เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เย้ๆ อเมริกา พวกเราจะได้ไปอเมริกา”เสียงเจื้อยแจ้วของแฝด3ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อรู้ว่าตัวเอง
กำลังจะได้ไปอเมริกา
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าตอนกลับมาโฟร์ลืมไปทำเรื่องที่จะกลับมา แล้วไหนจะงานรับปริญญาเดือนหน้าอีก โฟร์เลย
คิดว่าจะเอาเจ้า3แฝดไปเที่ยวที่โน่นเลยเพราะเป็นช่วงปิดเทอม ยังไงซะพี่ป๊อปก็ไปด้วยกันนะคะ จะ
ได้พักผ่อนสมองด้วย”โฟร์เดินมานั่งข้างป๊อปปี้แล้วพลางพูดชวนชายหนุ่มให้ไปกับตนเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“งานรับปริญญาเราที่โน่นยังไงพี่ก็ไปอยู่แล้ว แต่ว่าที่ไร่/ที่ไร่ตอนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงนี่คะ
แถมพี่เขื่อนก็อยู่ กิ๊ปซี่ก็ดูแลที่นี่ได้ตอนเราไม่อยู่นะคะ”แต่ป๊อปปี้ยังคงลังเลไม่แน่ใจว่าจะไปดีมั้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณป๊อป พี่น่ะดูแลที่นี่ได้ค่ะ มีคุณเขื่อนอยู่ด้วยไม่ต้องห่วงค่ะ พี่น่ะอยากให้คุณป๊อป
เลิกเศร้าแล้วกลับเป็นคุณป๊อปคนเดิมนะคะ”กิ๊ปซี่เห็นป๊อปปี้ไม่ยอมไปก็รีบช่วยพูดอีกแรงเพื่อชวน
ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ค่ะ โฟร์อยากให้พี่เป็นพี่คนเดิมเหมือนเดิม อะไรที่มันร้ายๆก็ขอให้ทิ้งมันไว้ซะแล้วเริ่มต้นใหม่นะ
คะ พี่ยังมีโฟร์ วัน ทู แล้วก็ทรี มีทุกคนในไร่ที่รักพี่นะคะ พี่เป็นแบบนี้พี่คิดหรอว่าพวกเราจะอยู่เฉย
นิ่งนอนใจได้ พี่ไปพักผ่อนกับโฟร์เถอะนะ พักเรื่องบ้าๆนี้ซะ”โฟร์รีบพูดให้ชายหนุ่มเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ พี่จะไปอเมริกากับเรา แล้วจะได้กลับมาเริ่มต้นใหม่อย่างที่พวกเราพูดกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะ
กลับมาในห้องของเขา แล้วมองไปที่เตียงนอน ที่ๆมีฟางเคยนอนกอดตอนนี้กลับไม่มีเธอแล้ว ชาย
หนุ่มนั่งลงที่ปลายเตียงพลางมองแหวนที่เขาตั้งใจจะขอฟางแต่งงานแล้วนิ่งซึม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป่านนี้คุณคงกลับไปในที่ของคุณแล้วสินะ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆก่อนที่จะนำกล่องใส่แหวนแต่งงานของ
เขาและฟางนำมันใส่ไว้ในลิ้นชักห้องนอนของเขาก่อนที่จะหันไปเก็บเวื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวไปที่
อเมริกา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนชั้นไม่อยู่รายได้ตกไปขนาดนี้ทำไมถึงไม่ใส่ใจ ถ้าภายในเดือนนี้ยอดไม่ตรงตามเป้าที่วางไว้
ชั้นจะไล่ออกให้หมดทั้งแผนก”ทางด้านฟางทันทีที่ออกจากโรงพยาบาลเธอก็เดินหน้ากลับมา
ทำงานก่อนที่จะโมโหโวยวายใส่พนักงานทั้งแผนก
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆก่อนนะยัยฟาง พวกเค้าอาจจะตกใจแล้วทำอะไรไม่ถูกตอนที่เธอหายไปก็ได้นะฟาง”มด
ตกใจพยายามจะไกล่เกลี่ยให้ฟางอารมณ์เย็น
 
