เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวไปอยู่ห้องริมเจ้า3แฝดนะของขวัญ ห้องนั้นเป็นห้องของโฟร์เธอน่ะไปพักอยู่ที่นั่นก่อน
ได้”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อเดินพาฟางและทุกคนเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะคะ นั่นห้องคุณน้องโฟร์แล้วนี่คุณป๊อปจะให้แม่ของขวัญอะไรนี่นอนแทนที่งั้นหรอคะ คุณ
น้องโฟร์รู้ก็คงจะเสียใจแย่”กิ๊ปซี่เห็นว่าฟางได้อยู่บ้านกับป๊อปปี้และนอนห้องนอนของโฟร์อีกก็รีบว่า
โวยวายไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“แค่พักชั่วคราวไม่มีอะไรหรอกครับพี่กิ๊ป ของขวัญเค้าไม่สบายโฟร์ต้องเข้าใจล่ะครับเพราะโฟร์เค้า
ไม่ใช่คนใจร้ายดำอะไรแบบนั้น”ป๊อปปี้เห็นท่าทางโวยวายของกิ๊ปซี่ก็ส่ายหน้าก่อนที่จะพูดเพราะไม่
อยากให้เรื่องเล็กต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
“แต่นี่ก็เท่ากับว่าคุณป๊อปจะเอาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนก็ไม่รู้เข้าบ้านนะคะ รู้จักไม่กี่วัน
เอาเค้าเข้าบ้าน ถึงจะป่วยจริงก็เถอะแต่นี่มันห้องคุณโฟร์แม่ของน้อง วัน ทู ทรี นะคะแล้วถ้าคนอื่น
มาเห็นเค้าจะเอาไปพูดกันว่ายังไง คุณโฟร์อยู่เมืองนอกไม่ทันจะกลับมาก็เอาคนอื่นมานอนที่นี่
แล้ว”กิ๊ปซี่ไม่ยอมแพ้รีบโวยวายต่อก่อนแฝด3จะหันขวับไปมองที่ฟางเป็นตาเดียว
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อจะเอายัยนี่มานอนห้องแม่โฟร์พวกเราไม่ยอมนะ”วันมองหน้าฟางสลับกับมองหน้าป๊อปปี้ก็รีบ
โวยวายขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อปไม่รักแม่โฟร์แล้วหรอคะ ทำไมพ่อป๊อปต้องให้พี่เค้านอนห้องแม่โฟร์ของพวกเราด้วย”ทู
เห็นกิ๊ปซี่โวยวายเป็นเรื่องใหญ่ก็พูดออกมาบ้าง
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อปจะเอาเค้ามาแทนแม่โฟร์พวกเราจริงๆใช่มั้ยฮะ”ทรีมองพ่อตัวเองแล้วตัดพ้อออกมาด้วย
ความน้อยใจแล้วำท่าจะร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆกันก่อนสิทุกคน อย่าพึ่งทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ย แค่เรื่องที่นอนเอง”เขื่อนเหวอ
ที่เห็นทุกคนโวยวายก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ เรื่องทุกเรื่องของนายมันกลายเป็นเรื่องเล็กหมดสินะ/นี่เธอมาที่นี่ได้ไง รู้เรื่องไวเชียวนะ”เฟย์
เดินเข้ามาเห็นทุกคนทะเลาะกันก็ไม่พอใจทำให้เขื่อนตกใจกับอดีตภรรยาสาวก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ทำไมชั้นจะรู้ไม่ได้ พี่ป๊อปเป็นรุ่นพี่ของชั้น และโฟร์ก็เป็นเพื่อนชั้นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วทำอะไรไม่ขอ
เค้าก่อนน่ะ มีหวังเค้าต้องว่าต้องบ่นบ้างล่ะแล้วนี่ยัยนี่เป็นใคร มาจากไหน ก็แค่คนที่ช่วยชีวิตแล้วจะ
เอาเค้าเข้าบ้าน มานอนในที่ของยัยโฟร์แบบนี้เนี่ยนะบ้ารึเปล่า เธอเองก็เหมือนกันเธอเป็นใครมาจาก
