เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่อยู่ที่ห้อง รึว่าอยู่ที่บ้านนะ”เมื่อแก้วบุกมาถึงคอนโดและใช้กุญแจไขเข้าไปในห้องของโทโมะก็

พบว่าเขาไม่ได้อยู่ที่ห้อง แวบแรกแก้วคิดจะไปหาเขาที่บ้านเพื่อเคลียร์กันให้รู้แล้วรู้รอด แต่กลับ

เปลี่ยนใจร่างบางเดินตรงเข้าไปในห้องนอนที่มีโต๊ะทำงานของชายหนุ่มก่อนที่จะรื้อค้นหาเอกสาร

เกี่ยวกับตลาดของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“โฉนดที่ดินตลาด ใบโอนหนี้ชื่อของป๊า นี่มันอะไรกัน”แก้วเห็นเอกสารต่างๆเกี่ยวกับตลาดและหนี้

สินพ่อเธอก็ตกใจก่อนที่จะเห็นรูปในลิ้นชักเป็นรูปของพ่อของเธอเข้าไปเล่นการพนันในบ่อนเฮียกวง

และรูปแม่เธอเวลาอยู่บ้านหรือออกไปข้างนอก รวมถึงรูปของเธอที่เดินเก็บค่าเช่าแผงอยู่ที่ตลาด

 

 

 

 

 

 

 

“ครับเฮีย ขอบคุณมากเลยนะครับกับแผนการที่เฮียร่วมมือกับผม ไม่อย่างงั้นที่ดินตรงข้ามห้างของ

ผมก็คงไม่ได้มาครอบครองง่ายๆแน่ๆ ครับเฮีย งานนี้ผมตอบแทนคนที่สวามิภักดิ์กับนีระสิงห์กรุ๊ป

อย่างดีแน่นอนครับ หวังว่าเราจะร่วมธุรกิจกันอีกนะครับเฮีย สวัสดีครับ”แต่ก่อนที่แก้วจะทำอะไรต่อ

ไป ร่างบางรีบเข้าไปหลบเมื่อได้ยินเสียงโทโมะเดินคุยโทรศัพท์เข้ามาในห้องนอน สิ่งที่โทโมะพูด

ออกมานั้นทำให้แก้วถึงกับอึ้งในสมองเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างพลางกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“เราต้องหลักฐานพวกนี้ไปเอาผิดกับนีระสิงห์กรุ๊ปให้ได้ กรี๊ดดด”แก้วที่พยายามหลบโทโมะอยู่ใต้

โต๊ะทำงานของเขาภาวนาให้โทโมะออกไปก่อนที่จะพยายามรวบรวมหลักฐานในห้องนี้ออกไปแต่

แล้วต้องร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะกระชากเธอมากใต้โต๊ะเพื่อมาประจันหน้ากัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรที่นี่/พูดมาได้มาแก้วมาทำอะไรที่นี่ ลืมไปแล้วรึไงว่าตัวเองเป็นคนเอากุญแจห้องให้กับ

แก้วเอง”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่แก้วจะสวนกลับไป ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดกับข้อผิด

พลาดส่วนนี้ที่เขาดันเอากุญแจให้แก้วไว้ในตอนแรก

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเอามันแล้วเพราะที่นี่คือที่ส่วนตัวของชั้น/ดี แก้วก็ไม่อยากจะยุ่งกับคนไม่มี

หัวใจแบบพี่นักหรอก พี่ทำได้ยังไง นี่พี่วางแผนทุกอย่างไว้หมดเลยหรอ พี่หลอกแก้ว ทำลายตลาด

ของครอบครัวแก้ว”ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจแก้วพร้อมกับยึดกุญแจห้องของเขาคืนก่อนที่แก้วจะเข้า

ประเด็นแล้วโวยวายใส่เขา

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ช่วยไม่ได้ ตลาดของครอบครัวเธอดันมาทับที่ที่นีระสิงห์ต้องหาร ไม่มีอะไรที่นีระสิงห์จะไม่มีวัน

ได้ และตอนนี้ที่ดินตรงนี้ได้กลายเป็นสมบัติของนีระสิงห์ไปแล้วจะร้องโวยวายอะไรตอนนี้ก็เปล่า

ประโยชน์/นี่พี่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ที่ดินตรงนี้มาเป็นของนีระสิงห์โดยไม่สนใจว่ามันจะต้องได้มา