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรไม่ถูกงั้นหรอ พวกพนักงานไม่มีประสิทธิภาพแบบนี้ ทำงานห่วยแบบนี้ไม่จำเป็นต้องเอาไว้
ให้เสื่อมเสียแก่บริษัท ไล่ออกยกแผนกน่ะถูกแล้ว”ฟางหันขวับมาตอกกลับใส่เพื่อนสนิทก่อนที่จะ
เดินกลับไปที่ห้องทำงานแล้วถอนหายใจเมื่อนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานพลางมองไปที่วิวภายนอกห้อง
ทำงาน ตั้งแต่ที่เธอกลับมาจากโรงพยาบาล เธอก็จำเรื่องราวในอดีตไม่ได้เลย เธอรับรู้ได้มาว่าเธอ
ได้รับอุบัติเหตุรถชนที่ปากช่องแล้วมีชาวบ้านแถวนั้นดูแลเธอจนมาส่งที่โรงพยาบาลในกรุงเทพแต่
ฟางกลับรู้สึกว่าความทรงจำช่วง2-3เดือนนั้นมันเหมือนหายไปแต่นึกเท่าไหร่เธอก็นึกไม่ออก
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาก็โหดเหมือนเดิมเลยนะน้องพี่ พักผ่อนบ้างเถอะ/ฟางพักมาเยอะแล้วค่ะพี่โทโมะ แล้วเรื่อง
ที่ฟางให้เอาเงินไปให้พวกที่ช่วยฟางจากตอนอุบัติเหตุพี่เอาไปให้รึยังคะ เอาไปให้สักแสน-2แสนก็
คงจะพอแล้วล่ะมั้ง”โทโมะเดินเข้ามาหาน้องสาวในห้องทำงานก่อนที่ฟางจะรีบพูดถึงเรื่องเงินค่า
ตอบแทนที่เอาไปให้คนที่ช่วยชีวิตเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ส่งไปให้แล้วล่ะ/เอาไปให้มันต้อง2-3แสนมันไม่เยอะไปหน่อยหรอจ้ะเมียจ๋า กับไอ้พวกที่กักขัง
โหน่งเหนี่ยวเมียของธามแบบนั้นน่ะ”โทโมะกับฟางพูดคุยกันก่อนที่ธามไทจะบุกเข้มาแล้วโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ธาม อย่าพูดเรื่องนี้นะ/อะไร ใครกักขังโหน่งเหนี่ยวกัน”โทโมะโมโหรีบว่าเตือนไม่ให้ธามไทพูดอีก
ทำให้ฟางสงสัยรีบถามสามีหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไอ้พ่อเลี้ยงไร่นั่นไง เห็นเมียธามสวยหน่อยจำอะไรไม่ได้ก็เอาไปไว้แทนที่จะส่งตำรวจแล้ว
ดำเนินเรื่อง นี่กะจะตกถังข้าวสารเองล่ะสิท่านี่ดีนะที่พี่โทโมะตามไปเจอไม่งั้นฟางคงเป็นเมียมันไป
นานแล้ว/ธาม หยุดกล่าวหาคุณป๊อปสักที”ธามไทรีบใส่ไฟให้ร้ายป๊อปปี้ให้ฟางฟังก่อนที่โทโมะจะ
รีบปรามไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อป นี่พี่โทโมะรู้จักคนที่ช่วยฟางงั้นหรอคะ แล้วมันจริงอย่างที่ธามเค้าว่ารึเปล่าว่าหมอนั่นคิด
ไม่ซื่อกับฟาง”ฟางหันไปซักถามญาติหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แต่เค้าเป็นคนดีนะ/เป็นคนดีแล้วทำไมพี่ต้องอึกอักละพี่ เผลอๆ2-3เดือนที่มันเอาฟางไปเนี่ย
ฟางจะโดนมันทำอะไรไปแล้วใคระไปรู้”
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
ระหว่างที่โทโมะอึกอักไม่กล้าบอกว่าป๊อปปี้เป็นคนยังไง ธามไทก็รีบว่าต่อพลางมองไปทางฟาง
อย่างไม่ไว้ใจ จนฟางเหลืออดตบหน้าสามีหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเอาความคิดสกปรกๆนั่นมากล่าวหาฟางนะ ฟางแต่งงานกับฟางไปแล้วแทนที่ฟางจะให้เกียรติ
กันเป็นห่วงฟางตอนที่ฟางหายไป นี่อะไรกลับเอาแต่เที่ยว งานการเข้าบริษัทบ้างไม่เข้าบ้าง อย่าคิด
นะว่าฟางไม่รู้ว่าแอบเอาเงินของฟางไปให้นังหน้าด้านพวกนั้น ลองคิดดูสิถ้าเกิดเราหย่ากันแล้วพ่อ
แม่ของธามจะต้องเสียผลประโยชน์ด้านธุรกิจไปสักเท่าไหร่ เมื่อก่อนฟางอาจจะยอมตามใจธามมาก
ตามคำสั่งคุณพ่อ แต่บอกไว้เลยนะว่าตอนนี้ฟางจะไม่ตามใจธามอีกแล้ว เป็นคนโปรดคุณพ่อก็เชิญ
ไปเอาใจคุณพ่อเลยแล้วกัน ไปค่ะพี่โทโมะฟางอยากไปดูห้างที่พี่เป็นเจ้าของแล้ว”ฟางเหลืออด
ตวาดใส่ธามไทพลางเดินเชิดออกไปอย่างไม่แคร์ว่าชายหนุ่มจะไม่พอใจอย่างไร
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินเพราะที่บ้านชั้นก็ไม่สนใจเธอหรอก ยัยปิศาจร้าย”ธามไทมองฟางที่เดินออก
ไปแล้วก็ว่าไล่หลังพลางหงุดหงิดที่ฟางไม่เคยยอมเขาเลย ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ชอบเอาใจ
เขา
 
