เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะพี่แท้ๆ ไหนว่าจะมาเมื่อคืนๆ นี่ก็มัวแต่บ้างานเลยต้องช้ามาตอนงานแต่งเลย/จะให้พี่เบี้ยวผู้
ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทไปได้ไงล่ะ อย่าพูดมากเลยน่าขับรถไปปากช่องแค่นี้พี่น่ะไปทันอยู่
แล้ว”โฟร์บ่นอุบเมื่อรอโทโมะอยู่ที่ลานจอดรถด้านล่างระหว่างที่ชายหนุ่มไปจัดการเอกสารที่บริษัท
ช่วงเช้ากว่าจะออกมาหาโฟร์ได้ก็เกือบสาย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไปไหนกันรึครับพี่โทโมะดูท่ารีบร้อน แถมยังไปกับคนเคยคุ้นแบบนี้ด้วย ผมนี่อยากจะรู้
จริงๆ”ธามไทที่แอบสะกดรอยตามโทโมะและโฟร์รีบตรงมาดักหน้าแล้วถามทั้งคู่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วมันใช่เรื่องอะไรของนายไม่ทราบ เมียหายทั้งคนยังไม่คิดจะตามหาวันๆก็เอาแต่ไปเที่ยว
หาความสุขใส่ตัวแบบนี้ระวังเถอะสุดท้ายจะเจอดีเข้าสักวัน/ดีไม่ดีไม่รู้รู้แค่ว่าเธอก็ยังเคยเจอชั้นมา
แล้วนี่ไม่ใช่รึไง”โฟร์แม้จะตกใจเมื่อเจอกับธามไทแต่ก็สวนกลับใส่ธามไทอย่างไม่กลัวก่อนที่ธาม
ไทจะยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วพูดตอกกลับโฟร์ไปทำให้โฟร์ตกใจก่อนที่จะตบหน้าของธามไทหันแล้วรีบ
หลบอยู่หลังโทโมะอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามีเรื่องนะธาม โฟร์เค้าเป็นผู้หญิง อะไรที่แล้วๆมาก็แล้วกันไปซะ แล้วตอนนี้พี่กับโฟร์มีธุระด่วน
ต้องทำนายเองก็หัดเข้าไปสนใจงานหน่อยเถอะ ไปเถอะโฟร์”โทโมะรีบดุธามไทก่อนที่จะพาโฟร์ขึ้น
ของตนเองไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ธุระบนเตียงล่ะสิท่าอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้”ธามไทพูดไล่หลังก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปทำงานแวบแรก
เขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าโฟร์กับโทโมะไปไหนกัน และมีความลับอะไรซ่อนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สวยจังเลยเจ้าสาวของป๊อป/อ๊ะ ป๊อป เข้ามาทำไม เค้าถือกันนะว่าอย่าเห็นหน้าเจ้าสาวก่อนพิธีเริ่ม
น่ะ”ป๊อปปี้แอบเดินเข้ามาหาฟางในห้องแต่งตัวแล้วสวมกอดจากด้านหลังทำให้ฟางเขินจัดรีบผละตัว
เองออกจากอ้อมกอดพลางดุชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็คนมันใจร้อนนิ อยากเห็นเจ้าสาวของตัวเองเร็วๆนี่นา/พอเลยป๊อปปี้ ของขวัญแต่งตัวอยู่นะคะ
ออกไปได้แล้วเดี๋ยวเราก็เจอกันตอนพิธีแล้วนะคะ”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มพลางดึงฟางมากอดมาหอม
ก่อนที่ฟางจะจะดันชายหนุ่มออกไปนอกห้องแล้วให้ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าทำผมเธอต่อ โดยที่กิ๊ปซี่
เดินเข้ามาในห้องแล้วมองฟางด้วยความหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้สวยนะคะคุณแม่เลี้ยง แต่ไม่รู้ว่าจะต้องแต่งตัวเก้อรึเปล่านะ ไม่สิ อาจจะแต่งตัวสวยเพื่อเตรียม
ตัวเจอกับคนสำคัญก็ได้”กิ๊ปซี่เดินมานั่งข้างฟางพร้อมกับพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่กิ๊ปหมายความว่ายังไงกันแน่คะ ของขวัญไม่เข้าใจ”ฟางมองหน้ากิ๊ปซี่แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอกตอนนี้มันก็ไม่สนุกสินะคุณแม่เลี้ยง”กิ๊ปซี่ยิ้มยาะก่อนที่จะเดินลุกขึ้นออกไปนอกห้องทิ้งปริศนา
ให้ฟางสงสัยอยู่อย่างนั้นก่อนที่ช่างแต่งหน้าทำผมจะแต่งตัวฟางให้เสร็จในแบบชุดเจ้าสาวสีขาว
สไตล์วินเทจที่เข้ากับบรรยากาศงานแต่งงานในไร่ที่มีความเรียบง่าย
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โหพี่ของขวัญวันนี้สวยมากเลยครับน้าแก้วมาดูเจ้าสาวของพ่อป๊อปเร็วๆฮะ”ตอนนั้นเองทรีที่วิ่งนำ
ทุกคนเข้ามมาในห้องแต่งตัวพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางก่อนที่จะร้องเรียกวันและทูที่จูงมือแก้วที่มาร่วมงาน
แต่งงานของเพื่อนรักให้เข้ามาในห้อง แก้วและฟางหันไปเจอหน้ากันแล้วอึ้งไม่เมื่อเห็นหน้า แล้ว
ตอนนั้นเองภาพที่ฟางเถียงกับแก้วในตอนแรกที่เจอกันก็ผุดเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 
 
