เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ทำพี่ชั้นเลือดออกเลยงั้นหรอ”โฟร์ที่มาเห็นเหตุการณ์พอดีก็รีบไปดู

ป๊อปปี้แล้วโวยวายใส่อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง เอาค่าเสียหายเท่าไหร่ล่ะ/ไม่ต้อง ผมไม่ต้องงานเงินที่ได้มาอย่างสกปรกๆของคุณ ดีแต่

เอาเงินฟาดหัวเพื่อกลบเรื่องเลวๆของตัวเอง”ฟางแลหางตามองโฟร์และป๊อปปี้ก็พูดอย่างไม่สนใจ

ทำให้ป๊อปปี้นิ่งแล้วพูดตอกกลับใส่ฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไง เพราะปากดีแบบนี้ไง กล่าวหาชั้น ไม่เอาคนของชั้นมากระทืบก็ดีละ เงินค่าทำขวัญน่ะเท่านี้

คงจะพอแล้วก็ช่วยออกไปจากที่ดินของชั้นด้วย เพราะเค้าจะทำงานกัน จริงสิคะคุณแพนพอดีชั้น

อยากจะได้ที่พักใกล้ๆที่ดินของชั้นน่ะค่ะพอดีว่ากลัวพวกเหลือบไรมันจะมาราวีกับที่ดินของชั้น

อีก”ฟางไม่พอใจที่ป๊อปปี้ว่ามาก่อนที่จะตอกกลับใส่ด้วยความดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออจริงสิครับ ไร่คุณป๊อปเค้าก็มีโฮมสเตย์อยู่จะพักมั้ยครับแถมใกล้ที่ดินคุณฟางด้วยเวลาดูแลงาน

จะได้มาสะดวก/ไม่เอา”แพนนึกขึ้นได้รีบพูดขึ้นก่อนที่ป๊อปปี้ ฟางและโฟร์จะตอบออกมาพร้อมกัน

แล้วมองกันอย่างกินเลือดกินเนื้อไม่ยอมกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่เอาก็ไม่เอาก็ได้ครับ พอดีมีไร่ของคุณพิชชี่ที่เลยไปหน่อย เค้าก็มีโฮมสเตย์ คุณฟางไป

พักที่นั่นก่อนก็ได้นะครับ/ไม่ได้เธอจะยุ่งกับเพื่อนชั้นไม่ได้ชั้นไม่ให้ยุ่ง”แพนเปลี่ยนเรื่องคุยถึงที่พัก

ที่อื่นก่อนที่ป๊อปปี้ที่ได้ยินก็โวยวายไม่ยอมฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ นี่คิดว่าตัวเองเป็นใครชั้นจะพักจะอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของชั้นอยู่มา

สะเออะ”ฟางหันขวับไปว่ากลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เป็นผะ/พี่ป๊อป เราไปหาลูกเราเถอะค่ะวันนี้พี่จะพาเด็กๆไปดูหนังไม่ใช่หรอคะ เดี๋ยวก็ไปไม่ทัน

หนังฉายหรอก”ป๊อปปี้เห็นแพนที่ประคบประหงมฟางอยู่ก็อดที่จะไม่พอใจไม่ได้รีบว่ากลับทำให้โฟร์

รู้ทันทีว่าพี่ชายตัวเองจะพูดถึงอะไรก็รีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่รักจ้ะมาปากช่องคนเดียวแบบนี้ไม่บอกกันเดี๋ยวถ้าเป็นอันตรายอะไรขึ้นมาอีกจะว่ายังไงล่ะ ธาม

ไม่อยากเสียเมียคนนี้ของธามไปนะครับ/ห้ะ เมีย”ระหว่างที่ทั้งหมดกำลังเถียงกันนะ ธามไทที่ลง

จากรถมารีบปรี่มากอดมาหอมฟางต่อหน้าแพน ป๊อปปี้และโฟร์ทำให้แพนอึ้งกับภาพที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ เค้า2คนเป็นสามีภรรยาเซเลปนักธุรกิจชื่อดังจากกรุงเทพ คุณแพนควรรู้ไว้นะคะจะได้ไม่ต้อง

มาเสียใจเหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆที่นางเคยให้ท่ามาก่อน/นี่ยัยโฟร์มันจะมากไปแล้วนะ ดูสารรูปตัว

