เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยู่ที่ห้อง รึว่าอยู่ที่บ้านนะ”เมื่อแก้วบุกมาถึงคอนโดและใช้กุญแจไขเข้าไปในห้องของโทโมะก็
พบว่าเขาไม่ได้อยู่ที่ห้อง แวบแรกแก้วคิดจะไปหาเขาที่บ้านเพื่อเคลียร์กันให้รู้แล้วรู้รอด แต่กลับ
เปลี่ยนใจร่างบางเดินตรงเข้าไปในห้องนอนที่มีโต๊ะทำงานของชายหนุ่มก่อนที่จะรื้อค้นหาเอกสาร
เกี่ยวกับตลาดของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“โฉนดที่ดินตลาด ใบโอนหนี้ชื่อของป๊า นี่มันอะไรกัน”แก้วเห็นเอกสารต่างๆเกี่ยวกับตลาดและหนี้
สินพ่อเธอก็ตกใจก่อนที่จะเห็นรูปในลิ้นชักเป็นรูปของพ่อของเธอเข้าไปเล่นการพนันในบ่อนเฮียกวง
และรูปแม่เธอเวลาอยู่บ้านหรือออกไปข้างนอก รวมถึงรูปของเธอที่เดินเก็บค่าเช่าแผงอยู่ที่ตลาด
 
 
 
 
 
 
 
“ครับเฮีย ขอบคุณมากเลยนะครับกับแผนการที่เฮียร่วมมือกับผม ไม่อย่างงั้นที่ดินตรงข้ามห้างของ
ผมก็คงไม่ได้มาครอบครองง่ายๆแน่ๆ ครับเฮีย งานนี้ผมตอบแทนคนที่สวามิภักดิ์กับนีระสิงห์กรุ๊ป
อย่างดีแน่นอนครับ หวังว่าเราจะร่วมธุรกิจกันอีกนะครับเฮีย สวัสดีครับ”แต่ก่อนที่แก้วจะทำอะไรต่อ
ไป ร่างบางรีบเข้าไปหลบเมื่อได้ยินเสียงโทโมะเดินคุยโทรศัพท์เข้ามาในห้องนอน สิ่งที่โทโมะพูด
ออกมานั้นทำให้แก้วถึงกับอึ้งในสมองเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างพลางกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“เราต้องหลักฐานพวกนี้ไปเอาผิดกับนีระสิงห์กรุ๊ปให้ได้ กรี๊ดดด”แก้วที่พยายามหลบโทโมะอยู่ใต้
โต๊ะทำงานของเขาภาวนาให้โทโมะออกไปก่อนที่จะพยายามรวบรวมหลักฐานในห้องนี้ออกไปแต่
แล้วต้องร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะกระชากเธอมากใต้โต๊ะเพื่อมาประจันหน้ากัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำอะไรที่นี่/พูดมาได้มาแก้วมาทำอะไรที่นี่ ลืมไปแล้วรึไงว่าตัวเองเป็นคนเอากุญแจห้องให้กับ
แก้วเอง”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่แก้วจะสวนกลับไป ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดกับข้อผิด
พลาดส่วนนี้ที่เขาดันเอากุญแจให้แก้วไว้ในตอนแรก
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเอามันแล้วเพราะที่นี่คือที่ส่วนตัวของชั้น/ดี แก้วก็ไม่อยากจะยุ่งกับคนไม่มี
หัวใจแบบพี่นักหรอก พี่ทำได้ยังไง นี่พี่วางแผนทุกอย่างไว้หมดเลยหรอ พี่หลอกแก้ว ทำลายตลาด
ของครอบครัวแก้ว”ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจแก้วพร้อมกับยึดกุญแจห้องของเขาคืนก่อนที่แก้วจะเข้า
ประเด็นแล้วโวยวายใส่เขา
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ช่วยไม่ได้ ตลาดของครอบครัวเธอดันมาทับที่ที่นีระสิงห์ต้องหาร ไม่มีอะไรที่นีระสิงห์จะไม่มีวัน
ได้ และตอนนี้ที่ดินตรงนี้ได้กลายเป็นสมบัติของนีระสิงห์ไปแล้วจะร้องโวยวายอะไรตอนนี้ก็เปล่า
ประโยชน์/นี่พี่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ที่ดินตรงนี้มาเป็นของนีระสิงห์โดยไม่สนใจว่ามันจะต้องได้มา
เพราะวิธีสกปรกงั้นหรอคะ”โทโมะพูดต่อทำให้แก้วยิ่งอึ้งกับสิ่งที่เธอรับรู้มากขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรที่นีระสิงห์จะไม่มีวันได้ และตอนนี้ชั้นได้มันมาแล้ว อะไรที่มันหมด
ประโยชน์มันก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจอีก”โทโมะพูดออกมาอย่างร้ายกาจพร้อมกลับผลักแก้วออกไป
เบาๆ แก้วเหลืออดทนต่อไปอีกไม่ไหวตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
“ธาตุแท้ของพี่เป็นคนแบบนี้นิเอง ขอบคุณนะที่ทำให้แก้วรู้ว่าพี่มันไม่ใช่คนพี่มันปิศาจไม่มีหัวใจ
แก้วนี่ล่ะจะหาทางเอาที่ดินที่เป็นของแก้วคืนมา แล้วนี่ก็คงเป็นหลักฐานที่ดีพอแล้วเหมือนกัน”แก้ว
พูดออกมาก่อนที่จะกดปิดเครื่องอัดเสียงในคลิปมือถือที่ตัวเองอัดไว้ก่อนที่จะรีบวิ่งหนีโทโมะออก
ไป แต่โทโมะไม่รอช้ารีบคว้าร่างบางมาแล้วเหวี่ยงลงไปที่เตียงนอนของเขาอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฉลาดดีนิจริญญา ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะคิดตลบหลังแบล้คเมลชั้นได้/คนอย่างชั้นทำได้ทุกอย่าง
กับคนที่คิดร้ายกับชั้นและครอบครัวชั้นเหมือนกันไอ้คนเลว”โทโมะทาบทับร่างบางเอาไว้พลางพูดว่า
แก้วเพื่อข่มอารมณ์โกรธจัดของตัวเองแต่ตอนนี้แก้วที่โมโหชายหนุ่มมาเช่นกันสวนกลับชายหนุ่มไป
อย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
“ใช่ชั้นเลว ชั้นทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวชั้นเองแล้วไง ใครๆก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นล่ะมีแต่
คนโง่เท่านั้นล่ะที่ทำอะไรแล้วไม่หวังผลตอบแทน/ชั้นไม่น่าหลงรักคนเลวๆแบบคุณเลย ชั้นไม่น่า
พลาดให้คุณเลย”โทโมะพูดาร้ายๆใส่แก้วอีกครั้งทำให้แก้วน้ำตาซึมออกมาเมื่อรับรู้ว่าคนที่เธอรักคือ
คนที่ใจร้ายที่สุดและทำลายทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ตัวเองแบบนี้
 
