เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”แก้วลืมตาตื่นมาในสายของวันต่อมาแล้วมองไปรอบๆห้องของโทโมะก่อนจะมองเธอ

ที่นอนอยู่บนเตียงของเขา ภาพที่เขาทำร้ายและข่มขืนเธอก็ฉายเข้าซ้ำอีกครั้งก่อนที่จะร่างบางจะ

กระชับผ้าห่มไว้แล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะต้องไม่เสียใจกับคนเลวแบบนั้นอีกยัยแก้ว”แก้วร้องไห้อยู่บนเตียงอยู่เนิ่นนานก่อที่จะปาด

น้ำตาแล้วเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำแล้วพยุงตัวเองที่เจ็บไปทั่วทั้งตัวออกมาเพื่อจะกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่แก้ว อยู่ห้องหรอกหรอคะเนี่ย ไม่มาหาเนที่บ้านเลย เอ๊ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ”เนโกะที่เปิด

ประตูเข้ามาในห้องเป็นจังหวะเดียวกับแก้วที่จะเปิดประตูออกไปก็เซล้มจนเนโกะต้องประคองแก้ว

เอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่มีอะไรพี่ขอตัวก่อนนะ”แก้วอึกอักไม่ยอมสบตาเนโกะก่อนจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าหลังจากวันนี้ไปเธอควรจะจำได้ขึ้นนะว่าอย่ากล้าหือกับนีระสิงห์กรุ๊ปอีก”โทโมะที่เดินตาม

น้องสาวเข้ามาเจอกับร่างบางของแก้วก็พูดขึ้นพลางชูมือถือที่ตัวเองอัดคลิปของแก้วเอาไว้

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แก้วเงยหน้าสบตาผู้ชายใจร้ายอย่างโทโมะก่อนที่จะตบหน้าของเขาจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะพี่โทโมะพี่แก้ว นี่มันเรื่องอะไรกันล่ะคะ เนงงไปหมดแล้วพวกพี่2คนเป็นแฟนกันนะคะ

มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจาสิ”เนโกะเห็นโทโมะและแก้วทะเลาะกันก็รีบห้ามแล้วพยายามพูดให้ทั้งคู่

เข้าใจกัน

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็แค่อดีต ต่อจากนี้มันจะไม่มีเรื่องของพี่กับพี่ชายของเนอีกแล้ว”แก้วพูดเสียงสั่น

 

 

 

 

 

 

 

“หมายความว่ายังไงกันคะพี่โทโมะ เนงงไปหมดแล้ว/ก็หมายความตามที่เค้าพูดนั่นล่ะ ว่าเรื่องของ

พี่กับเค้าจบกันแล้ว และก็ไม่มีวันที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วย”เนโกะรีบถามพี่ชายก่อนที่โทโมะ

จะพูดกลับอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เราจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม”แก้วย้ำคำพูดแสนร้ายกาจของโทโมะอีกครั้งก่อนที่จะเดิน

หนีออกมาเพราะเธอไม่ต้องการให้น้ำตาของเธอไหลออกมาให้คนใจร้ายอย่างเขาเห็นอีก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ไม่รักพี่แก้วแล้วหรอคะทำไมไม่ง้อพี่แก้วล่ะ/เน นี่มันไม่ใช่เรื่องของเด็ก ไม่ต้องถามอีก”เนโกะ

ไม่เข้าใจพี่ชายตัวเองก็รีบแย้งก่อนที่โทโมะจะพูดตัดบทแล้วดึงน้องสาวเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ขอบคุณเทวดาฟ้าดินที่คุ้มครองลูกสาวม๊า หายไปไหนมาทั้งคืนโทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้/ไม่มี

อะไรหรอกค่ะม๊า แก้วแค่เครียดเรื่องที่เกิดขึ้นเลยยังไม่อยากกลับบ้านแล้วไปนอนคอนโดเพื่อน พอ

จะโทรกลับมาโทรศัพท์ก็ดันพังซะก่อน”แก้วขับรถกลับมาที่บ้านก็พบว่าพ่อกับแม่ของเธอรออยู่ก่อน

ที่แม่จะรีบถามด้วยความเป็นห่วงทำให้แก้วจะเป็นต้องโกหกบุพการีของเธอไปเพื่อให้พ่อและแม่

สบายใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วม๊าตกใจหมด ป๊อปปี้เองก็ตกใจเหมือนกัน ป๊อปโทรมาหาม๊าถามถึงเราบอกว่า

ติดต่อเราไม่ได้ตั้งแต่เมื่อคืนล่ะ เหมือนจะมาคุยเรื่องแต่งงานๆอะไรนี่ล่ะ เห้อ ม๊าล่ะเสียดายผู้ชายดีๆ

อย่างป๊อปปี้จัง นึกว่าจะได้ลงเอยกับเราซะอีก”แม่ของแก้วพูดต่อก่อนที่จะถึงป๊อปปี้ที่โทรหาเธอ

ตั้งแต่เมื่อคืนทำให้แก้วฉุกคิดคิดถึงเพื่อนรักก็ไม่รอช้ารีบขึ้นไปบนห้องแล้วใช้มือถืออีกเครื่องโทรหา

เพื่อนรักทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กว่าจะโทรกลับมาได้นะไอ้เพื่อนบ้า นี่หายไปไหนมาทั้งคืนล่ะโทรไปอีกเบอร์ก็ไม่รับสาย/เอ่อ

โทษทีน่ะพอดีมือถือพังแล้วไปนอนบ้านเพื่อน นี่มีอะไรรึเปล่า”เมื่อแก้วโทรหาป๊อปปี้ได้ ชายหนุ่มก็

ไม่รอช้ารีบโวยวายใส่เพื่อนรักทันทีทำให้แก้วไม่ทันได้ตอบอะไรก่อนที่จะโกหกชายหนุ่มเช่นเดียว

กับที่โกหกพ่อแม่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

“กะบอกว่ากำลังจะแต่งงานน่ะ โทษทีที่มันกะทันหันไปหน่อย เพราะหมอดูกับพระเค้าทักมาน่ะว่า

ให้รีบแต่งกับคนนี้/นี่แกตกลงจริงจังกับแฟนแกคนนี้แล้วสินะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนชั้นคงจะเข้าไปโวยวาย

แล้วรีบห้ามแกไว้เพื่อให้คบกันไปนานๆ”ป๊อปปี้รีบบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองให้แก้วฟังทำให้แก้ว

แอบอิจฉาเพื่อนชายคนนี้ของเธอไม่ได้ที่ได้เจอความรักที่ดีๆกว่าเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“แกเป็นอะไรรึเปล่าแก้ว มีอะไรเล่าให้ชั้นฟังได้นะ/เอ่อ ไม่มีอะไรแก ช่วงนี้แกยุ่งๆอยู่ชั้นไม่อยาก

เอาเรื่องของชั้นไปสร้างความลำบากใจให้ว่าที่เจ้าบ่าวเลย ว่าแต่จะแต่งเมื่อไหร่น่ะอยากเห็นหน้าเจ้า

สาวจัง คราวนั้นดันเมาซะก่อน ก่อนจะเจอหน้าแฟนแก”ป๊อปปี้รับรู้ถึงความผิดปกติของเพื่อนสาวก็รีบ

ถาม ก่อนที่แก้วจะรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

“แต่งมะรืนน่ะ แต่แกอ่ะมาให้ได้นะ เพราะชั้นรู้เรื่องที่บ้านแกแล้ว จะได้มาช่วยกันหาทางออกต่อไป

ด้วย เออ เดี๋ยวชั้นจะส่งรูปชั้นกับเจ้าสาวของชั้นไปให้นะ ตอนนี้ยุ่งว่ะต้องเตรียมงาน บาย”ป๊อปปี้พูด

ก่อนที่จะรีบวางสายจากแก้วไปทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันยัยนั่นนี่”แก้ววางสายจากป๊อปปี้ก่อนที่จะไปจัดการกับร่างกายที่บอบช้ำมาเมื่อคืนนี้ เมื่อแก้ว

เดินกลับเข้ามาในห้องนอนตัวเองก็พบว่าป๊อปปี้ส่งรูปมาแล้ว ทันทีที่แก้วกดโทรศัพท์เพื่อดูรูปทำให้

แก้วอึ้งเพราะเจ้าสาวของป๊อปปี้ก็คือฟาง หรือคุณหนูนันท์ที่แสนร้ายกาจแห่งนีระสิงห์กรุ๊ป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาหาพี่โจ่งแจ้งแบบนี้ไม่กลัวไอ้ธามไทมันเห็นรึไงโฟร์/ไม่กลัวค่ะ ผู้ชายเลวๆแบบนั้นไม่เคยอยู่ใน

