เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวไปอยู่ห้องริมเจ้า3แฝดนะของขวัญ ห้องนั้นเป็นห้องของโฟร์เธอน่ะไปพักอยู่ที่นั่นก่อน

ได้”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อเดินพาฟางและทุกคนเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ นั่นห้องคุณน้องโฟร์แล้วนี่คุณป๊อปจะให้แม่ของขวัญอะไรนี่นอนแทนที่งั้นหรอคะ คุณ

น้องโฟร์รู้ก็คงจะเสียใจแย่”กิ๊ปซี่เห็นว่าฟางได้อยู่บ้านกับป๊อปปี้และนอนห้องนอนของโฟร์อีกก็รีบว่า

โวยวายไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“แค่พักชั่วคราวไม่มีอะไรหรอกครับพี่กิ๊ป ของขวัญเค้าไม่สบายโฟร์ต้องเข้าใจล่ะครับเพราะโฟร์เค้า

ไม่ใช่คนใจร้ายดำอะไรแบบนั้น”ป๊อปปี้เห็นท่าทางโวยวายของกิ๊ปซี่ก็ส่ายหน้าก่อนที่จะพูดเพราะไม่

อยากให้เรื่องเล็กต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“แต่นี่ก็เท่ากับว่าคุณป๊อปจะเอาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนก็ไม่รู้เข้าบ้านนะคะ รู้จักไม่กี่วัน

เอาเค้าเข้าบ้าน ถึงจะป่วยจริงก็เถอะแต่นี่มันห้องคุณโฟร์แม่ของน้อง วัน ทู ทรี นะคะแล้วถ้าคนอื่น

มาเห็นเค้าจะเอาไปพูดกันว่ายังไง คุณโฟร์อยู่เมืองนอกไม่ทันจะกลับมาก็เอาคนอื่นมานอนที่นี่

แล้ว”กิ๊ปซี่ไม่ยอมแพ้รีบโวยวายต่อก่อนแฝด3จะหันขวับไปมองที่ฟางเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจะเอายัยนี่มานอนห้องแม่โฟร์พวกเราไม่ยอมนะ”วันมองหน้าฟางสลับกับมองหน้าป๊อปปี้ก็รีบ

โวยวายขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปไม่รักแม่โฟร์แล้วหรอคะ ทำไมพ่อป๊อปต้องให้พี่เค้านอนห้องแม่โฟร์ของพวกเราด้วย”ทู

เห็นกิ๊ปซี่โวยวายเป็นเรื่องใหญ่ก็พูดออกมาบ้าง

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปจะเอาเค้ามาแทนแม่โฟร์พวกเราจริงๆใช่มั้ยฮะ”ทรีมองพ่อตัวเองแล้วตัดพ้อออกมาด้วย

ความน้อยใจแล้วำท่าจะร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆกันก่อนสิทุกคน อย่าพึ่งทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ย แค่เรื่องที่นอนเอง”เขื่อนเหวอ

ที่เห็นทุกคนโวยวายก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เรื่องทุกเรื่องของนายมันกลายเป็นเรื่องเล็กหมดสินะ/นี่เธอมาที่นี่ได้ไง รู้เรื่องไวเชียวนะ”เฟย์

เดินเข้ามาเห็นทุกคนทะเลาะกันก็ไม่พอใจทำให้เขื่อนตกใจกับอดีตภรรยาสาวก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นจะรู้ไม่ได้ พี่ป๊อปเป็นรุ่นพี่ของชั้น และโฟร์ก็เป็นเพื่อนชั้นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วทำอะไรไม่ขอ

เค้าก่อนน่ะ มีหวังเค้าต้องว่าต้องบ่นบ้างล่ะแล้วนี่ยัยนี่เป็นใคร มาจากไหน ก็แค่คนที่ช่วยชีวิตแล้วจะ

เอาเค้าเข้าบ้าน มานอนในที่ของยัยโฟร์แบบนี้เนี่ยนะบ้ารึเปล่า เธอเองก็เหมือนกันเธอเป็นใครมาจาก

ไหน ลูกเต้าเหล่าใครบ้านช่องไม่มีรึไงถึงได้มาอยู่บ้านคนอื่นเค้าแบบนี้ไม่คิดจะกลับบ้านเลยรึไงรู้มั้ย