เพราะวิธีสกปรกงั้นหรอคะ”โทโมะพูดต่อทำให้แก้วยิ่งอึ้งกับสิ่งที่เธอรับรู้มากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรที่นีระสิงห์จะไม่มีวันได้ และตอนนี้ชั้นได้มันมาแล้ว อะไรที่มันหมด

ประโยชน์มันก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจอีก”โทโมะพูดออกมาอย่างร้ายกาจพร้อมกลับผลักแก้วออกไป

เบาๆ แก้วเหลืออดทนต่อไปอีกไม่ไหวตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ธาตุแท้ของพี่เป็นคนแบบนี้นิเอง ขอบคุณนะที่ทำให้แก้วรู้ว่าพี่มันไม่ใช่คนพี่มันปิศาจไม่มีหัวใจ

แก้วนี่ล่ะจะหาทางเอาที่ดินที่เป็นของแก้วคืนมา แล้วนี่ก็คงเป็นหลักฐานที่ดีพอแล้วเหมือนกัน”แก้ว

พูดออกมาก่อนที่จะกดปิดเครื่องอัดเสียงในคลิปมือถือที่ตัวเองอัดไว้ก่อนที่จะรีบวิ่งหนีโทโมะออก

ไป แต่โทโมะไม่รอช้ารีบคว้าร่างบางมาแล้วเหวี่ยงลงไปที่เตียงนอนของเขาอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฉลาดดีนิจริญญา ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะคิดตลบหลังแบล้คเมลชั้นได้/คนอย่างชั้นทำได้ทุกอย่าง

กับคนที่คิดร้ายกับชั้นและครอบครัวชั้นเหมือนกันไอ้คนเลว”โทโมะทาบทับร่างบางเอาไว้พลางพูดว่า

แก้วเพื่อข่มอารมณ์โกรธจัดของตัวเองแต่ตอนนี้แก้วที่โมโหชายหนุ่มมาเช่นกันสวนกลับชายหนุ่มไป

อย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“ใช่ชั้นเลว ชั้นทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวชั้นเองแล้วไง ใครๆก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นล่ะมีแต่

คนโง่เท่านั้นล่ะที่ทำอะไรแล้วไม่หวังผลตอบแทน/ชั้นไม่น่าหลงรักคนเลวๆแบบคุณเลย ชั้นไม่น่า

พลาดให้คุณเลย”โทโมะพูดาร้ายๆใส่แก้วอีกครั้งทำให้แก้วน้ำตาซึมออกมาเมื่อรับรู้ว่าคนที่เธอรักคือ

คนที่ใจร้ายที่สุดและทำลายทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“555พลาดท่างั้นหรอ เธอนี่มันโง่และก็ใสซื่อจริงๆเลยนะที่ดูไม่ออกว่านั่นมันแค่การจัดฉาก ที่ชั้น

ทำไปก็เพื่อให้เธอเชื่ใจชั้นแล้วเลิกแข็งข้อกับคนทางห้างของชั้นที่แทรกแซงเข้าไปหาเรื่องทำลาย

ตลาดงี่เง่าของเธอไงล่ะ/อะไรนะ ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ชั้นจะไปแจ้งตำรวจจับแก”โทโมะหัวเราะออกมา

อย่างสะใจก่อนที่จะพูดถึงแผนร้ายที่ตัวเองทำมาแก้วเหลืออดกับความร้ายกาจของเขา รวบรวมแรง

ทั้งหมดถีบชายหนุ่มก่อนที่จะวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต แต่ร่างสูงของโทโมะคว้าข้อเท้าของแก้วไว้ก่อน

ที่จะเหวี่ยงแก้วอย่างแรงจนร่างบางหัวกระแทกเข้ากับโต๊ะทำงานของโทโมะ แก้วชาไปทั้งตัวและรับ

รู้ได้ว่าที่หางคิ้วของเธอนั้นแตก

 

 

 

 

 

 

 

“จะแจ้งจับชั้นหรอ ข้อหาอะไรในเมื่อหลักฐานมันไม่มี/ไม่นะ”โทโมะพูดพลางเข้าล้อคตัวแย่งมือถือ

ของแก้วมาแล้วเหวี่ยงมันกระแทกติดฝาผนัง ความหวังที่เป็นหลักฐานเอาผิดโทโมะได้ถูกทำลายลง

