ขอบคุณความบังเอิญ2

          "พัทธ์จะพาเราไปไหน" เสียงของพลอยที่งอแงไม่อยากจะมากับผมเพราะวันนี้เป็นวันหยุดแต่ผมกับไอ้ธัญได้นัดกันไว้แล้วว่าจะพาพลอยมาเปลี่ยนตัวเองก่อนจะไปงานวันเกิดของพี่แบงค์ ความจริงไม่ตองจัดใหญ่โตก็ได้แต่พี่นันแค่อยากให้ทุกคนเห็นพลอยที่เวลาถอดรูปแล้วเป็นยังไงทำไมถึงไปมัดใจผู้ชายที่เพอร์เฟคแบบนัดนักศึกษาแพทย์ได้ 

"เดี๋ยวก็รู้มาเร็วๆ ไอ้ธัญสตาร์ทรถเลย" 

"เฮ้ยยยย ...นี้นายสองคนจะรากเราไปไหนอ่ะ"

"พลอยขึ้นมาก่อน ไปพัทธ์เร็ว" ไอ้ธัญพูดจบผมก็ดันให้พลอยขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังก่อนจะวนมานั่งที่เบาะข้างคนขับรถออกไปทันที 

"ตกลงธัญกับพัทธ์จะพาเราไปไหน"

"ก็ไปถอดรูปไง" ไอ้ธัญพูด

"ถอดรูป?  หมายความว่าไง"

"ก็วันนี้พวกเราจะไปงานวันเกิดพี่แบงค์กันไงก็เลยพาพลอยมาถอดรูปให้สวยๆ"

"เดี๋ยวน่ะพัทธ์แค่ไปงานวันเกิดพี่แบงค์ทำไมดูงานยิ่งใหญ่มากเลย"

"ใช่ไงปีนี้เห็นบอกว่าพี่ซันจัดงานซ่ะหรูไว้เลยน่ะถ้าเราไปกันแบบโทรมๆก็อายแย่ดิ"

"ขนาดนั้นเลยหรอ"

"ใช่" ผมตอบพลอยก่อนที่คนนั่งเบาะหลังจะพยักหน้าเข้าใจแล้วไม่ถามอะไรต่อทันที

          ฉันกับไอ้ปรานต์เดินเข้ามาในโรงยิมที่เป็นที่อยู่ประจำของนัทเพราะปกติมันจะมาซ้อมบาสทุกวันจนไม่รู้ว่ามันดูจะจริงจังกับบาสพอกับที่มันเรียนแพทย์เลยก็ว่าได้ 

"นัท นัท" ฉันตะโกนเรียกคนที่หน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อจากข้างสนามพอคนถูกเรียกหันมาเห็นก็เดินออกมาตามมือที่กวกเรียก

"อ้าวพี่นันนหวัดดีครับ"

"วันนี้ว่างไหม"

"วันนี้หรอ ก็ว่างน่ะครับพี่นันมีอะไรหรือเปล่า"

"พอดีไอ้แบงค์มันวานให้พี่มาชวนเราไปงานวันเกิดมันอ่ะ"

"พี่แบงค์? พี่แบงค์ที่เป็นนักมวยหรอครับ"

"ใช่ ไปน่ะ"

"ก็ได้ครับกี่โมงล่ะพี่ที่ไหน"

"หนึ่งทุ่ม ส่วนร้านไหนเดี่ยวพี่แชร์โรเคชั่นมาในLine โอเคน่ะ"

"ครับ"  ฉันหันไปยิ้มกับไอ้ปรานต์ก่อนจะพากันออกจากโรงยิมกลับมา 

"พี่นันแบบนี้พลอยจะไม่ว่าอะไรเราหรอ"

"ไม่หรอก ว่าแต่มึงมีชุดใส่ไปงานคืนนีี้ยังว่ะ"

"ยังเลยแล้วพี่นันละ"

"ยัง งั้นเราไปหาซื้อชุดใหม่กันไหม"

"ดีเลยครับผมก็อยากเห็นพี่นันแต่งเป็นผู้หญิงสวยๆบ้าง" ฉันหันไปมองหน้าไอ้ปรานต์ที่ทำหน้าเพ้อๆก็อดจะโบกมือฟาดที่หัวไม่ได้ 

"โอ้ยเจ็บน่ะพี่"

