ้ปรานต์หันไปถามพี่นันด้วยท่าทีเสียงอ่อนเสียงหวานจนชวนให้มั่นไส้ไม่น้อย
"ไอ้นัทมันเป็นนักกีฬาบาสมหาลัยเรานี้แหล่ะ มีดีกรีเป็นถึงว่าที่คุณหมอเลยน่ะ"
"แล้วมึงไปรู้จักได้ไงว่ะนัน" พี่แบงค์ถาม
"ก็ไอ้นัทเนี้ยรุ่นน้องโรงเรียนเก่ากูเอง เป็นผู้ชายที่แม่งโคตรเพอร์เฟค หล่อ รวย เรียนเก่ง กีฬาเด่น แถมดีด้วย" 
"ดีขนาดนี้รอดมาได้ไงว่ะ แล้วมึงดูน้องพลอยดิว่ะอย่างป้าเลยทำไมไปรู้จักไอ้นักอะไรของมึงได้ว่ะ"
"ไอ้แบงค์มึงนี้มันไม่เคยได้ยินเรื่องลูกเป็ดขี้เล่ห์หรอว่ะ ตอนจบลูกเป็ดขี้เล่ห์เป็นหงษ์มึงไม่รู้หรอ"
"หงษ์เนี้ยน่ะ" ไอ้ปรานต์หันไปทำหน้าสงสัยก่อนจะหันมามองหน้าผมกับพัทธ์ที่ยืนงงกันอยู่
"เอางี้ไหมเดี๋ยวกูจะถอดรูปน้องพลอยให้พวกมึงสี่คนดู อีกสองวันเป็นวันเกิดมึงไม่ใช่หรอไอ้แบงค์เดี๋ยวกูจัดเอง." พวกผมพยักหน้าให้พี่นันก่อนจะพากันเดินกลับออกไปจากที่แอบดูทันที
          ผมออกมาปริ้นพอตเรื่องของหนังสั้นที่พึ่งเขียนเสร็จก่อนจะทำการถ่ายเอกสารให้ครบจำนวนคนในกลุ่ม เพื่อนำไปศึกษาก่อนจะถ่ายทำหนังสั้นกัน
"ไอ้ซันนี้มึงทำเสร็จไวจังวะ เมื่อวันอาทิตย์กูยังเห็นมึงบ่นเขียนไม่ออกอยู่เลย"
"ก็ตอนนี้กูสมองโล่งแล้วทำได้มึงมีปัญหาอะไรว่ะไอ้บอส"
"เปล่าาาา ...ก็แค่สงสัย แล้วไอ้ท่าทีอารมณ์ดีของมึงนี้มันยังไงว่ะ"
"ก็คนมีความสุข เอ้านี้ฝากไปแจกคนอื่นๆด้วยกูจะกลับแล้ว"
"อะไรว่ะ"
"เออๆพูดมากว่ะ ไงเดี๋ยวกูโทรหาน่ะโว้ย"
"ครับบบ คุณประธาน" ผมยื่นกองชีทให้ไอ้บอสเสร็จก็รีบชิ่งออกมาทันทีไม่งั้นเดี๋ยวไอ้บอสต้องถามอะไรเยอะแยะแน่ 
"แบงค์ รอนานไหม" เมื่อมาถึงหน้าคณะวิศวะผมก็เดินเข้าไปกอดคอไอ้แบงค์ที่ยืนรออยู่แล้ว
"เออ แล้วนี้วิ่งมาหรอว่ะเหงื่อเต็มหน้าเลย" 
"อือ ก็พอดีพึ่งทำงานเสร็จกลัวคนแถวนี้รอนานก็เลยวิ่งมา"
"เวอร์ตลอด เออนี้ทิชชู" ไอ้แบงค์ยื่นกระดาษทิชชูส่งให้ผมที่รับมาซับเหงื่อที่หน้า 
"เช็ดเบาๆดิว่ะทิชชูติดหน้าแล้ว" 
"ตรงไหนอ่ะ" ผมยกมือขึ้นเช็ดตามหน้าไปมา ก่อนอีกคนจะค่อยๆยื่นมือมาหยิบเศษทิชชูที่ติดอยู่ต้องแก้มให้ 
"เนี้ย ไปเหอะกลับกัน"