เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ใจนะแก้วว่าจะไม่ไปอยู่ด้วยกันที่นครสวรรค์กับป๊าม๊า/แน่ใจจ้า ป๊าม๊าไม่ต้องห่วงแก้ว แก้วอยู่
บ้านนี้คนเดียวได้แล้วจะได้หางานทำที่นี่ด้วย ป๊าม๊าไปดูแลอาม่าอากงเถอะค่ะ แก้วอยู่ได้”พ่อแม่
ของแก้วถามร่างบางอีกครั้งระหว่างกำลังจัดกระเป๋าเอาขึ้นรถ เพราะไม่มีตลาดที่เป็นรายได้หลักของ
ครอบครัวแล้วพ่อกับแม่ของเธอคงต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดุแลตัวเองดีๆนะลูก”เมื่อพ่อกับแม่ของแก้วขึ้นรถแล้วขับรถออกไป แก้วอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออก
มา เพราะนั่นคือธุรกิจของครอบครัวเธอ เป็นรายได้หลักเมื่อไม่มีแล้ว เธอก็ต้องเริ่มที่จะหางานจริงๆ
ทำ แก้วปาดน้ำตาก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะ/คุณมาทำอะไรที่นี่ จะมาเอาอะไรไปจากชั้นอีก”ตอนนั้นเองที่กำลังปิดประตูโทโมะ
และพวกเดินเข้ามาหาแก้วทำให้แก้วตำใจพยายามถอยหนีแต่ชายหนุ่มคว้าร่างบางมาแนบอกไว้ได้
ทันแก้วทั้งดิ้นและขัดขืนก่อนที่จะเอ่ยปากว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้มาเอาอะไรของเธอ ชั้นแค่มาเอาของของนีระสิงห์กรุ๊ปต่างหากล่ะ/อะไร ชั้นไปเอาอะไร
ของคุณมา ออกไปจากบ้านชั้นนะคนเลว”โทโมะยิ้มออกมาอย่างไม่เดือดร้อนอะไรแล้วค่อยๆพูด ยิ่ง
ทำให้แก้วหงุดหงิดกว่าเดิมแล้วรีบโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เธอไงล่ะ เธอเป็นสมบัติของนีระสิงห์ไปแล้ว ชั้นก็มาพาตัวเธอไปยังไงล่ะ/อะไรนะ คนเลวนี่อย่า
มากล่าวหากันลอยๆอย่างไม่มีหลักฐานนะ ชั้นเป็นชั้น ไม่มีวันจะเป็นของพวกสารเลวที่แย่งที่ทำกิน
ของพ่อแม่ชั้นหรอก”โทโมะกอดรัดแก้วแน่นกว่าเดิมก่อนที่จะพูดต่อทำให้แก้วตกใจก่อนที่จะ
เหยียบเท้าร่างสูงแล้วว่าใส่ชายหนุ่มพลางรีบวิ่งหนีไปในบ้านของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“หรือจะให้ชั้นต้องเปิดคลิปให้เธอดูอีกรึไง จะได้รู้ว่าเธอเป็นของใคร/อย่านะ”โทโมะพูดเสียงดัง
พลางชูมือถือขึ้นเตียมจะกดเปิดคลิปของเขาและเธอทำให้แก้วตกใจรีบวิ่งกลับมาหาเขา
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ร่างบางตบหน้าโทโมะจนหันก่อนที่ลูกน้องของโทโมะจะกรูเข้ามาจับตัว ‘
 
 
 
 
 
’สารเลว คุณต้องการอะไรจากชั้นอีกทั้งตลาด ทั้งน้องคุณคุณก็ได้มันไปหมดแล้ว คุณมายุ่งกับชั้น
อีกทำไม ถ้าเรื่องคืนนั้นชั้นถือว่าทำทานให้หมาข้างถนนไปแล้วมันยังไม่พออีกรึไง”แก้วตวาดใส่
ชายหนุ่มอย่าเหลืออดก่อนที่ร่างบางจะเริ่มเซทำให้โทโมะตกใจแต่ยังคงยืนนิ่งไม่ยอมไปช่วยแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว”แก้วที่ฝืนตัวเองให้เดินหนีโทโมะไปจู่ๆก็หน้ามืดหมดสติไปต่อหน้าต่อตาเขา ชายหนุ่มไม่รอ