ว่านี่น่ะเป็นห้องของยัยโฟร์เพื่อนชั้น”เฟย์ที่รู้เรื่องจากกิ๊ปซี่ก็รีบว่าอดีตสามีหนุ่มแล้วหันขวับไปว่า

โวยวายใส่ฟางแล้วซักยาวเหยียดทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โฟร์งั้นหรอ”ฟางที่พึมพำเมื่อเห็นทุกคนพูดถึงโฟร์ เหมือนมีบางอย่างที่ผ่านเข้ามาในหัวแวบหนึ่ง

แต่พอลองพยายามคิดก็คิดก็คิดไม่ออกว่าคืออะไร ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบร่างบางหน้ามืดและเซ

ล้ม ทำให้ป๊อปปี้ที่อยู่ข้างรีบประคองก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบอุ้มฟางไปนั่งพักที่โซฟาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ว่าแค่นี้ก็เป็นลมเลยหรอ/สำออย”เฟย์มองแล้วอึ้งก่อนที่จะพูดขึ้นเช่นเดียวกับกิ๊ปซี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่าของขวัญปวดหัวหรอรึว่าเวียนหัวกลับไปให้หมอตรวจร่างกายมั้ย”ป๊อปปี้เอายาดมให้

ฟางดมแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแค่นั่งพักเดี๋ยวก็หาย เมื่อของขวัญเป็นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆก็เวียนหัวขึ้นมาได้”ฟางยิ้มแล้วตอบ

ป๊อปปี้ก่อนท่ะชะงักเมื่อสบสายตาเข้ากับพวกของเฟย์ที่จ้องมองเธออย่างไม่พอใจอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน โรคสำออยรึเปล่า ว่าแค่นี้ถามแค่นี้ทำหน้ามืดเป็นลมแล้วให้พี่ป๊อปดูแล”เฟย์พูดแขวะ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำอะไรเกรงใจลูกเค้าบ้างเถอะมาโวยวายหยั่งกับเป็นเมีย”เขื่อนเห็นเฟย์โวยวายใส่ฟางเมื่อกี้จน

ฟางเป็นลมก็อดพูดว่าไม่ได้ เพราะเฟย์สนิทกับป๊อปปี้มาก่อนจะเจอกับเขาพอตอนหย่ากันเฟย์ก็เข้า

ออกบ้านป๊อปปี้ตลอดจนคนแถวนั้นอดจะนินทาไม่ได้ว่าเฟย์รักป๊อปปี้เลยรีบหย่ากับเขาเพื่อมาแทนที่

โฟร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของ3แฝด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะ มือที่โอบน่ะเอาลงได้แล้วอยากให้ยัยนี่หายจากเป็นลมแต่ให้

ผู้ชายถึง2คนมาคอบประคบประหงม หึ ไม่มีทั้งที่อยู่ไม่รู้ตัวเองเป็นใครทำเป็นอ่อนแอแค่นี้ก็มีผู้ชาย

มาดูแลถึงที่”เฟย์เห็นเขื่อนโอบไหล่ฟางอีกก็รีบว่าต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก”ฟางที่เห็นเฟย์โวยวายไม่พอใจบวกกับสายตาของกิ๊ปซี่ วัน ทู และทรีที้องเธอก็เริ่มกลัวและ

คิดมากก่อนที่จะพรวดออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญจะไปไหนเดี๋ยวก่อน”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางเตลิดออกไปก็รีบวิ่งตามร่างบางไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นบ้าอะไรของเธอ หึงไอ้ป๊อปรึไง รึว่าอิจฉาของขวัญเค้ารึไงที่มีผู้ชายดีๆอย่างป๊อปดูและเลยไป

โวยวายเค้า เค้ากำลังกลัวกำลังขวัญเสียจากอุบัติเหตุความจำเสื่อมนะไม่รู้อะไรก็เงียบเอาไว้บ้าง

สิ”เขื่อนไม่พอที่เฟย์โวยวายก็รีบว่าก่อนที่จะวิ่งตามป๊อปปี้ออกไปเพื่อตามฟางบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“มาบ้านแค่วันแรกก็ทำผู้ชายวิ่งตามถึง2คนดีจริงๆ”เฟย์เห็นทั้งพี่ชายคนสนิทและอดีตสามีไม่สนใจ