"มึงคิดอะไรเนี้ย ไปเลยเอากุญแจมึงขับน่ะ" ฉันยื่นกุญแจรถให้ไอ้ปรานต์ก่อนจะเดินไปที่รถกันทันที

          "ไอ้ซันมึงว่าไม่เวอร์ไปหรอว่ะ" ผมยืนมองกับแก๊งเพื่อนของมันอีกสองสามคนช่วยกันจัดสถานที่ในงานวันเกิดผมซึ่งมันไม่ได้จำเป็นอะไรขนาดนั้นที่จริงแค่มีโต๊ะมีของกินก็พอไหม ส่วนไอ้ธัญก็อีกคนดันให้มาจัดที่บ้านมันเพราะมันอยู่คนเดียวแม้บางครั้งจะเอาพัทธ์มาอยู่ด้วยก็เถอะแต่ไอ้ที่จัดอยู่นี้ไม่ต่างจากงานแต่งงานเลย

"ไม่เวอร์หรอก งานวันเกิดมึงทั้งที" ไอ้ซันทำแกล้งก้มมาพูดกับผมเบาๆ

"ปากดี แล้วไหนของขวัญวันเกิดกู"

"โห่ มาทวงอะไรตอนนี้รอก่อนดิสำหรับคนพิเศษของต้องพิเศษอยู่แล้ว"

"ให้จริงเถอะ กูจะรอ" 

"เฮ้ยยยย ไอ้ซันไอ้แบงค์มาช่วยกูยกของตรงนี้ก่อนดิจีบกันอยู่นั้นแหล่ะ" ผมกับไอ้ซันหันไปมองที่บอสที่ทำหน้ายุ่งอยู่ตรงหน้าเวทีก่อนไอ้ซันจะกอดคอผมเดินไปหาไอ้บอสทันที

"ไหนมึงจะให้กูกับไอ้แบงค์ช่วยอะไร"

"ช่วยกูยกโต๊ะอันนี้ไปตรงนั้นหน่อย"

"เออๆ แบงค์ไม่ต้องๆเดี๋ยวกูกับไอ้บอสยกเอง"

"อ้าว ทำไมมึงไม่ยกกับไอ้แบงค์ว่ะที่กูเรียกมึงสองคนกูจะให้มึงสองคนทำน่ะเนี้ย"

"ไอ้บอส แบงค์มันเป็นเจ้าของงานวันเกิดน่ะมึงจะใช้มันได้ไง"

"พอเลยๆไอ้ซันไอ้บอสมึงจะทำอะไรก็ไปทำเหอะเดี๋ยวโต๊ะเนี้ยกูยกกับไอ้ซันเอง"

"เออให้มันได้แบบนี้ มึงดูไอ้แบงค์เลยน่ะไอ้ซันใจดีกว่ามึงเยอะ งั้นเดี๋ยวกูไปห้องน้ำก่อนน่ะ"

"เออๆ" ไอ้ซันทำหน้างอนก่อนจะหันมามองหน้าผมที่ทำหน้าดุให้มันยกโต๊ะไปวางตามที่ไอ้บอสบอกเอาไว้ก่อนจะเดินไปช่วยเพื่อนไอ้ซันจัดของกันต่อ

          ระหว่างที่ผมกับพัทธ์รอพลอยที่กำลังจัดการให้เปลี่ยนทรงผมโดยฝีมือเจ๊ปาล์มเจ้าของร้านเจ้าประจำที่ผมมักจะมาทำผมที่นี้ ผมหันไปมองคนข้างๆที่นั่งเปิดหนังสือแฟชั่นอะไรไปเรื่อยๆ ผมค่อยๆขยับไปนั่งใกล้ก่อนจะก้มมองในหนังสือที่มีแบบทรงผมเยอะแยะ

"พัทธ์"

"อะไร"

"ให้เราทำผมทรงเดียวกับท๊อปบิ๊กแบงค์ในรูปนี้ไหม"

"อะไรน่ะ"

"ก็นี้ไงทรงที่พัทธ์กำลังดูอยู่" ผมชี้ไปที่รูปในหนังสือเป็นรูปของท๊อปบิ๊กแบงค์ที่เป็นทรงสั้นเซ็ตผมเปิดหน้าผากทำสีเทา คนที่นั่งมองหนังสือหันหน้ามามองผมก่อนจะทำท่าทางแปลก

"อย่าเลย มึงไม่หล่อเท่าพี่ท๊อปหรอก"