ไหน ลูกเต้าเหล่าใครบ้านช่องไม่มีรึไงถึงได้มาอยู่บ้านคนอื่นเค้าแบบนี้ไม่คิดจะกลับบ้านเลยรึไงรู้มั้ย
ว่านี่น่ะเป็นห้องของยัยโฟร์เพื่อนชั้น”เฟย์ที่รู้เรื่องจากกิ๊ปซี่ก็รีบว่าอดีตสามีหนุ่มแล้วหันขวับไปว่า
โวยวายใส่ฟางแล้วซักยาวเหยียดทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์งั้นหรอ”ฟางที่พึมพำเมื่อเห็นทุกคนพูดถึงโฟร์ เหมือนมีบางอย่างที่ผ่านเข้ามาในหัวแวบหนึ่ง
แต่พอลองพยายามคิดก็คิดก็คิดไม่ออกว่าคืออะไร ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบร่างบางหน้ามืดและเซ
ล้ม ทำให้ป๊อปปี้ที่อยู่ข้างรีบประคองก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบอุ้มฟางไปนั่งพักที่โซฟาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ว่าแค่นี้ก็เป็นลมเลยหรอ/สำออย”เฟย์มองแล้วอึ้งก่อนที่จะพูดขึ้นเช่นเดียวกับกิ๊ปซี่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าของขวัญปวดหัวหรอรึว่าเวียนหัวกลับไปให้หมอตรวจร่างกายมั้ย”ป๊อปปี้เอายาดมให้
ฟางดมแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรแค่นั่งพักเดี๋ยวก็หาย เมื่อของขวัญเป็นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆก็เวียนหัวขึ้นมาได้”ฟางยิ้มแล้วตอบ
ป๊อปปี้ก่อนท่ะชะงักเมื่อสบสายตาเข้ากับพวกของเฟย์ที่จ้องมองเธออย่างไม่พอใจอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน โรคสำออยรึเปล่า ว่าแค่นี้ถามแค่นี้ทำหน้ามืดเป็นลมแล้วให้พี่ป๊อปดูแล”เฟย์พูดแขวะ
 
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรเกรงใจลูกเค้าบ้างเถอะมาโวยวายหยั่งกับเป็นเมีย”เขื่อนเห็นเฟย์โวยวายใส่ฟางเมื่อกี้จน
ฟางเป็นลมก็อดพูดว่าไม่ได้ เพราะเฟย์สนิทกับป๊อปปี้มาก่อนจะเจอกับเขาพอตอนหย่ากันเฟย์ก็เข้า
ออกบ้านป๊อปปี้ตลอดจนคนแถวนั้นอดจะนินทาไม่ได้ว่าเฟย์รักป๊อปปี้เลยรีบหย่ากับเขาเพื่อมาแทนที่
โฟร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของ3แฝด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วไง ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะ มือที่โอบน่ะเอาลงได้แล้วอยากให้ยัยนี่หายจากเป็นลมแต่ให้
ผู้ชายถึง2คนมาคอบประคบประหงม หึ ไม่มีทั้งที่อยู่ไม่รู้ตัวเองเป็นใครทำเป็นอ่อนแอแค่นี้ก็มีผู้ชาย
มาดูแลถึงที่”เฟย์เห็นเขื่อนโอบไหล่ฟางอีกก็รีบว่าต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก”ฟางที่เห็นเฟย์โวยวายไม่พอใจบวกกับสายตาของกิ๊ปซี่ วัน ทู และทรีที้องเธอก็เริ่มกลัวและ
คิดมากก่อนที่จะพรวดออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ของขวัญจะไปไหนเดี๋ยวก่อน”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางเตลิดออกไปก็รีบวิ่งตามร่างบางไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นบ้าอะไรของเธอ หึงไอ้ป๊อปรึไง รึว่าอิจฉาของขวัญเค้ารึไงที่มีผู้ชายดีๆอย่างป๊อปดูและเลยไป