เธอแล้ววิ่ตามฟางก็แขวะไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิคะ ตอนแรกแค่ยกห้องให้ อีกหน่อยตอนต่อไปคงไม่มาเป็นแม่เลี้ยงของไร่หรือไม่ก็มาแทนที่

คุณโฟร์ทุกอย่างแน่ๆ”กิ๊ปซี่ได้ทีก็รีบพูดบ้างถึงแม้จะรู้ว่าป๊อปปี้กับโฟร์ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ทั้งคุ๋ก็คือ

พ่อกับแม่ของแฝด3 เพราะป๊อปปี้เป็นคนรับเด็กๆทั้ง3เป็นลูกของเขานั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยอมนะ พวกเราไม่มีวันยอมให้ใครมาแทนที่แม่โฟร์ของพวกเรานะ”วัน ทู ทรี ได้ยินเช่นนั้นก็หัน

ขวับมามองกิ๊ปซี่แล้วโวยวายออกมาพร้อมกันอย่างไม่พอใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสิของขวัญ จะวิ่งไปไหนน่ะ รู้ทางรึไง”ป๊อปปี้ที่ตกใจเมื่อเห็นฟางวิ่งเตลิดเข้าไปในส่วน

ของไร่กาแฟด้านหลังไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ไม่รู้ แต่ของขวัญอยู่ที่นี่ไม่ได้ ไม่มีใครเค้าอยากให้ของขวัญอยู่ มีแต่คนว่าของขวัญ ฮือๆ”ฟาง

ร้องไห้โฮออกมาด้วยความกดดันจากทุกคนที่เธอรู้สึกได้เมื่อกี้นี้ และเธอไม่รู้จะทำยังไงก็รีบวิ่งออก

ไปจากตรงนั้น หมับ ป๊อปปี้รั้งข้อมือของฟางไว้ไม่ให้เธอไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องไห้สิของขวัญ แล้วก็อย่าวิ่งด้วยเพราะที่นี่มันกว้างมากนะเดี๋ยวก็หลงกันพอดี”ป๊อปปี้หัน

หน้าฟางมาพูดกันดีๆแล้วพยายามอธิบาย

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเอาชั้นไปไว้ที่โรงพยาบาลเหมือนเดิมก็ได้นะ ถ้าลูกกับทุกคนที่เค้าไม่ต้อนรับ ไหนจะเมียของ

คุณที่อยู่เมืองนอกที่เค้าพูดถึงอีกเมื่อกี้เค้าต้องไม่พอใจมากแน่ๆ”ฟางที่เริ่มกลัวแล้วก็พูดออกมา

แล้วเบะปากจะร้องไห้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ของขวัญจ๋า อย่าร้องไห้สิ พวกนั้นก็ดีแค่ว่าไปเท่านั้นล่ะเพราะนี่เป็นการตัดสินใจของพ่อเลี้ยง

ของเราแล้วว่าอยากจะดูแลเธอจนกว่าจะหายใครก็มาขัดไม่ได้และอีกอย่างนะโฟร์เค้าเป็นคนน่ารัก

ชอบช่วยเหลือคนอื่นไม่มีวันที่โฟร์จะโวยวายใส่เธออย่างที่พวกนั้นว่าหรอก สบายได้เลย”เขื่อนเดิน

ตามมาได้ยินฟางพูดก็รีบพูดให้ฟางไม่คิดมาก

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าเค้าไม่อยากให้ชั้นอยู่ห้องของโฟร์ ของขวัญไม่อยู่ที่นี่ได้นะเพื่อความสบายใจของทุกคนใน

บ้าน”ฟางพูดขึ้นต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ทิ้งเธอที่โรงพยาบาลตามลำพังแบบนั้นไม่เอาหรอกเพราะเธอตัวคนเดียวจำใครก็ไม่ได้

อีก ผมสัญญาแล้วไงว่าผมจะไม่มีวันทิ้งคุณผมก็ไม่ทิ้งคุณสิ เอาอย่างงี้ถ้าคุณอยู่บ้านผมแล้วคุณไม่