 
 
 
 
 
“555พลาดท่างั้นหรอ เธอนี่มันโง่และก็ใสซื่อจริงๆเลยนะที่ดูไม่ออกว่านั่นมันแค่การจัดฉาก ที่ชั้น
ทำไปก็เพื่อให้เธอเชื่ใจชั้นแล้วเลิกแข็งข้อกับคนทางห้างของชั้นที่แทรกแซงเข้าไปหาเรื่องทำลาย
ตลาดงี่เง่าของเธอไงล่ะ/อะไรนะ ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ชั้นจะไปแจ้งตำรวจจับแก”โทโมะหัวเราะออกมา
อย่างสะใจก่อนที่จะพูดถึงแผนร้ายที่ตัวเองทำมาแก้วเหลืออดกับความร้ายกาจของเขา รวบรวมแรง
ทั้งหมดถีบชายหนุ่มก่อนที่จะวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต แต่ร่างสูงของโทโมะคว้าข้อเท้าของแก้วไว้ก่อน
ที่จะเหวี่ยงแก้วอย่างแรงจนร่างบางหัวกระแทกเข้ากับโต๊ะทำงานของโทโมะ แก้วชาไปทั้งตัวและรับ
รู้ได้ว่าที่หางคิ้วของเธอนั้นแตก
 
 
 
 
 
 
 
“จะแจ้งจับชั้นหรอ ข้อหาอะไรในเมื่อหลักฐานมันไม่มี/ไม่นะ”โทโมะพูดพลางเข้าล้อคตัวแย่งมือถือ
ของแก้วมาแล้วเหวี่ยงมันกระแทกติดฝาผนัง ความหวังที่เป็นหลักฐานเอาผิดโทโมะได้ถูกทำลายลง
กับตา
 
 
 
 
 
