เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม พะ พี่โทโมะทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าแบบนี้”แก้วที่เริ่มสร่างเมาและตื่นขึ้นมาในตอนสายแล้วหน้า

แดงจัดเมื่อเห็นร่างสูงที่นอนกอดตัวเองในสภาพไม่สวมอะไรเลยก็ตกใจก่อนจะพบว่าตัวเองก็มี

สภาพไปต่างไปจากเขาด้วย ทำให้ร่างบางคิดหนักและพยายามนึกให้ออกว่าเมื่อคืนเธอเผลอทำ

อะไรไปกับโทโมะงั้นเหรอ หญิงสาวมามือตบหน้าผากตัวเองเบาๆก่อนที่จะย่องลงจากเตียงแล้วคว้า

ผ้าเช็ดตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง สักพักใหญ่ร่างบางออกมาจากห้องน้ำก่อนที่จะชะเง้อมอง

หาร่างสูงเพราะตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่เตียงแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วไม่ปลุกกันแบบนี้มันต้องจับลงโทษ/ว้าย พี่โทโมะปล่อยแก้วค่ะ”แต่แล้วแก้วก็ถูกโทโมะที่

ซ่อนตัวอยู่ดึงไปกอดแน่นพลางกระซิบข้างหูทำให้แก้วหน้าแดงจัดขอให้โทโมะปล่อยตัวเธอก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“หิวรึยัง เอ่อ เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ พี่สั่งอาหารเช้ามาให้ ไข่ลวกมั้ย/เอ่อ ค่ะ”โทโมะมองร่าง

บางที่ห้มหน้าไม่ยอมสบตาตัวเองก็ชวนแก้วไปทานอาหารเช้าที่เขาสั่งรูมเซอร์วิสมาเสิร์ฟเมื่อกี้ที่

ระเบียงห้องของห้องพัก แก้วหน้าแดงไม่กล้ามองร่างสูงที่นั่งดื่มกาแฟตรงหน้าเลยจึงได้แต่เอาช้อน

เขี่ยแฮมบนจานไปมา

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรากังวลเรื่องเมื่อคืนไม่ต้องห่วงนะ พี่เป็นคนมีความรับผิดชอบพอ/พี่โทโมะ”โทโมะมองแก้วที่

เอาแต่เงียบก็พูดขึ้นทำให้แก้วใจเต้นรัวกับสิ่งที่ได้ยินก็เงยหน้าขึ้นสบสายตาคมชายหนุ่มองร่างบาง

สักพักก่อนที่จะขอตัวไปรับโทรศัพท์

 

 

 

 

 

 

“นี่เรามีอะไรกับพี่เค้าแล้วจริงๆหรอเนี่ย”เมื่อโทโมะลุกออกไปแก้วได้แต่นั่งพึมพำกับตัวเองตาม

ลำพังอย่างไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้มันเกิดขึ้นเร็วมากสำหรับเธอเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้จะพาของขวัญไปไหนหรอคะ/ไม่บอก ตามมาเถอะเดี๋ยวก็รู้ๆ”หลายวันต่อมา หลังจากที่

ป๊อปปี้และฟางไปส่ง3แฝดไปโรงเรียนแล้ว ชายหนุ่มก็พาฟางซ้อนท้ายจักรยานปั่นเลาะมาตามทาง

ท้ายไร่ของเขาตัดผ่านมาในทุ่งหญ้าโล่งๆอีกฝั่งของไร่เขา

 

 

 

 

 

 

“ลุงโชคพาม้าไปเก็บแล้วหรอครับ/ครับพ่อเลี้ยง พาใครมาหรอครับ หรือว่าแฟน”ป๊อปปี้ทักทายชาย

สูงวัยคนหนึ่งที่จูงม้าเข้าคอกก่อนที่ลุงโชคจะทักกลับมาทักทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

“ใครกันหรอคะป๊อป/อ๋อ ลุงโชคน่ะ เค้าเป็นเพื่อนของพ่อแม่เจ้าของที่ดินโล่งๆกว่า10ไร่ที่ติดกับไร่

ของครอบครัวป๊อป ตอนเด็กๆป๊อปกับโฟร์ชอบมาขี่ม้ากับลุงแกบ่อยๆ แกบอกว่าแกอยากไปอยู่กับ

ครอบครัวแล้วขายที่ตรงนี้ซะ แต่ป๊อปขอไว้ บอกว่ารอป๊อปมีเงินแล้วแต่งงานก่อนป๊อปจะเป็นคนซื้อที่