 
 
 
 
 
“ยังไงซะเรา2คนก็ได้ชื่อเป็นสามีภรรยากันนะ ร้อนใส่กันแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะเข้ากัน/เข้ากันไม่ได้ก็
หย่า ฟางไม่สน พวกงี่เง่าไม่จำเป็นต้องสนใจ เรามาสนใจเรื่องของเราดีกว่าค่ะ ไหนล่ะคะ พื้นที่ที่พี่
อยากจะขยายเป็นลานจอกรถ”โทโมะพูดเตือนฟางในความสัมพันธ์ชีวิตคู่ก่นที่ฟางจะเปลี่ยนเรื่อง
อย่างไม่ใส่ใจแล้วเดินดูของต่างๆในห้างของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ติดว่าเรามาหาของเยี่ยมให้ป๊าแก้วไม่มาเหยียบห้างนี้หรอก/เอาน่าน้องแก้ว บังเอิญว่ารังนกร้า
นที่ป๊าน้องแก้วชอบทานเค้ามาเปิดสาขาที่ห้างนี้ห้างเดียวเรามาแค่ซื้อรังนกแล้วก็กลับเลยไม่มีเรื่อง
กันแน่นอน”แก้วที่มาซื้อของกับฟลุ้คบ่นอุบเมื่อต้องมาซื้อรังนกที่พ่อของเธอชอบกินแล้วบังเอิญว่า
มาเปิดสาขาที่ห้างของโทโมะ ก่อนสายตาเธอจะหันไปเห็นโทโมะและฟางกำลังเดินตรวจความ
เรียบร้อยของห้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊า พี่แก้ว พี่แก้วจริงๆด้วย เนคิดถึงพี่แก้วจังค่ะ”ระหว่างที่แก้วกำลังหาที่หลบเพื่อไม่ให้เธอคนทั้งคู่
นั้น เนโกะที่ออกมาจากโรงเรียนสอนร้องเพลงใกล้ๆร้องเรียกแก้วเสียงดังก่อนที่จะวิ่งไปกอดร่างบาง
ด้วยความคิดถึง
 
 
 
 
 
 
 