เองบ้างเถอะที่ไปให้ท่าสามีชั้นเมื่อก่อนจนต้องป่องไม่มีพ่อแบบนั้น”โฟร์ยิ้มเยาะออกมาก่อนที่จะพูด

กัดจิกถึงเรื่องของฟางทำให้ฟางไม่ยอมแพ้อดีตเพื่อนรักสวนกลับออกมาอย่างเผ็ดร้อน

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วโฟร์ที่ถูกจี้ถึงเรื่องอดีตขึ้นมาสติขาดผึงกระชากฟางไปตบกลับอย่างแรง ทำให้ฟางไม่ที่ไม่

ยอมคนจิกทึ้งผมโฟร์มาตบกลับเช่นกันท่ามกลางพายุความแค้นของทั้งคู่ที่ทะเลาะกันไม่

สนใจ3หนุ่มที่ยืนอยู่เลย

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าทำร้ายฟางสักที/ทำไม ถ้ารักกันหวงกันมากแล้วแกจะทรยศยัยนี่มาทำลายชั้นทำไม ทำให้

ชั้นท้องไม่มีพ่อทำไม”ธามไทรีบชาร์ตตัวโฟร์มาว่าก่อนที่โฟร์จะเปลี่ยนมาทุบตีธามไทด้วยความคับ

แค้นใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันจะมากไปแล้วนะทำร้ายน้องผมมาก่อนไม่พอ ยังจะมาตาราวีที่นี่อีกทำไม ที่ดินมีตั้งเยอะแยะ

จะมาที่นี่ทำไม”ป๊อปปี้ดึงฟางที่ล้มอยู่ลุกขึ้นมาว่าบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นอยากได้แล้วจะทำไม เผลอๆอีกหน่อยถ้าวิลล่าของชั้นประสบความสำเร็จไอ้ไร่กระจอกๆข้างๆ

ของคุณชั้นก็เอามาเป็นของๆชั้นได้เหมือนกัน/ไม่มีวัน ผมไม่มีวันขายที่ให้คนใจร้ายอย่างคุณ”ฟาง

สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของป๊อปปี้แล้วตอกกลับทำให้ชายหนุ่มเดือดจัดกว่าเดิมแล้วพูดโต้ตอบ

เธออย่างไม่ยอมเช่นกัน ก่อนที่ทั้งค่ะทะเลาะกันไปกว่านี้ ฟางหันไปเห็นโฟร์ที่ทุบตีธามไทอย่างเสีย

สติโดยมีธามไทพยายามดันโฟร์ให้หยุดทุบเขาโดยที่ไม่ผลักรึทำร้ายโฟร์เลยก็เริ่มกลัวว่าถ้าใครมา

เห็นต้องเอาไปนินทาถึงชื่อเสียงเธอก็ตรงดิ่งไปที่ทั้งคู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ฟางไม่รอช้ากระชากโฟร์มาตบอย่างแรงจนโฟร์ล้มลงไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามายุ่งกับสามีของชั้น นังเพื่อนไม่รักดี”ฟางตวาดใส่โฟร์ก่อนที่จะกระชากตัวธามไทให้ตามตัว

เองแล้วขึ้นรถออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฮือๆ ทำไมมันต้องมาที่นี่อีก โฟร์ไม่อยากเจอคนพวกนั้นอีกแล้ว ฮือ”เมื่อทั้งคู่ออกไปแล้ว

โฟร์ก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียขวัญและหวาดกลัวโผกอดป๊อปปี้แน่น ชายหนุ่มเห็นน้องสาวตัวเอง

กลัวก็สงสารโฟร์มาก่อนที่จะพาโฟร์กลับมาที่ไร่ของตัวเองแล้วรีบไปรับโทรศัพท์ของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรแก้ว ชั้นนึกว่าแกกลับบ้านไปพร้อมป๊าม๊าแล้วนะ รึว่าอยากมาทำงานที่ไร่กับชั้น”เมื่อพาโฟร์

ไปพักผ่อนแล้วชายหนุ่มก็รีบโทรกลับหาเพื่อนรักทันที

 

 

 

 

 

 

“ชั้นต้องหางานทำที่นี่น่ะสิ แต่ตอนนี้แกต้องมาช่วยชั้นนะป๊อปเค้าจับชั้นมาที่บ้าน พาชั้นออกไปจาก

ที่นี่ทีป๊อป”แก้วรีบพูดขอร้องให้เพื่อนชายของเอช่วยพลางมองไปรอบๆหาคนของโทโมะว่ากำลัง