“เธอเป็นอะไรมั้ย/เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”แก้วตกใจเมื่อเห็นฟางเซจะล้มก็รีบเข้าไป
ประคองแล้วถามฟางก่อนที่ฟางจะตอบแก้วอย่างนอบน้อม
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอจำชั้นไม่ได้จริงๆหรอว่าชั้นเป็นใคร/คุณเป็นใครหรอคะ เราเองพึ่งเจอกันวันนี้วันแรกนะ
คะ”แก้วแปลกใจกับท่าทางไม่มีพิษภัยของฟางก็ลองถามดูก่อนที่ฟางจะตอบตามจริง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คือน้าแก้วเพื่อนของพ่อป๊อปที่มาจากกรุงเทพ เป็นไงฮะน้าแก้ว เจ้าสาวของพ่อป๊อปสวยมั้ย”วัน
ตอบแทนทุกคนก่อนจะถามแก้วต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“จ้ะ สวยมาก สวยจนน่าตกใจ เอาล่ะเด็กๆไปเล่นข้างนอกกันก่อนนะลูกเดี๋ยวน้าแก้วมีเรื่องจะคุยกับ
เจ้าสาวของป๊อปปี้คนนี้สักหน่อย”แก้วตอบวันก่อนที่จะให้แฝด3ไปเล่นข้างนอกพลาง้องมองฟาง
อย่างไม่ค่อยเชื่อ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ หน้าชั้นมีอะไรติดหรอคะคุณแก้ว ทำไมจ้องหน้าชั้นแบบนั้นล่ะคะ/นี่เธอจำชั้นไม่ได้จริงๆหรอ
ว่าชั้นเป็นใคร นี่เธอเล่นตลกอะไรกันแน่”ฟางแปลกใจที่ถูกมองก่อนจะรีบถามทำให้แก้วที่จ้องฟาง
นั้นรีบพูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจกับตัวของฟางในตอนนี้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่
 
 
 
 
 
 
 
 
“เล่นตลกอะไรคะ ของขวัญไม่เข้าใจว่าคุณแก้วพูดถึงเรื่องอะไรเราพึ่งเจอกันจังๆก็ครั้งนี้ครั้งแรกนะ
คะ/ไม่ใช่ เธอกับชั้นเราเจอกันก่อนหน้านี้ที่กรุงเทพ แล้วเธอก็ไม่ใช่สาวใสซื่อแบบนี้ เธอเป็นอะไร
ของเธอทำไมถึงจำไม่ได้ เธอจะมาปั่นหัวเพื่อนของชั้นใช่มั้ยคุณหนูนันท์”ฟางพยายามอธิบายให้
แก้วเข้าใจแต่แก้วกลับตอกกลับเธอแล้วเขย่าตัวร่างบางเพื่อเค้นถามความจริง เพราะเธอรู้มาว่าคุณ
หนูนันท์แห่งนีระสิงห์ไม่มีฝาแฝดที่ไหนแน่นอน แล้วคนตรงนี้ก็ต้องเป็นฟางหรือคุณหนูนันท์แน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะค่ะของขวัญเจ็บ คุณพูดอะไรของคุณ นี่มันอะไรกันเดี๋ยวก็นันท์เดี๋ยวก็ฟาง นี่ตกลงของ
ขวัญชื่ออะไรกันแน่ ของขวัญเป็นใครกัน เลวมากงั้นหรอ ทำไมทุกคนต้องว่าของขวัญด้วย นี่มันงาน
แต่งงานของของขวัญกับป๊อปปี้นะทำไมต้องเกลียดของขวัญขนาดนี้ด้วย”ฟางสะบัดตัวเองออกมา
แล้วพูดโพล่งขึ้นด้วยความตกใจและสับสนว่าเธอคือใครก่อนที่จะตัดพ้อออกมาแล้วเริ่มร้องไห้
ทำให้แก้วตกใจรีบไปปลอบร่างบางให้หยุดร้องไห้ทันที
 
