เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”โทโมะที่รีบพาฟางที่กำลังช้อคอยู่ส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดโดยที่เขื่อน

และแก้วอาสามาส่งเขา

 

 

 

 

 

 

“นี่ตกลงของขวัญก็คือน้องสาวของคุณแล้วก็เป็นคนเดียวกับที่ทำร้ายยัยโฟร์ในอดีตจริงๆงั้นหรอ

เนี่ย”เขื่อนที่อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้แล้วพูดอย่างไม่เชื่อ เพราะเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเร็ว

มากเกินกว่าที่เขาจะตั้งตัวทัน แล้วป๊อปปี้เพื่อนเขาก็คงช้อคมากเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ ฟางหรือเป็นที่รู้จักในชื่อคุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์กรุ๊ปก็คือคนเดียวกับของขวัญของพวกคุณที่

นี่ ผมอยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมพวกคุณถึงกักขังน้องสาวผม แล้วนี่พวกคุณทำอะไรน้องผม ทำไม

ถึงจำใครไม่ได้แบบนี้”โทโมะตอบก่อนที่จะถามอย่างเอาเรื่องเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“น้อยๆหน่อยเถอะอย่ามากล่าวหากันพล่อยๆนะ พวกเราไม่ได้เหลี่ยมจัดเหมือนพวกนีระสิงห์แบบ

คุณนะ”แก้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่แน่ ฟางเป็นทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้านย่อมมีพวกที่อยากได้ผลประโยชน์เป็นธรรมดา

เผลอๆเพื่อนของเธออาจจะอยากตกถังข้าวสารก็ได้ใครจะไปรู้/ทุเรศ ไม่คิดเลยนะว่าพวกที่คิดว่าตัว

เองอยู่เหนือคนอื่นอย่างพวกคุณจะมีความคิดสกปรกแบบนี้ หยุดยัดเยียดเอาความคิดทุเรศๆแบบนี้

มาใส่หัวพวกเราเถอะ”โทโมะรีบพูดต่อก่อนที่แก้วจะโวยวายแล้วผลักอกกว้างของเขาอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราไม่มีเจตนาจะปกป้องหรือพาตัวน้องสาวคุณนะครับ ผมเป็นพยานได้เลยว่าไอ้ป๊อปมันไม่รู้

จริงๆ ผมกับไอ้ป๊อปเป็นคนช่วยน้องสาวคุณมาจากรถก่อนที่จะระเบิดเมื่อหลายเดือนก่อน แล้วเธอก็

ความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้ ก่อนที่ไอ้ป๊อปมันจะพามาอยู่ด้วยกันที่ไร่ พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะโกหก

เรื่องพวกนี้นะครับ ไม่เชื่อคุณก็ไปถามตำรวจในท้องถิ่นก็ได้ว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นที่นี่แล้วผู้ที่ประสบ

อุบัติเหตุก็คือฟางน้องสาวของคุณที่ถูกลอบฆ่า”เขื่อนถอนหายใจแล้วอธิบายเรื่องทุกอย่างให้โท

โมะเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางถูกลอบฆ่างั้นหรอ ใครกัน/หึ ยังมีหน้ามาสงสัยอีกทำไมล่ะ ก็พวกศัตรูที่เค้าอาจจะแค้นพวก

คุณที่คุณไปโกงบ้านโกงที่ดินเค้ามาก็ได้ เลยอยากจะฆ่าให้ตายยังไงล่ะ”โทโมะครุ่นคิดก่อนที่แก้ว

จะรีบว่าขึ้นมาบ้าง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคนที่คิดแค้นนีระสิงห์น่ะอาจจะมีเยอะ แต่พวกเค้าก็ได้รับขอเสนอที่สมเหตุสมผลแลกเปลี่ยนไป

แล้วไม่น่ะเป็นพวกที่เสียผลประโยชน์กับนีระสิงห์ แต่ถ้าเรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นกับชั้น ชั้นคงไม่ต้อง

สงสัยเพราะคนที่คิดอยากจะฆ่าชั้นก็คือเธอ/ใช่ ชั้นอยากจะฆ่าคุณให้ตายๆไปซะ”โทโมะนิ่งแล้วพูด