ช้ารีบอุ้มแก้วขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม นะ เนโกะ นี่พี่อยู่ที่ไหนกัน”แก้วลืมตาตื่นมาพบว่าเนโกะน้องสาวของโทโมะนั่งเฝ้าเธอไม่ห่าง
ก็รบลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วเนดีใจจังเลยค่ะที่ต่อไปนี้เราจะมาอยู่ด้วยกันที่นี่แล้ว/หมายความว่ายังไงกัน”เนโกะยิ้มออก
มาก่อนที่จะโผเข้ากอดแก้วแน่นทำให้แก้วตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็พี่โทโมะบอกว่า ต่อไปนี้พี่แก้วจะมาอยู่ที่นี่กับพวกเรา เนดีใจมากนะคะ เพราะพี่โทโมะเอาแต่
ทำงานทิ้งให้เนต้องเหงาอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้นี้ดีเลยค่ะเนจะได้มีพี่สะใภ้มาอยู่ด้วย อ้าวพี่แก้ว”เน
โกะรีบเล่าตามสิ่งที่พี่ชายบอกกับเรื่องของแก้วทำให้แก้วโมโหรีบลุกขึ้นออกจากห้องหมายจะไปเอา
เรื่องชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่เธอเข้ามาในบ้านของโทโมะได้ยังไง"ตอนนั้นเองแจมและโทโมะเดินเข้ามาในบ้านเห็นแก้วเดิน
ดุ่มๆลงมาก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ แก้วไม่รอช้าตรงไปตบหน้าโทโมะอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ลากมันออกไปจากบ้านโทโมะเดี๋ยวนี้/ไม่ต้อง”แจมตกใจรีบโวยวายก่อนที่
จะสั่งลูกน้องโทโมะให้มาลากตัวแก้วออกไปแต่โทโมะร้องห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กล้าดียังไงที่มาจับตัวชั้นมาไว้ที่นี่คนเลว/ชั้นทำผิดตรงไหนไม่ทราบ เธอเป็นคนของนีระสิงห์แล้ว
ชั้นจะเอาเธอมาอยู่ที่นี่ก็ไม่แปลก”แก้วรีบโวยวายใส่โทโมะทันทีก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบมาอย่าง
ใจเย็นไม่มีท่าทีเดือนร้อนอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด คุณได้ทุกอย่างไปแล้วคุณจะเอาอะไรจากชั้นอีก มาขังชั้นไว้ทำไม เอาชีวิตชั้นไปเลยมั้ย
ถึงจะพอใจ”แก้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความโกรธและเสียใจก่อนที่จะรีบว่าใส่ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชีวิตเธอเอามาทำไมมันไม่มีค่า สู้เอาเธอมาทำงานให้ชั้นดีกว่า ก็อีแค่อยู่ที่นี่ดูแลความเรียบร้อย
ต่างๆในบ้านของชั้น ดูแลยัยเนโกะแทนชั้นแค่นี้ ชั้นมีเงินเดือนให้ก็แล้วกัน เดือนละ5หมื่น มันก็มาก
พอกับค่าจ้างพี่เลี้ยงหรือแม่บ้านทั่วไปแล้วกัน ยังไงซะเธอหนีชั้นไปไม่พ้นหรอก อย่าลืมสิว่าเธอเป็น
สมบัติของชั้นไปแล้วอย่าขัดขืนดีกว่าน่า เอาล่ะไหนๆก็ฟื้นไข้มาแล้วก็ทำหน้าที่นี้เลยสิค่าตัวแพงๆ
แบบนี้ต้องใช้ให้คุ้มเอาของไปเก็บแล้วก็ขับรถไปส่งยัยเนเรียนพิเศษด้วย อ้อ อย่าคิดที่จะหนีนะ
