เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะแก้วว่าจะไม่ไปอยู่ด้วยกันที่นครสวรรค์กับป๊าม๊า/แน่ใจจ้า ป๊าม๊าไม่ต้องห่วงแก้ว แก้วอยู่

บ้านนี้คนเดียวได้แล้วจะได้หางานทำที่นี่ด้วย ป๊าม๊าไปดูแลอาม่าอากงเถอะค่ะ แก้วอยู่ได้”พ่อแม่

ของแก้วถามร่างบางอีกครั้งระหว่างกำลังจัดกระเป๋าเอาขึ้นรถ เพราะไม่มีตลาดที่เป็นรายได้หลักของ

ครอบครัวแล้วพ่อกับแม่ของเธอคงต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดุแลตัวเองดีๆนะลูก”เมื่อพ่อกับแม่ของแก้วขึ้นรถแล้วขับรถออกไป แก้วอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออก

มา เพราะนั่นคือธุรกิจของครอบครัวเธอ เป็นรายได้หลักเมื่อไม่มีแล้ว เธอก็ต้องเริ่มที่จะหางานจริงๆ

ทำ แก้วปาดน้ำตาก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ/คุณมาทำอะไรที่นี่ จะมาเอาอะไรไปจากชั้นอีก”ตอนนั้นเองที่กำลังปิดประตูโทโมะ

และพวกเดินเข้ามาหาแก้วทำให้แก้วตำใจพยายามถอยหนีแต่ชายหนุ่มคว้าร่างบางมาแนบอกไว้ได้

ทันแก้วทั้งดิ้นและขัดขืนก่อนที่จะเอ่ยปากว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้มาเอาอะไรของเธอ ชั้นแค่มาเอาของของนีระสิงห์กรุ๊ปต่างหากล่ะ/อะไร ชั้นไปเอาอะไร

ของคุณมา ออกไปจากบ้านชั้นนะคนเลว”โทโมะยิ้มออกมาอย่างไม่เดือดร้อนอะไรแล้วค่อยๆพูด ยิ่ง

ทำให้แก้วหงุดหงิดกว่าเดิมแล้วรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เธอไงล่ะ เธอเป็นสมบัติของนีระสิงห์ไปแล้ว ชั้นก็มาพาตัวเธอไปยังไงล่ะ/อะไรนะ คนเลวนี่อย่า

มากล่าวหากันลอยๆอย่างไม่มีหลักฐานนะ ชั้นเป็นชั้น ไม่มีวันจะเป็นของพวกสารเลวที่แย่งที่ทำกิน

ของพ่อแม่ชั้นหรอก”โทโมะกอดรัดแก้วแน่นกว่าเดิมก่อนที่จะพูดต่อทำให้แก้วตกใจก่อนที่จะ

เหยียบเท้าร่างสูงแล้วว่าใส่ชายหนุ่มพลางรีบวิ่งหนีไปในบ้านของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือจะให้ชั้นต้องเปิดคลิปให้เธอดูอีกรึไง จะได้รู้ว่าเธอเป็นของใคร/อย่านะ”โทโมะพูดเสียงดัง

พลางชูมือถือขึ้นเตียมจะกดเปิดคลิปของเขาและเธอทำให้แก้วตกใจรีบวิ่งกลับมาหาเขา

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ร่างบางตบหน้าโทโมะจนหันก่อนที่ลูกน้องของโทโมะจะกรูเข้ามาจับตัว ‘

 

 

 

 

 

’สารเลว คุณต้องการอะไรจากชั้นอีกทั้งตลาด ทั้งน้องคุณคุณก็ได้มันไปหมดแล้ว คุณมายุ่งกับชั้น

อีกทำไม ถ้าเรื่องคืนนั้นชั้นถือว่าทำทานให้หมาข้างถนนไปแล้วมันยังไม่พออีกรึไง”แก้วตวาดใส่

ชายหนุ่มอย่าเหลืออดก่อนที่ร่างบางจะเริ่มเซทำให้โทโมะตกใจแต่ยังคงยืนนิ่งไม่ยอมไปช่วยแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”แก้วที่ฝืนตัวเองให้เดินหนีโทโมะไปจู่ๆก็หน้ามืดหมดสติไปต่อหน้าต่อตาเขา ชายหนุ่มไม่รอ