“เนโกะ ไม่เจอกันนานนี่ทำไมถึงทำตัวโหวกเหวกโวยวายแบบนี้ เดี๋ยวใครรู้เข้าจะหาว่าพี่โทโมะไม่
สอนเรื่องมารยาทนะ/เนขอโทษค่ะ พอดีว่าเนดีใจไปหน่อยเลยเสียงดัง”ฟางที่หันไปตามเสียงเห็น
เนโกะก็ปรี่เดินว่ามาว่าญาติสาวตามปกติ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่เลิกเรียนร้องเพลงแล้วหรอ ดีเลยเดี๋ยวครุสอนภาษาญี่ปุ่นที่พี่นัดสอนไว้รออยู่เดี๋ยวกลับกับคน
ขับรถไปเรียนให้รงเวลาด้วยนะ/พี่โทโมะคะ เมื่อวานเนพึ่งมีควิชไป พี่ให้เนได้พักไม่ได้หรอคะนา
นทีเนะเอกี่แก้วเนอยากไปเที่ยวกับพี่แก้วนะคะ”โทโมะทำเป็นไม่สนใจแก้วก่อนที่จะพูดสั่งน้องสาว
ทำให้เนโกะที่ถูกบังคับให้เรียนมากเกินไปเอ่ยปากขอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ จะเอาเวลาเรียนมาเสียเวลาทำเรื่องไร้สาระทำไม พี่ชายของเธออยากให้เธอเก่งมีความรู้
รอบด้านจะได้มาบริหารงานของนีระสิงห์กรุ๊ปนะหัดสำนึกบุญคุณพ่อชั้นที่ส่งเธอไปเรียนหน่อยสิ แล้ว
นี่อะไรจะเอาเวลามาเที่ยวเล่นกับใครก็ไม่รู้ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอีก”ฟางได้ยินเช่นนั้นก็รีบดุเนโกะ
ยาวเหยียดตามปกติที่เธอชอบเข้มงวดกับเด็กสาว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอมันไม่เกินไปหน่อยหรอ ดูพูดเข้าแบบนี้/แล้วมันใช่กงการอะไรของเธอ นี่มันคนในครอบครัว
ชั้นชั้นมีสิทธิ์จะว่าตักเตือนก็ได้คนนอกอย่างเธอไม่เกี่ยว”แก้วเห็นเนโกะซึมลงไปก็รีบว่าปกป้องเด็ก
สาวก่อนที่ฟางจะตอกกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจริงๆเลยที่เธอกับป๊อปไม่ได้เกี่ยวดองกัน ถ้าแต่งงานกันไปแล้วธาตุแท้เธอออกมาแบบนี้ป๊อปคง
อกแตกตายแน่ๆ/นี่ ใครใช้ให้เธอพูดเรื่องนี้”แก้วเห็นสายตาของฟางที่มีแต่ความหยิ่งยโสแล้วชอบ
ดูถูกคนอื่นกลับมาก็อดที่จะว่าไม่ได้จนโทโมะต้องกระชากแขนแก้วมาใกล้ตัวแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมชั้นจะว่าไม่ได้มันเป็นความจริง ไม่คิดเลยนะหน้าสวยๆแบบนี้จะใจดำอำมหิตถึงขั้นทำร้าย
หลานชั้นมาแล้ว ทำร้ายเด็กที่ยังไม่ทันได้เกิดแบบนั้น ไม่แปลกหรอกที่จะมีแต่คนเกลียดจนอยาก
เอาไปฆ่า/แก้ว ชั้นบอกให้หยุด”แก้วยังไม่ยอมหยุดก่อนที่จะพูดออกมาต่อจนโทโมะทนไม่ไหว
กระชากร่างบางแก้วแล้วลากออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง ตายแล้วใครก็ได้ช่วยพี่ฟางที”เนโกะตกใจเมื่อเห็นฟางที่เริ่มเอามือกุมขมับหมดสติไปก่อนที่
จะร้องเรียกให้คนสนิทของโทโมะพาฟางไปส่งโรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อบชั้นนะคนบ้า คนอื่นมองหมดแล้วนะ/ไม่ปล่อย ไหนตกลงกันแล้วไงว่าจะต่างคนต่างอยู่แล้ว
ทำไมถึงขุดเรื่องมาพูดอีกห้ะ”แก้วร้องโวยวายเมื่อถูกโทโมะลากมาที่บันไดหนีไฟที่ลับตาคนก่อนที่
ชายหนุ่มจะออกปากว่าร่างบาง
 
 
 
 
 