เพราะคนของนีระสิงห์มีหมดทุกที่เพียงแค่เธอคิดหนีคนของชั้นก็ลากเธอกลับมาเหมือนเดิม
อยู่ดี”โทโมะพูดใส่แก้วยาวเหยียดก่อนที่จะถอดเสื้อสูทโยนใส่แก้วให้แก้วเอาไปเก็บบนห้องนอน
ของเขาแล้วให้คนสนิทเอากุญแจรถยนต์อีกคันให้กับแก้วเอาไว้ใช้ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องทำงานเพื่อ
เอาเอกสารแล้วออกไปทำงานต่อ ทำให้แจมมองแก้วอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ก่อนจะรีบเดิน
ตามชายหนุ่มไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงพี่ป๊อปไม่น่ารีบกลับมาเลยนะคะ ไปแค่เดือนเดียวเอง พอโฟร์จบเราก็น่าจะไปเที่ยวกันต่อ
ไหนพี่บอกพี่อยากไปนิวออร์ลีนไงคะ”โฟร์บ่นอุบเมื่อเดินตามป๊อปปี้ออกมาจากประตูขาออกที่สนาม
บิน หลังจากกลับมาจากอเมริกาทั้งๆที่ตกลงกันว่าจะไปเที่ยวกันต่อเพราะไหนๆแล้วแฝด3ยังไม่เปิด
เทอม แต่พี่ชายของเธอจู่ๆกลับเปลี่ยนใจรีบกลับมาก่อนแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เขื่อนน่ะสิ โทรมาบอกว่าลุงโชคไร่ข้างๆเรา เค้าเสียกะทันหัน แล้วลูกเค้าที่มาจากเชียงรายจะมา
ขายที่ตรงนั้น ทั้งๆที่ลุงโชคะยกให้กับพี่ พี่ต้องรีบกลับไปเคลียร์น่ะสิ/ความจริงถ้าลูกของลุงโชคเค้า
จะขายให้คนอื่นก็ขายไปสิคะ มันเป็นความต้องการของลุงแกตั้งแต่แรกแล้วนิ และอีกอย่างเราก็มีที่
ของเราอยู่แล้ว จะไปซื้อที่ลุงโชคทำไม”ป๊อปปี้อธิบายเหตุผลที่เขาต้องกลับมาและตั้งใจจะไปงาน
ศพลุงโชคที่อยู่ไร่ข้างๆที่เขาเคารพรักเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งทำให้โฟร์อดที่จะพูดไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็พี่อยากได้ที่ตรงนั้นมานานแล้วพี่อดใจหายไม่ได้/ไม่ใช่ว่าพี่จะซื้อเอาไว้ให้นังฟางนั่นนะ โฟร์ไม่
ยอมหรอก เรื่องมันจบไปแล้ว พี่ควรที่จะลืมมันได้สักที หรือจะให้โฟร์ถูกมันฆ่าตายอีกครั้งไปต่อหน้า
ต่อตาพี่เลยล่ะพี่ถึงจะเชื่อว่ามันทำเลวกับโฟร์มาแค่ไหน”ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนที่จะตอบโฟร์ทำให้โฟร์
เริ่มพาลนึกถึงเรื่องที่กิ๊ปซี่คนสนิทเคยเล่าป๊อปปี้อยากซื้อที่ตรงนั้นไว้สร้างครอบครัวกับฟางก็รีบพูดย้ำ
เตือนพี่ชายของเธอถึงความเจ็บปวดที่เธอเคยเจอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เชื่อว่าเค้าร้ายแค่ไหน ก่อนที่เราจะไปอเมริกาพี่ก็เห็นธาตุแท้เค้าไปแล้ว ทำไมพี่จะต้องเก็บเค้า
เข้าคิดอีกล่ะ ที่พี่บอกว่าอยากได้คืออยากได้จริงๆ เราก็รู้นี่ว่าพี่อยากได้ที่ตรงนั้นมานานแล้วจะมาพูด
ถึงคนอื่นทำไม เราต่างคนต่างอยู่กับเค้าไม่ต้องพูดถึงเค้าน่ะดีแล้ว เพราะพี่ไม่อยากรับรู้เรื่องราวหรือ
แม้แต่ชื่อของเค้าอีก”ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนที่จะพูดตอกกลับโฟร์ไป พลางจูงมือวัน ทู ทรี เรียงตาม