แอบฟังเธอคุยโทรศัพท์รึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ใครจับตัวเธอมา เล่าให้ชั้นฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ”ป๊อปปี้ตกใจรีบซักถามแก้วอย่างร้อนรน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้ว่าทำไม เค้าบอกว่าชั้นเป็นของเค้าไปแล้ว ชั้นเป็นสมบัติของจิระคุณ ชั้นต้องทำงานอยู่ที่

บ้านเค้าที่นี่ตลอดไปป๊อป ช่วยชั้นด้วย พาชั้นออกไปจากที่นี่ที”แก้วเริ่มร้องไห้ออกมาเพื่อให้ชาย

หนุ่มมาช่วยเธอโดยไม่ทันสังเกตเลยว่าโทโมะเดินมาข้างหลัง

 

 

 

 

 

 

 

“เธอจะขอให้ใครมาช่วยเธอ นี่เธอโทรหาใครน่ะ”โทโมะตรงไปปกระชากมือถือของแก้วมาทันที

พลางตวาดถามจนแก้วตกใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่ง เอามือถือชั้นมานะ กรี๊ดดด”แก้วไม่สนใจพยายามจะแย่งมือถือคืนมาจากโทโมะต้อง

ร้องเมื่อชายหนุ่มปามือถือของเธอตกจนเครื่องดับสนิทอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นของชั้น ต้องทำงานที่นี่บอกมานะโทรหาใครแล้วจะไปไหนกัน”โท

โมะกระชากตัวแก้วมาแนบอกก่อนที่จะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไปจากที่นี่ไงล่ะ ชั้นไม่อยากอยู่ที่นี่ ชั้นจะไปหาป๊อปปี้ ชั้นเกลียดคุณไม่อยากอยู่กับคุณ”แก้วพูด

ก่อนที่จะผลักชายหนุ่มออกจากตัวเองแล้วรีบเดินหนี แต่ชายหนุ่มไม่รอช้า อุ้มแก้วขึ้นแล้วลาก

เข้าไปในห้องนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นจะไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด อยากไปหาผู้ชายคนอื่นมากนักใช่มั้ยได้/กรี๊ดดดด อย่า

นะ”โทโมะที่เดือดจัดไม่ยอมแพ้ก็โยนแก้วลงไปกับเตียงก่อนที่จะโถมร่างเข้าหาแก้วโดยที่แก้วได้

แต่กรีดร้องออกมาอย่างเสียขวัญ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้วได้ยินมั้ย โธ่โว้ย”ทางด้านป๊อปปี้ที่ตกใจเมื่อสายถูกตัดไปก็คิดหนักว่าจะไปช่วยแก้วยังไง

เพราะเท่าที่ได้ยินเมื่อกี้เธออยู่ที่บ้านโทโมะ แต่เขาจะไปหาบ้านของโทโมะได้ที่ไหน นอกซะจาก

พวกนีระสิงห์เหมือนกันจะรู้เรื่องนี้ ว่าแล้วป๊อปปี้ก็รีบขับรถออกไปที่ที่ดินของลุงโชคทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย อะไรกันเนี่ย”ระหว่างนั้นเองฟางและธามไทที่ขับรถออกมาเตรียมจะไปพักที่โฮมสเตย์ในไร่

พิชชี่ก็ต้องร้องออกมาเมื่อรถของป๊อปปี้พุ่งเข้ามาขวางทางไม่ยอมให้ไปหาน

 

 

 

 

 

 

“เห้ย มันจะมากไปแล้วนะ อยากมีเรื่องรึไงวะ/ผมไม่ได้ตั้งใจมาหาเรื่อง แต่ผมมีเรื่องต้องถามพวก

คุณ”ธามไทลงจากรถแล้วไปทุบที่รถของป๊อปปี้เพื่อให้ชายหนุ่มลงจากรถมา ก่อนที่ป๊อปปี้จะลงมา

แล้วพยายามจะพูดกับธามไทและฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย เนี่ยนะไม่อยากมีเรื่อง แต่ที่แกทำน่ะมันจงใจหาเรื่องกันชัดๆ เอาไง อยากเจอดีรึไงห้ะ/ธาม

พอเถอะ”แต่ธามไทที่อารมณ์ร้อนไม่ฟังพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อป๊อปปี้ขึ้นมาเพราะจำได้ว่าป๊อปปี้