 
“ก็มันเป็นความจริง ยัยนั่นนิสัยแย่ไม่แปลกที่จะมีคนลอบทำร้าย คุณเองก็เหมือนกันเถอะอย่าเห็น
แก่ตัวเห็นแก่ได้เข้มงวดใส่เนโกะมากเลย แกยังเด็กนะ/นี่มันเรื่องในครอบครัวของชั้นเป็นเมียชั้นรึไง
ถึงได้ยุ่งจัง”แก้วบ่นยาวเหยียดใส่โทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะสวนกลับทำให้แก้วหน้าแดงคิดถึงวันที่
เขาข่มเหงเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวันทีชั้นจะเป็น หลีกไป ชั้นจะไปหาพี่ฟลุ้ค/เอ จะว่าไปเธอกับชั้นเราก็เคยๆกันแล้วนินา ไม่
แปลกที่เธออยากจะมาเป็นเมียชั้นจนตัวสั่น”แก้วรีบเดินหนีแต่ชายหนุ่มรีบรั้งร่างบางไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ ชั้นไม่เคยอยากจะเป็นเมียนาย/ทำไมล่ะ เมื่อก่อนล่ะวิ่งหาชั้นตลอดทำไมตอนนี้ไม่อยาก
อยู่ด้วยแล้วรึไง”แก้วดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของโทโมะแล้วว่าทำให้ชายหนุ่มยิ่งได้ใจพลางกระชับ
กอดร่างบางให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ เพราะเรื่องที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตชั้นคือการหลงคิดว่าคนอย่างคุณเป็นคนดี ชั้นจะไม่มีวันทำ
แบบนั้นอีก”แก้วนิ่งสักพักก่อนที่จะพูดขึ้นแล้วกระทุ้งศอกใส่ชายหนุ่มอย่างแรงแล้วรีบเตะที่หน้าแข้ง
โทโมะก่อนที่เธอจะรีบวิ่งหนีเขาออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ตกลงฟางต้องไปจริงๆหรอคะ”ฟางถอนหายใจเมื่อหลายวันต่อมาเธอต้องเดินทางไปรักษาตัวที่
ฮ่องกงเป็นเวลา2อาทิตย์เพื่อรักษาการกระทบกระเทือนด้านความทรงจำจากอุบัติเหตุโดยที่พ่อของ
ฟางได้อนุญาตให้มดและธามไทติดตามเธอไปเพราะกลัวว่าเธออาจจะถูกลอบทำร้ายอีกก็เป็นได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็จริงน่ะสิ แล้วพวกเธอจะได้เลยฮันนีมูนด้วยเลยไง ชั้นจะได้มีหลานมีทายาทไว้สืบทอดกิจการ
ของเรา/หรือไม่ก็มีเครื่องจักรเอาไว้ใช้งานต่อไปน่ะสิ”พ่อของฟางพูดขึ้นเมื่อเดินนำเข้ามาในสนาม
บิน จนฟางอดที่จะพูดขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวมีไฟล์ทบินตอนบ่ายนะฟางเราจะนั่งที่เล้าจ์นี่เพื่อรอเข้าเกทรึว่าจะออกไปร้านกาแฟร้านประจำ
ล่ะ/ฟางอยากออกไปสุดอากาศค่ะพี่โทโมะ ไปกับฟางนะคะ”โทโมะพูดขึ้นก่อนที่ฟางจะชวนโทโมะ
หนีพ่อและสามีหนุ่มของตัวเองออกมาจากบริเวณนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“อาการปวดหัวของเรายังปวดอยู่มั้ยรึว่าจำอะไรได้บ้างในช่วงความทรงจำที่หายไปของเราน่ะฟาง/
ฟางไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะพี่โทโมะเดี๋ยวมันก็ปวดๆหายๆถ้าไปให้หมอเฉพาะทางที่โน่นตรวคงจะดี
ขึ้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ”โทโมะเห็นฟางเอามือกุมขมับตัวเองก็ถามญาติสาวด้วยความเป็นห่วงก่อนที่
ฟางจะตอบชายหนุ่มไปเพื่อให้โทโมะคลายความกังวลนี้
 
 
 
 
 
 
 