กันไปที่รถที่คนขับรถของไร่มารอรับ ทิ้งให้โฟร์ได้แต่ฮึดฮัดก่อนที่จะยอมขึ้นรถไปตามพี่ชายและ
ลูกๆของเธอเพื่อกลับไร่ที่ปากช่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกัน ตอนชั้นนั่งรถผ่านที่ดินลุงโชค มีคนมาขุดปรับหน้าดินแล้ว ไหนนายว่าค้าพึ่งตกลง
เจรจาเรื่องขายที่ดินไปไง แล้วนี่งานศพลุงโชคก็ยังไม่ทันจะเผา ลูกเค้าไม่ทำอะไรเร็วไปหน่อยรึ
ไง”เมื่อลงจากรถมาป๊อปปี้ก็รีบโวยวายเล่าให้เขื่อนที่รออยู่ฟังทันทีด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เท่าที่ชั้นสืบมานะ ว่าคนที่มาซื้อที่ของลุงโชคเค้าอยากจะทำเป็นโปโลคลับ หรือไม่ก็พวกวิลล่าให้
พวกเศรษฐี เซเลปไฮโซมาพักผ่อนตากอากาศประมาณนี้ล่ะ/เหอะ มาเบียดเบียนธรรมชาติ อยู่ใน
เมืองอยู่แล้วยังออกมาระรานพื้นที่คนอื่นทำไม”เขื่อนเล่าเรื่องของเจ้าของที่คนใหม่ให้ป๊อปปี้ฟัง
ทำให้ป๊อปปี้อดค่อนขอดกลับไปไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่พี่ป๊อปไม่พอใจแบบนี้แสดงว่าพี่ป๊อปกำลังเสียดายที่ดินของลุงโชคสินะคะ/จะไม่ให้พี่เสียดายได้
ยังไง นี่พี่ไปแค่เดือนเดียวเองนะ ลูกลุงโชคทำแบบนี้กับพี่ได้ไง ไม่รู้ล่ะ พี่จะไปคุยกับคุณแพนลูก
ลงโชค เค้ายังอยู่ที่นี่ใช่ม้ะ”เฟย์เดินออกมาจากบ้านทักทายป๊อปปี้ด้วยความสนิทสนมและไม่สนใจ
เขื่อนก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดแล้วรีบเดินไปที่ที่ดินข้างๆไร่ของเขาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน เดือนนึงแล้วนี่พี่เขื่อนไม่ได้ง้อเฟย์รึไงคะ/พี่จะง้อแล้ว แต่ว่าพี่ดันไปกวนท่านนายพลพ่อ
ของเฟย์เค้าในวันเกิดท่านเมื่อ2อาทิตย์ก่อนน่ะสิ เพราะพี่ไม่ยอมให้ท่านจับคู่ให้ยัยเฟย์กับผู้กองที่
ท่านหามาให้ ทำให้งานวันเกิดล่ม เฟย์ก็เลยยิ่งโกรธพี่กว่าเดิมเนี่ยล่ะ เห้อ”โฟร์สังเกตท่าทีของเฟย์
และเขื่อนที่ไม่ลงรอยกันก็รีบเดินมาซักถามก่อนที่เขื่อนจะเล่าเรื่องที่ไม่ลงรอยของเขาและพ่อตาทำ
ให้โฟร์ส่ายหน้าเอือมระอาเพราะรู้ดีว่าพ่อของเฟย์และเขื่อนมักไม่ค่อยกินเส้นกันประจำ เท่ากับว่า
งานนี้เขื่อนคงง้อเฟย์ยากไปทุกที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณป๊อป ไหนเขื่อนเค้าบอกว่าคุณไปอเมริกาไงครับ กลับมาแล้วหรอเนี่ย”เมื่อแพนลูกชาย
ของลุงโชคหันไปเห็นป๊อปปี้เดินมาหาเขาก็รีบทักทาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมตกลงกับลุงโชคไปแล้วเรื่องที่ดินตรงนี้นะคุณแพน ไหงคุณมาปาดหน้าชิงขายไปแบบนี้ล่ะ ทั้งๆ
ที่เราก็รู้จักกันมานานแล้วแท้ๆ”เมื่อเจอแพนป๊อปปี้ก็รีบพูดถึงจุดประสงค์ตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต้องขอโทษจริงๆนะคุณป๊อป แต่บังเอิญว่าทางโน้นเค้าให้ราคาสูงกว่าคุณไป3เท่าแล้วยังมีสัญญา