ช้ารีบอุ้มแก้วขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม นะ เนโกะ นี่พี่อยู่ที่ไหนกัน”แก้วลืมตาตื่นมาพบว่าเนโกะน้องสาวของโทโมะนั่งเฝ้าเธอไม่ห่าง

ก็รบลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วเนดีใจจังเลยค่ะที่ต่อไปนี้เราจะมาอยู่ด้วยกันที่นี่แล้ว/หมายความว่ายังไงกัน”เนโกะยิ้มออก

มาก่อนที่จะโผเข้ากอดแก้วแน่นทำให้แก้วตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่โทโมะบอกว่า ต่อไปนี้พี่แก้วจะมาอยู่ที่นี่กับพวกเรา เนดีใจมากนะคะ เพราะพี่โทโมะเอาแต่

ทำงานทิ้งให้เนต้องเหงาอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้นี้ดีเลยค่ะเนจะได้มีพี่สะใภ้มาอยู่ด้วย อ้าวพี่แก้ว”เน

โกะรีบเล่าตามสิ่งที่พี่ชายบอกกับเรื่องของแก้วทำให้แก้วโมโหรีบลุกขึ้นออกจากห้องหมายจะไปเอา

เรื่องชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่เธอเข้ามาในบ้านของโทโมะได้ยังไง"ตอนนั้นเองแจมและโทโมะเดินเข้ามาในบ้านเห็นแก้วเดิน

ดุ่มๆลงมาก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ แก้วไม่รอช้าตรงไปตบหน้าโทโมะอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ลากมันออกไปจากบ้านโทโมะเดี๋ยวนี้/ไม่ต้อง”แจมตกใจรีบโวยวายก่อนที่

จะสั่งลูกน้องโทโมะให้มาลากตัวแก้วออกไปแต่โทโมะร้องห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กล้าดียังไงที่มาจับตัวชั้นมาไว้ที่นี่คนเลว/ชั้นทำผิดตรงไหนไม่ทราบ เธอเป็นคนของนีระสิงห์แล้ว

ชั้นจะเอาเธอมาอยู่ที่นี่ก็ไม่แปลก”แก้วรีบโวยวายใส่โทโมะทันทีก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบมาอย่าง

ใจเย็นไม่มีท่าทีเดือนร้อนอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด คุณได้ทุกอย่างไปแล้วคุณจะเอาอะไรจากชั้นอีก มาขังชั้นไว้ทำไม เอาชีวิตชั้นไปเลยมั้ย

ถึงจะพอใจ”แก้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความโกรธและเสียใจก่อนที่จะรีบว่าใส่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชีวิตเธอเอามาทำไมมันไม่มีค่า สู้เอาเธอมาทำงานให้ชั้นดีกว่า ก็อีแค่อยู่ที่นี่ดูแลความเรียบร้อย

ต่างๆในบ้านของชั้น ดูแลยัยเนโกะแทนชั้นแค่นี้ ชั้นมีเงินเดือนให้ก็แล้วกัน เดือนละ5หมื่น มันก็มาก

พอกับค่าจ้างพี่เลี้ยงหรือแม่บ้านทั่วไปแล้วกัน ยังไงซะเธอหนีชั้นไปไม่พ้นหรอก อย่าลืมสิว่าเธอเป็น

สมบัติของชั้นไปแล้วอย่าขัดขืนดีกว่าน่า เอาล่ะไหนๆก็ฟื้นไข้มาแล้วก็ทำหน้าที่นี้เลยสิค่าตัวแพงๆ

แบบนี้ต้องใช้ให้คุ้มเอาของไปเก็บแล้วก็ขับรถไปส่งยัยเนเรียนพิเศษด้วย อ้อ อย่าคิดที่จะหนีนะ

เพราะคนของนีระสิงห์มีหมดทุกที่เพียงแค่เธอคิดหนีคนของชั้นก็ลากเธอกลับมาเหมือนเดิม

อยู่ดี”โทโมะพูดใส่แก้วยาวเหยียดก่อนที่จะถอดเสื้อสูทโยนใส่แก้วให้แก้วเอาไปเก็บบนห้องนอน