“หรือไม่ก็ไม่ต้องจำอะไรได้เลยยิ่งดีนะเพราะพวกชั้นน่ะไม่อยากจะจำคนเลวๆแบบเธอ”โฟร์ที่เดินมา
เห็นฟางและโทโมะคุยกันก็ตรงดิ่งเข้ามาเอาเรื่องฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ยังไม่ตายอีกหรอ แล้วนี่ไม่มุดหัวอยู่ไหนมาตั้งหลายปีล่ะ ถึงได้กลับมาปากดีใส่กันแบบนี้น่ะ
คุณเพื่อน/ก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก คนเราก็ต้องมีเวลาไปเลียแผลใจหน่อยสิ ถูกพวกสารเลวทรยศ
ทำร้ายเอาซะแบบนั้น ต้องพักฟื้นกันบ้าง เพื่อที่จะได้กลับมาแข็งแรงแล้วก็มีกำลังไปตอกกลับพวก
นั้นซะ”ฟางยิ้มเยาะก่อนที่จะเดินเข้าไปทักทายและว่าโฟร์โดยที่โฟร์ตอกกลับไปอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
“ปากดีแบบนี้อยากเจอลูกน้องของชั้นเล่นงานเหมือนเมื่อก่อนอีกล่ะสิ/ก็ลองทำอะไรน้องสาวผมดูสิ
ผมไม่อาคุณไว้เหมือนกัน”ฟางเดินเข้าไปบีบแขนโฟร์แล้วพูดขู่เป็นจังหวะเดียวกับป๊อปปี้ที่เดินมา
ตามโฟร์ที่ออกไปซื้อกาแฟแล้วรีบว่ากลับทำให้ฟางหันกลับไปมองที่ป๊อปปี้ที่มองเธอด้วยสายตาที่
เจ็บปวดแล้วนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ผู้ชายคนใหม่หรอจ้ะคุณเพื่อน แหม ถ้าจะหาทั้งทีก็หาให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ รึว่าหาไม่ได้แบบธา
มล่ะสิ/ผู้ชายสารเลวแบบนั้นไม่จำเป็นที่ชั้นจะต้องหาให้เหมือนหรอกนะ เชิญเอเอาเค้าไปเลย
เพราะหญิงก็ร้ายชายก็เลว”ฟางมองป๊อปปี้หัวจรดเท้าแล้วรู้สึกปวดหัวอย่างประหลาดก่อนที่จะฝืนตัว
เองแล้วว่าโฟร์โดยที่โฟร์เองก็สวนกลับไปอย่างเผ็ดร้อนเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ อยากลองดีกับชั้นใช่มั้ย/อย่าทำร้ายโฟร์นะ”ฟางโมโหที่ถูกว่าก็ง้างมือหมายจะตบโฟร์ทำให้
ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบคว้ามือของฟางไว้ได้ ชายหนุ่มอึ้งไม่คิดว่าฟางที่เขากำลังเจอจะเป็นคนเดียวกับ
ของขวัญที่ใสซื่อที่เคยเป็นเมียของเขาที่ไร่มาก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาแต่งต้องตัวชั้นนะไอ้กุ๊ย/นี่มันจะมากไปแล้วนะ เลิกว่าเพื่อนชั้นสักที เธอเป็นใครวิเศษมา
จากไหน ก็แค่พวกนักธุรกิจเห็นตัวพวกนึงเท่านั้นล่ะ”ฟางตกใจรีบสะบัดออกแล้วผลักป๊อปปี้พร้อมกับ
ว่าชายหนุ่มแก้วที่เห็นป๊อปปี้และโฟร์จะมีเรื่องกับโทโมะและฟางก็รีบปรี่เข้ามาแล้วอกไม่ได้ที่จะว่าใส่
ฟาง เพราะเธอรู้ดีตอนนี้ป๊อปปี้เองก็คงจะตกใจมากกับตัวจริงของฟางแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่เอาพวกมารุมงั้นหรอ นี่เธอคงจะเล่นหมาหมู่สินะ เดี๋ยวก็จะได้รู้จริงๆว่าหมาหมู่ของจริงมันจะ
เป็นไง ไม่มีใครกล้าหือกับนีระสิงห์ใครที่มันกล้ามีเรื่อง มันจบไม่สวยสักราย”ฟางไม่พอก็รีบพูดขู่
พวกของป๊อปปี้กลับไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“จบไม่สวยสักรายแล้วไงครับ บ้านเมืองเรามีขื่อมีแปร จะทำอะไรก็ต้องอยู่ใต้กฎหมายทำตัวเป็นศาล
เตี้ยแบบนี้ไม่ใช่จะมีเงินแล้วทำอะไรไปก็ได้แบบนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นจะมีตำรวจไว้ทำไม ผมบอกไว้เลย
นะถ้าคุณคิดจะทำร้ายโฟร์หรือคนที่เกี่ยวข้องกับโฟร์รวมถึงครอบครัวผมด้วยล่ะก็ คุณเองนั่นล่ะที่จะ
ต้องไปนอนในคุก”ป๊อปปี้ไม่พอกับคำพูดฟางก็รีบว่ากลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่กล้าแจ้งจับชั้นหรอ รู้มั้ยว่าชั้นเป็นใคร ชั้นคือคุณหนูนันท์ ทายาททางธุรกิจของนีรสิงห์กรุ๊ปกล้าแจ้
งับชั้นก็ดี แล้วชั้นนี่ล่ะจะฟ้องกลับจนหมดตัวแน่”ฟางไม่ยอมแพ้ชายหนุ่มก็ตรเข้ามาจะเอาเรื่องทำให้
มดและธามไทที่จะมาตามโทโมะและฟางเห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้าไปห้ามฟางไม่ให้เอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะยัยฟาง คนมองกันหมดแล้วนะ/จริงด้วยจ้ะที่รัก จะมาสนใจอะไรกับคนพวกนี้เดี๋ยวก็พลอย
ปวดหัวอีกนะ”มดและธามไทที่เข้ามาช่วยกันห้ามฟางไม่ให้มีเรื่องก็พยายามพูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่าทางที่ดีคุณเอาน้องสาวคุณกลับไปซะ ดีแต่สร้างปัญหาแบบนี้เนี่ยเดือดร้อนคนอื่นเค้าเปล่าๆ/
งั้นเธอก็ช่วยเตือนพวกของเธอด้วยแล้วกันว่าอย่ามาหาเรื่องพวกเราก่อน”แก้วรีบไล่โทโมะให้พา
ฟางไปจากพวกตัวเองก่อนที่โทโมะจะสวนกลับไปทำให้แก้วเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบสายตาคู่นั้นอีก
 
