เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ฟางจะไปหามด แล้วนายก็ปล่อยให้ฟางไปงั้นหรอ ทำไมนายไม่รั้งฟางไว้ล่ะ”โทโมะที่

กลับมาจากคุยธุระเสร็จรู้เรื่องว่าป๊อปปี้ปล่อยให้ฟางไปหามดก็ตกใจ

 

 

 

 

 

“ก็2คนนั้นเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ แล้วจะห้ามไม่ให้ไปหากันทำไมล่ะ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะได้ แต่ตอนนี้ยัยมดนั่นเป็นผู้ต้องสงสัยร่วมกับพ่อของตัวเองเราต้องคอยระวัง

เป็นพิเศษสิ”แก้วพูดเสริมคนรัก

 

 

 

 

“งั้นถ้ารู้ว่าต้องคอยระวังฟางกับยัยเพื่อน2หน้าแล้วจะอยู่เฉยทำไม ทำไมไม่ไปตามฟางล่ะชักช้า

อยู่ได้”ธามไทที่ออกมาได้ยินเรื่องราวก็รีบว่า

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันแล้วทำไมนายต้องว่ามดแบบนั้นทั้งที่พวกนายเป็นเพื่อนกันนะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

“เพื่อนงั้นหรอ ถ้าเพื่อนกันจริงยัยนั่นคงไม่อิจฉาฟางและพยายามให้ท่าชั้นหรอก ชั้นรู้ว่าชั้นเลวที่

แอบทำแบบนั้นกับฟาง แต่ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นกับโฟร์ ชั้นพยายามจะลืมเรื่องราวเลวๆที่ชั้นเคยทำ

พยายามมีใครมาแทนที่แต่สุดท้ายชั้นก็ลืมโฟร์ไม่ได้ ส่วนฟางเราแต่งงานกันแค่ในนามตามความ

เหมาะสมจากผู้ใหญ่เท่านั้น ส่วนชีวิตคู่เรา แทบแยกเตียงกันอยู่ ชั้นสังเกตท่าทางของนายกับฟาง

ชั้นไม่เข้าใจว่าทำไมพวกนายต้องทำท่าแง่งอนใส่กันทำไม ถ้าทั้งความรู้สึกของนายกับยัยฟางตรง

กันก็น่าจะดีใส่กันสิ”ธามไทพูดขึ้นก่อนที่จะสบตาป๊อปปี้แล้วพูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นเพื่อนนายมากี่ปีชั้นรู้นะว่าแกคิดยังไงกับฟางเค้า ชั้นอยากให้แกเจอคนดีๆในชีวิตนะ ชั้นรู้

ว่าตอนที่ฟางความจำเสื่อมกับตอนนี้มันต่างกันมาก แต่สิ่งที่ยังชัดเจนไม่เปลี่ยนแปลงคือความรู้สึก

ของนายไงป๊อปปี้ ถ้าปิดยังไงก็ปิดไม่มิด”แก้วถอนหายใจก่อนที่จะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าให้ทิฐิมาทำลายความรู้สึกที่แท้จริงนะ ไม่อย่างงั้นจะเป็นเหมือนผมที่เกือบจะทำลายลูกเมีย

ไปตลอดกาล ถ้าพวกคุณรักกัน เรื่องการหย่าของธามไทกับฟางมันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ผมพูด

จริงนะ ผมจะช่วยพูดกับคุณลุงอีกที”โทโมะพูดเสริม

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากให้ชั้นไปตามง้อยัยนั่นแล้วพวกนายจะมาขวางทำไมล่ะ เออ จริงสิ แล้วก็บอกทางบ้าน

ของมดด้วยชั้นไปไม่ถูก”ป๊อปปี้เงียบก่อนที่จะพูดขึ้นทำให้โทโมะ แก้ว และธามไทยิ้มออกมา

ทันที

 

 

 

 

 

“จริงสิ แก้วอยู่ทางนี้กับเขื่อนเพื่อดูอาการเฟย์กับโฟร์นะ ส่วนพี่กับธามจะตามไปดูป๊อปปี้อีที เพราะ

พี่เองชักสังหรณ์ใจไม่ดีเกี่ยวกับฟางขึ้นมาแล้วล่ะสิ”โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีใครอยู่บ้านเลยรึไงนะ”ฟางที่ขับรถมาที่บ้านของมดในตอนค่ำก็แปลกใจที่เห็นบ้านของมด

เงียบเชียบไม่มีแม้แต่คนใช้

 

 

 

 

 