คือคนที่มีเรื่องด้วยกันมาก่อนทำให้ฟางต้องรีบลงจากรถเพื่อไปห้ามสามีของเธอทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นบอกเลยนะเวลาของชั้นมันไม่ได้ว่างมากที่จะมายุ่งอะไรกับพวกคุณ รึว่าอยากได้ค่าทำขวัญที่

ชั้นไปตบน้องคุณก็ว่ามาสิ รีบมาซะขนาดนี้แล้วจะเอาเท่าไหร่หมื่นนึงพอมั้ยล่ะ”ฟางที่เข้าว่าป๊อปปี้

คงจะมาเรียกร้องเอาเงินจากตัวเองที่ทำร้ายโฟร์ไปเมื่อกี้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ เอะอะเอาเงินฟาดหัวๆนี่คนรวยอย่างพวกคุณคิดได้แค่นี้รึไง ผมไม่ได้มาเรียกร้องเงินจากคุณ แต่

ที่ผมมาผมจะมาถามว่าที่อยู่ญาติของคุณน่ะอยู่ที่ไหน คุณโทโมะน่ะ”ป๊อปปี้ถอนหายใจเหนื่อย

หน่ายกับความคิดของฟางก่นที่จะเปิดประเด็นพุดถึงเรื่องโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“มันมีความจำเป็นอะไรที่ชั้นต้องบอกที่อยู่พี่ชายชั้นกับคุณไม่ทราบ รึว่าคุณจะไปทำร้ายพี่โทโมะ

อย่านะชั้นไม่ยอม”ฟางไม่พอใจรีบว่าพลางจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้รีบไปคว้าข้อมือบางไว้

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

ธามไทตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้มาจับมือฟางก็เข้าใจว่าป๊อปปี้จะทำร้ายฟางก็ชกหน้ากลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกจะทำอะไรเมียชั้น อย่านะไอ้กระจอก/ธาม ฟางบอกให้พอไงล่ะเดี๋ยวหมอนี่ก็เอาเรื่องไปแจ้ง

ความแล้วถ้าถึงหูนักข่าวขึ้นมาล่ะว่ายังไง”ธามไทตรงจะไปชกหน้าชายหนุ่มซ้ำแต่ฟางรีบห้ามพร้อม

กับพูดถึงผลเสียที่จะตามมายิ่งทำให้ป๊อปปี้รู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิมที่เนื้อแท้ฟางเป็นคนแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่ได้มาทำร้ายเมียคุณแล้วไม่คิดจะมาทำลายภาพลักษณ์เซเลปไฮโซกับนักธุรกิจใหญ่อย่าง

คุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์ต้องแปดเปื้อน แต่ที่ผมมาตอนนี้ เพียงแค่ยากรู้ที่อยู่ของโทโมะเท่านั้น พี่

ของคุณเค้าพาตัวยัยแก้วเพื่อนของผมไปอยู่ที่นั่น ผมแค่ต้องการเพื่อนของผมคืนเท่านั้นเอง”ป๊อปปี้

เช็ดคราบเลือดที่มุมปากแล้วพุดถึงเจตนาตัวเองให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะไม่เคยลักพาตัวใคร นี่คุณเอาอะไรมาพูด/มันเป็นความจริงไปแล้วพี่คุณพาเพื่อนผมไปอยู่

ที่บ้าน อ้างว่าจะทำงานให้เพราะเป็นคนของนีระสิงห์ ถ้ายัยแก้วเต็มใจจะไปด้วยจริงเมื่อกี้คงไม่โทร

มาร้องไห้ขอให้ผมไปช่วยหรอก พอผมจะโทรกลับไปกลับโทรไม่ติด เลิกมองเลิกดูถูกผมสักทีเถอะ

ผมมีอันจะกินไม่ต้องมาร้องขอเงินค่าทำขวัญจากใคร ถ้าคุณมีสติแล้วคิดได้พอนะ คุณก็คิดบ้าง

ว่าการเต็มใจไปทำงานกับลักพาไปมันเป็นยังไง”ฟางที่ไม่เชื่อและยังเข้าข้างโทโมะก็เอ่ยปากออก

มาพลางโวยวายจนป๊อปปี้ที่รำคาญกับสิ่งที่ฟางตั้งแง่ก็โพล่งออกมาให้คนตัวเล็กเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่เอง นี่จะมีเรื่องอะไรกันอีกคะพี่ป๊อป”แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะมีเรื่องกันอีกรถของเขื่อนที่พา