สายตาของโฟร์ ที่โฟร์มาเพราะโฟร์ต้องการให้พี่ไปปากช่องกับโฟร์เดี๋ยวนี้”โทโมะมองโฟร์ที่เดินมา

หาเขาในบริษัทก็แปลกใจก่อนที่โฟร์จะตอบกลับอย่างร้อนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสิ พี่มีประชุมช่วงบ่าย แถมพรุ่งนี้พี่ต้องไปจัดการกับที่ดินใหม่ที่อยู่ตรงข้ามห้างของพี่อีก

นะ/นี่พี่สนใจเรื่องเงินๆทองๆมากกว่าเรื่องของยัยฟางแล้วหรอคะ หึ จริงๆเลยนะคะพวกนีระสิงห์ สม

แล้วที่เค้าบอกกันว่าเป็นครอบครัวผีดิบไร้หัวใจแห่งวงการธุรกิจ งานและเงินต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว

เสมอ ”โทโมะตอบพลางอ่านเอกสารต่างๆทำให้โฟร์ต้องตอกกลับใส่โทโมะไปอย่างไม่กลัว เพราะ

ครั้งหนึ่งที่เธอเคยรู้จักและเป็นเพื่อนกับฟางนั้นมันก็ทำให้คนที่เคยเรียนจิตวิทยาอย่างโฟร์รู้ถึง

ครอบครัวและชีวิตที่เหมือนกับผีดิบไร้หัวใจของพวกเขาได้

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ใครๆก็บอกแบบนี้กันหมดเพราะทุกอย่างที่พวกเราเสียเวลาไปมันต้องได้ผลประโยชน์กลับมา

เอาล่ะพี่อาจจะแคนเซิลงานวันพรุ่งนี้ได้ แต่ช่วงบ่ายนี้คงจะไม่ได้เพราะพี่ต้องเข้าประชุมกับหุ้นส่วน

คนใหม่ของนีระสิงห์”โทโมะพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ ยังดีกว่าปล่อยให้ยัยฟางเข้ามาเป็นพี่สะใภ้ของโฟร์เต็มตัวแล้วเรื่องมันจะ

วุ่นวายไปกว่านี้ เพราะได้ข่าวว่ายัยนั่นแต่งงานกับธามแล้วนี่คะ พี่คงจะไม่อยากให้ยัยนั่นจดทะเบียน

ซ้อน”โฟร์ยอมรับข้อตกลงของโทโมะก่อนที่จะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“พี่ก็จะไม่มีวันให้คุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์ต้องมีเรื่องฉาวโฉ่อยู่แล้วล่ะ ลำพังแค่ตัวลูกเขยที่นี่ก็

วุ่นวายพออยู่แล้ว”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เช้าเราจะต้องรีบไปที่ปากช่องกันให้เร็วที่สุดนะคะ จบเรื่องนี้เราจะได้ต่างคนต่าง

อยู่กันจริงๆสักที”โฟร์พูดจบก่อนที่จะขอตัวกลับออกมาจากห้องของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ธาม หยุดเดี๋ยวนี้นะธาม นี่ฟางไม่อยู่แล้วนายยังจะไม่สนใจงานที่นี่อีกรึไง/โว้ย เลิกวุ่นวายกับชั้นสัก

ที เมียชั้นรึไง ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อฟางก็อย่ามาสั่งชั้น”ตอนนั้นเอง มดและธามไทที่ทะเลาะกัน

เดินเถียงกันมาโดยไม่มองทางข้างหน้าทำให้ธามไทชนเข้ากับโฟร์อย่างจังก่อนที่ธามไทจะรวบร่าง

บางของโฟร์เอาไว้ไม่ให้ล้ม ธามไทมองร่างบางในอ้อมกอดตัวเองแล้วอึ้งเช่นเดียวกับโฟร์ที่ได้สติ

แล้วรีบผละออกมาจากธามไททันที

 

 

 

 

 

 

“เธอมาทำอะไรที่นี่/มันไม่ใช่เรื่องของพวกเธอ หลีก”มดตกใจเมื่อเห็นโฟร์ก่อนจะรีบปรับน้ำเสียง

เป็นปกติแล้วถามขึ้น โฟร์หันไปมองมดด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่จะพูดกลับแล้วเดินหนีธามไทและ

มดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นมาหาพี่โทโมะทำไมกันนะ”ธามไทมองตามโฟร์ไปสลับกับมองไปทางที่โฟร์เดินมาชน

เขาพบว่ามันเป็นห้องทำงานของโทโมะก็ได้แต่ครุ่นคิดด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้ำค่ะพ่อเลี้ยง พักก่อนเถอะค่ะ อย่าพึ่งเห่อมากเลย”ฟางเดินเอาน้ำมาให้ป๊อปปี้ที่นั่งเย็บชายผ้าที่

จัดงานแต่งงานของเขาและเธออยู่ก็แอบขำเพราะป๊อปปี้ตั้งใจและเต็มที่กับงานนี้มาก

 

 

 

 

 

 

“งานแต่งคนเรามีแค่ครั้งเดียวก็อยากจะทำให้มันเต็มที่นี่ครับ คนแถวนี้จะได้ชื่นใจ”ป๊อปปี้ตอบฟาง

ก่อนที่จะเอนหัวซบลงที่ไหล่คนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ฟางมองป๊อปปี้ที่ซบหัวลงที่ไหล่ตัวเองแล้วยิ้มก่อน

ที่จะเอามือลูบผมคนรักอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

 

 

“มาค่ะเดี๋ยวของขวัญช่วยนะคะ/พอเลย วันนี้โดนเข็มตำไปตั้งหลายแผลแล้ว อยู่เป็นกำลังใจให้ป๊อป

เฉยๆดีกว่านะ”ฟางตั้งใจจะช่วยป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มรีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญนี่แย่จังเลยนะคะ เย็บผ้าก็ไม่เป็น จัดดอกไม้ก็ไม่เป็น งานผู้หญิงๆแบบนี้ป๊อปกลับทำได้

หมด นี่ยังดีนะที่แม่ครัวในครัวสอนของขวัญทำกับข้าวเป็น/เอาน่าของขวัญ งานฝีมืออาจะไม่ถนัด

บางทีของขวัญอาจจะถนัดงานอย่างอื่นก็ได้นะ อย่าคิดมากสิครับ”ฟางตำหนิตัวเองเบาๆที่ทำหน้าที่

แม่บ้านไม่ได้เรื่องจนป๊อปปี้ต้องปลอบร่างบางไม่ให้คิดมาก

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าแต่งงานกันไป ของขวัญจะทำงานดูแลไร่นี้แล้วป๊อปปี้ก็ทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้ของขวญกิน

ทุกวันเลยดีมั้ยคะ”ฟางนึกขึ้นได้ก่อนที่จะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เอาสิครับป๊อปจะทำกับข้าวให้ของขวัญกินทุกวัน เอาให้ตัวอ้วนเป็นแม่ฮิปโปน้อยเลย จะได้ไม่มีใคร

มาจีบของขวัญของป๊อปยังไงล่ะ/อ๊าย ป๊อปปี้อ่ะ เดี๋ยวอ้วนของขวัญไม่สวยนะ นี่เป็นแผนที่ป๊อปปี้จะ

แอบมีกิ๊กใช่ม้ะ”ป๊อปปี้ได้ทีรีบแซวคนรักกลับก่อนที่ฟางจะพูดแกมดุชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ถึงของขวัญจะอ้วนแต่ป๊อปก็รักของขวัญน้า/ค่า รู้แล้วค่ะว่ารัก เออ จริงสิคะแล้วนี่งาน

แต่งงานของเราเพื่อนป๊อปจะมามั้ยคะ”ป๊อปปี้พูดคุยกับฟางก่อนที่ฟางจะถามถึงเพื่อนๆของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ตอนเมื่อวานป๊อปคุยกับยัยแก้ว อดสงสารเพื่อนป๊อปคนนี้ไม่ได้ที่จู่ก็ถูกพวกห้างฝั่งตรงข้ามมา

ยึดที่ดินไป ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงป๊อปเลยว่าจะชวนแก้วกับครอบครัวเค้ามาทำงานที่นี่ไปพลางๆ

เห้อ พวกนั้นก็ร้ายกาจเกินไป เหมือนได้ยินมาว่าห้างที่ตลาดของยัยแก้วมีเรื่องด้วยจะเป็นห้างของ

พวกนีระสิงห์อะไรนี่ล่ะ”ป๊อปปี้นึกขึ้นได้ถึงแก้วก็อดที่จะเล่าเรื่องราวของแก้วให้กับฟางฟังไม่ได้ ฟาง