 

“มด เธออยู่ไหนน่ะมด”ฟางเดินเลียบขึ้นมาบนชั้นบนของบ้านพลางร้องเรียกหาเพื่อน แต่ในใจกับ

รู้สึกสังหรณ์แปลกๆกับบรรยากาศที่เงียบเชียบ

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

“มด  อยู่นี่นิเอง อย่าเสียใจไปเลยนะ ชั้นอยู่ตรงนี้ข้างเธอแล้ว”ฟางขึ้นไปชั้นบนแล้วเปิดประตูก็พบ

มดนั่งร้องไห้อยู่ที่เตียงนอนจึงเดินเข้าไปปลอบเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

“ฮึก อย่าเสียใจไปเลยงั้นหรอ ใช่สิ เธอมันไม่โดนแบบชั้นไม่รู้หรอกว่าชั้นเจ็บปวดแค่ไหน เกิดมาบ

นกองเงินกองทองมีคนรองมือรองเท้าแบบนี้จะไปเข้าใจอะไรล่ะ”มดหันขวับไปมองหน้าแล้วพูด

เสียงแข็ง

 

 

 

 

 

“นี่ มดพูดให้มันดีๆหน่อยเถอะ จะว่าพี่โทโมะใจร้ายไม่ได้นะ ก็หลักฐานมันชัดเจนขนาดนั้นว่าพ่อ

ของเธอทำมันก็ต้องเป็นไปตามกฎหมายสิ แล้วชั้นก็ไม่ชอบที่เธอมาขึ้นเสียงใส่ชั้นแบบนี้ด้วย”ฟาง

ไม่พอใจที่มดขึ้นเสียงใส่ก็รีบว่ากลับ

 

 

 

 

 

“ทำไมจะว่าไม่ได้ แล้วตัวเธอน่ะดีรึไงกัน แต่งงานมีสามีอยู่แล้วกลับร่านไปนอนกับผู้ชายที่ไหน

ไม่รู้”มดที่เสียสติไปแล้วก็รีบว่ากระทบถึงฟาง

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ฟางไม่พอใจที่มดก้าวร้าวใส่ตนเองก็เผลอตบหน้ามดอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“จะมากไปแล้วนะ แล้วอย่าเธอดีตายล่ะ นอนกับธามไทมากี่ครั้งทั้งๆที่ธามแต่งงานเป็นสามีชั้นอย่า

คิดนะว่าชั้นไม่รู้ว่าเธอแบบทำอะไรกับธาม เลิกบ้าซะทีได้แล้วมด”ฟางรีบสวนกลับไปทันควันพลาง

เดินหนีไม่อยากคุยกับมดด้วยในตอนนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ใช้สิ ชั้นมันบ้าไปแล้ว ใครจะไปดีแบบเธอล่ะฟาง ทั้งเกิดมาบนกองเงินกองทอง มีคู่ชีวิตที่แสนดี

อย่างธามไท ไม่มีเธอซักคนธามก็เลือกชั้น/พูดอะไรน่ะ ว้าย”มดที่ถูกจี้เรื่องธามไทก็พูดขึ้นก่อนที่

จะเดินเข้าไปหาฟางช้าๆ ฟางที่หันหลังมาแล้วต้องตกใจเมื่อถูกมดคว้าโคมไฟข้างๆตัวฟาดใส่เธอ

อย่างแรงจนร่างบางล้มทรุดกับพื้น

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำไมกัน/หึ แล้วที่พวกชั้นทำเพราะต้องเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเอง ทำงานอยู่กับนีระสิงห์กรุ๊ป

มาตั้งนาน จะโกงนิดโกงหน่อยมันก็ไม่ทำนีระสิงห์ล่มจมหรอก แต่พี่ชายแกมันดันงกไม่เข้าเรื่อง

ตรวจสอบพ่อชั้น ทำให้พ่อชั้นติดคุก บ้านชั้นต้องโดนธนาคารยึดอีก มันไม่ยุติธรรมเลย ทั้งๆที่พวก

แกต้องเป็นฝ่ายให้ชั้น ชั้นกับพ่อทำงานให้พวกแกมาตั้งมาก คอยเป็นทาสรองมือรองเท้าพวกแก

ทั้งพ่อยันลูกให้พวกแกโขกสับ นี่น่ะหรอสิ่งที่แกตอบแทนชั้น”ฟางอึ้งไม่คิดว่าเพื่อนรักอย่างมดที่