ของเขาแล้วให้คนสนิทเอากุญแจรถยนต์อีกคันให้กับแก้วเอาไว้ใช้ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องทำงานเพื่อ

เอาเอกสารแล้วออกไปทำงานต่อ ทำให้แจมมองแก้วอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ก่อนจะรีบเดิน

ตามชายหนุ่มไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงพี่ป๊อปไม่น่ารีบกลับมาเลยนะคะ ไปแค่เดือนเดียวเอง พอโฟร์จบเราก็น่าจะไปเที่ยวกันต่อ

ไหนพี่บอกพี่อยากไปนิวออร์ลีนไงคะ”โฟร์บ่นอุบเมื่อเดินตามป๊อปปี้ออกมาจากประตูขาออกที่สนาม

บิน หลังจากกลับมาจากอเมริกาทั้งๆที่ตกลงกันว่าจะไปเที่ยวกันต่อเพราะไหนๆแล้วแฝด3ยังไม่เปิด

เทอม แต่พี่ชายของเธอจู่ๆกลับเปลี่ยนใจรีบกลับมาก่อนแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เขื่อนน่ะสิ โทรมาบอกว่าลุงโชคไร่ข้างๆเรา เค้าเสียกะทันหัน แล้วลูกเค้าที่มาจากเชียงรายจะมา

ขายที่ตรงนั้น ทั้งๆที่ลุงโชคะยกให้กับพี่ พี่ต้องรีบกลับไปเคลียร์น่ะสิ/ความจริงถ้าลูกของลุงโชคเค้า

จะขายให้คนอื่นก็ขายไปสิคะ มันเป็นความต้องการของลุงแกตั้งแต่แรกแล้วนิ และอีกอย่างเราก็มีที่

ของเราอยู่แล้ว จะไปซื้อที่ลุงโชคทำไม”ป๊อปปี้อธิบายเหตุผลที่เขาต้องกลับมาและตั้งใจจะไปงาน

ศพลุงโชคที่อยู่ไร่ข้างๆที่เขาเคารพรักเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งทำให้โฟร์อดที่จะพูดไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่อยากได้ที่ตรงนั้นมานานแล้วพี่อดใจหายไม่ได้/ไม่ใช่ว่าพี่จะซื้อเอาไว้ให้นังฟางนั่นนะ โฟร์ไม่

ยอมหรอก เรื่องมันจบไปแล้ว พี่ควรที่จะลืมมันได้สักที หรือจะให้โฟร์ถูกมันฆ่าตายอีกครั้งไปต่อหน้า

ต่อตาพี่เลยล่ะพี่ถึงจะเชื่อว่ามันทำเลวกับโฟร์มาแค่ไหน”ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนที่จะตอบโฟร์ทำให้โฟร์

เริ่มพาลนึกถึงเรื่องที่กิ๊ปซี่คนสนิทเคยเล่าป๊อปปี้อยากซื้อที่ตรงนั้นไว้สร้างครอบครัวกับฟางก็รีบพูดย้ำ

เตือนพี่ชายของเธอถึงความเจ็บปวดที่เธอเคยเจอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เชื่อว่าเค้าร้ายแค่ไหน ก่อนที่เราจะไปอเมริกาพี่ก็เห็นธาตุแท้เค้าไปแล้ว ทำไมพี่จะต้องเก็บเค้า

เข้าคิดอีกล่ะ ที่พี่บอกว่าอยากได้คืออยากได้จริงๆ เราก็รู้นี่ว่าพี่อยากได้ที่ตรงนั้นมานานแล้วจะมาพูด

ถึงคนอื่นทำไม เราต่างคนต่างอยู่กับเค้าไม่ต้องพูดถึงเค้าน่ะดีแล้ว เพราะพี่ไม่อยากรับรู้เรื่องราวหรือ

แม้แต่ชื่อของเค้าอีก”ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนที่จะพูดตอกกลับโฟร์ไป พลางจูงมือวัน ทู ทรี เรียงตาม

กันไปที่รถที่คนขับรถของไร่มารอรับ ทิ้งให้โฟร์ได้แต่ฮึดฮัดก่อนที่จะยอมขึ้นรถไปตามพี่ชายและ