 
 
 
 
 
“หยุดร้องไห้ก่อนสิ ชั้นไม่ทำอะไรเอแล้ว อย่าร้องเลยนะ นี่มันงานแต่งงานของเธอเดี๋ยวไม่สวยไป
หาไอ้ป๊อปเพื่อนชั้นนะเลิกร้องได้แล้ว”แก้วตกใจที่เห็นยัยตัวร้ายอย่างฟางร้องไห้แยและอ่อนแอก็รีบ
ปลอบก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ฟางพลางแต่งหน้าใหม่ให้กับเธอเพื่อให้ฟางหายกลัวเธอจากการกระทำ
เมื่อกี้นี้ ก่อนที่จะมีคนมาเรียกตัวเธอและฟางว่าถึงเวลาแล้วทั้งคู่จึงเดินพากันมาที่ตรงหน้าพิธีที่จัดที่
หน้าสวนองุ่นที่ประดับประดาไปด้วยดอกไม้และผ้าสีขาว ร่างบางยิ้มให้กับเจ้าบ่าวที่ยืนรอเธออยู่ตรง
แท่นพิธีก่อนที่จะรับดอกไม้จากช่างแต่งหน้าแล้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ที่ยืนรออยู่กับเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้ตัวมั้ยครับว่าวันนี้ของขวัญสวยที่สุดเลยนะ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางเพื่อชมคนรักก่อนที่ร่างบางจะ
แก้เขินด้วยทำสายดุให้ชายหนุ่มและให้ทั้งเขาสนใจบาทหลวงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาที่กำลังจะเริ่ม
พิธีแต่งงาน
 
 
 
 
 
 
 