คอยอยู่ข้างเธอมาเสมอจะทรยศเธอแบบนี้ มดที่เสียใจและเคียดแค้นปะปนกันไประเบิดอารมณ์

ออกมา ฟางที่อึ้งและเริ่มกลัวมดที่จ้องจะทำร้ายเธอก็พยายามลุกชึ้นเพื่อหนี แต่มดจิกผมขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนห้ะอีฟาง ชั้นอดทนกับแกมามากพอแล้วนะ ตอนนี้แกมันทำให้ชั้นไม่มีที่ซุกหัวนอน/ชั้น

เปล่าทำนะมด แต่เรื่องทั้งหมดต้องลงเอยแบบนี้เป็นเพราะพ่อเธอโลภและก็โกงพวกเราเองต่าง

หาก กรี๊ด”มดแผดเสียงว่าก่อนที่ฟางจะร้องออกมาด้วยความเจ็บแล้วพยายามพูดตามตรงแต่ต้อง

ร้องอีกครั้งเมื่อมดเหวี่ยงฟางกระแทกกับกำแพงห้องอย่างแรง ฟางไม่รอช้าพยายามคลานหนีมด

ออกมาจากห้องและตะโกนร้องขอให้ใครสักคนมาช่วยเธอ

 

 

 

 

“ร้องไปก็เท่านั้นล่ะอีฟาง หึ จะว่าไปแกก็อึดเหมือนกันนะ ที่รอดเงื้อมือ มือปืนพ่อชั้นมาได้ตั้ง

หลายครั้ง/อะไรนะ นี่เธอรู้เห็นเป็นใจกับพ่อเธอฆ่าชั้นงั้นหรอ มด เราเป็นเพื่อนกันนะ”มดกระชาก

ฟางมาตบจบเลือดกบปากอีกครั้งก่อนที่จะลากฟางมาพร้อมกับชักปืนที่พกเอาไว้มาขู่ไม่ให้ไปไหน

พร้อมกับพูดถึงความจริงในการลอบทำร้ายฟางออกมาทำให้ฟางช้อคกับสิ่งที่รับรู้เพราะไม่คิดว่า

เพื่อนเธอจะเลือดเย็นได้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“เสียดายจริงๆ ถ้าตอนนั้นแกไม่เจอไอ้พวกบ้านไร่ที่ปากช่องมาช่วยชีวิตแกนะ ป่านนี้แกก็คงไม่ได้

มาเชิดหน้าชูตาแบบนี้หรอก ไม่รู้จะหนังเหนียวอะไรหนักหนา ส่งพวกไปฆ่าแล้วตั้งหลายรอบยังจะ

มีมารผจญมาขวาง”มดยิ้มเยาะแล้วพูดเรื่องที่สมคบคิดกับพ่อออกมาต่อ

 

 

 

 

 

“ถ้าเกลียดชั้นมากขนาดนี้แล้วจะมาเสแสร้งว่าห่วงชั้น คอยทำทีเป็นเพื่อนชั้นทำไมล่ะ/ก็เพราะแก

มันรวยไงล่ะ ชั้นน่ะก็ไม่ได้รักและแคร์อะไรแกนักหนาหรอกนะถ้าพ่อชั้นไม่สั่งชั้นก็ไม่ทน และอีก

อย่าง ชั้นอยู่กับแกชั้นได้ใกล้ชิดธามไท ชั้นเลยต้องยอม และคอยเป็นบ่าวช่างยุให้แกไปจัดการผู้

หญิงของธามไททั้งหมดโดยที่ชั้นไม่ต้องลงมือไงล่ รวมถึงนังโฟร์นั่นด้วย แต่เจ็บใจที่ส่งคนไปฆ่า

มันละมันไม่ตาย”ฟางพูดเสียงสั่นด้วยความผิดหวังก่อนที่มดจะโพล่งความจริงออกมาทำให้ฟางกำ

มือแน่นด้วยความเจ็บใจที่หลงเชื่องูพิษแบบมด

 

 

 

 

 

 

 

“แกนี่มันสารเลวที่สุด กล้าทำแบบนี้ได้ยังไง นังคนเลือดเย็น/555ถ้าแกคิดว่าแค่นี้มันเลือดเย็นชั้น

บอกเลยนะว่ามันยังน้อยไป เพราะชั้นนี่ล่ะเป็นคนวางแผนให้นังโฟร์ไปถูกธามไทย่ำยี แล้วก็เป่าหู

แกว่านังโฟร์มันให้ท่าธามไทเพื่อให้แกเล่นงานมันได้ จากนั้น ตอนที่ชั้นลากมันไปจัดการเพื่อให้