ลูกๆของเธอเพื่อกลับไร่ที่ปากช่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน ตอนชั้นนั่งรถผ่านที่ดินลุงโชค มีคนมาขุดปรับหน้าดินแล้ว ไหนนายว่าค้าพึ่งตกลง

เจรจาเรื่องขายที่ดินไปไง แล้วนี่งานศพลุงโชคก็ยังไม่ทันจะเผา ลูกเค้าไม่ทำอะไรเร็วไปหน่อยรึ

ไง”เมื่อลงจากรถมาป๊อปปี้ก็รีบโวยวายเล่าให้เขื่อนที่รออยู่ฟังทันทีด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เท่าที่ชั้นสืบมานะ ว่าคนที่มาซื้อที่ของลุงโชคเค้าอยากจะทำเป็นโปโลคลับ หรือไม่ก็พวกวิลล่าให้

พวกเศรษฐี เซเลปไฮโซมาพักผ่อนตากอากาศประมาณนี้ล่ะ/เหอะ มาเบียดเบียนธรรมชาติ อยู่ใน

เมืองอยู่แล้วยังออกมาระรานพื้นที่คนอื่นทำไม”เขื่อนเล่าเรื่องของเจ้าของที่คนใหม่ให้ป๊อปปี้ฟัง

ทำให้ป๊อปปี้อดค่อนขอดกลับไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่พี่ป๊อปไม่พอใจแบบนี้แสดงว่าพี่ป๊อปกำลังเสียดายที่ดินของลุงโชคสินะคะ/จะไม่ให้พี่เสียดายได้

ยังไง นี่พี่ไปแค่เดือนเดียวเองนะ ลูกลุงโชคทำแบบนี้กับพี่ได้ไง ไม่รู้ล่ะ พี่จะไปคุยกับคุณแพนลูก

ลงโชค เค้ายังอยู่ที่นี่ใช่ม้ะ”เฟย์เดินออกมาจากบ้านทักทายป๊อปปี้ด้วยความสนิทสนมและไม่สนใจ

เขื่อนก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดแล้วรีบเดินไปที่ที่ดินข้างๆไร่ของเขาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน เดือนนึงแล้วนี่พี่เขื่อนไม่ได้ง้อเฟย์รึไงคะ/พี่จะง้อแล้ว แต่ว่าพี่ดันไปกวนท่านนายพลพ่อ

ของเฟย์เค้าในวันเกิดท่านเมื่อ2อาทิตย์ก่อนน่ะสิ เพราะพี่ไม่ยอมให้ท่านจับคู่ให้ยัยเฟย์กับผู้กองที่

ท่านหามาให้ ทำให้งานวันเกิดล่ม เฟย์ก็เลยยิ่งโกรธพี่กว่าเดิมเนี่ยล่ะ เห้อ”โฟร์สังเกตท่าทีของเฟย์

และเขื่อนที่ไม่ลงรอยกันก็รีบเดินมาซักถามก่อนที่เขื่อนจะเล่าเรื่องที่ไม่ลงรอยของเขาและพ่อตาทำ

ให้โฟร์ส่ายหน้าเอือมระอาเพราะรู้ดีว่าพ่อของเฟย์และเขื่อนมักไม่ค่อยกินเส้นกันประจำ เท่ากับว่า

งานนี้เขื่อนคงง้อเฟย์ยากไปทุกที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณป๊อป ไหนเขื่อนเค้าบอกว่าคุณไปอเมริกาไงครับ กลับมาแล้วหรอเนี่ย”เมื่อแพนลูกชาย

ของลุงโชคหันไปเห็นป๊อปปี้เดินมาหาเขาก็รีบทักทาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมตกลงกับลุงโชคไปแล้วเรื่องที่ดินตรงนี้นะคุณแพน ไหงคุณมาปาดหน้าชิงขายไปแบบนี้ล่ะ ทั้งๆ

ที่เราก็รู้จักกันมานานแล้วแท้ๆ”เมื่อเจอแพนป๊อปปี้ก็รีบพูดถึงจุดประสงค์ตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต้องขอโทษจริงๆนะคุณป๊อป แต่บังเอิญว่าทางโน้นเค้าให้ราคาสูงกว่าคุณไป3เท่าแล้วยังมีสัญญา