"โห่ไรว่ะ งั้นเอาทรงนี้ก็ได้เนี้ยทรงเดียวกับจีดีเลยเนี้ย"

"ทรงเนี้ยน่ะ" พัทธ์ชี้ไปที่ทรงผมอีกหน้าที่จีดี ไถข้างแล้วเซ็ตผมตั้งขึ้นทำสีเทา ผมพยักหน้าให้พัทธ์ที่ทำหน้าแย่กว่าทรงเดิมเป็นเท่าตัวอีก

"ทำหน้าแบบนี้จะบอกว่าไม่ใช่ไหม"

"เออ  ตกลงอยากทำผมจริงๆใช่ป่ะเนี้ย"

"อือ งั้นพัทธ์เลือกให้บ้างดิว่าทรงไหนเหมาะกับเราบ้าง"

"ก็ได้ๆ แต่ความจริงมึงตัดเปิดข้างทำ V cut แล้วเซ็ตหน่อยก็ดีแล้ว"

"จริงหรอ"

"เออ อีกอย่าง อย่าหล่อมากได้ป่ะกูหวง" กูหวง ผมหันไปมองหน้าคนพูดที่ก้มหน้าเปิดหนังสือ พร้อมกับคำว่ากูหวงที่รอยอยู่เต็มหัวไปหมด พัทธ์พูดแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมายังไงยังงั้นแหล่ะ 

"มองอะไรของมึงตกลงจะทำไหมผมมึงเนี้ย"

"ไม่ ไม่ทำแล้ว"

"อะไรของมึงเนี้ยเดี๋ยวอยากทำเดี๋ยวไม่อยากทำ"

"ก็เราไม่อยากให้พัทธ์มาหวงเราไง" 

"หรอ"

"อือ"

"งั้นกูทำน่ะ เจ๊ปาล์มครับผมตัดทรงนี้น่ะพี่" 

"อ้าว" ผมหันไปงงกับพัทธ์ที่อยู่ๆก็ยกแบบทรงผมเดินไปหาเจ๊ปาล์มที่พึ่งสั่งงานให้ลูกน้องในร้านเสร็จเดินออกมา

"ได้ค่ะน้องพัทธ์ว่าแต่นี้ปล่อยผมปกคอยาวขนาดนี้ทำไมอยู่ๆอยากตัดล่ะค่ะ"

"ก็อยากเปลี่ยนบ้างครับ" 

"ได้ค่ะเดี๋ยวเจ๊จัดให้ ส่วนเพืื่อนคุณน้องไม่ต้องห่วงน่ะค่ะเจ๊จัดให้เด็กๆพาไปสปาผมกับหน้าอยู่ค่ะ"

          หลังจากตัดผมและเซ็ตเรียบร้อยโดยฝีมือเจ๊ปาล์มผมก็เดินกลับมานั่งข้างๆไอ้ธัญที่มองมาที่ผมอย่างไม่กระพริบตา

"มองอะไรของมึง"

"ก็พัทธ์น่ารักอ่ะ"
"ขอบใจ แต่ถ้าบอกว่ากูหล่อหรือเท่ห์จะดีมาก" 

"เดี๋ยวๆ นี้พัทธ์ไปสักมาหรอ" ไอ้ธัญมองมาที่ข้างหลังใหูซึ่งผมพึ่งไปซักมาไม่นานนี้อาจเพราะผมที่ไว้ยาวจนปิดเลยทำให้ไอ้ธัญหรือคนอื่นๆไม่ทันได้สังเกตุ 

"อือ พึ่งซักตอนหลังจากงานกีฬานั้นแหล่ะ"

"ทำไมเราไม่รู้อ่ะ"

"ก็มึงชอบงี่เง่าไงตอนนั้นอ่ะจำไม่ได้ไง หึงกูกับพี่ซันอยู่นั้นแหล่ะ"

"ขอโทษ ว่าแต่รอยสักมีความหมายป่ะ"

"แล้วมึงเห็นว่ามันเป็นแบบไหนล่ะ"

"ก็มันเป็นตัวอักษร T P ซ้อนกันอยู่" 

"อือ ก็มึงกับกูไง"  คนได้ฟังคำตอบนิ่งก่อนหน้าจะเริ่มมีสีขึ้นมา ผมพยายามที่จะไม่หลุดขำกัท่าทางของไอ้ธัญก่อนที่เขินจนทำอะไรไม่ถูกของมันแล้ว