พลางปรายตาหันไปว่าแก้วทำให้แก้วโมโหตรงจะมาเอาเรื่องก่อนที่เขื่อนจะรีบห้ามแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ ที่นี่โรงพยาบาลนะแล้วหมอก็ออกมาแล้วด้วย”เขื่อนรีบห้ามทั้งคู่ก่อนที่

โทโมะจะรีบเข้าไปถามอาการฟางจากหมอที่รักษา

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นยังไงบ้างครับ/ตอนนี้ยัยฟางมีอาการช้อคหมดสติไปเท่านั้นแต่เพื่อการฟื้นความทรงจำ ผมจะ

พาน้องกลับไปรักษาต่อที่กรุงเทพเพื่อที่จะไม่ได้มายุ่งอะไรกับพวกคุณอีก"เขื่อนรีบถามอาการของ

ฟางจากโทโมะโดยที่โทโมะตอบชายหนุ่มนิ่งๆแล้วแอบแลไปทางแก้วที่ยืนข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี ไปแล้วก็ไปลีบเลยนะ เพราะคนในไร่ก็คงไม่อยากต้อนรับคนจากนีระสิงห์กรุ๊ปอีกแล้ว”แก้วว่า

กลับใส่ชายหนุ่มแล้วเบือนหน้าหนีไม่อยากมองโทโมะ โทโมะมองแก้วนิ่งๆไม่พูดอะไรแล้วเดินไป

ทำเรื่องย้ายตัวฟางไปรักษาที่กรุงเทพกับหมอโดยที่ไม่มองกลับหลังมาหาแก้วอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคะ ตอนนี้แขกก็กลับไปกันหมดแล้วพี่รีบเข้าบ้านเถอะค่ะฝนกำลังจะตกนะ”ทางด้านป๊อปปี้

หลังจากที่งานแต่งงานของเขาและฟางล่มไม่เป็นท่า บรรดาแขกในงานกลับไปหมดแล้วชายหนุ่มก็

เอาแต่นั่งเงียบอยู่ในงานแต่งงานที่เขาเป็นคนตั้งทำมันอยู่ตามลำพังจนโฟร์ต้องรีบออกมาตาม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะโฟร์/มันก็อย่างที่โฟร์โทรเล่าให้เฟย์ฟังนั่นล่ะ ยัยผู้หญิงที่อ้างชื่อว่าเป็นของ

ขวัญแท้จริงแล้วยัยนั่นคือเพื่อนของโฟร์ ที่มันเคยไล่ให้โฟร์ไปทำแท้งเจ้าแฝด3”เฟย์ที่ทราบข่าว

จากโฟร์รีบเดินมาหาก่อนที่โฟร์จะรีบเล่าความจริงที่ตอกย้ำความเจ็บให้ป๊อปปี้เพิ่มไปอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์ว่า มันยังไงๆอยู่นะ เพราะของขวัญได้รับอุบัติเหตุนี่นา แถมพี่ป๊อปพี่เขื่อนยังเป็นคนชีวิตอีก

มันจะเป็นแผนการของยัยนั่นหมดก็คงไม่ใช่/จะอะไรอีกล่ะ เฟย์ไม่รู้จักยัยนั่นดีพอ ยัยนั่นน่ะมัน

อสรพิษตัวแม่ ร้ายแล้วก็เหลี่ยมจัดจะตาย บางทีการที่บอกว่าตัวเองความจำเสื่อมอาจจะเป็นเรื่อง

โกหกขึ้นมาก็ได้ เรื่องสร้างเรื่องยัยนั่นน่ะถนัดจะตาย”เฟย์ที่ตั้งข้อสังเกตเรื่องของฟางพยายามพูด

ให้โฟร์เข้าใจแต่หญิงสาวไม่สนใจแถมยังว่าร้ายถึงฟางด้วยความคับแค้นใจ

 

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์ว่า/พอสักทีเถอะ เลิกพูดถึงชื่อผู้หญิงคนนั้นอีกได้มั้ย ตอนนี้พี่อยากอยู่คนเดียว”เฟย์ที่ยัง

พยายามจะเถียงจนป๊อปปี้ต้องโพล่งออกมาพร้อมๆกับเสียงฟ้าร้อง2สาวรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านก่อน

ที่ฝนจะตกทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แม่โฟร์ทำไมพ่อป๊อปถึงอยู่ข้างนอกละคะ ตากกฝนแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”เมื่อโฟร์และเฟย์

