เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สัญญากันนะ ว่าป๊อปจะไม่ทำร้ายของขวัญ”

 

 

 

เสียงฟางที่พูดบอกป๊อปปี้ในอดีตดังก้องเข้ามาในหัวของฟางที่กำลังนอนหลับข้างๆป๊อปปี้

 

 

 

 

“สัญญาด้วยหัวใจครับ ป๊อปจะไม่มีวันทำร้ายของขวัญแน่นอน เพราะของขวัญคือคนที่ป๊อปรักที่สุด

ในโลกเลยรู้มั้ย นอนกันเถอะนะ ดึกแล้ว แถมป๊อปก็เพลียด้วย นอนๆกันเถอะ”

 

 

 

 

 

 

ภาพที่ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟางก่อนที่จะพาร่างบางเข้านอนไปด้วยกันเริ่มเด่นชัดเข้ามาในหัว

ของฟางอีกครั้ง ก่อนที่ภาพต่างๆที่ทั้ง2เคยรักกันที่ไร่นั้นฉายเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญรักป๊อปปี้ที่สุดเลยนะ รักตลอดไปเลยด้วย”ฟางละเมอพูดออกมาพลางนอนคุดคู้อยู่ข้างๆ

ป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ที่เฝ้ายามให้ฟางอยู่ข้างๆชะงักแล้วนิ่วหน้าสงสัย ก่อนที่จะพยายามขยับตัวเอง

ไปใกล้ๆฟางช้าๆเพราะเจ็บแผล

 

 

 

 

 

"ป๊อปปี้ของขวัญรักป๊อปปี้"ฟางละเมอออกมาอีกครั้งทำให้ป๊อปปี้หัวใจเต้นรัวเมื่อได้ยิน เหมือนกับ

ของขวัญกำลังจะกลับมา

 

 

 

 

 

“ไหนว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไงล่ะป๊อปปี้ ไหนป๊อปปี้บอกจะอยู่กับของขวัญไง”ฟางที่ละเมอ

ออกมากภาพในอดีตที่ฉายเข้ามาในหัวตอนนี้ ทำให้ป๊อปปี้อึ้ง เพราะนี่คือคำพูดของของขวัญที่พูด

ในวันแต่งงานของเขาก่อนที่เขาจะไล่เธอไปแล้วงานแต่งงานของเขาและเธอก็พังลง

 

 

 

 

 

 

“อย่าทิ้งของขวัญไป ฮือๆ”ฟางเริ่มละเมอร้องไห้ออกมาพลางเอามือคว้าลมทำให้ป๊อปปี้รีบคว้ามือ

นั่นไว้ก่อนที่จะกอดฟางไว้แน่นก่อนที่เขาจะร้องไห้ออกมาเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไปไหนแล้ว อย่าไปจากป๊อปอีกเหมือนกันนะของขวัญ อย่าทิ้งกันไปอีกเลยนะ ป๊อปอยู่นี่

แล้ว”ป๊อปปี้กอดร่างบางที่ละเมอร้องไห้ออกมาแล้วร้องไห้ตามแน่นไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ฟางอยู่แถวนี้มั้ย”ตอนนั้นเอง เสียงเรียกของเขื่อนที่ทำนำคนงานในไร่และตำรวจมาตา

มหาป๊อปปี้กับฟางร้องขึ้นทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วรีบปาดน้ำตาตัวเองทิ้ง

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ นายอยู่ไหนน่ะ/ ทางนี้ ชั้นอยู่ทางนี้ ช่วยด้วยเขื่อน”เขื่อนจะโกนเรียกป๊อปปี้อีกกครั้งทำให้

ป๊อปปี้มั่นใจว่าเป็นเพื่อนของเขาก่อนที่จะร้องเรียก สักพัก เขื่อนที่มาพร้อมกับคนงานและตำรวจ

เข้ามาช่วยป๊อปปี้และฟางได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

“ทุกคนมาช่วยเราแล้วหรอป๊อปปี้/อื้อ ทุกคนมาแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะ”ฟางที่ลืมตาตื่นขึ้นในอ้อม

กอดป๊อปปี้พูดก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบแล้วใช่มือข้างหนึ่งกุมมือไว้ก่อนที่พวกของเขื่อนจะเข้ามา