นี้ไว้ เอาไว้ให้ลูกให้เมีย/บ้า ยังไม่มีลูกสักหน่อย”ป๊อปปี้เดินจูงมือแล้วเล่าเรื่องของลุงโชคให้ฟางฟัง

ทำให้ฟางเขินจัดก่อนที่จะพูดพึมพำเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วอยากมีลูกกันมั้ยล้ะ/บ้า พอเลยนะป๊อปปี้ ของขวัญเขินจริงๆนะคะเนี่ย”ป๊อปปี้ได้ยินก็ก้มกระซิบ

ขางหูทำให้ฟางหน้าแดงเขินจัดรีบผลักอกกว้างของชายหนุ่มแล้วเดินไป ก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงร่างบาง

ไปกอดแล้วดูวิวด้วยกันกระหนุงกระหนิง

 

 

 

 

 

 

“มีความสุขจังเลยนะคะคุณป๊อป เอาเวลาทำงานมาสวีทหวานกับยัยเอ๋อแบบนี้เดี๋ยวอีกหน่อยคนงาน

ก็คงจะเม้าท์กันให้ทั่วว่าเจ้านายของไร่เอาเวลาสนใจผู้หญิงไม่สนใจไยดีลูกน้อง/พี่กิ๊ป ทำไมพูด

แบบนั้นล่ะครับ ผมดูแลทุกคนในไร่ทั้งลูกน้องและงานทุกอย่างไม่มีบกพร่อง แต่เรื่องส่วนตัวผมก็

อยากมีพื้นที่ส่วนตัวไว้บ้าง”กิ๊ปซี่ที่แอบตามป๊อปปี้มาที่ฝั่งที่ดินลุงโชคก็พูดด้วยความตัดพ้อไม่พอใจ

ฟางทำให้ป๊อปปี้ต้องรีบปกป้องร่างบางไว้ยิ่งทำให้กิ๊ปซี่ไม่พอใจกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

“เรากลับไปทำงานกันเถอะค่ะป๊อปปี้/ไม่ต้องมาแอ๊บเสียงหวานใสหน่อยเลย อยากเป็นคุณนายที่นี่

จนตัวสั่นล่ะสิท่า”ฟางเห็นท่าไม่ดีก็รีบพูดก่อนที่จะถูกกิ๊ปซี่กระชากร่างบางของฟางให้ห่างจากป๊อปปี้

แล้วบีบแขนคนตัวเล็กอย่างแรงจนฟางร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วพี่กิ๊ป อย่าทำของขวัญนะ นี่มันเกินไปแล้วนะ/มันจะเกินไปตรงไหนล่ะคะ มันเป็นใครมา

จากไหน หัวนอนปลายเท้าก็ไม่มีมี มันจะมาหลอกสมบัติของคุณป๊อปรึเปล่า พี่ทำไปเพราะพี่ปกป้อง

คุณป๊อปนะคะ นี่คงจะมารยาสร้างเรื่องว่าจำอะไรไม่ได้เพื่อจะมาตกถังข้าวสารที่นี่ล่ะสิ นังหน้าด้าน

ตอแหล”ป๊อปปี้ตกใจก็รีบดึงฟางออกจากกิ๊ปซี่แล้วรีบว่าทำให้กิ๊ปซี่ไม่พอใจโพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญจำไม่ได้จริงๆนะคะพี่กิ๊ปของขวัญไม่ได้มารยาโกหกใคร”ฟางพยายามอธิบายให้กิ๊ปซี่ฟัง

แต่ร่างบางยิ่งไม่พอใจจะเข้าไปเอาเรื่องอีกป๊อปปี้รีบเอาตัวมาขวางไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่กิ๊ป ผมขอล่ะ พวกเราอยู่ด้วยกันมานานผมรู้ว่าพี่รักห่วงผมและไร่นี้มากแค่ไหน แต่ผมขอร้องล่ะ

อย่าทำร้ายเมียผม/กรี๊ดดด อะไรนะ เมีย นี่คุณป๊อปหลงมัน พี่จะบอกคุณโฟร์”ป๊อปปี้โพล่งออกมา

ทำให้กิ๊ปซี่กรีดร้องออกมาสุดเสียงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“โฟร์จะไม่พอใจได้ยังไงครับ โฟร์เป็นคนใจกว้างพอที่จะรับเรื่องนี้ได้/แต่พี่รับไม่ได้นะ รู้จักกัน

