เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่ามาไม่ได้ไงแล้วนี่มากับใครน่ะ/นี่ ชั้นมาช้าไม่ใช่ว่าชั้นไม่มานะป๊อป อย่ามางอน นี่คือพี่โท

โมะ รุ่นพี่ที่มหาลัยชั้นเองแฟนชั้น”ป๊อปปี้หันไปมองเพื่อนสาวที่เดินมาหาก็ทักก่อนที่แก้วจะแนะนำ

โทโมะที่ขับรถมาส่งเธอที่ไร่ป๊อปปี้ให้ทุกคนรู้จัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะของเธอ เดี๋ยวนะ หน้าคุ้นๆนะเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่าครับ/เออ จริงสิป๊อป ไหน

ล่ะหลานๆตัวแสบของชั้น ไปไหนหมด”ป๊อปปี้มองหน้าโทโมะที่เหมือนกับเขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ก่อนที่แก้วที่นึกขึ้นได้ถึงหลานๆตัวเองก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยอยู่กับยัยของขวัญด้านบนล่ะมั้ง พี่ป๊อปเดี๋ยวเฟย์ขอกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนนะคะแล้วเราค่อย

เจอกันที่งานเลย/เดี๋ยวสิเฟย์ เอ่อ พี่ไปส่งนะ”เฟย์พูดขึ้นก่อนที่จะรีบเดินออกไปไม่สบตาเขื่อน

ทำให้เขื่อนตกใจรีบวิ่งตามเฟย์ออกไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญนี่ใครกันหรอป๊อป พี่เลี้ยงคนใหม่รึไง/เอ่อ ของขวัญเค้าเป็น เอ่อ เป็น เพื่อนใหม่ เป็น

เอ่อ เมีย เอ้ย แฟนชั้นเอง”แก้วหันขวับมาตั้งคำถามกับเพื่อนรักก่อนที่ชายหนุ่มจะหน้าแดงจัด

อึกอักไม่กล้าตอบคำถามเพื่อนสาวอยู่นางก่อนที่จะยอมรับว่าฟางคือแฟนของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฟน นี่นายมีแฟนได้ไง ก็เมื่อ2-3เดือนก่อนนางมาหาชั้นนายบอกนายไม่มีใครแล้วนี่อะไร ไปมี

แฟนตอนไหน เมื่อไหร่ เธอเป็นใครลูกเต้าเหล่าใคร เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ ปิดเพื่อนงั้นหรอ”แก้วตก

ใก่อนที่จะรัวคำถามใส่ป๊อปปี้ไม่หยุดพร้อมกับเดินเข้าไปกระแซะเพื่อนชายอย่างสนิทสนมต่อหน้า

โทโมะ ชายหนุ่มมองดูแฟนสาวตัวเองที่สนิทกับเพื่อนชายอยู่เงียบๆไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ น้อยๆหน่อยเถอะ เธอก็เหมือนกันล่ะ กลับไปคบกับรุ่นพี่ที่เธอปลื้มตอนไหนก็ไม่เล่าให้กัน

หายกันล่ะน่า อย่าโวยวายไปหน่อยเลย แฟนเธอหึงแย่ล่ะ”ป๊อปปี้เห็นโทโมะมองอยู่ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ตลอดทางชั้นเล่าให้พี่เค้าฟังแล้วน่าว่านายกับชั้นไม่มีทางคิดเกินเพื่อนแน่นอน ใครมีแฟน

เป็นนายนี่คงโชคร้าย/ใครบอกล่ะยัยบ้า ของขวัญเค้าโชคดีต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้และแก้วพูดจาหยอก

เย้ากันตามความเคยชินอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวพี่ไปรอที่รถนะแก้ว พี่จะได้ไปหาเบาะแสของยัยฟางด้วย”โทโมะมองภาพนั้นก็เงียบไป

ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ย ชั้นบอกแล้วว่าพี่โทโมะของเธอหึงเราไปง้อเลย/โอเคๆ เจอกันที่งานเทศกาลเลยแล้วกัน

เดี๋ยวค่ะพี่โทโมะรอแก้วด้วย”ป๊อปปี้บอกเพื่อนสาวก่อนที่แก้วจะรีบวิ่งตามออกไปหาโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรกันหรอคะ เมื่อกี้ใครมาหรอ/อ๋อ เปล่าจ้ะ เมื่อกี้เพื่อนป๊อปเค้ามาจากกรุงเทพเค้ามากับแฟน