 
 
“ในเมื่อชอบแบล้คเมลกันนักชั้นก็จะจัดให้แล้วกันจริญญาแล้วเธอจะได้รู้ว่าความน่ากลัวของชั้นเป็น
ยังไง เธอพลาดแล้วล่ะที่กล้ามาหือกับนีระสิงห์”โทโมะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบราวกับผู้ล่า
ตะครุบเหยื่อได้ก่อนที่จะลากแก้วไปอย่างถูลู่ถูกัง ก่อนที่ร่างสูงจะชกเข้าที่ท้องของร่างบางพร้อมกับ
เหวี่ยงแก้วลงไปนอนจุกบนเตียงอีกครั้ง ร่างสูงวางมือถือที่ตั้งกล้องวีดีโออัดไว้ก่อนที่จะโถมเข้าหา
ร่างบางที่นอนจุกอยู่พลางฉีกทึ้งเสื้อเชิ้ตของร่างบางจนกระดุมขาดผึงไปทั้งราวดุม โทโมะซุกไซร้ไป
ตามตัวของแก้วก่อนที่จะดันบราสีเข้มขึ้นเพื่อดูดเม้มอกสวยอย่างหื่นกระหาย แก้วสะอึกสะอื้นด้วย
ความกลัวและเสียขวัญก็พยายามทุบให้ร่างสูงออกจากตัวเธอแต่มันกลับไม่เป็นผล ร่างบางเริ่มดิ้นไป
มาเมื่อรับรู้ว่ากางเกงยีนส์ตัวโปรดถูกถอดออกไปพร้อมกับชั้นในสีหวาน ร่างบางรีบหุบขาหนีแต่กลับ
ไม่เป็นผลเมื่อร่างสูงฉีกขาของแก้วออกก่อนที่จะสอดใส่แหนกลางของเขาเข้าไปในร่างบางโดยไม่มี
การเล้าโลมร่างบางมาก่อน
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ เจ็บบ ฮือๆ”แก้วเบิกตาโพลงและร้องไห้ออกมาอย่างสะอึกสะอื้นเมื่อรับรู้ว่าสิ่งที่เธอ
หวงแหนได้ถูกทำลายลงไปแล้วด้วยน้ำมือของคนที่เธอรัก โทโมะไม่สนใจว่าร่างบางจะร้องไห้สะอึก
สะอื้นเท่าไหร่ เพราะเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไรในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้เขาคงหยุดมันไม่ได้ นอก
ซะจากจะทำต่อในมันจบ ร่างบางเลิกดิ้นต่อต้านชายหนุ่มปล่อยให้ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกทำตามใจ
ตัวเองต่อ โทโมะถอดเสื้อที่เหลืออยู่ของเขาและแก้วออกจนหมดก่อนที่จะบรรเลงเพลงรักครั้งนี้ต่อ
ไปโดยยอมให้เขาทำลายเธอ ท่ามกลางความเจ็บปวดไปทั้งตัวและหัวใจของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวป๊อปฝากเอาของตรงนี้ไปเก็บบนห้องหน่อยนะ ป๊อปจะออกไปไร่แปปนึง แล้วตอนเย็นจะรีบ
กลับมาทานข้าวฝีมือเมียนะครับ/อ๊าย พอเลยไปส่งเด็กๆได้แล้วค่า ของขวัญเขินนะ”ป๊อปปี้พูดกับ
ฟางเมื่อฟางเดินมาส่งเขาที่กำลังเตรียมตัวไปส่งแฝด3ที่รถพลางโอบเอวแล้วหมายจะหอมแก้มต่อ
หน้าแฝด3ทำให้ฟางเขินจัดดันคนรักออกห่างตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“รักของขวัญนะครับ/โอ๊ยยย พ่อป๊อปเดี๋ยวค่อยกลับมาก็ได้ พวกเราจะไปโรงเรียนสายแล้ว
นะ”ป๊อปปี้เดินกลับมาหอมแก้มฟางพร้อมกระซิบข้างหูคนรักทำให้วัน ทูและทรีที่อยู่บนรถแล้ว
ตะโกนออกมาเรียกป๊อปปี้ให้รีบไปส่งพวกตนเอง ฟางส่ายหน้าขำมองดูรถของป๊อปปี้ที่ขับออกไป
แล้วก่อนจะเดินเอาของที่ป๊อปปี้ฝากเก็บในห้องเข้าไปเก็บแล้วต้องชะงักเมื่อเจอกับสมุดบันทึกของ
ป๊อปปี้ที่มีรูปถ่ายโพราลอยด์สอดไว้อยู่หลายใบ ฟางหยิบมันมาดูแล้วยิ้มออกมาด้วยความตื้นตันที่
ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรักเธอมากขนาดนี้ก่อนจะดูรูปสเก็ตของเธอเองที่ป๊อปปี้วาดเธอตอนยิ้ม หัวเราะ
หรือกำลังเหม่อออกไปพร้อมกับมีข้อความข้างล่างภาพว่า
 