ช่วยทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โชคดีนะไอ้ป๊อปที่แกไม่เป็นอะไรมากกว่านี้ ไม่อย่างงั้นยัยโฟร์ยัยเฟย์ต้องปกหอกชั้นตาย

แน่ๆ”เขื่อนขณะที่พาป๊อปปี้และฟางออกมาจากป่าแล้วมาที่โรงพักเพื่อสอบปากคำ ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึง

ก่อนที่จะหันไปมองฟางที่นั่งสอบปากคำอยู่ข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ เพื่อนเห็นนะครับๆตอนที่ออกมาจากป่าจับมือกันไม่ปล่อยแบบนี้ เอ รึว่าอยากจะรีเทิร์นกับ

แม่ของขวัญจากฟ้าคนนี้เอ่ย/เงียบไปเลยน่าเขื่อน ของขวัญอะไร นั่นมันฟางต่างหากล่ะ”เขื่อนเห็น

ป๊อปปี้มองฟางก็รีบแซวก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจาปัดๆพลางลอบมองฟางที่อยู่ข้างในเป็นระยะๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก่อนที่จะพูดอะไรชั้นว่าอุปสรรคใหญ่ของแกมาแล้วล่ะ”เขื่อนพูดเมื่อหันไปเห็นพ่อของฟางเดิน

เข้ามาพร้อมกับคนสนิทแล้วมองหน้าพวกป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมลูกชั้นอยู่กับนายทีไรต้องเจ็บตัวตลอดแบบนี้ชั้นเริ่มจะแน่ใจว่าพวกนายเป็นพวกเดียวกับ

คนร้ายที่ลงมือทำร้ายยัยฟาง”นายไพศาลว่าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“คุณลุงครับผมว่าคุณลุงว่าพวกผมเกินไปรึเปล่า ไอ้ป๊อปมันไม่ใช่คนร้ายทำร้ายฟางสักหน่อยมัน

ช่วยชีวิตฟางตั้งหลายครั้งแท้ๆ/เงียบไปเลยนะ ไม่ต้องมาโกหก วันนี้ชั้นจะเอาพวกแกเข้า

คุก”เขื่อนโวยวายปกป้องป๊อปปี้ก่อนที่นายไพศาลจะสั่งลูกน้องใก้ไปจับตัวป๊อปปี้และเขื่อนโดยไม่

สนว่าคนที่โรงพักจะมองยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำร้ายป๊อปปี้กับเขื่อนนะ”ฟางที่ออกมาจากห้องสอบปากคำก็กะเผลกตัวเอง

เข้ามาโวยวายใส่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะปกป้องมันทำไม มันดีแต่หาเรื่องเดือดร้อนมาให้เราตลอดแบบนี้ ปล่อยพ่อ พ่อจะลากคอ

พวกมันเข้าคุกแล้วเราก็กลับกรุงเทพกับพ่อ”นายไพศาลโวยวายว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่กลับ ฟางจะไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ พ่อจะมาใส่ร้ายป๊อปปี้กับเขื่อนไม่ได้ เพราะถ้าฟางไม่ได้พวก

เค้า ฟางอาจจะต้องตายไปตั้งนานแล้ว คงไม่มายืนอยู่ได้อย่างทุกวันนี้หรอกค่ะ”ฟางพูดแล้วจ้อง

หน้าคนเป็นพ่ออย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกบ้าไปแล้วรึไงห้ะยัยฟาง อยู่กับไอ้คนพวกนี้ก็มีแต่ซวยกับซวยแล้วยังจะไปปกป้องมันอีก ดู

แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันปกป้องเราไม่ได้/ไม่จริง ไม่มีใครที่ดูแลฟางได้ดีที่สุดเท่าป๊อปปี้แล้ว พ่อไม่เข้าใจ

หรอก”ฟางและนายไพศาลเถียงกันไปมาก่อนที่ฟางจะแผดเสียงว่าก่นที่พ่อของเธอจะพลั้งตบหน้า

ร่างบางไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นสั่งคำไหนคำนั้น ถ้ายังอยากเป็น1ในนีระสิงห์ล่ะก็เลิกบ้าแล้วกลับกรุงเทพกับชั้น/งั้นฟางก็ขอ