น่ะ มาช่วยงานแต่ตอนนี้คงไปง้อแฟนแล้วล่ะมั้งเดี๋ยวคงได้เจอกันที่งานเลย”ฟางที่จัดการอาบน้ำแต่ง

ตัวให้3แฝดเสร็จเดินลงมาถามป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบแล้วโอบเอวพาฟางไปทานข้าว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่หึงแก้วกับป๊อปปี้จริงๆหรอเนี่ย/เปล่า แต่พี่แค่อยากไปตามหาฟางให้ไวๆ เพราะพี่งานงานที่

กรุงเทพอีกเยอะ ไม่ได้ว่างแวะมาเที่ยวต่างจังหวัดนานหลายๆวันนะ”แก้วที่นั่งรถออกมากับโทโมะ

ยิ้มก่อนที่จะถามแฟนหนุ่มแต่ชายหนุ่มกลับปฏิเสธ

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นหรอคะ ถ้าพี่ไม่ว่างจริงๆ พี่ก็ไม่น่าจะมาส่งแก้วแบบนี้ วนรถไปส่งแก้วที่ไร่ป๊อปปี้ก็ได้ เดี๋ยวเสร็จ

งานแล้วแก้วก็ให้ป๊อปปี้ไปส่งก็ได้ ไม่ต้องห่วง/ไม่ได้ พี่มาส่งเราแล้วนะ จะไล่พี่กลับไปงั้นหรอ ไม่มี

ทางล่ะ พี่น่ะดื้อเงียบนะ”แก้วพูดให้ชายหนุ่มวนรถไปส่งเธอก่อนที่โทโมะไม่ยอมแล้วขับรถต่อไป

จนถึงรีสอร์ตที่ฟางฝากเขาโทรจองไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับ ที่นี่มีแขกที่ชื่อคุณธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์มาพักรึเปล่าครับ”โทโมะถามกับพนักงานที่

ล้อบบี้โรงแรม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีแขกชื่อคุณธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์มาพักเลยนะคะ/แล้วช่วยเช้คอีกทีได้มั้ยครับว่าประมาณ2-

3เดือนก่อนชื่อนี้ได้มาพักที่นี่ไว้รึเปล่า คือเธอจองที่พักที่นี่ไว้น่ะครับ ครับ ไม่ได้พักหรอครับ

ขอบคุณครับ”เมื่อทราบเรื่องจากทางรีสอร์ตว่าฟางไม่ได้มาพักที่นี่โทโมะก็ยิ่งร้อนใจพลางกด

โทรศัพท์หาฟาง แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากปลายสายเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงี้มั้ยคะพี่โทโมะ บางทีฟางเค้าอาจจะไม่ได้มาพักที่รีสอร์ตนี้เราลองไปทั้งโรงแรมและรี

สอร์ตใกล้ๆนี้ดู/แต่ว่าเราต้องไปช่วยเพื่อนไม่ใช่หรอแก้ว”แก้วเห็นแฟนหนุ่มเครียดกับการหายตัวไป

ของฟางก็พูดเสนอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ป๊อปมันเข้าใจเพราะนี่มันเป็นไรของคนทั้งคนหายไปนะคะ ถ้าไม่ได้เรื่องอะไรเราจะได้

ไปแจ้งคนหายกัน”แก้วยิ้มก่อนจะพูดให้กำลังใจโทโมะแล้วเดินไปที่รถชายหนุ่มนิ่งเงียบก่อนที่จะ

เดินตามแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงั้นก็ได้นะแก้วถ้าไม่ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวถ้าปลีกตัวได้ก็จะไปช่วยนะ/มีอะไรรึเปล่าคะ

ป๊อปปี้”ทางด้านป๊อปปี้ที่อยู่ที่บู้ทของไร่ตัวเองในงานเทศกาลคุยกับแก้วทำให้ฟางเล่นกับทูและทรี

มองดูด้วยความแปลกใจก่อนจะถามแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องสาวของแฟนเพื่อนป๊อปเค้าหายตัวไปน่ะกำลังตามหากันอยู่ เลยมาช่วยที่นี่ช้า/น้องสาวหายตัว

ไปงั้นหรอคะ เอ บางทีของขวัญอาจะเป็นคนที่กำลังตามหาอยู่ก็ได้”ป๊อปปี้ตอบก่อนที่ฟางจะยิ้มแล้ว

พูดหยอกชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิถ้าของขวัญเป็นคนเดียวกับน้องสาวของแฟนยัยแก้วนี่ป๊อปจะทำไงน้อ พวกเค้าเป็นเศรษฐีกัน

ด้วยสิ แล้วแบบนี้ถ้าจะไปสู่ขอต้องลำบากแน่ๆเลย เพราะไอ้เราก็เป็นพ่อเลี้ยงในไร่บ้านนอกจนๆ จะ

เอาเงินที่ไหนไปขอสาวได้ล่ะเนี่ย/คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ของขวัญคิดจริงนะเนี่ย”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะ

เดินมานั่งที่เสื่อปิกนิกที่ฟางนั่งอยู่พลางกระแซะร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พูดจริงนะ ป๊อปน่ะเป็นคนมีความรับผิดชอบพอ รักใคร รักจริง/ป๊อปปี้”ป๊อปปี้สบตาร่างบางแล้วพูด

ทำให้ฟางอึ้งเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามัวอี๋อ๋อกันสิคะ ที่นี่ที่สาธารณะนะคะ และอีกอย่างทำแบบนี้ต่อหน้าเด็กๆแล้วคุณโฟร์ล่คะ/เอา

น่าพี่กิ๊ป ถ้าเรื่องของโฟร์น่ะ เดี๋ยวผมอธิบายให้โฟร์เข้าใจเองความรักของพี่ชายน่ะยังไงซะโฟร์ก็

เข้าใจอยู่แล้ว”กิ๊ปซี่เห็นป๊อปปี้และฟางสวีทกันก็ไม่พอใจรีบพูดพาลไปด้วยความหึงหวงก่อนที่ป๊อปปี้

จะตอบกลับไปบ้างแล้วจูงมือพาฟางและ3แฝดไปช่วยกันขายของดูเหมือนครอบครัวพ่อแม่ลูก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ทำตัวอยากเป็นแม่เลี้ยงที่นี่งั้นหรอ ดีชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าแม่แท้ๆเค้ารู้จะเป็นยัง

ไง”กิ๊ปซี่ไม่พอใจก่อนที่จะยิ้มออกมาแล้วอัดคลิปที่ฟางไปช่วยป๊อปปี้และเล่นกับ3แฝดเตรียมส่งให้

โฟร์ที่อเมริกาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อป ตรงนี้มีแข่งเกมส์เอาตุ๊กตา ทูอยากได้พ่อป๊อป วันแล้วก็ทรีไปแข่งให้ทูหน่อยนะคะๆ”ทูวิ่ง

มาบอกป๊อปปี้ที่ยู่กับฟางให้ไปเล่นเกมส์ที่ซุ้มข้างหน้าฟางยิ้มออกมามองภาพที่ป๊อปปี้เล่นกับลูกๆก็

อดยิ้มออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“มองพ่อป๊อปบ่อยแบบนี้ชอบพ่อพวกเรามากสินะ/เอ่อ คือว่า”วันที่ยืนข้างๆฟางสังเกตท่าทางของ

ฟางก็พูดขึ้นก่อนที่ฟางจะรู้สึกตัวและอึกอักไม่กล้าตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องตอบหรอก ถึงพวกเราจะเด็กพวกเราดูออกน่าว่าพ่อป๊อปกับเธอคิดอะไรกันอยู่ ยังไงซะพ่อ

ป๊อปเลี้ยงพวกเรามาตั้งนานคงไม่ทิ้งพวกเราไปง่ายๆอยู่แล้ว ถ้าเป็นความสุขของพ่อพวกเราก็ยินดี

ด้วย/น้องวัน”วันนั่งกินขนมไปพูดไปทำเป็นไม่สนใจฟางแต่คำพูดที่เปิดใจของวันทำให้ฟางอึ้งและ

ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีกับวันแล้วล่ะสิของขวัญ”ระหว่างที่ฟางและป๊อปปี้เดินเล่นในงานเทศกาลด้วยกันชายหนุ่มก็ถาม

เพราะเมื่อกี้เขาเห็นว่าฟางนั้นเล่นกับวันที่บู้ท เพราะถึงแม้ว่าทูและทรีจะดีกับฟางแล้วก็จริง แต่วันก็