“คุณภาณุคุณจะยอมรับคุณของขวัญเป็นภรรยาหรือไม่/รับครับ”บาทหลวงถามป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่ม
จะตอบด้วยความเต็มใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
‘แต่ชั้นไม่ยอมรับ”ทันใดนั้นเอง โฟร์และโทโมะที่มาถึงงานแต่งงานก็โพล่งขึ้นท่ามกลางเสียงฮือฮา
ของแขกในงานพร้อมกับเดินมาหาป๊อปปี้และฟางอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะมามีเรื่องอะไรกันน่ะโฟร์ แล้วนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่/ตอนนี้มันไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่ชั้นกำลัง
ทำหรอกแก้ว หลีก”แก้วที่ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฟางรีบเข้ามาห้ามก่อนที่โฟร์จะสวนกลับไป
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรล่ะโฟร์แล้วทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ นี่มันงานแต่งงานของพี่นะ”ป๊อปปี้มองหน้าน้องสาว
บุญธรรมด้วยความแปลกใจก่อนที่จะรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปคะ โฟร์รักพี่นะคะ และที่โฟร์ต้องรีบบินข้ามประเทศกลับมาให้ทันวันนี้ก็เพราะโฟร์ไม่ต้องการ
ให้พี่ชายที่โฟร์รักมากที่สุดถูกยัยผู้หญิงสารเลวคนนี้หลอกเอานะคะ”โฟร์โพล่งออกมาเสียงดัง
ท่ามกลางเสียงฮือฮาของแขกในงานอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“เหลวไหลน่าโฟร์ ของขวัญเค้าจะมาหลอกอะไรพ่อเลี้ยงชาวไร่แบบพี่/ต๊าย ทำเป็นว่าตัวเองชื่อของ
ขวัญ ทำตัวใสซื่อเรียกร้องคะแนนสงสารให้พี่ชายชั้นเก่งจริงๆเลยนะฟางเพื่อนรัก”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจ
และพยายามปกป้องฟางพลางจับมือฟางแน่นก่อนที่โฟร์จะมองทั้งคู่ด้วยสายตาเหยียดอย่างไม่เชื่อ
ในความรักทั้งคู่แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่โฟร์กับยัยตัวแสบนี่รั้กกันงั้นหรอ/ใช่ เรารู้จักกันดีมากเลยล่ะ เพราะเราเป็นเพื่อนรักแบบBFFกัน
เชียวนะ นี่ฟางจะเพื่อนคนนี้ไม่ได้จริงๆหรอ”แก้วอึ้งก่อนที่จะถามโฟร์โดยที่ร่างบางยิ้มเยาะแล้วรีบ
พูดขึ้นพลางเดินเข้าไปจี้ฟางเรื่อยๆ ฟางที่กำลังตกใจและมีอาการปวดหัวก็เริ่มเดินเซจนเขื่อนและ
ป๊อปปี้ที่อยู่แถวนั้นรีบประคองกอดไว้
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์พี่ว่าเราชักจะเอาใหญ่แล้วนะ อย่าหาเรื่องของขวัญแบบนี้สิ/นี่พี่ปกป้องงั้นหรอคะ พี่กล้าปกป้อง
คนที่เกือบเป็นคนฆ่าหลานพี่งั้นหรอคะ”ป๊อปปี้รีบพูดปรามโฟร์ก่อนที่โฟร์จะไม่หยุดแล้วโพล่งทุก
อย่างออกมาอีก
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ/ค่ะ โฟร์พูดไม่ผิด ก็ยัยนี่ล่ะคือเพื่อนรักของโฟร์ที่มันทำลายชีวิตโฟร์ที่มหาลัยจนโฟร์ท้อง
แถมเอาเงินฟาดหัวให้โฟร์ไปทำแท้ง ถ้าพี่ป๊อปไม่เชื่อพี่กิ๊ปเอาหลักฐานมา”ป๊อปปี้ร้องอุทานออกมา
อย่างไม่เชื่อก่อนที่โฟร์จะว่าต่อแล้วเรียกคนสนิทให้นำกล่องที่อยู่ในห้องเธอมาให้ โฟร์เอากุญแจที่
ตัวเองพกติดตัวไว้ตลอดไขมันออกมา ภาพที่โฟร์ ฟางและมดถ่ายรูปจากกล้องโพราลอยด์ถูกโฟร์
โยนกระจายออกมา ก่อนที่ใบตรวจครรภ์ และจดหมายขู่ต่างๆที่โฟร์ถูกข่มขู่จากพวกนีระสิงห์จะถูก
โปรยออกมา ป๊อปปี้ปล่อยมือจากฟางก้มลงเก็บของพวกนั้นแล้วนิ่งอึ้งกับสิ่งที่รับรู้
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่จริงใช่มั้ย/ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ยัยจอมมารยา เธอมันทำลายชีวิตชั้น เธอเกือบฆ่าลูกของชั้น
ถ้าชั้นไม่หนีกลับมาที่บ้าน แล้วเธอจะเอาอะไรกับชั้นอีก มาตามราวีชั้น ลูกชั้น ครอบครัวชั้นทำไมอีก
ยัยฟาง เธอต้องการอะไรอีก”ฟางอึ้งกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วมองป๊อปปี้ที่นิ่งเงียบมองหลักฐานพวก
นั้นแล้วไม่พูดอะไรก่อนที่โฟร์ที่แค้นอดีตเพื่อนรักจะตรงดิ่งเข้ามากระชากตัวฟางแล้วเขย่าตัวว่าอย่าง
แรงนฟางร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะโฟร์ ยังไงซะฟางเค้าก็เป็นน้องสาวพี่นะ ฟาง นี่พี่โทโมะเอง เราจำพี่ไม่ได้หรอ นี่คุณทำ
อะไรกับน้องสาวผมน่ะ”โทโมะดึงฟางไปกอดปลอบแน่นแล้วพยายามพูดกับฟางก่อนที่จะตรงไปเอา
เรื่องป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาหาเรื่องเพื่อนชั้นนะ ในเมื่อคุณเจอน้องสาวของคุณแล้วก็ออกไปสิ ที่นี่ไม่ต้อนรับคนจากนีระ
สิงห์อีกแล้ว”แก้วเอาตัวเข้ามาขวางก่อนที่จะผลักอกโทโมะออกห่างป๊อปปี้แล้วว่าพร้อมกับไล่ชาย
หนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ซ่อนความเจ็บปวด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ มันไม่จริงใช่มั้ย เรากำลังจะแต่งงานกัน เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ย”ฟางที่ร้องไห้
ออกมาพยายามจะเดินเข้าไปอธิบายให้กับป๊อปปี้ที่ตอนนี้นิ่งเงียบไม่พูดจากับใคร
 