ออกจากการเป็นนีระสิงห์ซะวันนี้เลยก็แล้วกันค่ะ”นายไพศาลสั่งก่อนที่ฟางที่นิ่งเงียบก่อนที่จะพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกพูดอะไรออกมา/ฟางคิดดีแล้วค่ะ ฟางไม่ยากเป็นหุ่นเชิดที่ไม่มีหัวใจอีกต่อไปแล้วขอให้ชีวิต

ต่อจากนี้ให้ฟางไปทำ ได้เป็นในสิ่งที่ฟางต้องการเถอะนะคะพ่อ”นายไพศาลอึ้งก่อนที่ฟางจะพูด

ต่อ แล้วร่างบางก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วสุดท้ายแกจะต้องซมซานกลับมาหาชั้น ต่อจากนี้เราขาดกัน”คนเป็นพ่อนิ่งเงียบก่อนที่จะหัน

หลังแล้วเดินจากไป ฟางค่อยๆทรุดลงแล้วร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้นก่อนที่ป๊อปปี้จะค่อยๆนั่งข้างๆ

ฟางแล้วดึงคนตัวเล็กไปกอดปลอบไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

”ชั้นไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮือๆ/ใครว่าล่ะ เธอยังมีชั้นอยู่ข้างๆนะ ชั้นจะอยู่ตรงนี้กับเธอไม่ไป

ไหน”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบทำให้ฟางรู้สึกอบอุ่นหัวใจก่อนที่จะกระชับกอด

ชายหนุ่มแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าทำไมเด็กๆร้องไห้ทำไม แล้วนายมาทำอะไรที่นี่"ป๊อปปี้ที่เข้ามาในบ้าน

พร้อมกับฟางและเขื่อนในเวลาต่อมาต่างแปลกใจที่เห็นแก้วนั่งกอดปลอบ3แฝดไม่ให้ร้องไห้และมี

ธามไทอยู่ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่นายจะไล่ชั้นออกจากบ้านนะ ฟางอยู่ที่นี่ก็ดีแล้วชั้นจะได้บอกทีเดียว ตอนนี้

เฟย์กับโฟร์รถคว่ำอาการไม่สู้ดี”ธามไทพูดด้วยน้ำเสียงเครียดทำให้ป๊อปปี้และเขื่อนช็อคกับสิ่งที่

ได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“นายพูดบ้าอะไรของนายห้ะ มาแช่ง2คนนั้นน่ะ”เขื่อนไม่เชื่อรีบเดินเข้าไปเอาเรื่องธามไท

 

 

 

 

 

 

“ธามไทไม่ได้โกหกนะ มันเป็นความจริงตำรวจโทรมาบอกเราเมื่อคืนตอนที่เขื่อนออกไปตามหา

ป๊อปปี้กับฟางได้สักพัก”แก้วพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ทุกอย่างเป็นความจริง 2สาวตอนนี้อาการไม่สู้ดีนอนอยู่ที่โรงพยาบาล”โทโมะเดินเข้ามาพูด

ต่อจากธามไท

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะไม่เป็นไรก็ดีแล้ว รู้มั้ยว่าแก้วกลัว กลัวที่จะเสียพี่ไปอีก”แก้วเห็นโทโมะก็รีบวิ่งไปกอด

ชายหนุ่มแน่นเช่นเดียวกับเนโกะน้องสาวของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“พี่จะทิ้งลูกเมียพี่ไปได้ไงล่ะครับ ไม่ต้องร้องนะ/แล้วนี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันคะพี่โทโมะ ฟางงง

ไปหมดแล้ว ยัยโฟร์กับเฟย์ทำไมถึงถูกทำร้ายเอาแบบนั้นได้”โทโมะกอดตอบแก้วพลางปลอบร่าง

บางก่อนที่ฟางจะรีบถามทุกคนต่อด้วยความเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“หลังจากที่รู้เรื่องแล้วชั้นกลับมาจากกรุงเทพพอดีชั้นเลยไปถามตำรวจที่ทำเรื่องนี้อยู่แล้วนะ พบ