ยังไม่ค่อยพูดกับฟางเหมือนเดิม จนกระทั่งวันนี้ที่วันมาพูดและเล่นกับฟาง

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ของขวัญดีมากเลยนะคะที่วันเค้าเปิดใจให้ของขวัญ/งั้นก็ดีสิ ต่อไปเราอยู่ด้วยกันกะได้ไม่

ทะเลาะกันอีก”ฟางตอบป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินโอบไหล่ฟางแล้วเดินไปด้วยกันเพื่อไปเล่น

เกมส์และถ่ายรูปโบราณในซุ้มถ่ายรูป

 

 

 

 

 

 

 

“สวยจังรูปคู่ใบแรกของเรา ป๊อปจะเก็บมันใส่กรอบอย่างดีเลย/แต่ถ้าวันหนึ่งของขวัญความจำกลับ

มาแล้วล่ะคะ แล้วของขวัญต้องไปจากป๊อปปี้ เห้อ บางครั้งของขวัญก็อยากจะรู้เหมือนกันนะคะว่าตัว

เองเป็นใคร ของขวัญจะได้สบายใจไม่ต้องมีเรื่องกังวลอีก”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อเดินมาเอารูปให้ฟาง

ดู ฟางยิ้มกับรอยยิ้มที่สดใสของป๊อปปี้ก่อนที่จะซึมลงไปแล้วพูดถึงเรื่องที่ตัวเองกังวลใจอยู่ตอนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ ของขวัญ อย่าเครียดสิ ไม่ว่าของขวัญจะเป็นใครนะ ของขวัญก็คือของขวัญของป๊อปนะ ถ้าของ

ขวัญไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครแล้วตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอสักที ป๊อปนี่ล่ะจะเป็นคนสร้างชีวิตใหม่ให้ของ

ขวัญ เราจะอยู่ด้วยกันเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ที่ไร่นี่นะ/ขอบคุณนะคะที่รักของขวัญมากขนาดนี้”ป๊อปปี้

เข้าใจดีถึงความกังวลของฟางก็ดึงร่างบางไปกอดทำให้ฟางยิ่งรู้สึกตื้นตันและอบอุ่นหัวใจกว่าเดิมที่

ได้ยินคำนี้จากปากของป๊อปปี้ ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับไปที่ไร่เพื่อเตรียมจัดปาร์ตี้เล็กๆเพื่อตอบแทนคน

งานในไร่ที่ไปช่วยกันในงานเทศกาลที่บริเวณไร่

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเฟย์ล่ะเขื่อน/รายนั้นไม่รู้สิ บอกว่าพ่อแม่เค้าพาไปฉลองตำแหน่งในเมืองคืนนี้เลยออกมาที่นี่

ไม่ได้ เออจริงสิ เมื่อกี้เหมือนแก้วจะเข้ามาหานายรอบนึงแล้วนะ บอกสักพักจะเอาของกินมาสมทบ

กับของในไร่เรา”ป๊อปปี้เห็นเขื่อนที่ช่วยเตรียมงานที่ไร่ก็ถามถึงเฟย์ก่อนที่เขื่อนจะตอบพ่อเลี้ยงหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นของขวัญไปเตรียมอาหารกับแม่ครัวให้ทุกคนด้วยเลยแล้วกันนะคะ”ฟางยิ้มและไม่รอช้าที่จะลง

ครัวช่วยแม่ครัวทำอาหาร สักพักแก้วก็กลับมาพร้อมกับโทโมะและอาหารที่ซื้อมาก่อนที่ทุกคนที่ขาย

ของที่งานเทศกาลจะกลับมากันพร้อมกับเริ่มงานเลี้ยงขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนล่ะแฟนนาย หายไปไหนล่ะอยากจะเห็นเหมือนกันนะว่าสวยแค่ไหนถึงได้ใจนายไป/เอาน่า

ช่วยทำกับข้าวในครัวเดี๋ยวสักพักคงจะมา ว่าแต่แกเถอะเป็นไงตามหาคนได้เรื่องมั้ย”แก้วและป๊อปปี้

เริ่มพูดคุยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้เรื่องเลยอ่ะ ถามตามโรงแรมและโรงพยาบาลแล้ว ไม่เจอน้องสาวพี่โทโมะเลยชั้นล่ะเป็นห่วง

เค้าจัง/เป็นห่วงแล้วปล่อยแฟนตัวเองนั่งดื่มคนเดียวแบบนี้ได้ไงวะ ไปหาเลย เอ๊ะ ไม่ดีกว่า เป็นเจ้า