 
’ของขวัญจากฟ้าที่มาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป ป๊อปรักของขวัญนะครับ’
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หรือบางที เราไม่จำเป็นต้องตามหาแล้วว่าเราเป็นใคร”ฟางพูดกับตัวเองก่อนที่จะเก็บสมุดของ
ป๊อปปี้ไว้ที่เดิมแล้วเดินออกมาจากห้อง พลันสายตาเธอหันไปเห็นห้องของโฟร์ที่อยู่ริมสุดไม่ได้ปิด
ประตูไว้ จึงเดินไปหมายจะปิด แล้วทันใดนั้นเอง สายตาของฟางหันไปเห็นรูปถ่ายของโฟร์ขนาด
ใหญ่ที่แขวนผนังห้องนอน ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนั้นโดยอัตโนมัติแล้วอึ้ง ตอนนั้นเอง ภาพที่เธอ
รู้จักกับโฟร์ตอนเรียนมหาลัยก็แล่นเขามาในหัว ภาพของเธอ โฟร์และมดที่หัวเราะสนิทสนมกันตาม
มาด้วยภาพที่เธอพาโฟร์ไปรู้จักผู้ชายคนหนึ่งโดยผู้ชายคนนั้นมีท่าทางสนใจโฟร์เป็นพิเศษ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์”ฟางพึมพำชื่อของโฟร์เบาๆก่อนที่จะเดินไปตรงหน้ารูปของโฟร์ อาการปวดหัวของเธอเริ่มรุก
หนักขึ้นจนร่างทรุดนั่งลงกับเตียงนอนของโฟร์ ร่างบางเผลอเอามือไปปัดตุ๊กตาบนเตียงหล่นลงพื้น
ฟางรีบก้มลงไปเก็บให้แล้วชะงักเมื่อเห็นกล่องใบหนึ่งถูกเก็บไว้ใต้เตียง ฟางรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับ
สิ่งที่เธอเห็นก็ไม่รอช้ารีบหยิบกล่องใบนั้นออกมา
 
 
 
 
 