ชะงักเมื่อได้ยินคำว่านีระสิงห์ก็นิ่งเงียบแล้วภาพบางอย่างก็ผุดเข้ามาในหัวอีกครั้ง เป็นภาพที่เธอเดิน

เข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดรายล้อมเข้าบริษัทของนีระสิงห์กรุ๊ป

 

 

 

 

 

“พวกนีระสิงห์นี่เป็นคนเลวมากเลยหรอคะป๊อปปี้/ไม่รู้เหมือนกันนะ เอาจริงๆพวกเรื่องธุรกิจอะไรนี่

ป๊อปไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกแถมไอ้เราก็เป็นพ่อเลี้ยงอยู่ต่างจังหวัดธรรมดาๆคนนึงล่ะมั้ง เลยไม่อยากจะ

ไปสู้รบตบมือกับใคร แค่ลำพังอยู่ในไร่ที่สงบสุขมีครอบครัวและคนที่รักรอกินข้าวที่บ้านด้วยกันทุกวัน

เท่านี้ก็มีความสุขมากแล้วล่ะเนาะ ของขวัญว่ามั้ย”ฟางนิ่งเงียบก่อนที่จะถามป๊อปปี้ถึงพวกนีระสิงห์

ก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบแล้วพูดถึงความสุขที่ตัวเองไม่ต้องการจะไปแข่งกับใครพลางโอบไหล่ฟางไว้

ฟางหลับตานิ่งเมื่อเห็นภาพเหมือนตัวเองกำลังนั่งทานข้าวในบ้านหลังโตราวกับคฤหาสน์ตามลำพัง

ไม่มีใครนั่งทานข้าวด้วยก็รีบลืมตาแล้วกอดชายหนุ่มไว้แน่นราวกับเขาคือความสุขที่สุดที่เธอเจอมาก็

ว่าได้

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปอยู่นี่นิเองลุงเขื่อนตามหาน่ะครับ”วัน ทู และทรีที่ออกมาตามหาป๊อปปี้พลางดึงมือคนเป็น

พ่อเข้าไปหาเขื่อนทิ้งให้ฟางนั่งมองบรรยากาศที่คนงานในไร่ช่วยกันจัดงานแต่งงานให้เธอกับป๊อปปี้

ที่จะมีในวันพรุ่งนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ นี่สินะความสุขของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะกับการเป็นเจ้าสาวของพี่ป๊อป/อ๊ะ คุณเฟย์เข้าไปในบ้านมั้ยคะ”เฟย์เดินมาทักฟางที่นั่ง

อยู่ตามลำพัง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะไม่อยากเจอคนบางคน พรุ่งนี้ชั้นต้องมีธุระอาจจะไม่ได้มาช่วงพิธีช่วงเช้าชั้นมาอวยพรขอให้

เธอกับพี่ป๊อปรักกันยืนยาวนะ พี่ป๊อปเค้ารักเธอมากชั้นไม่เคยเห็นพี่ป๊อปมีความสุขแบบนี้มาก่อน เธอ

ต้องดูแลพี่เค้าดีๆนะ ห้ามทำให้พี่ป๊อปเสียใจไม่อย่างงั้นชั้นจัดการเธอแน่/ค่า ของขวัญจะไม่มีวันทำ

ให้คุณป๊อปเสียใจหรอกค่ะ”เฟย์พูดก่อนที่ฟางจะยิ้มออกมาแล้วตอบหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

 

“หรืออาจจะไม่มีวันนั้นสำหรับแกกับคุณป๊อปก็ได้นังคุณฟาง”กิ๊ปซี่มองฟางอยู่อีกมุมที่เตรียมงานแล้ว

พูดออกมาด้วยความหมั่นไส้ฟาง พรุ่งนี้สินะที่โฟร์จะมาถึงที่ไร่นี้เพื่อกระชากหน้ากากมารยาของฟาง

ออกสักที

 

 

 

 

ตอนของป๊อปฟางอาจจะยืดเยื้อหน่อยนะ เพราะอัดตอนของโทโมะแก้วที่ดราม่า

 

 

ไม่ต้องห่วงน้า ตอนหน้าป๊อปฟางก็ดราม่าตามมาแล้วจ้าาา  อย่าหายไปไหนกันน้าๆ