โวยวายเค้า เค้ากำลังกลัวกำลังขวัญเสียจากอุบัติเหตุความจำเสื่อมนะไม่รู้อะไรก็เงียบเอาไว้บ้าง
สิ”เขื่อนไม่พอที่เฟย์โวยวายก็รีบว่าก่อนที่จะวิ่งตามป๊อปปี้ออกไปเพื่อตามฟางบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
“มาบ้านแค่วันแรกก็ทำผู้ชายวิ่งตามถึง2คนดีจริงๆ”เฟย์เห็นทั้งพี่ชายคนสนิทและอดีตสามีไม่สนใจ
เธอแล้ววิ่ตามฟางก็แขวะไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิคะ ตอนแรกแค่ยกห้องให้ อีกหน่อยตอนต่อไปคงไม่มาเป็นแม่เลี้ยงของไร่หรือไม่ก็มาแทนที่
คุณโฟร์ทุกอย่างแน่ๆ”กิ๊ปซี่ได้ทีก็รีบพูดบ้างถึงแม้จะรู้ว่าป๊อปปี้กับโฟร์ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ทั้งคุ๋ก็คือ
พ่อกับแม่ของแฝด3 เพราะป๊อปปี้เป็นคนรับเด็กๆทั้ง3เป็นลูกของเขานั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ยอมนะ พวกเราไม่มีวันยอมให้ใครมาแทนที่แม่โฟร์ของพวกเรานะ”วัน ทู ทรี ได้ยินเช่นนั้นก็หัน
ขวับมามองกิ๊ปซี่แล้วโวยวายออกมาพร้อมกันอย่างไม่พอใจอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนสิของขวัญ จะวิ่งไปไหนน่ะ รู้ทางรึไง”ป๊อปปี้ที่ตกใจเมื่อเห็นฟางวิ่งเตลิดเข้าไปในส่วน
ของไร่กาแฟด้านหลังไร่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ไม่รู้ แต่ของขวัญอยู่ที่นี่ไม่ได้ ไม่มีใครเค้าอยากให้ของขวัญอยู่ มีแต่คนว่าของขวัญ ฮือๆ”ฟาง
ร้องไห้โฮออกมาด้วยความกดดันจากทุกคนที่เธอรู้สึกได้เมื่อกี้นี้ และเธอไม่รู้จะทำยังไงก็รีบวิ่งออก
ไปจากตรงนั้น หมับ ป๊อปปี้รั้งข้อมือของฟางไว้ไม่ให้เธอไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องไห้สิของขวัญ แล้วก็อย่าวิ่งด้วยเพราะที่นี่มันกว้างมากนะเดี๋ยวก็หลงกันพอดี”ป๊อปปี้หัน
หน้าฟางมาพูดกันดีๆแล้วพยายามอธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
“คุณเอาชั้นไปไว้ที่โรงพยาบาลเหมือนเดิมก็ได้นะ ถ้าลูกกับทุกคนที่เค้าไม่ต้อนรับ ไหนจะเมียของ
คุณที่อยู่เมืองนอกที่เค้าพูดถึงอีกเมื่อกี้เค้าต้องไม่พอใจมากแน่ๆ”ฟางที่เริ่มกลัวแล้วก็พูดออกมา
แล้วเบะปากจะร้องไห้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ของขวัญจ๋า อย่าร้องไห้สิ พวกนั้นก็ดีแค่ว่าไปเท่านั้นล่ะเพราะนี่เป็นการตัดสินใจของพ่อเลี้ยง
ของเราแล้วว่าอยากจะดูแลเธอจนกว่าจะหายใครก็มาขัดไม่ได้และอีกอย่างนะโฟร์เค้าเป็นคนน่ารัก
ชอบช่วยเหลือคนอื่นไม่มีวันที่โฟร์จะโวยวายใส่เธออย่างที่พวกนั้นว่าหรอก สบายได้เลย”เขื่อนเดิน
ตามมาได้ยินฟางพูดก็รีบพูดให้ฟางไม่คิดมาก
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าเค้าไม่อยากให้ชั้นอยู่ห้องของโฟร์ ของขวัญไม่อยู่ที่นี่ได้นะเพื่อความสบายใจของทุกคนใน
บ้าน”ฟางพูดขึ้นต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ทิ้งเธอที่โรงพยาบาลตามลำพังแบบนั้นไม่เอาหรอกเพราะเธอตัวคนเดียวจำใครก็ไม่ได้