กับตา

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อชอบแบล้คเมลกันนักชั้นก็จะจัดให้แล้วกันจริญญาแล้วเธอจะได้รู้ว่าความน่ากลัวของชั้นเป็น

ยังไง เธอพลาดแล้วล่ะที่กล้ามาหือกับนีระสิงห์”โทโมะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบราวกับผู้ล่า

ตะครุบเหยื่อได้ก่อนที่จะลากแก้วไปอย่างถูลู่ถูกัง ก่อนที่ร่างสูงจะชกเข้าที่ท้องของร่างบางพร้อมกับ

เหวี่ยงแก้วลงไปนอนจุกบนเตียงอีกครั้ง ร่างสูงวางมือถือที่ตั้งกล้องวีดีโออัดไว้ก่อนที่จะโถมเข้าหา

ร่างบางที่นอนจุกอยู่พลางฉีกทึ้งเสื้อเชิ้ตของร่างบางจนกระดุมขาดผึงไปทั้งราวดุม โทโมะซุกไซร้ไป

ตามตัวของแก้วก่อนที่จะดันบราสีเข้มขึ้นเพื่อดูดเม้มอกสวยอย่างหื่นกระหาย แก้วสะอึกสะอื้นด้วย

ความกลัวและเสียขวัญก็พยายามทุบให้ร่างสูงออกจากตัวเธอแต่มันกลับไม่เป็นผล ร่างบางเริ่มดิ้นไป

มาเมื่อรับรู้ว่ากางเกงยีนส์ตัวโปรดถูกถอดออกไปพร้อมกับชั้นในสีหวาน ร่างบางรีบหุบขาหนีแต่กลับ

ไม่เป็นผลเมื่อร่างสูงฉีกขาของแก้วออกก่อนที่จะสอดใส่แหนกลางของเขาเข้าไปในร่างบางโดยไม่มี

การเล้าโลมร่างบางมาก่อน

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ เจ็บบ ฮือๆ”แก้วเบิกตาโพลงและร้องไห้ออกมาอย่างสะอึกสะอื้นเมื่อรับรู้ว่าสิ่งที่เธอ

หวงแหนได้ถูกทำลายลงไปแล้วด้วยน้ำมือของคนที่เธอรัก โทโมะไม่สนใจว่าร่างบางจะร้องไห้สะอึก

สะอื้นเท่าไหร่ เพราะเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไรในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้เขาคงหยุดมันไม่ได้ นอก

ซะจากจะทำต่อในมันจบ ร่างบางเลิกดิ้นต่อต้านชายหนุ่มปล่อยให้ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกทำตามใจ

ตัวเองต่อ โทโมะถอดเสื้อที่เหลืออยู่ของเขาและแก้วออกจนหมดก่อนที่จะบรรเลงเพลงรักครั้งนี้ต่อ

ไปโดยยอมให้เขาทำลายเธอ ท่ามกลางความเจ็บปวดไปทั้งตัวและหัวใจของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวป๊อปฝากเอาของตรงนี้ไปเก็บบนห้องหน่อยนะ ป๊อปจะออกไปไร่แปปนึง แล้วตอนเย็นจะรีบ

กลับมาทานข้าวฝีมือเมียนะครับ/อ๊าย พอเลยไปส่งเด็กๆได้แล้วค่า ของขวัญเขินนะ”ป๊อปปี้พูดกับ

ฟางเมื่อฟางเดินมาส่งเขาที่กำลังเตรียมตัวไปส่งแฝด3ที่รถพลางโอบเอวแล้วหมายจะหอมแก้มต่อ

หน้าแฝด3ทำให้ฟางเขินจัดดันคนรักออกห่างตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“รักของขวัญนะครับ/โอ๊ยยย พ่อป๊อปเดี๋ยวค่อยกลับมาก็ได้ พวกเราจะไปโรงเรียนสายแล้ว

นะ”ป๊อปปี้เดินกลับมาหอมแก้มฟางพร้อมกระซิบข้างหูคนรักทำให้วัน ทูและทรีที่อยู่บนรถแล้ว

ตะโกนออกมาเรียกป๊อปปี้ให้รีบไปส่งพวกตนเอง ฟางส่ายหน้าขำมองดูรถของป๊อปปี้ที่ขับออกไป

แล้วก่อนจะเดินเอาของที่ป๊อปปี้ฝากเก็บในห้องเข้าไปเก็บแล้วต้องชะงักเมื่อเจอกับสมุดบันทึกของ