ให้ผมมาใช้บริการที่วิลล่านี้เมื่อมันเสร็จตลอดชีพสวัสดิการดีๆแบบนี้ใครจะไม่อยากได้ล่ะ และอีก
อย่างนะ พอพ่อเสีย ค่าใช้จ่ายรวมถึงเรื่องทรัพย์สมบัติ เรื่องการดูแลแม่และน้องมันตกอยู่ที่ผมที่
เป็นลูกคนโต คุณป๊อปก็น่าจะเข้าใจไม่ใช่หรอครับ”แพนรีบอธิบายให้ป๊อปปี้ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณน่าจะบอกผมก่อนนี่คุณแพน เพราะคุณก็รู้ว่าผมอยากได้ที่ตรงนี้มากแถมลุงโชคตอนที่แกอยู่
แกก็ตบปากรับคำจะเอาที่ตรงนี้ขายให้ผมนะ”ป๊อปปี้ที่แอบหงุดหงิดกับความเห็นแก่ได้ของลูกชาย
ลุงโชคคนนี้ก็เริ่มพูดออกมาอย่างไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียงดังเอะอะอะไรกันหรอคะคุณแพน หรือว่ามีคนงานประท้วงเรื่องค่าแรงที่จะสร้างวิลล่าตรงนี้ให้
กับฟางคะ”ระหว่างที่แพนและป๊อปปี้กำลังเถียงกันอยู่นั้น เสียงหวานใสแต่แฟนไปด้วยอำนาจของ
ฟางดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปมองทางต้นเสียงแล้วอึ้ง เพราะเขาไม่คิดว่าเขาจะเจอฟางอีกครั้งที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณหนูนันท์ แหม ใครจะไปกล้ามีเรื่องกับนีระสิงห์กรุ๊ปล่ะครับ กำลังตรวจแปลน
สถานที่อยู่ในร่มดีๆ อย่าออกมาเลยนะครับเดี๋ยวผิวสวยๆจะเสียเอาได้/นี่นายขายที่ดินของชั้นให้
พวกนีระสิงห์กรุ๊ปงั้นหรอ”แพนตกใจรีบเข้าไปเอาอกเอาใจฟางทันทีทำให้ป๊อปปี้อดที่จะโวยวายออก
มาไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคะ ขายให้ชั้นแล้วมันไม่ดียังไม่ทราบ อ้อ เมื่อกี้บอกว่าที่ดินของชั้นงั้นหรอ ขอโทษนะพูดผิด
พูดใหม่ได้นะคะว่าที่ดินตรงนี้มันเป็นของชั้น ของนีระสิงห์กรุ๊ป ในเมื่ออยากได้แต่ไม่ยอมสู้ราคาให้
สูงกว่าก็ไม่แปลกหรอกค่ะที่เจ้าของที่ดินเค้าจะขายให้คนที่ให้ราคาสูงกว่าแล้วก็แถมสวัสดิการดี
แบบชั้นแหม ที่ดินสวยๆบรรยากาศดีๆแบบนี้ใครจะไม่อยาก และชั้นอยากได้อะไรก็ต้องได้ซะด้วย
สิ”ฟางเชิดหน้ากลับพร้อมกับว่าใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“อยากได้อะไรก็ต้องได้มิน่าล่ะถึงได้ทำตัวอยู่เหนือกฏหมายเอะอะเอาเงินฟาดคนอื่นนี้ ไม่รู้ว่าทุกวัน
นี้สูบเลือดสูบเนื้อคนอื่นแล้วยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่รึเปล่า”ป๊อปปี้แค่นหัวเราะก่อนที่จะว่ากลับ
ไปบ้างอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
“อย่ามาปากดีกับชั้นนะ”ฟางโกรธจัดกว่าเดิมที่จู่ๆก็ถูกว่าแบบนี้ก่อนที่จะพุ่งไปตบหน้าชายหนุ่มจน
หน้าหันอย่างแรงท่ามกลางความตกใของทุกคน
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
บอกเลยว่าตอนหน้านี่มีศึกย่อยๆด้วยนะ อย่าลืมติดตามกันล่ะนะๆๆๆๆ