บ้านที่ต้องชวนแขกดื่ม”แก้วมองไปทางโทโมะที่ปลีกตัวไปนั่งโต๊ะคนเดียวแล้วดื่มเบียร์เงียบๆไม่พูด

กับใครก็สงสารชายหนุ่มไม่ได้ก่อนที่จะถูกป๊อปปี้ลากไปดื่มด้วยกันทันที

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”เมื่อดื่มไปสักพักกับพวกป๊อปปี้โทโมะก็ปลีกตัวออกมาเข้า

ห้องน้ำโดยผ่านโรงครัวไป พลันสายเขาหันไปเห็นฟางที่กำลังยืนย่างหมูอยู่ก็ตกใจพร้อมกับเดินไป

หาเธอในโรงครัว

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ โทษที”แต่ตอนนั้นเองโทโมะไม่ได้ดูทางทำให้ชนกับทรีเข้าก่อนที่จะขอโทษเด็กน้อยแล้ว

พลางปัดฝุ่นตามตัวของทรี เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเขาก็พบว่าฟางหายไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แค่กๆทีหลังอย่าเล่นอะไรพิเรนท์ๆแบบนี้อีกนะคะน้องวันน้องทู ดูสิเลอะหมดเลย/เห้ยทำไมมี

สภาพกันแบบนี้เนี่ย"ฟางที่ถูกวันและทูลากไปเล่นด้วยกันแล้วกลิ้งตกไปในพื้นโคลนจนตัวเลอะไป

ทั้งตัวทั้ง3คนเดินเข้ามาในงานทำให้ป๊อปปี้ที่ดวลดื่มกับแก้วแทบสร่างเมาก่อนจะรีบไปถาม

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีพวกเราชวนพี่ของขวัญไปเล่นเป็นอเวนเจอร์มาครับ แล้วผจญภัยกันมันไปหน่อยเลยมีสภาพ

แบบนี้/ทำไมน้าแก้วลุกไปร้องเพลงบนโต๊ะกินข้าวล่ะคะพ่อ”วันตอบแทนทุกคนก่อนที่ทูจะชีไปทาง

แก้วที่มาแล้วเริ่มปีนไปบนโต๊ะอาหารของคนงานแล้วร้องเพลทำให้โทโมะต้องรีบดึงแฟนสาวลงมา

ก่อนที่ป๊อปปี้เข้าไปช่วยอีกแรง

 

 

 

 

 

 

 

“เมาทีไรเพี้ยนแบบนี้ตลอด ขอโทษด้วยนะครับคุณโทโมะที่พายัยแก้วเมาแบบนี้/ไม่เป็นไรครับ นี่

ดึกมากแล้วงั้นเดี๋ยวผมขอตัวพาแก้วกลับที่พักก่อนนะครับ”ป๊อปปี้ที่ช่วยกันประคองแก้วกับโทโมะไป

ที่รถพลางขอโทษชายหนุ่มโดยมีฟาง วัน ทู ทรีเดินตามกันไปที่รถติดๆก่อนที่โทโมะจะพูดแล้วหัน

ไปสบตากับฟางที่ตัวเลอะโคลนไปทั้งหน้าแล้วแปลกๆ รู้สึกคุ้นกับสายตาคู่นี้แต่ตัวเองต้องรีบพาแก้ว

กลับไปที่พักก่อนจึงไม่ได้พูดอะไร

 

 

 

 

 

“น้าแก้วกลับไปแล้ว ส่วนทีมอเวนเจอร์กลับไปอาบน้ำเลย รวมถึงหัวหน้าทีมด้วย มานี่จับอาบน้ำให้

หมดทุกคนเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะวิ่งไล่3แฝดและฟางขึ้นไปอาบน้ำอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

”รีบกลับมานะคะคุณโฟร์ก่อนที่ยัยนั่นจะแย่งทุกอย่างไป”กิ๊ปซี่ออกมาจากที่ซ่อนพลางโทรทางไกล

ฟ้องโฟร์ทันที

 

 

 

 

 

 

งานนี้ให้มีความสุขไปก่อน เดี๋ยวงานดราม่าจะตามมาทีหลัง 

 

 

 

วันนี้พิมเสร็จไวรีบอัพก่นแล้วกันเดี๋ยวลืม แต่คนอ่านน่ะสิ ลืมรึยัง