ไม่ทันไร แค่มันมาอยู่3เดือนนี่ก็ทำคุณป๊อปของพี่หลงได้ขนาดนี้ถึงขั้นเอามันเป็นเมีย ส่วนแกยัยเอ๋

อ แกคงสบายตัวแล้วสินะที่ไม่ต้องตามหาตัวเองให้ยายเพราะตกถังข้าวสารไปแล้วนิ กะปล่อยตัว

เองให้ท้องเพื่อจับคุณป๊อปต่อล่ะสิ”ป๊อปปี้พูดอธิบายแต่กิ๊ปซี่ไม่ฟังโวยวายไม่พอใจจนเขื่อนที่มา

ตามป๊อปปี้เห็นกำลังมีเรื่องก็รีบมาดึงกิ๊ปซี่แยกไม่ให้กิ๊ปซี่ทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิท้อง ถ้ายังคิดว่าของขวัญเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอีก งั้นผมก็จะแต่งงานกับของขวัญและ

แสดงความรับผิดชอบที่ผมล่วงเกินเธอ/กรี๊ดดดดด พี่ไม่ยอม”ป๊อปปี้ตกใจคิดถึงเรื่องฟางท้องก็รีบ

ประกาศก่อนที่กิ๊ปซี่จะแผดเสียงร้องพร้อมสะบัดเขื่อนออกจากเธอแล้วรีบวิ่งหนีกลับไปฝั่งไร่ตัวเอง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ไม่ต้องรับผิดของขวัญด้วยการแต่งงานก็ได้นะคะ ของขวัญไม่ต้องการก็ได้ ของขวัญรู้ตัวดีว่า

ของขวัญเป็นใครป๊อปปี้เป็นใคร/อย่าคิดแบบนั้นสิของขวัญป๊อปรักของขวัญ ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องที่

เกิดขึ้นเร็วมาก แต่ป๊อปเชื่อในความรู้สึก เชื่อในหัวใจนะ ว่าป๊อปเลือกไม่ผิดคน ป๊อปรักของขวัญ

แต่งงานกับป๊อปนะ”ฟางหันไปพูดกับป๊อปปี้เมื่อกิ๊ปซี่ไปแล้ว แต่ชายหนุ่ยังคนยืนยันดังเดิมก่อนที่จะ

ก้มลงคุกเข่าแล้วขอฟางแต่งงาน ร่างบางใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะก่อนที่จะตกลงตบปากรับคำชายหนุ่ม

พร้อมกับสวมกอดชายหนุ่มไว้แน่นทำให้เขื่อนมองภาพนั้นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะรู้เรื่องกันแล้วล่ะสิ ถึงได้แห่มาแบบนี้/ใช่ พี่ป๊อปทำได้ไง นี่พึ่งรู้จักกันไม่ทันไรก็จะแต่งงาน

แล้วงั้นหรอ เฟย์ไม่ยอมนะพี่ ถ้าคุณลุงคุณป้ายังอยู่พวกท่านก็คงไม่ยอมเหมือนกันที่จะทำอะไร

ปุบปับกันแบบนี้”ป๊อปปี้ ฟางและเขื่อนเดินกลับมาที่ฝั่งไร่ตัวเองแล้วเห็นกิ๊ปซี่ที่กอดอกอยู่กับเฟย์รอ

ที่บ้านเขาพร้อมกับพิชชี่ที่แวะมาหาก็พูดก่อนที่เฟย์จะเปิดฉากโวยวายต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพ่อแม่พี่ยังอยู่ เค้าก็คงจะเร่งให้พี่รับผิดชอบของขวัญเค้า ดีกว่ามาตั้งแง่อะไรแบบที่พวกเราทำ

แบบนี้ พ่อแม่พี่เค้าสอนให้พี่เป็นลูกผู้ชายมีความรับผิดชอบนะ ไม่ใช่ว่าได้เค้าแล้วมาทิ้งขว้างแบบ

นั้น”ป๊อปปี้สวนกลับไปทำให้เฟย์สะอึกแล้วแอบมองไปที่เขื่อนที่ยื่นนิ่งแล้วหันมาสบตาเฟย์ก่อนที่ทั้ง

คู่จะรีบเบือนหน้าหนีไปคนละทาง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงคุณป๊อปก็ไม่ควรจะแต่งงานไวแบบนี้นะคะพี่ไม่ยอม รอคุณโฟร์กลับมาก่อนไม่ได้รึไง/