ป๊อปปี้ที่มีรูปถ่ายโพราลอยด์สอดไว้อยู่หลายใบ ฟางหยิบมันมาดูแล้วยิ้มออกมาด้วยความตื้นตันที่

ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรักเธอมากขนาดนี้ก่อนจะดูรูปสเก็ตของเธอเองที่ป๊อปปี้วาดเธอตอนยิ้ม หัวเราะ

หรือกำลังเหม่อออกไปพร้อมกับมีข้อความข้างล่างภาพว่า

 

 

’ของขวัญจากฟ้าที่มาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป ป๊อปรักของขวัญนะครับ’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือบางที เราไม่จำเป็นต้องตามหาแล้วว่าเราเป็นใคร”ฟางพูดกับตัวเองก่อนที่จะเก็บสมุดของ

ป๊อปปี้ไว้ที่เดิมแล้วเดินออกมาจากห้อง พลันสายตาเธอหันไปเห็นห้องของโฟร์ที่อยู่ริมสุดไม่ได้ปิด

ประตูไว้ จึงเดินไปหมายจะปิด แล้วทันใดนั้นเอง สายตาของฟางหันไปเห็นรูปถ่ายของโฟร์ขนาด

ใหญ่ที่แขวนผนังห้องนอน ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนั้นโดยอัตโนมัติแล้วอึ้ง ตอนนั้นเอง ภาพที่เธอ

รู้จักกับโฟร์ตอนเรียนมหาลัยก็แล่นเขามาในหัว ภาพของเธอ โฟร์และมดที่หัวเราะสนิทสนมกันตาม

มาด้วยภาพที่เธอพาโฟร์ไปรู้จักผู้ชายคนหนึ่งโดยผู้ชายคนนั้นมีท่าทางสนใจโฟร์เป็นพิเศษ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โฟร์”ฟางพึมพำชื่อของโฟร์เบาๆก่อนที่จะเดินไปตรงหน้ารูปของโฟร์ อาการปวดหัวของเธอเริ่มรุก

หนักขึ้นจนร่างทรุดนั่งลงกับเตียงนอนของโฟร์ ร่างบางเผลอเอามือไปปัดตุ๊กตาบนเตียงหล่นลงพื้น

ฟางรีบก้มลงไปเก็บให้แล้วชะงักเมื่อเห็นกล่องใบหนึ่งถูกเก็บไว้ใต้เตียง ฟางรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับ

สิ่งที่เธอเห็นก็ไม่รอช้ารีบหยิบกล่องใบนั้นออกมา

 

 

 

 

 

 

“ล๊อคอยู่งั้นหรอ”ฟางมองรูกุญแจที่ต้องใช้ไขกล่องใบนี้แล้วนิ่ง นี่เธอรู้จักกับโฟร์มาก่อนงั้นหรือ หรือ

ว่าเธอคือคนที่ทำร้ายโฟร์ในอดีตทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมาทำอะไรที่ห้องคุณโฟร์ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”กิ๊ปซี่ที่มาทำความสะอาด้องโฟร์ทุกวันกลับเข้า

มาในห้องแล้วชะงักเมื่อเห็นฟางอยู่ในห้องโฟร์และกำลังทำท่าเหมือนจะรื้อของในห้องโฟร์ แวบแรก

ที่โฟร์บอกเธอผ่านโทรศัพท์มาว่าฟางเป็นคนไม่ดีและจอมมารยา ความหวงและอยากปกป้องคนเป็น

นายของตนเองเริ่มเข้ามา กิ๊ปซี่รีบไปกระชากฟางให้ออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กิ๊ปคะของขวัญอธิบายได้นะคะ ของขวัญไม่ได้จะไปขโมยของอะไรของโฟร์เลยนะคะ/ตอแหล

ถ้าไม่มาขโมยของในห้องแล้วเข้ามาทำไม ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้ามา ทำไม รึว่าพอรู้ตัวเองว่า

กำลังจะได้เป็นแม่เลี้ยงที่นี่แล้ว เลยอยากจะวางอำนาจแล้วเข้ามายุ่ง จำเอาไว้เลยนะ ชั้นอยู่กับคุณ

ป๊อปคุณโฟร์มานานกว่าเธอ พวกเค้าเป็นคนดี และชั้นก็จะไม่มีวันยอมให้เธอทำร้ายคุณโฟร์ของชั้น