เข้ามาในบ้านทูก็เดินมาถามคนเป็นแม่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่โฟร์ฮะทำไมพ่อป๊อปไม่เข้ามาเดี๋ยวพ่อป๊อปก็ไม่สบายหรอก/แม่โฟร์ตกลงพี่ของขวัญเป็นคนไม่

ดีจริงๆใช่มั้ยครับ”ทรีและวันที่เดินตามหลังทูมาพลางถามโฟร์

 

 

 

 

 

 

“ใช่ครับ ของขวัญเป็นคนไม่ดี เค้าเคยทำร้ายแม่ แล้วยังเกือบจะฆ่าลูกๆของแม่นะรู้มั้ย แต่ไม่ต้อง

กลัวไปนะครับ ตอนนี้แม่อยู่ที่นี่แล้วนะครับแม่จะไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นมาทำร้ายลูกหรือ

คนในครอบครัวของแม่ได้อีกเด็ดขาด”โฟร์ดึงลูกๆทั้ง3ไปกอดแน่นแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“โธ่ พี่ป๊อป”เฟย์มองโฟร์ที่กอดลูกพลางถอนหายใจก่อนที่จะมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นป๊อปปี้นั่ง

ตรงที่เดิมตากฝนไม่ยอมลุกไปไหนก็ยิ่งสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้มันไม่มีคำว่าเราแล้วสินะ”ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ที่เดิมและไม่สนใจว่าตัวเองจะเปียกฝนไปสักเท่า

ไหร่ได้แต่มองกล่องใส่แหวนกำมะหยี่ที่เขาตั้งใจจะสวมแหวนวงนี้ให้กับฟาง แต่มันคงไม่มีวันเป็น

จริงระหว่างความรักของเขาและเธออีกแล้วสินะ ชายหนุ่มนั่งเงียบแล้วมองไปรอบๆงานแต่งงานที่พัง

ไม่เป็นท่าแล้วร้องไห้ออกมาท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันจะดีหรอแก้วที่เราแอบมาหาของขวัญ เอ้ย ฟางกลางดึกแบบนี้”เขื่อนพูดหลังจากที่เขาและแก้ว

กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมาในตอนกลางดึกที่โรงพยาบาลที่ฟางยังรักษาตัวอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ดีซะอีกสิ เราจะได้รู้เรื่องราวของยัยแสบนั่นไง แก้วทนไม่ได้หรอกนะที่เห็นเพื่อนแก้วหมดอาลัย

ตายอยากแบบนั้น/แล้วก็ทำเป็นพูดดีว่าไม่อยากกลับมายุ่งกับพวกนีระสิงห์แล้วแท้ๆ”แก้วพูดพลาง

คิดถึงป๊อปปี้ที่ไร่ ภาพที่ชายหนุ่มเอาแต่นั่งเหม่อนั่งซึมมันอดทำให้เธอสงสารเพื่อนรักได้ เพราะ

ตั้งแต่รู้จักป๊อปปี้มานั้น ฟางคือรักแรกและรักเดียวที่ป๊อปปี้จริงจังมากขนาดนี้แต่นั่นก็ทำให้เขื่อนอดที่

จะพูดออกมาบ้างไม่ได้ เพราะเมื่อกลางวันแก้วยังมีท่าทีที่ไม่ยอมโทโมะอยู่เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ดีนะที่พี่ชายของยัยแสบกลับโรงแรมไปแล้ว ไม่อย่างงั้นเคลียร์ยาว/แน่นอนล่ะ แต่คงเคลียร์แค่

เธอคนเดียวแน่ๆแก้ว”แก้วเขื่อนพูดคุยกันเมื่อเข้ามาในห้องของฟางแล้วมองไปยังเตียงนอนที่ฟาง

ยังไม่ได้สติก่อนที่จะมองไปยังนิ้วนางข้างซ้ายที่โทโมะทำการสวมแหวนแต่งงานคนให้แล้วหลังจาก

ที่เขื่อนนำมันมาให้เขาเมื่อตอนกลางวัน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารู้ว่าน้องชั้นยังสบายดีแล้วก็กลับไปซะสิ เป็นคนบอกเองไม่ใช่รึไงว่าพวกเธอไม่ต้อนรับพวกนีระ