สบายใจคุณอยู่บ้านพักอีกหลัง มีบ้านพักหลังเล็กแยกอยู่ไม่ไกลากบ้านใหญ่เพื่อเอาไว้ให้กับ

หัวหน้าพนักงานหรือรับรองแขก เหมือนเขื่อนไง เวลาเขื่อนมาหาผมที่นี่มันก็จะมาพักที่บ้านพักแยก

ไว้ อย่าคิดมากนะของขวัญ อย่างอแงด้วย”ป๊อปปี้พูดพลางลูบหัวฟางอย่างเอ็นดูทำให้ฟางใจเต้นไป

กับความอ่อนโยนที่ป๊อปปี้ทำให้แบบนี้ ก่อนที่จะยอมชายหนุ่มและเลิกงอแงย้ายไปที่บ้านพักที่ว่า

แทนบ้านใหญ่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็5วันแล้วนะคะ เลยตามที่ฟางบอกว่าจะกลับแล้วนะคะพี่โทโมะมดโทรหายัยฟางก็ไม่มีการ

ติดต่อ เราลองโทรหาที่รีสอร์ตที่ฟางเค้าพักกันมั้ยคะ”มดเดินเข้ามาหาโทโมะที่นั่งทำงานอยู่พลาง

โทรศัพท์โทรหาฟางแต่ก็ไม่มีสัญญาตอบรับจากเบอร์เดิมของเพื่อนสาวเลย

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นนะครับ ฟางไม่ได้ไปพักที่รีสอร์ตที่จองไว้หรอครับ แล้วเค้าหายไปไหน”โทโมะได้รับ

โทรศัพท์จากรีสอร์ตที่เขาโทรไปจอง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน เมียผมหายไปแบบนี้ นี่มันก็เลยกำหนดจะจดทะเบียนกันแล้วนะ ติดต่อก็ติดต่อไม่ได้อีก

งั้นผมจะไปตามเค้าที่รีสอร์ต/ฟางไม่ได้ไปพักที่รีสอร์ต ชั้นโทรไปเช้คเมื่อกี้นี้แลว้”ส่วนธามไทก็เดิน

เข้ามาโวยวายเอาเรื่องกับโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบน้องเขยของเขาไป

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าว่าแต่ธามเลย พวกเราทุกคนไม่มีใครติดต่อฟางได้เลยนะ หรือว่าฟางเค้าจะมีอันตรายอะไร”มด

เริ่มกังวลห่วงเพื่อนสาวแล้วพูด

 

 

 

“อันตรายอะไร จำคราวก่นที่เราไปเที่ยวอิตาลีไม่ได้เลยรึไงที่อยู่ๆยัยนั่นก็ทิ้งพวกเราแล้วบินหนีไป

อยู่ญี่ปุ่นเป็นเดือนแล้วทำงานผ่านวีดีโอคอล พอเราไปตามยัยนั่นก็หนีหายไปอีกไปโผล่ที่สวิส ทำ

อย่างกับไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ไปได้ เอาเถอะ คราวนี้จะหายไปเดือนรึ2เดือนยังไงซะสังคมเค้าก็รู้

แล้วว่ายัยนั่นแต่งงานกับชั้นไปแล้ว ถ้ายัยนั่นหายไปจริงๆก็ค่อยตามน่า เอาล่ะถ้าจะไม่จดทะเบียนวัน

นี้จริงๆงั้นชั้นขอตัวแล้วกัน พอดีติดธุระน่ะ ไปล่ะ”ธามไทรีบด่วนสรุปก่อนที่จะเดินออกไปอย่างไม่

ใส่ใจอะไร

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าฟางเค้าหายไปอย่างที่พวกเราเคยบอกพี่จริงๆ พี่ว่าเราทิ้งไว้สักอีกอาทิตย์แล้วถ้าน้องของพี่

ไม่กลับมา พี่จะไปตามหาฟางที่ปากช่องเอง พี่ทำงานก่อนนะ”โทโมะมองการกระทำของคนที่ได้ชื่อ

เป็นสามีของฟางพลางส่ายหน้าระอาแทนน้องสาวก่อนที่จะพูดแล้วหันไปสนใจกับงานเอกสารต่อ

ทิ้งให้มดมองตามธามไทและโทโมะสลับกันแล้วถอนหายใจ นี่ไม่มีใครรักหรือห่วงเพื่อนสาวของเธอ