เอ่อ ผมว่าทุกคนอย่าห้ามป๊อปมันเลยนะครับ ทุกคนรู้ไม่ใช่หรอครับว่าถึงห้ามยังไงไปพ่อเลี้ยงของ

เราเคยฟังใครซะที่ไหนล่ะครับ”กิ๊ปซี่ยังคงโวยวายไม่พอใจต่อก่อนที่พิชชี่ที่เงียบมานานก็พูดขึ้นบาง

ทุกคนนิ่งเงียบคิดตามพ่อเลี้ยงจากไร่เพื่อนบ้านก็จริงอย่างที่พิชชี่ว่า เพราะป๊อปปี้เป็นคนที่มองโลก

ในแง่ดีและรักเพื่อนพ้องแต่พอถึบทเอาแต่ใจใครมาห้ามก็ห้ามไม่อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ ถ้าจะรักกันจะแต่งงานกันก็ตามใจ แต่เชื่อพี่ พี่ดูคนไม่ผิด ว่ายัยนี่มันไม่ได้แอ๊บแบ้วใส่ซื่อ

อย่างที่ทุกคนเข้าใจ”กิ๊ปซี่เห็นสายตาไม่ยอมของป๊อปปี้ก็พูดขึ้นก่อนที่จะเดินปึงปังออกไปเช่นเดีย

วกับเฟย์ที่ไม่อยากเจอหน้าเขื่อนก๋รีบเดินหนีทำให้ร่างสูงไม่รอช้ารีบวิ่งตามเฟย์ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเฟย์ นี่เราจะหลบหน้ากันแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ อย่าหนีพี่แบบนี้ดิ/ปล่อย เราไม่มีอะไรต้องคุย

กันนะ เราหย่ากันแล้วลืมไปแล้วรึไง”เขื่อนทีเห็นเฟย์กำลังจะไปที่รถก็ไม่รอช้ารีบคว้าตัวร่างบางเอา

ไว้ทำให้เฟย์ดิ้นไปมาแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

”หย่ากันแล้วไงก็ในเมื่อคืนนั้นเรา2คน/อย่านะ ห้ามพูดเรื่องนี้อีกนะ มันแค่เป็นเรื่องผิดพลาด

เรา2คนเมากันมากก็เลยเผลอทำเรื่องงแบบนั้นไปต่างหากล่ะ”เขื่อนไม่ยอมก็รีบพูดต่อทำให้เฟย์ร้อง

ห้ามออกมาพลางคิดถึงคืนนั้นที่เธอและเขื่อนอยู่ในห้องป๊อปปี้ ทั้งคู่เมากันมากก่อนที่จะเผลอมีอะไร

กันอีกครั้งทั้งๆที่ทั้งคู่หย่ากันแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผิดพลาดที่หนในเมื่อเฟย์เองก็เต็มใจมัน/บอกแล้วไงว่าอย่าพูดถึงมันอีกเฟย์ไม่อยากจะจำ อื้อ

อ”เขื่อนไม่ยอมแพ้รีบพูดต่อทำให้เฟย์เผลอตบหน้าเขื่อนแล้วว่าก่อนที่จะถูกชายหนุ่มดึงไปบดจูบ

อย่างร้อนแรงท่ามกลางคนในไร่ที่ผ่านไปมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พี่เขื่อน ไอ้เลว เฟย์เกลียดพี่”เฟย์ได้สติรีบผลักเขื่อนออกจากตัวเองก่อนที่จะตบหน้าอีกครั้ง

แล้วรีบขับรถออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เดี๋ยวดิเฟย์ โธ่โว้ย เมียใครวะ แม่งโครตเอาแต่ใจไม่เปลี่ยนเลย”เขื่อนพยายามจะเรียกเฟย์แต่

ไม่ทันจึงได้แต่นั่งหัวเสียอยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จากกองพิสูจน์หลักฐานนะที่ส่งมากที่ไปตรวจสภาพโครงรถที่ของขวัญขับมาในวันเกิดเหตุ พบว่า

มันรถยนต์ยุโรปที่ศูนย์รถที่กรุงเทพ ก็เท่ากับว่าของขวัญไม่ใช่คนแถวนี้ อาจะขับรถมาพักผ่อนที่

ปากช่องแล้วถูกลอบฆ่าแน่ๆ/ใครกันที่อยากฆ่าของขวัญคะ”พิชชี่เอาเอกสารที่เพื่อนตำรวจของเขา