มันแท้งลูก ชั้นก็แฝงรอยเป็นแก แต่มันโชคดีที่มีคนมาเห็นเข้าทำให้มันกับลูกรอดมาเป็นมารหัวขน

ขัดหัวใจชั้นในตอนนี้ ถ้าชั้นฆ่ามันได้ตั้งแต่ตอนนั้น ธามก็คงไม่ไขว้เขวแล้วเลือกชั้นหลังจากที่แก

ตาย กรี๊ด นังฟาง”ฟางพูดออกมาด้วยความเจ็บใจก่อนที่มดจะหัวเราะแล้วสาธยายความชั่วร้ายของ

ตัวเองออกมาโดยไม่เฉลียวใจเลยว่าฟางคว้าโคมไฟที่มดใช้ฟาดตัวเองมาแล้วฟาดใส่กลางหลัง

ของมดทันทีก่อนที่ร่างบางของฟางจะรีบหนีเพื่อเอาตัวรอด

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

ฟางถูกยิงลงที่ขาทำให้ร่างบางตกบันไดลงมาที่ชั้นล่าง

 

 

 

 

 

 

 

“ครั้งที่แล้วๆมาแกอาจจะรอดได้เพราะมีไอ้ป๊อปปี้ช่วย แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เพราะตอนนี้เหลือ

แค่แกเพียงแค่คนเดียว ตายซะเถอะอีฟาง”

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

มดที่เดินตามลงมาเพื่อจัดการฟางง้างปืนจะยิงฟางแต่ตอนนั้นเอง มีปืนที่ยิงออกมาใส่ที่ข้อมือมด

ทำให้มดทำร้ายฟางไม่ได้ ร่างบางกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วหันไปมองทางวิถีกระสุนที่ยิงมา

 

 

 

 

 

 

 

“โทษทีนะ ที่คราวนี้จะเป็นอีกครั้งที่ฟางไม่ได้ถูกทอดทิ้งตามลำพัง และชั้นก็มาช่วยฟางได้อีก

ครั้ง”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 “ส่วนหลักฐานทั้งคลิปวีดีโอและคลิปเสียงที่เธอพูดสารภาพออกมาที่ชั้นบนเมื่อกี้ชั้นกับป๊อปปี้ได้

อัดมันไว้หมดแล้ว ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด แล้วถึงจะหนีไปข้างนอกก็มีเหน้าที่ตำรวจล้อมบ้านหลังนี้

ไว้แล้ว”โทโมะเดินเข้ามายืนข้างๆป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“และชั้นบอกไว้เลยนะว่าต่อให้เธอฆ่าฟางได้สำเร็จ หรือทำร้ายโฟร์เมื่อ7ปีก่อนได้ ชั้นก็ไม่มีวัน

เลือกเธอ ผู้หญิงที่จิตใจอำมหิตแบบนี้ชั้นไม่มีวันรักได้ลงหรอก เพราะชั้นรักแค่โฟร์คนเดียวจำเอา

ไว้”ธามที่เดินเข้ามาพูดพร้อมกับปืนที่ยิงมดเมื่อกี้

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดด ไม่จริงมันต้องไม่ป็นแบบนี้ ธามรักมดสิ เพราะเดี๋ยวอีฟางก็ตายแล้ว อีโฟร์ก็ไม่รอด

ธามรักแค่มดสิ ทำไม มดมันไม่ดีตรงไหน สวยไม่เท่าอีโฟร์รึว่ารวยเท่าอีฟางงั้นหรอ ทำไมล่ะ

ทำไมไม่รักมด”มดกรีดร้องออกมาสุดเสียงแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาพูดอะไรทั้งนั้น ก็บอกไปแล้วไงว่าชั้นไม่ได้รักเธอ เธอจะเอาร่างกายมาแลกยังไงมันก็

ไม่มีวันที่จะเหมือนโฟร์ เธอจะทำร้ายผู้หญิงคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตชั้นก็ไม่มีวันที่ชั้นจะลืมโฟร์ได้

และบอกไว้เลยนะที่เธอทำร้ายฟางซ้ำแล้วซ้ำเล่าชั้นก็เกลียดและขยะแขยงเธอจะแย่อยู่แล้ว เลือด

เย็นแบบนี้ไปนอนในคุกซะเถอะ”ธามไทโพล่งออกมาว่ามดอย่างเหลืออด

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไม่จริง ชั้นต้องไม่เป็นแบบนี้ไม่มีวัน/มดอย่า”มดหวีดร้องอย่างเสียสติก่อนที่จะใช้มืออีก