จริงๆเลยรึไง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคิดจะหนีไปเที่ยวกันจริงๆก็ติดต่อกันมาบ้างสิยัยฟาง”มดมองดูโทรศัพท์ตัวเองที่ไม่มีการติดต่อ

ของฟางมาแล้วพูดถึงเพื่อนรักด้วยความกังวล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวอยู่ที่นี่นะ ถ้าเบื่อจากอ่านหนังสือ ก็เปิดทีวีได้นะ”ป๊อปปี้ที่แวะมาหาฟางในวันต่อมาหลังจากที่

เมื่อวานได้นอนพักที่บ้านพักไปคืนหนึ่งคืนแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่คุณจะไปแล้วหรอคะ แล้วเขื่อนล่ะคะ”ฟางมองไปรอบๆแล้วถามถึงเขื่อนและถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เค้าก็มีงานมีงานต้องทำสิคะไม่ใช่ว่ามางอมืองอเท้าแบบคนไม่มีประโยชน์ทำ”กิ๊ปซี่และเฟย์ที่สงบ

สงครามเย็นชั่วคราวก็เดินเข้ามาหาฟางถึงที่บ้านพักแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปคะเราไปทำงานกันเถอะค่ะ วันนี้มีลูกค้ามาจากเมืองจีนเป็นทัวร์ลงด้วยนะคะ”กิ๊ปซี่รีบเดิน

เข้ามาใกล้ป๊อปปี้แล้วพูดกับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“วันนี้มีแค่ทัวร์ใช่มั้ยครับพี่กิ๊ป ผมไม่เข้างานนะครับ เพราะผมจะไปซื้อของให้ของขวัญเค้า ถ้ามี

เอกสารอะไรเดี๋ยวตอนบ่ายๆผมจะกลับมาเคลียร์”ป๊อปปี้เห็นเฟย์และกิ๊ปซี่ที่เข้ามาเอาเรื่องฟางอีก

แล้วก็รีบพูดก่อนที่จะดึงมือฟางมาที่รถกับตนเองแล้วขับรถมาที่ย่านช้อปปิ้งประจำอำเภอ

 

 

 

 

 

 

“ความจริงคุณไม่น่าพาชั้นออกมาข้างนอกเลยนะคะเพราะคุณต้องไปทำงานแท้ๆไม่น่าลำบากพาชั้น

มาเลย”ฟางมองป๊อปปี้ที่เดินเลือกซื้อเสื้อผ้าและข้าวของใช้ส่วนตัวให้เธอตลอดตั้งแต่มาถึง

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะของขวัญ อย่าคิดมากสิไหนเราก็ออกมาเที่ยวแล้วก็ยิ้มให้ดูหน่อยสิ

ตั้งแต่พามาที่นี่นะไม่ค่อยยิ้มเลย เอ้า ยิ้ม”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางของฟางแล้ว

พูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้ร่างบางอบ่างเป็นมิตรจนทำให้ฟางรู้สึกใจเต้นอีกครั้ง รอยยิ้มที่จริงใจแบบนี้

ทำไมมันช่างอบอุ่นเหลือเกินนะ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะ ที่ดีกับชั้น ชั้นรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ”ฟางยิ้มออกมาแล้วพูดออกมาตามความ

รู้สึกจริงๆแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้จนทำให้ป๊อปปี้ที่ยิ้มให้ฟางรู้สึกประหลาดใจเต้นรัวแปลกๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เราเดินมาตั้งนานแล้วเนาะ ใกล้เที่ยงแล้วด้วยหิวมั้ย เดี๋ยวเราไปกินข้าวเที่ยงกันดีกว่า

มั้ย”ป๊อปปี้ที่ได้สติแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

“เอาสิคะหิวแล้วเหมือนกันคุณจะได้ไปทำงานต่อด้วย”ฟางตอบชายหนุ่มแล้วเดินไปทานข้าวกับ

ป๊อปปี้อย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

เดี๋ยวขอรีบเอาลงก่อนนะคะ เพราะต้องมีธุระเดินทางไป ตจว อ่ะ