ว่ารถของโฟร์กับเฟย์มีรอยกระสุนยิงตามตัวรถและล้อรถทำให้รถเสียหลักการทรงตัวและคว่ำได้/

งั้นพาชั้นไปหาโฟร์กับเฟน์ที”โทโมะที่เดินเข้ามาพูดขึ้นก่อนที่ทั้งหมดจะพากันไปเฝ้าดูอาการของ

โฟร์และเฟย์ที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เธอต้องไม่เป็นอะไรนะโฟร์ อย่าทิ้งชั้นกับลูกไป ให้ชั้นไปชดใช้ในสิ่งที่เคยทำร้ายเธอก่อนนะ

อย่าไปไหนนะโฟร์”ธามไทที่เข้ามาในห้องปลอดเชื้อมองโฟร์ที่มีสายระโยงระยางและเครื่องช่วย

หายใจก็เอื้อมมือมาจับมือโฟร์ไว้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ใครทำร้ายเฟย์ของพี่แบบนี้ พี่จะตามเอาผิดไอ้พวกสารเลวพวกนั้นให้ได้”เขื่อนที่เดินอ้อมมา

หาเฟย์ที่นอนอีกเตียงในห้องปลอดเชื้อเพื่อสังเกตอาการของ2สาวก็พูดขึ้นแล้วจับมือเฟย์แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“มันต้องเป็นเพราะฟางแน่ๆเลยพี่โทโมะ ทำให้ยัยโฟร์กับเฟย์ถูกหางเลขไปด้วยแบบนี้ มันต้องการ

อะไรกันแน่ทำไมถึงต้องมาทำร้ายเพื่อนของฟางแบบนี้ด้วย”ฟางมอง2หนุ่มที่เฝ้าดูอาการคนรัก

ของตัวเองก็เครียดจัดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันต้องเกี่ยวกับที่พี่จับตัวร้ายที่ทำร้ายเรา2คนแน่ๆ/ใครกันคะพี่โทโมะที่ทำเรื่องแบบนี้ บอกฟาง

มานะ”โทโมะเดินมาปลอบญาติสาวก่อนที่จะพูดทำให้ฟางหันขวับไปถามชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คนที่อยู่เบื้องหลังการลอบทำร้ายพี่โทโมะกับฟางไม่ใช่ใคร คนๆนั้นก็คือคุณประสานผู้ถือหุ้นคน

เก่าคนแก่ของนีระสิงห์กรุ๊ป และเป็นพ่อของมด เค้าจ้างวานฆ่าพี่โทโมะครั้งล่าสุดและตอนนี้พี่โท

โมะก็รวบรวมหลักฐานที่จะมัดตัวคุณประสานได้แล้ว”แก้วพูดแทนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“บ้าน่า ไม่มีทาง คุณอาประสานไม่มีทางทำเรื่องบ้าๆแบบนี้แน่ๆมันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด”ฟางยัง

ไม่เชื่อหูตัวเองเพราะนายประสานพ่อของมดถือเป็นคนเก่าคนแก่ของบริษัทไม่มีทางจะทำแบบนี้

ได้แน่ๆ

 

 

 

 

 

 

"มันเป็นไปแล้วฟาง ตอนที่พี่แกล้งว่าตัวเองตายพี่ได้รวบรวมหลักฐานทุกอย่างเอาไว้ และตอนนี้พี่

กับเจ้าหน้าที่ตำรวจทางกรุงเทพก็เข้าไปจับกุมลุงประสานเรียบร้อยแล้ว"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลุงประสานโดนจับแบบนี้แล้วยัยมดล่ะจะเป็นยังไงยัยนั่นรักพ่อมากขนาดนี้”ฟางพูดแล้วอดคิดถึง

เพื่อนสนิทตัวเองไม่ได้ ก่อนสายตาจะหันไปเห็นป๊อปปี้ที่นิ่งซึมกอดแฝด3ที่ร้องไห้อยู่ไม่พูดอะไร

ก็เดินมานั่งข้างๆ แต่ป๊อปปี้กลับลุกขึ้นเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ ชั้นรู้ว่านายอาจจะโกรธชั้นที่ชั้นเอาเรื่องเดือดร้อนมาให้กับครอบครัวนายนะป๊อปปี้ แต่ชั้น