ให้ผมมาใช้บริการที่วิลล่านี้เมื่อมันเสร็จตลอดชีพสวัสดิการดีๆแบบนี้ใครจะไม่อยากได้ล่ะ และอีก

อย่างนะ พอพ่อเสีย ค่าใช้จ่ายรวมถึงเรื่องทรัพย์สมบัติ เรื่องการดูแลแม่และน้องมันตกอยู่ที่ผมที่

เป็นลูกคนโต คุณป๊อปก็น่าจะเข้าใจไม่ใช่หรอครับ”แพนรีบอธิบายให้ป๊อปปี้ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่คุณน่าจะบอกผมก่อนนี่คุณแพน เพราะคุณก็รู้ว่าผมอยากได้ที่ตรงนี้มากแถมลุงโชคตอนที่แกอยู่

แกก็ตบปากรับคำจะเอาที่ตรงนี้ขายให้ผมนะ”ป๊อปปี้ที่แอบหงุดหงิดกับความเห็นแก่ได้ของลูกชาย

ลุงโชคคนนี้ก็เริ่มพูดออกมาอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงดังเอะอะอะไรกันหรอคะคุณแพน หรือว่ามีคนงานประท้วงเรื่องค่าแรงที่จะสร้างวิลล่าตรงนี้ให้

กับฟางคะ”ระหว่างที่แพนและป๊อปปี้กำลังเถียงกันอยู่นั้น เสียงหวานใสแต่แฟนไปด้วยอำนาจของ

ฟางดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปมองทางต้นเสียงแล้วอึ้ง เพราะเขาไม่คิดว่าเขาจะเจอฟางอีกครั้งที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณหนูนันท์ แหม ใครจะไปกล้ามีเรื่องกับนีระสิงห์กรุ๊ปล่ะครับ กำลังตรวจแปลน

สถานที่อยู่ในร่มดีๆ อย่าออกมาเลยนะครับเดี๋ยวผิวสวยๆจะเสียเอาได้/นี่นายขายที่ดินของชั้นให้

พวกนีระสิงห์กรุ๊ปงั้นหรอ”แพนตกใจรีบเข้าไปเอาอกเอาใจฟางทันทีทำให้ป๊อปปี้อดที่จะโวยวายออก

มาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคะ ขายให้ชั้นแล้วมันไม่ดียังไม่ทราบ อ้อ เมื่อกี้บอกว่าที่ดินของชั้นงั้นหรอ ขอโทษนะพูดผิด

พูดใหม่ได้นะคะว่าที่ดินตรงนี้มันเป็นของชั้น ของนีระสิงห์กรุ๊ป ในเมื่ออยากได้แต่ไม่ยอมสู้ราคาให้

สูงกว่าก็ไม่แปลกหรอกค่ะที่เจ้าของที่ดินเค้าจะขายให้คนที่ให้ราคาสูงกว่าแล้วก็แถมสวัสดิการดี

แบบชั้นแหม ที่ดินสวยๆบรรยากาศดีๆแบบนี้ใครจะไม่อยาก และชั้นอยากได้อะไรก็ต้องได้ซะด้วย

สิ”ฟางเชิดหน้ากลับพร้อมกับว่าใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“อยากได้อะไรก็ต้องได้มิน่าล่ะถึงได้ทำตัวอยู่เหนือกฏหมายเอะอะเอาเงินฟาดคนอื่นนี้ ไม่รู้ว่าทุกวัน

นี้สูบเลือดสูบเนื้อคนอื่นแล้วยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่รึเปล่า”ป๊อปปี้แค่นหัวเราะก่อนที่จะว่ากลับ

ไปบ้างอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดีกับชั้นนะ”ฟางโกรธจัดกว่าเดิมที่จู่ๆก็ถูกว่าแบบนี้ก่อนที่จะพุ่งไปตบหน้าชายหนุ่มจน

หน้าหันอย่างแรงท่ามกลางความตกใของทุกคน

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

บอกเลยว่าตอนหน้านี่มีศึกย่อยๆด้วยนะ อย่าลืมติดตามกันล่ะนะๆๆๆๆ