สิงห์น่ะ”ทันใดนั้นเอง โทโมะที่แอบอยู่ในมุมมืดของห้องพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเหตุจำเป็นหรอกน่า เราก็แค่มาเยี่ยมแต่ต่อจากนี้ไปเราจะไม่มีอะไรยุ่งเกี่ยวกันอีก เพราะไม่

อย่างงั้นชั้นจะจัดการคุณแน่/จัดการยังไง แบบนี้หรอ”แก้วหันขวับไปหาโทโมะพร้อมตรงไปเอาเรื่อง

ชายหนุ่มก่อนที่จะถูกโทโมะดึงแขนของเธอแล้วลากออกไปข้างนอกด้วยกันท่ามกลางความตกใจ

ของเขื่อนและทำอะไรอะไม่ถูก

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ อย่ามายุ่งกับชั้น/ทำไม กลัวกิ๊กใหม่ของเอเค้าจะรู้เรื่องของเรารึไง”แก้วดิ้นขัดขืนโทโมะ

ก่อนที่จะถูกชายหนุ่มตอกกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีคำว่าเราอีกต่อไปแล้ว เพราะชั้นบอกแล้วไงว่ามันไม่มีทางกลับเป็นเหมือนเดิมได้อีก”แก้วว่า

พร้อมกับเตะเข้าที่หน้าแข้งโทโมะแล้วรีบวิ่งกลับไปพาเขื่อนที่รอในห้องกลับออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นอวดดีกับชั้นไปเถอะ คิดหรอว่าชั้นจะยอมให้เธอปากดีกับชั้น”โทโมะที่เอามือกุมหน้าแข้ง

ตัวเองมองตามร่างบางของแก้วที่วิ่งไปก็พูดขึ้นอย่างเจ็บใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ทำไมฟางถึงเป็นแบบนี้คะพี่โทโมะ”วันต่อมา ทันทีที่รถพยาบาลพาร่างไม่ได้สติองฟางมาส่ง

ที่โรงพยาบาลประจำของตระกูลนีระสิงห์ มดที่ทราบเรื่องก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องพักพิเศษของฟางตาม

ด้วยพ่อและธามไทที่เดินเข้ามาเยี่ยมเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมน้องยังไม่ได้สติ ไหนว่าแค่ช้อคไปยังไงล่ะโทโมะ หรือว่าพวกนั้นทำร้ายฟางอีก”พ่อของฟาง

พูดขึ้นพลางถามหลานชายตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าครับคุณลุงพวกนั้นไม่ได้ทำร้ายอะไรยัยฟาง พวกนั้นเค้าช่วยชีวิตยัยฟางจากอุบัติเหตุน่ะครับ

แล้วบังเอิญว่าเอกสารต่างๆของฟางอยู่ในรถแล้วถูกระเบิดไปทั้งหมดเลยทำให้ตามสืบหาตัวเป็นไป

อย่างล่าช้า”โทโมะอธิบาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกนั้นเป็นใครกันหรอคะพี่โทโมะ เราควรจะให้เงินขอบคุณเค้านะคะ/ไม่ต้องให้อะไรทั้งนั้นล่ะมด

นี่เธอโลกสวยจนดูไม่ออกรึยังไงห้ะ ว่าพวกนั้นมันตั้งใจจะเก็บฟางไว้เพื่อต่อรองเรียกร้องค่าเลี้ยงดู

ฟางตอนที่รักษาตัวอยู่ล่ะสิท่า ไอ้พวกชาวไร่กระจอกๆแบบนั้นมันคงจะอยากได้เงินยังไงล่ะ ถึงได้รีบ

ดูแลเทคแคร์ฟางเพื่อให้ฟางเอาเงินให้พวกมัน เพราะไม่มีใครไม่รั้กคุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์แน่ๆ

ทางที่ดีเราไม่ต้องให้อะไรพวกนั้นล่ะดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่ไปเลยยิ่งดี”มดรีบหันไปพูดกับโทโมะก่อ

นที่ธามไทจะรีบพูดแทรกพลางพูดจาว่าร้ายกระทบถึงพวกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพวกนั้นคิดอย่างที่ธามสันนิษฐานไว้ล่ะก็เราไม่ต้องไปยุ่งกับพวกนั้นอีกถูกแล้ว ถ้าพวกนั้นมา

เรียกร้องค่าดูแลก็โยนเงินสักก้อน2ก้อนให้พวกมันไปแล้วกัน เอาล่ะถ้ายัยฟางฟื้นแล้วก็บอกลุงแล้ว