อีก ผมสัญญาแล้วไงว่าผมจะไม่มีวันทิ้งคุณผมก็ไม่ทิ้งคุณสิ เอาอย่างงี้ถ้าคุณอยู่บ้านผมแล้วคุณไม่
สบายใจคุณอยู่บ้านพักอีกหลัง มีบ้านพักหลังเล็กแยกอยู่ไม่ไกลากบ้านใหญ่เพื่อเอาไว้ให้กับ
หัวหน้าพนักงานหรือรับรองแขก เหมือนเขื่อนไง เวลาเขื่อนมาหาผมที่นี่มันก็จะมาพักที่บ้านพักแยก
ไว้ อย่าคิดมากนะของขวัญ อย่างอแงด้วย”ป๊อปปี้พูดพลางลูบหัวฟางอย่างเอ็นดูทำให้ฟางใจเต้นไป
กับความอ่อนโยนที่ป๊อปปี้ทำให้แบบนี้ ก่อนที่จะยอมชายหนุ่มและเลิกงอแงย้ายไปที่บ้านพักที่ว่า
แทนบ้านใหญ่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ก็5วันแล้วนะคะ เลยตามที่ฟางบอกว่าจะกลับแล้วนะคะพี่โทโมะมดโทรหายัยฟางก็ไม่มีการ
ติดต่อ เราลองโทรหาที่รีสอร์ตที่ฟางเค้าพักกันมั้ยคะ”มดเดินเข้ามาหาโทโมะที่นั่งทำงานอยู่พลาง
โทรศัพท์โทรหาฟางแต่ก็ไม่มีสัญญาตอบรับจากเบอร์เดิมของเพื่อนสาวเลย
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นนะครับ ฟางไม่ได้ไปพักที่รีสอร์ตที่จองไว้หรอครับ แล้วเค้าหายไปไหน”โทโมะได้รับ
โทรศัพท์จากรีสอร์ตที่เขาโทรไปจอง
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน เมียผมหายไปแบบนี้ นี่มันก็เลยกำหนดจะจดทะเบียนกันแล้วนะ ติดต่อก็ติดต่อไม่ได้อีก
งั้นผมจะไปตามเค้าที่รีสอร์ต/ฟางไม่ได้ไปพักที่รีสอร์ต ชั้นโทรไปเช้คเมื่อกี้นี้แลว้”ส่วนธามไทก็เดิน
เข้ามาโวยวายเอาเรื่องกับโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบน้องเขยของเขาไป
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าว่าแต่ธามเลย พวกเราทุกคนไม่มีใครติดต่อฟางได้เลยนะ หรือว่าฟางเค้าจะมีอันตรายอะไร”มด
เริ่มกังวลห่วงเพื่อนสาวแล้วพูด
 
 
 
“อันตรายอะไร จำคราวก่นที่เราไปเที่ยวอิตาลีไม่ได้เลยรึไงที่อยู่ๆยัยนั่นก็ทิ้งพวกเราแล้วบินหนีไป
อยู่ญี่ปุ่นเป็นเดือนแล้วทำงานผ่านวีดีโอคอล พอเราไปตามยัยนั่นก็หนีหายไปอีกไปโผล่ที่สวิส ทำ
อย่างกับไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ไปได้ เอาเถอะ คราวนี้จะหายไปเดือนรึ2เดือนยังไงซะสังคมเค้าก็รู้
แล้วว่ายัยนั่นแต่งงานกับชั้นไปแล้ว ถ้ายัยนั่นหายไปจริงๆก็ค่อยตามน่า เอาล่ะถ้าจะไม่จดทะเบียนวัน
นี้จริงๆงั้นชั้นขอตัวแล้วกัน พอดีติดธุระน่ะ ไปล่ะ”ธามไทรีบด่วนสรุปก่อนที่จะเดินออกไปอย่างไม่
ใส่ใจอะไร
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าฟางเค้าหายไปอย่างที่พวกเราเคยบอกพี่จริงๆ พี่ว่าเราทิ้งไว้สักอีกอาทิตย์แล้วถ้าน้องของพี่
ไม่กลับมา พี่จะไปตามหาฟางที่ปากช่องเอง พี่ทำงานก่อนนะ”โทโมะมองการกระทำของคนที่ได้ชื่อ
เป็นสามีของฟางพลางส่ายหน้าระอาแทนน้องสาวก่อนที่จะพูดแล้วหันไปสนใจกับงานเอกสารต่อ
ทิ้งให้มดมองตามธามไทและโทโมะสลับกันแล้วถอนหายใจ นี่ไม่มีใครรักหรือห่วงเพื่อนสาวของเธอ