ข้างที่ไม่ถูกยิงหยิบปืนขึ้นมายิงตัวเอง ฟางที่พยายามจะเข้าไปห้ามแต่เพราะเจ็บไปทั่วทั้งตัวห้าม

ไว้ไม่ทันเมื่อเห็นมดยิงตัวเองตายอย่างอนาถ

 

 

 

 

 

 

“มด ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ยัยโง่ ฮือๆ”ฟางที่อึ้งเมื่อเห็นเพื่อนตายต่อหน้าต่อตาก็ร้องออกมา

ก่อนที่ป๊อปปี้จะประคองเธอไว้แล้วกอดเธอเพื่อปลอบ ฟางสวมกอดป๊อปปี้แน่นเหมือนกับเด็กน้อย

ที่หาที่พึ่ง ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนานจนพ่อของฟางเดินเข้ามาเห็นภาพนั้น

 

 

 

 

 

 

“คุณลุงอย่าเข้าไปห้ามทั้งคู่เลยนะครับตอนนี้น้องกำลังเสียขวัญให้ฟางได้อยู่กับป๊อปปี้สักพักเถอะ

นะครับ”โทโมะเข้ามาห้ามนายไพศาลไม่ให้ดึงตัวฟางไปแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้นะครับว่าคุณอาอาจจะไม่ชอบในพฤติกรรมของผมแล้วพยายามทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับเรื่อง

แย่ๆฉาวโฉ่ของผม แล้วเอาผมมาแต่งงานกับฟางเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ แต่ผมว่าเท่านี้คุณอาก็

น่าจะรู้แล้วนะครับว่าใครที่อยู่เคียงข้างยัยฟางเวลาที่ลำบาก และคอยปกป้องยัยฟางไม่ไปไหนเส

มอๆทุกครั้งแบบนี้อย่าห้ามเลยครับ มาดูหลักฐานที่ผมกับพี่โทโมะรวบรวมมาได้ดีกว่า”ธามไทพูด

ก่นที่จะดึงนายไพศาลไปจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พอได้แล้ว ดูตัวเองซะบ้างว่ากำลังเจ็บตัว”หลังจากนายไพศาลดูหลักฐานที่โทโมะและธาม

ไทรวบรวมได้ก็เดินเข้ามา

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฟางไม่ไปไหนอีกแล้วอย่าสั่งให้ฟางไปจากป๊อปปี้เลยนะคะ/โทโมะ ธามไท พาตัวยัยฟาง

ไปหาหมอ ส่วนนายเดินมานี่ ชั้นมีเรื่องจะตกลงกับนาย”ฟางฝืนตัวเองแล้วกอดป๊อปปี้แน่นอย่างไม่

ยอม ก่อนที่นายไพศาลจะสั่งบอดี้การ์ดที่ดินมาพร้อมกับโทโมะและธามไทลากตัวฟางไปที่รถ

พยาบาลที่มารอรับเธอ ฟางดิ้นพล่านไม่มาไม่ยอมสามีทางนิตินับและญาติหนุ่ที่ช่วยกันลากเธอ

ออกไป

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะคะพ่อ ถ้าพ่อจะพูดอะไรกับป๊อปปี้ฟางไม่ยอม ป๊อปปี้อย่าไปฟังพ่อชั้นนะ นายต้องเชื่อชั้น

ว่าชั้นรักนาย”ฟางโวยวายตะโกนออกมาทำให้ป๊อปปี้หน้าแดงกับสิ่งที่ได้ยินก่อนที่จะยอมเดินตาม

พ่อของฟางไป

 

 

 

 

 

ตอนหน้าบแล้วจ้า จบจริงๆ โทษทีน้าที่มาอัพช้า เอาคอมไปล้างเครื่องละที่พิมตอนนี้หาย

 

เลยต้องพิมใหม่ แต่ตอนนี้เสร็จแล้วละตอนหน้าบแล้ว

 

ยังอยากอ่านเรื่องหน้ากันมั้ยอ่ะ

 

เห็นขอหลายแนวมาเลยลองสรุกนะ

 

อยากอ่านใสๆ แนวเจ้าหญิงน่ารักหวานๆมั้ย

 

รึว่าพ่อแง่แม่งอนมาเฟียอีก

 

รึว่าจะแปลกแนวดราม่าฟางมาแก้แค้น

 

รึจะยังไง ก็อย่าลืมคอมเม้นกันเน้ออออ