"เสร็จแล้วค่าาาาา ตอนนี้เจ๊ปาล์มเนรมิดลูกเป็ดให้เป็นหงษ์ตามที่น้องพัทธ์กับน้องธัญสั่งแล้วน่ะค่ะ" ผมกัไอ้ธัญหันหน้าไปมองที่พลอยที่ยืนเขินอยู่ตรงหน้าเจ๊ปาล์ม 

"ทำไม พัทธ์กับธัญทำหน้ากันแนั้นอ่ะ"

"สวยมากเลยพลอย"

"จริงหรอพัทธ์ แต่เราไม่ค่อยมั่นใจเลยอ่ะ"

"จริงๆน่ะพลอยเรากัพัทธ์คอมเฟอม"

"ใช่ๆ งั้นคราวนี้เราก็ไปหาชุดกันเถอะ"

"ต้องหาชุดกันด้วยหรอ"

"ต้องดิ" พูดจบผมก็เดินไปจ่ายเงินค่าทำจัดการทุกอย่างของพลอยกับเจ๊ปาล์มก่อนจะเดินควงพลอยเดินออกจากร้านไปยังร้านเสื้อผ้ากันทันที

          "ชุดนี้ดีไหมปรานต์" พี่นันหยิชุดมาทาบกับตัวก่อนจะหันมาถามผมที่นั่งมองอยู่ตรงเก้าอี้รอ 

"ผมว่าชุดสีฟ้าอ่อนเหมาะกับพี่นันมากกว่า"

"หรอ มันไม่แบ๊วไปหรอว่ะ"

"งั้นก็ชุดนี้ครับพี่สีแดงผ่าหลังเซ็กซี่ดีผมก็ชอบน่ะ" 

"โห่ ขื่นกูใส่ชุดนี้ไอ้แบงค์ได้ขำกูตาย"

"งั้น เอาชุดนี้ครับไม่หวานไม่โป๊แล้วก็เหมาะกับพี่ด้วย" 

"เนี้ยน่ะไม่หวาน" พี่นันรับชุดจากผมไปยกดูซึ่งความจริงผมก็รู้ว่าชุดนี้โคตรจะแบ๊วเลยถึงแม้มันจะไม่ได้เป็นสีฟ้าอ่อนหรือสีชมพูก็ตาม แต่ด้วยเสื้อแขนกุดลูกไม้สีขาวกับกระโปรงฟูๆผ้าชีฟองสีกรม มันก็ยังดูเป็นลุ๊คสาวหวานอยู่ดี ผมมองหน้าพี่นันแล้วยิ้มให้

"น่ะครับผมอยากเห็นพี่ใส่ชุดนี้ผมว่ามันเหมาะกับพี่น่ะ"

"เออก็ได้ งั้นกูเอาชุดนี้แล้วกัน" 

"ไชโย!! " ผมรีบคว้าชุดของพี่นันไปจ่ายเงินทันที

"อ้าวไอ้ปรานต์มาทำไรที่นี้ว่ะ" ผมหันไปมองที่เสียงคนทักขึ้นระหว่างที่ผมกำลังรับถุงจากพนักงานร้านมาถือไว้

"ไอ้ธัญ ไอ้พัทธ์ แล้วนี่?"

"พลอยไง"

"โห่ พลอยจริงๆหรอ สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"ขอบใจน่ะปรานต์"

"ได้ของยังไอ้ปรานต์" ผมหันกลัไปที่พี่นันที่เดินมาหา

"อ้าวนี้พี่นันมากับไอ้ปรานต์หรอครับ" ไอ้ธัญถามพี่นันที่เดินมา

"อือ ว่าแต่นี้พาลูกเป็ดไปแปลงโฉมมาแล้วหรอสวยเชียว"

"ใช่พี่ พอดีเลยพวกผมว่าจะหาชุดให้พลอยพี่นันช่วยเลือกหน่อยดิ"

"ได้ไปซิ" ไม่พูดเปล่าพี่นันจับมือพลอยให้เดินเข้าร้านตามกันไปทันที ไม่รู้งานคืนนี้จะเป็นไงบบ้างจะมีเซอร์ไพท์เรื่องไหนบ้างเนี้ย ไหนจะแผนที่จะแปลงโฉมให้พลอยกับนักบาสดีกรีว่าที่คุณหมอ ไหนจะพี่นันที่จะแต่งสวยเป็นหญิงเต็มตัว  แค่คิดก็สนุกแล้ว