อีกแล้ว เข้าใจมั้ยนังคุณฟาง จะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับห้องคุณโฟร์นะ ออกไป๊”ฟางตกใจรีบวาง

กล่องใบนั้นไว้ในห้องตามเดิมก่อนที่จะอธิบายให้กิ๊ปซี่เข้าใจ แต่กิ๊ปซี่ไม่สนใจ ไม่ฟังพร้อมกับ

โวยวายไล่ฟางออกไปจากห้องทันที ฟางอึ้งมองกิ๊ปซี่ที่ยังตั้งแง่กับเธอ และไหนจะภาพที่เธอเห็น

เมื่อเห็นรูปของโฟร์ ทำให้ร่างบางอดที่จะคิดไม่ตกไม่ได้ว่าเธอคือคนที่ทำร้ายโฟร์มาก่อนแน่ๆ ร่าง

บางเดินออกมานอกตัวบ้านตามลำพังพลางถอนหายใจออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าวันนี้จะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่แล้วแอบมาเดินเล่นแบบนี้เนี่ย คิดถึงป๊อปหรอ

ครับ”ป๊อปปี้ที่เดินตรวจความเรียบร้อยในไร่เห็นฟางเดินเหม่ออยู่คนเดียวก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปหาคน

รักพร้อมกับทักทายคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ใช่ค่ะ ของขวัญคิดถึงป๊อป/มีอะไรรึเปล่าของขวัญ มีอะไรไม่สบาย หรือว่าทะเลาะอะไรกับพี่

กิ๊ป เอาอย่างงี้มั้ยเดี๋ยวป๊อปจะไปว่าพี่กิ๊ปให้เอง”ฟางยิ้มออกมาแล้วตอบคนรักทำให้ป๊อปปี้จับแววตา

ของคนรักได้ว่าเธอมีอะไรในใจก่อนจะรีบถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกค่ะป๊อปปี้ ไม่ต้องว่าพี่กิ๊ปซี่หรอก เธอแค่รักเจ้านายของเธอเท่านั้นเอง ของขวัญเข้าใจ

ดีว่าของขวัญเป็นแค่คนนอก ไม่แปลกที่พีกิ๊ปจะไม่ชอบของขวัญ”ฟางรีบรั้งแขนคนรักเอาไว้พร้อมกับ

พูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ ของขวัญอย่าคิดแบบนี้สิ เรากำลังจะแต่งงานไม่กี่วันแล้วนะอย่าคิดมากสิ ไหนเราตกลงกันแล้ว

ไงว่าเราจะเริ่มต้นกันใหม่ ไม่ว่าของขวัญจะเป็นใครป๊อปรับของขวัญได้นะเราแต่งงานกันแล้ว ป๊อปก็

จะได้ช่วยของขวัญตามหาตัวของของขวัญต่อไง นี่หมดดูที่ดูฤกษ์ให้ก็บอกนะว่าเราน่ะเหมาะสมกัน

แต่ต้องรีบแต่งงานกันไม่อยากงั้นฤกษ์ที่ดีอาจะไม่มีอีกนานจนปีหน้าโน่นนะ”ป๊อปปี้พูดพลางกอด

ของขวัญจากด้านหลังเพื่อปลอบเธอไม่ให้คิดมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางหันกลับไปมองหน้าคนที่เธอรักและกำลังจะแต่งงานอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้วอึ้งไม่คิดว่า

ชายหนุ่มจะมองโลกในแง่ดีกับเธอมากขนาดนี้ ร่างบางไม่ตอบอะไรได้แต่กอดชายหนุ่มไว้เงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ที่เรื่องแอบเอื่อยเพราะว่า อยากจะยืดพาร์ทของแก้วโทโมะนี่ล่ะ อย่างพึ่งเบื่อป๊อปฟางนะ

เดี๋ยวก็ดราม่าตามคู่แก้วโทโมะแล้วล่ะ555555

 

 

 

 

เห็นคนเริ่มหายไม่อ่านฟิคกันแล้วเพราะเลิกจิ้นคู่นี้ไปเยอะ แต่ไรเตอร์ชอบคู่นี้ตั้งแต่กามิรุ่น

แรกๆไรเตอร์เลยอยากแต่งฟิคคู่นี้ไปเรื่อยๆ แล้วกัน ไม่รู้จะยังเหลือคนอ่านอยู่มั้ย