อยากจะบอกว่าชั้นเองก็รู้สึกแย่ไม่แพ้นายหรอก ถ้าชั้นตายไปตั้งแต่แรกได้ เรื่องทุกอย่างคงไม่

บานปลายมาแบบนี้ ยัยโฟร์คงไม่ต้องนอนไม่ได้สติแบบนี้ ถ้าชั้นเลือกได้ชั้นก็ขอจะไปนอนตรงนั้น

แทนยัยโฟร์ซะดีกว่า”ฟางเข้าใจว่าป๊อปปี้โกรธเธอก็รีบพูดออกมาจากใจจริง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ตอนนี้เรื่องมันก็เกิดมาแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อน

ที่จะตอบฟางออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นายโกรธชั้นอีกแล้วใช่มั้ยป๊อปปี้ ชั้นมันเลวมากเลยสินะที่นายจะไม่มีวันให้อภัยชั้นได้”ฟางเป็น

ป๊อปปี้ไม่สบตาก็พูดตัดพ้อ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ว่าชั้นไม่ให้อภัย เพียงแต่ตอนนี้ชั้นเหนื่อยมากกับทุกสิ่งเท่านั้น/นั่นก็เท่ากับว่านายเกลียด

ชั้นไง ก็ได้ ในเมื่อพี่โทโมะจับลุงประสานที่เป็นคนลอบทำร้ายได้แล้ว และเรื่องทุกอย่างก็คลี่คลาย

แล้ว ชั้นจะพาทุกคนกลับกรุงเทพ แล้วเราจะได้ไม่ต้องมายุ่งมาข้องเกี่ยวกันอีก เพื่อความสบายใจ

และนายจะได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขสักที”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วพดขึ้นแต่ฟางที่เข้าใจว่าป๊อปปี้ไม่ต้อง

จะเจอเธออีกแล้วก็ไม่อยากฟังก็พูดตัดบทออกมาก่อนที่จะเดินหนีชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่ไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปชั้นรู้นะว่านายโกรธฟางที่พาเรื่องวุ่นวายเข้ามาแต่ฟางเค้าไม่เกี่ยวนะ แถมยังถูกทำร้ายอยู่

ทำไมนายไม่แยกแยะบ้างเพราะทั้งฟางและพี่โทโมะก็ถูกทำร้ายมาเหมือนกันนะแล้วทำแบบนี้นาย

เองมีความสุขนักรึไง”แก้วอดไม่ได้รีบก็ว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ว่าชั้นเกลียดฟางแล้ว แต่ชั้นแค่เหนื่อยกับทุกอย่าง ทำไรเรื่องพวกนี้มันต้องมาเกิดกับคน

ไม่รู้เรื่องอย่างเฟย์ด้วย/แล้วนายไม่รักฟางรึไง”ป๊อปปี้พูดแต่แก้วกลับสวนขึ้นมาชายหนุ่มนิ่งเงียบ

ก่อนที่จะเดินปลีกออกมาตามหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“เธอจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้เห็นฟางยืนคุยโทรศัพท์อยู่ก็รีบคว้าข้อมือไว้เมื่อเห็นร่างบางจะเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

“ชั้นโทรหามดถามเรื่องลุงประสาน ยัยนั่นร้องไห้ยกใหญ่บอกว่าธนาคารจะมายึดบ้านชั้นต้องรีบไป

ดูยัยนั่นก่อนไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเรื่องวุ่นๆพวกนี้จบชั้นก็จะกลับทันที”ฟางพูดก่อนที่จะรีบเดินออก

ไปทำให้ป๊อปปี้รั้งไว้ไม่ทันและรู้สึกสังหรณ์ใจเป็นห่วงฟางขึ้นมาแปลกๆ

 

 

 

 

 

ฟางจะมาอยู่ด้วยแท้ๆป๊อปปี้กลับขี้งอน

 

แล้วแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับฟางมั้ยน้ออ อีก2ตอนๆ จะจบแล้วน้า โทษทีไม่ได้อัพนานๆ

 

 

มีคนเม้นเรื่องใหม่แนวฟางแก้แค้นป๊อปปี้ก็น่าสนใจนะ รึอยากได้แนวไหนก็บอกมานะๆๆ