กัน ลุงจะไปประชุมต่อ”พ่อของฟางถอนหายใจแล้วว่าก่อนที่จะเดินออกไปทำงานต่ออย่างไม่สนใจ

อะไรอีก

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ไปปากช่องกับยัยโฟร์ แล้วยัยนั่นไปไหนแล้วล่ะพี่โทโมะ/อะไรนะ โฟร์ นี่ธามยังกลับไปยุ่ง

กับโฟร์อีกหรอ นายแต่งงานกับเพื่อนชั้นไปแล้วนะ และอีกอย่างนายเคยบอกนิว่านายเป็นพวกไม่กิน

ของซ้ำ จะพูดอะไรช่วยเกรงใจเมียนายที่นอนอยู่บนเตียงนี่ด้วยเถอะ”ธามไทรีบถามถึงโฟร์ทันทีที่

พ่อฟางออกไปจากห้องสร้างความไม่พอกับมดอย่างมากถึงความไม่รู้จักพอของธามไทแบบนี้ ทั้งๆ

ที่เพื่อนเธอนอนอยู่ตรงนี้แท้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย อย่าโวยวายไปหน่อยเลยน่า ใช่ชั้นไม่มีวันกินของซ้ำ เพียงแต่ว่าคนมันเคยรู้จักกัน ก็แค่สงสัย

เท่านั้นล่ะว่าไปด้วยกันแล้วทำไมไม่มาด้วยกันเท่านั้นเอง”ธามไทรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรื่องนั้นนายไม่ต้องห่วงหรอกว่าโฟร์จะตามมาเอาคืนนาย เพราะโฟร์เค้าก็กลับบ้านของเค้าไป

แล้วและคงไม่ยุ่งวุ่นวายอะไรกับพวกเราอีกแล้วล่ะ”โทโมะถอนหายใจพลางตอบธามไท

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่ตกลงยัยนั่นมีบ้านอยู่ปากช่องงั้นหรอ ทำไมยัยนั่นไม่เคยบอกอะไรชั้นเลยล่ะ”ธามไทนึก

ขึ้นได้ก็รีบพูดบ่นถึงโฟร์อีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะไปถามอะไรถึงยัยนั่นอีก พอสักทีเถอะธาม แต่มดว่าดีแล้วค่ะที่กลับไปอยู่ที่บ้านซะ ไม่อย่า

งงั้นยัยฟางฟื้นขึ้นมาคงลำบากใจแน่ๆที่ต้องเจอยัยนั่นอีก เพราะแค่คนทางนี้ดีแต่สร้างปัญหามันก็ทำ

ให้ยัยฟางปวดหัวมามากพออยู่แล้ว”มดพูดพร้อมกับปรายตามองธามไทที่อยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เพราะแค่นี้ชั้นก็ปวดหัวมากพออยู่แล้ว อย่าเอาเรื่องไร้สาระอะไรพวกนั้นมากระทบเวลาที่มีค่า

ของชั้นอีก”ระหว่างที่ทั้ง3กำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ฟางที่ลืมตาตื่นขึ้นแล้วได้ยินทั้ง3พูดคุยกันก็พุด

ออกมาบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่เป็นยังไงบ้าง พี่ไปตามหมอมาตรวจดูอาการเราอีกทีมั้ย/เอ่อ ฟาง เธอรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นกับ

เธอมาน่ะ”โทโมะและมดรีบกรูเข้าไปหาฟางแล้วรีบซักถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปตามหมอมาตรวจหรอกค่ะ แล้วมันก็ไม่จำเป็นด้วยที่ฟางจะต้องมานั่งนึกถึงเรื่องอดีตที่

ผ่านมา ที่ฟางสนแน่ๆก็คือเรื่องรายได้ของนีระสิงห์เรามากกว่า”ฟางพูดขึ้นนิ่งๆทำให้ทุกคนรับรู้ทันที

ว่า ฟางคนเดิมได้กลับมาแล้ว

 

 

 

 

 

 

ฟางคนเดิมกลับมาแล้ววว แต่จะกลับไปเจอป๊อปปี้ยังไงต้องติดตามกันนะ

 

 

ส่วนโทโมะเล่นพูดแบบนี้บอกเลยว่าไม่ยอมรามือไปจากแก้วแน่นอน555555