แฝด3ออกมาตามป๊อปปี้นั้นจอดลงใกล้ๆพร้อมกับเฟย์ลงมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ของขวัญ”ตอนนั้นเองวัน ทู ทรี ลงจากรถตามเฟย์มาเห็นฟางยืนอยู่ก็ร้องออกมาด้วยความดีใจ

ก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาโดยที่ทูและทรีวิ่งมากอดฟางอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเนี่ยเด็กบ้า ปล่อยชั้นนะ/นี่มันจะมากไปแล้วนะ”ฟางตกใจเมื่อจู่ๆมีใครที่ไหนมากอดก็ร้อง

โวยวายแล้วผลักทูและทรีออกจนเด็กทั้ง2ล้มลงแล้วร้องไห้ ธามไทตกใจรีบประคองทูและทรีขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรอที่ผลักเด็กตัวเล็กแบบนี้ห้ะยัยแม่มด”เฟย์ตกใจที่เห็นหลานร้องไห้ก็ตรง

ไปเอาเรื่อง จนเขื่อนที่ตามลงรถมาต้องรีบดึงรั้งไว้ไม่ให้มีเรื่องกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้าเฟย์เราอยากไปหาแม่โฟร์ ฮือๆ/เอ่อ อย่าร้องนะ อย่าร้อง”ทูและทรีร้องไห้จ้าออกมาทำให้ธาม

ไทที่โอบทูและทรีตกใจรีบนั่งยองๆแล้วเช็ดน้ำตาให้ทั้ง2อย่างกเงิ่นเพราะไม่เคยปลอบเด็กที่ร้องไห้

มาก่อน ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามายุ่งกับเด็กๆนะ นายมันไม่มีสิทธิ์ในตัวเด็กๆอีกแล้ว/คุณเองก็อย่าเอาเด็กพวกนี้มาให้ธามเจอ

สิ รึจะเอาเด็กพวกนี้มาเรียกค่าเลี้ยงดูจากธามงั้นสิ อ๋อ งั้นที่บอกว่าเพื่อนคุณไปอยู่บ้านพี่โทโมะนั่นก็

อาจจะเป็นแผนที่ส่งเพื่อนไปหลอกเอาเงินพี่โทโมะล่ะสิ”ป๊อปปี้เห็นธามไทเข้าใกล้ลุกๆก็ผลักธาม

ไทออกก่อนจะดึงทูและทรีไปปกป้อง ทำให้ฟางไม่พอใจแล้วรีบสวนกลับพลางว่าถึงแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ แก้ว งั้นดีเลย มานี่”ป๊อปปี้นึกถึงแก้วที่กำลังขอให้เขาไปช่วยอยู่ก็ไม่รอช้ารีบดึงฟางขึ้นรถตัว

เองไปด้วยทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปจะไปไหนแล้วเด็กๆล่ะ โอ๊ย ยัยโฟร์ก็ไม่สบายพี่ป๊อปก็ไม่อยู่แบบนี้เอาไงดีเนี่ย/ก็ดูแลเด็กๆ

ไปด้วยกันนี่ล่ะ อย่าพึ่งตั้งแง่ใส่กันเลย”เฟย์บ่นอุบก่อนที่จะมองไปที่เขื่อนที่ดูแลเด็กๆอยู่แล้วพูดขึ้น

พลางถอนหายใจนี่เธอต้องอยู่กับเขาอีกครั้งสินะอย่างเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกของโฟร์งั้นหรอ”ธามไทมองเขื่อนที่พาแฝด3ขึ้นรถไปพร้อมกับเฟย์สลับกับมองรถของป๊อปปี้ที่

พาฟางออกมาแล้วนิ่งคิดถึงเรื่องลูกๆของโฟร์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

รู้สึกว่ารอบๆตัวป๊อปปี้จะมีแต่ผู้หญิงที่เดือดร้อนเต็มไปหมด งานนี้จะเป็นไงต่อต้องติดตามๆ

 

 

 

โทษทีน้าที่หายไปนาน ช่วงวันหยุดไรเตอร์มีทั้งธุระแล้วก็ไปเที่ยวกับครอบครัว เลยไม่ได้

เปิดเว๊ปเลย ตอนนี้อัพแล้วน้าาาา