 
 
 
 
 
 
“จะมามารยาอะไรอีก ออกไปเลยนะกลับไปในที่ของเธอซะ กลับไปดูแลสามีสุดที่รักของเธอโน่น
ไม่ต้องมาหลอกพี่ชายชั้นอีก จำไม่ได้รึไงว่าตัวเองแต่งงานไปแล้ว จะมาจดทะเบียนซ้อนแบบนี้กับพี่
ชั้นไม่ได้”โฟร์เห็นฟางพยายามจะเดินมาหาป๊อปปี้ก็ผลักฟางอย่างแรงจนล้มก่อนที่จะเอาทะเบียน
สมรสที่ทั้งคู่กำลังจะจดทะเบียนกันปาใส่ฟางอย่างไม่ไยดีจนโทโมะตกใจรีบเอาตัวเข้ามาปกป้อง
น้องสาว
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง นี่มันใช่ความจริง นี่มันไม่ใช่ตัวของขวัญ ป๊อปปี้บอกเองไม่ใช่หรอว่าของขวัญคือของขวัญ
ทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหก มันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ยป๊อปปี้ ฮือๆ”ฟางตกแล้วเริ่มแผดเสียงเพื่อให้คน
อื่นฟังตัวเองก่อนที่จะรีบวิ่งไปกอดป๊อปปี้ที่ทรุดตัวลงนิ่งพลางกอดชายหนุ่มแน่นแล้วสะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไป/ป๊อปปี้ พูดอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่นิ่งเงียบมานานก็พุขึ้นนิ่งๆทำให้ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกให้ออกไปยังไงล่ะ ไปจากที่นี่ซะชั้นไม่อยากเห็นหน้าเธออีก”ป๊อปปี้หันขวับมาแล้วผละ
ออกจากอ้อมกอดฟางแล้วว่าขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไงล่ะป๊อปปี้ ไหนป๊อปปี้บอกจะอยู่กับของขวัญไง/ใช่ชั้นพูดแบบ
นั้น เพราะชั้นไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่นี่เธอคือคนๆเดียวกับคนที่จะทำร้ายน้องสาวชั้น จะฆ่าหลานชั้น
ได้อย่างเลือดเย็น ชั้นทำใจไม่ได้หรอกที่จะเอาผู้หญิงร้ายกาจแบบนี้มาอยู่ร่วมชีวิตได้ ทำไมล่ะ ของ
ขวัญ ไม่สิ เธอไม่ใช่ของขวัญ เธอคือฟาง ผู้หญิงที่ทำร้ายน้องชั้น”ฟางตกใจแล้วร้องไห้พลางพูด
ออกมาก่อนที่ป๊อปปี้ที่ตอนนี้ก็เจ็บปวดเช่นเดียวกันจะโพล่งออกมาแล้วพูดออกมาด้วยความเสียใจ
น้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่มองฟาง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจมาหลอกนะ ป๊อปก็รู้ว่าของขวัญความจำเสื่อม/เลิกตอแหลสักที นี่เป็นข้ออ้างล่ะสิที่
โกหกตัวเองว่าความจำเสื่อม ทำไม อยากจับพี่ชายชั้นมากงั้นหรอ แล้วธามไทล่ะผู้ชายที่เธอบูชา
แล้วก็รักนักนักหนาไปอยู่ไหนแล้ว ลืมไปแล้วรึไง เลิกหลอกตัวเองสักที เค้ารู้ความจริงหมดแล้ว ยัย
ปิศาจ”ฟางพยายามอธิบายให้ทุกคนเข้าใจแต่โฟร์ก็พรวดเข้ามาแล้วเขย่าตัวฟางพลางตวาดใส่ร่าง
บางด้วยความแค้นปนกับเสียใจ
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ฟางที่เริ่มปวดหัวและช้อคกับสิ่งที่โฟร์พูดก็เป็นลมหมดสติไปก่อนที่โทโมะจะรีบอุ้มแล้วรีบพา
ฟางไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
และแล้วงานแต่งของทั้งคู่ก็ไม่มี รู้ความจริงแล้วเดี๋ยวต่อไปความจำก็กลับมาแล้ว
 
 
งานนี้ได้เจอฟางคนเดิมกลับมาแน่นอน  ดราม่าควบคู่ไปเลย2คู่5555