 
 
 
 
 
 
“ไปกันเถอะยัยฟางเดี๋ยวก็ปวดหัวอีกคราวนี้จะยุ่งเอา”มดพูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อนรักก่อนที่จะหัน
ไปมองอดีตเพื่อนอย่างโฟร์ที่กอดอกเชิดไม่ยอมมองธามไทหรือพวกตัวเองก็เศร้าพลางพาฟางเดิน
ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกเธอก็เหมือนกัน เลิกหาเรื่องพวกนั้นสักที แล้วรีบกลับไปหาเจ้า3แฝดได้แล้ว ป่านนี้แกล้ง
เขื่อนไปถึงไหนแล้วก้ไม่รู้”แก้วพูดดุป๊อปปี้และโฟร์ก่อนที่จะเดินกลับไปหาเขื่อนที่อาสาดูแล
แฝด3ที่ร้านกาแฟอีกมุมหนึ่งของสนามบิน
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้านี่คือตัวจริงองเธองั้นต่อไปนี้เราก็อย่าได้เจอกันอีกเลย ของขวัญ”ป๊อปปี้มองตามฟางแล้วพูดขึ้น
ด้วยความปวดใจก่นที่จะฝืนตัวเองให้เข้มแข็งเพื่อลืมผู้หญิงใจร้ายคนนี้ไปซะ
 
 
 
 
นี่แค่ก๊อกแรกของความร้ายกาจของนางเอก เดี๋ยวมีอีกหลายก๊อก แถมมีชนวนให้ป๊อปฟางตีกันอีกแน่นอน
 
หลายคนอาไม่ฟินคู่นี้แล้ว แต่ไรเตอร์ตั้งใจจะพิมให้จบน้า ขอบคุณคนที่ยังอ่านน้าาา