 
“ล๊อคอยู่งั้นหรอ”ฟางมองรูกุญแจที่ต้องใช้ไขกล่องใบนี้แล้วนิ่ง นี่เธอรู้จักกับโฟร์มาก่อนงั้นหรือ หรือ
ว่าเธอคือคนที่ทำร้ายโฟร์ในอดีตทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“เธอมาทำอะไรที่ห้องคุณโฟร์ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”กิ๊ปซี่ที่มาทำความสะอาด้องโฟร์ทุกวันกลับเข้า
มาในห้องแล้วชะงักเมื่อเห็นฟางอยู่ในห้องโฟร์และกำลังทำท่าเหมือนจะรื้อของในห้องโฟร์ แวบแรก
ที่โฟร์บอกเธอผ่านโทรศัพท์มาว่าฟางเป็นคนไม่ดีและจอมมารยา ความหวงและอยากปกป้องคนเป็น
นายของตนเองเริ่มเข้ามา กิ๊ปซี่รีบไปกระชากฟางให้ออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กิ๊ปคะของขวัญอธิบายได้นะคะ ของขวัญไม่ได้จะไปขโมยของอะไรของโฟร์เลยนะคะ/ตอแหล
ถ้าไม่มาขโมยของในห้องแล้วเข้ามาทำไม ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้ามา ทำไม รึว่าพอรู้ตัวเองว่า
กำลังจะได้เป็นแม่เลี้ยงที่นี่แล้ว เลยอยากจะวางอำนาจแล้วเข้ามายุ่ง จำเอาไว้เลยนะ ชั้นอยู่กับคุณ
ป๊อปคุณโฟร์มานานกว่าเธอ พวกเค้าเป็นคนดี และชั้นก็จะไม่มีวันยอมให้เธอทำร้ายคุณโฟร์ของชั้น
อีกแล้ว เข้าใจมั้ยนังคุณฟาง จะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับห้องคุณโฟร์นะ ออกไป๊”ฟางตกใจรีบวาง
กล่องใบนั้นไว้ในห้องตามเดิมก่อนที่จะอธิบายให้กิ๊ปซี่เข้าใจ แต่กิ๊ปซี่ไม่สนใจ ไม่ฟังพร้อมกับ
โวยวายไล่ฟางออกไปจากห้องทันที ฟางอึ้งมองกิ๊ปซี่ที่ยังตั้งแง่กับเธอ และไหนจะภาพที่เธอเห็น
เมื่อเห็นรูปของโฟร์ ทำให้ร่างบางอดที่จะคิดไม่ตกไม่ได้ว่าเธอคือคนที่ทำร้ายโฟร์มาก่อนแน่ๆ ร่าง
บางเดินออกมานอกตัวบ้านตามลำพังพลางถอนหายใจออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าวันนี้จะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่แล้วแอบมาเดินเล่นแบบนี้เนี่ย คิดถึงป๊อปหรอ
ครับ”ป๊อปปี้ที่เดินตรวจความเรียบร้อยในไร่เห็นฟางเดินเหม่ออยู่คนเดียวก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปหาคน
รักพร้อมกับทักทายคนตัวเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ใช่ค่ะ ของขวัญคิดถึงป๊อป/มีอะไรรึเปล่าของขวัญ มีอะไรไม่สบาย หรือว่าทะเลาะอะไรกับพี่
กิ๊ป เอาอย่างงี้มั้ยเดี๋ยวป๊อปจะไปว่าพี่กิ๊ปให้เอง”ฟางยิ้มออกมาแล้วตอบคนรักทำให้ป๊อปปี้จับแววตา
ของคนรักได้ว่าเธอมีอะไรในใจก่อนจะรีบถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องหรอกค่ะป๊อปปี้ ไม่ต้องว่าพี่กิ๊ปซี่หรอก เธอแค่รักเจ้านายของเธอเท่านั้นเอง ของขวัญเข้าใจ
ดีว่าของขวัญเป็นแค่คนนอก ไม่แปลกที่พีกิ๊ปจะไม่ชอบของขวัญ”ฟางรีบรั้งแขนคนรักเอาไว้พร้อมกับ
พูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ ของขวัญอย่าคิดแบบนี้สิ เรากำลังจะแต่งงานไม่กี่วันแล้วนะอย่าคิดมากสิ ไหนเราตกลงกันแล้ว
ไงว่าเราจะเริ่มต้นกันใหม่ ไม่ว่าของขวัญจะเป็นใครป๊อปรับของขวัญได้นะเราแต่งงานกันแล้ว ป๊อปก็
จะได้ช่วยของขวัญตามหาตัวของของขวัญต่อไง นี่หมดดูที่ดูฤกษ์ให้ก็บอกนะว่าเราน่ะเหมาะสมกัน
แต่ต้องรีบแต่งงานกันไม่อยากงั้นฤกษ์ที่ดีอาจะไม่มีอีกนานจนปีหน้าโน่นนะ”ป๊อปปี้พูดพลางกอด
ของขวัญจากด้านหลังเพื่อปลอบเธอไม่ให้คิดมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางหันกลับไปมองหน้าคนที่เธอรักและกำลังจะแต่งงานอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้วอึ้งไม่คิดว่า
ชายหนุ่มจะมองโลกในแง่ดีกับเธอมากขนาดนี้ ร่างบางไม่ตอบอะไรได้แต่กอดชายหนุ่มไว้เงียบๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ที่เรื่องแอบเอื่อยเพราะว่า อยากจะยืดพาร์ทของแก้วโทโมะนี่ล่ะ อย่างพึ่งเบื่อป๊อปฟางนะ
เดี๋ยวก็ดราม่าตามคู่แก้วโทโมะแล้วล่ะ555555
 
 
 
 
เห็นคนเริ่มหายไม่อ่านฟิคกันแล้วเพราะเลิกจิ้นคู่นี้ไปเยอะ แต่ไรเตอร์ชอบคู่นี้ตั้งแต่กามิรุ่น
แรกๆไรเตอร์เลยอยากแต่งฟิคคู่นี้ไปเรื่อยๆ แล้วกัน ไม่รู้จะยังเหลือคนอ่านอยู่มั้ย