จริงๆเลยรึไง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคิดจะหนีไปเที่ยวกันจริงๆก็ติดต่อกันมาบ้างสิยัยฟาง”มดมองดูโทรศัพท์ตัวเองที่ไม่มีการติดต่อ
ของฟางมาแล้วพูดถึงเพื่อนรักด้วยความกังวล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวอยู่ที่นี่นะ ถ้าเบื่อจากอ่านหนังสือ ก็เปิดทีวีได้นะ”ป๊อปปี้ที่แวะมาหาฟางในวันต่อมาหลังจากที่
เมื่อวานได้นอนพักที่บ้านพักไปคืนหนึ่งคืนแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่คุณจะไปแล้วหรอคะ แล้วเขื่อนล่ะคะ”ฟางมองไปรอบๆแล้วถามถึงเขื่อนและถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าก็มีงานมีงานต้องทำสิคะไม่ใช่ว่ามางอมืองอเท้าแบบคนไม่มีประโยชน์ทำ”กิ๊ปซี่และเฟย์ที่สงบ
สงครามเย็นชั่วคราวก็เดินเข้ามาหาฟางถึงที่บ้านพักแล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปคะเราไปทำงานกันเถอะค่ะ วันนี้มีลูกค้ามาจากเมืองจีนเป็นทัวร์ลงด้วยนะคะ”กิ๊ปซี่รีบเดิน
เข้ามาใกล้ป๊อปปี้แล้วพูดกับป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“วันนี้มีแค่ทัวร์ใช่มั้ยครับพี่กิ๊ป ผมไม่เข้างานนะครับ เพราะผมจะไปซื้อของให้ของขวัญเค้า ถ้ามี
เอกสารอะไรเดี๋ยวตอนบ่ายๆผมจะกลับมาเคลียร์”ป๊อปปี้เห็นเฟย์และกิ๊ปซี่ที่เข้ามาเอาเรื่องฟางอีก
แล้วก็รีบพูดก่อนที่จะดึงมือฟางมาที่รถกับตนเองแล้วขับรถมาที่ย่านช้อปปิ้งประจำอำเภอ
 
 
 
 
 
 
“ความจริงคุณไม่น่าพาชั้นออกมาข้างนอกเลยนะคะเพราะคุณต้องไปทำงานแท้ๆไม่น่าลำบากพาชั้น
มาเลย”ฟางมองป๊อปปี้ที่เดินเลือกซื้อเสื้อผ้าและข้าวของใช้ส่วนตัวให้เธอตลอดตั้งแต่มาถึง
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะของขวัญ อย่าคิดมากสิไหนเราก็ออกมาเที่ยวแล้วก็ยิ้มให้ดูหน่อยสิ
ตั้งแต่พามาที่นี่นะไม่ค่อยยิ้มเลย เอ้า ยิ้ม”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางของฟางแล้ว
พูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้ร่างบางอบ่างเป็นมิตรจนทำให้ฟางรู้สึกใจเต้นอีกครั้ง รอยยิ้มที่จริงใจแบบนี้
ทำไมมันช่างอบอุ่นเหลือเกินนะ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะคะ ที่ดีกับชั้น ชั้นรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ”ฟางยิ้มออกมาแล้วพูดออกมาตามความ
รู้สึกจริงๆแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้จนทำให้ป๊อปปี้ที่ยิ้มให้ฟางรู้สึกประหลาดใจเต้นรัวแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เราเดินมาตั้งนานแล้วเนาะ ใกล้เที่ยงแล้วด้วยหิวมั้ย เดี๋ยวเราไปกินข้าวเที่ยงกันดีกว่า
มั้ย”ป๊อปปี้ที่ได้สติแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
 
“เอาสิคะหิวแล้วเหมือนกันคุณจะได้ไปทำงานต่อด้วย”ฟางตอบชายหนุ่มแล้วเดินไปทานข้าวกับ
ป๊อปปี้อย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
เดี๋ยวขอรีบเอาลงก่อนนะคะ เพราะต้องมีธุระเดินทางไป ตจว อ่ะ