ไปสืบหาเบาะแสให้กับฟางโดยเริ่มจากโครงรถที่ระเบิดไป ทำให้ฟางเริ่มกลัวถึงอดีตของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะของขวัญ ป๊อปอยู่ตรงนี้ ป๊อปจะไม่มีปล่อยให้ของขวัญต้องเจอเรื่องร้ายๆแบบที่ผ่าน

มา ไม่ว่ามันจะเป็นใคร แต่ของขวัญอยู่กับป๊อปมันไม่มีทางทำร้ายของขวัญได้แน่นอน”ป๊อปปี้เห็น

ฟางหน้าเสียและเริ่มกลัวก็เอื้อมมือไปจับมือร่างบางเพื่อให้กำลังใจ ร่างบางมองมือที่ถูกป๊อปปี้กุม

เอาไว้ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจเหลือเกินที่เธอมีเขาอยู่ข้างกายแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เสียดายมากที่เอกสารต่างๆของขวัญนั้นถูกระเบิดไปพร้อมกับรถหมดเลยน่ะสิ แต่ตำรวจเค้าแอบ

เอามาให้จากที่กองคลังเก็บหลักฐานอ่ะ เหมือนมันจะเป็นแหวนเนี่ยล่ะ”พิชชี่พูดต่อก่อนที่จะหยิบ

แหวนวงหนึ่งที่เขาเอามายื่นให้ฟาง ฟางรับแหวนวงนั้นมาแล้วเริ่มปวดหัวเหมือนเห็นภาพลางๆของ

ตัวเองที่อยู่ในงานเลี้ยงเลี้ยง ภาพของชายคนหนุ่มสวมแหวนให้หญิงสาวท่มกลางแสงแฟลชจาก

กล้องถ่ายรูปมากมาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญเป็นอะไรไปน่ะของขวัย/เอาของขวัญไปดูอาการอีกทีที่โรงพยาบาลดีกว่าป๊อป”ฟางที่กุม

ขมับมีอาหารปวดหัวก่อนที่จะสลบไปทำให้ป๊อปปี้และพิชชี่ตกใจไม่รอช้ารีบพาฟางไปหาหมอที่โรง

พยาบาลเพื่อตรวจร่างกายทันที

 

 

 

 

 

 

 

“บางทีอดีตที่เธอเคยเจอมาก่อนความจำเสื่อมอาจจะร้ายแรงมากเลยสินะ/เพราะแบบนี้ไง ชั้นถึง

อยากแต่งงานกับของขวัญ อยากจะปกป้องของขวัญจากไอ้พวกที่จะทำร้ายของขวัญน่ะสิ”ป๊อปปี้พูด

ก่อนที่จะแยกตัวกับพิชชี่แล้วเดินเข้าไปเฝ้าฟางที่นอนสลบอยู่บนเตียง ร่างบางเริ่มดิ้นไปมาก่อนที่จะ

ร้องออกมาแล้วเด้งตัวมากเตียง

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญไม่ต้องกลัวนะของขวัญป๊อปอยู่นี่แล้ว/ป๊อป ของขวัญฝันร้าย ของขวัญกลัว”ป๊อปปี้กอดร่าง

บางของฟางไว้เพื่อปลอบก่อนที่ฟางจะกอดป๊อปปี้ด้วยความกลัวจนตัวสั่น เธอฝันเห็นภาพผู้หญิงคน

หนึ่งกำลังทำร้ายผู้หญิงอีกคนในชุดนักศึกษา ก่อนที่จะไล่ให้เธอคนนั้นไปทำแท้งพร้อมเอาเงินก้อน

หนึ่งปาไล่อย่างไม่ไยดี

 

 

 

 

 

 

“ถ้าของขวัญเป็นคนไม่ดีมาก่อนล่ะป๊อป บางทีของขวัญอาจจะเป็นคนที่เคยทำร้ายคนอื่นมาก่อนก็ได้

นะคะเลยต้องถูกตามฆ่าน่ากลัวแบบนั้น”ฟางเริ่มคิดหนักถึงภาพที่ตัวเองเห็นและไหนจะสิ่งที่พิชชี่

บอกว่าเธอถูกลอบทำร้ายถึงกับฆ่าให้ตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ากลัวไปเลยนะของขวัญ อดีตของของขวัญมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่ของขวัญคิดก็ได้นะ ถ้าของ

ขวัญเป็นคนไม่ดีจริง ทำไมถึงไม่มีใครตามจับตัวล่ะ อย่ากลัวเลยนะ ไม่ว่าของขวัญจะเป็นอะไรมา

ก่อน ปีอปก็ยังจะรักของขวัญนะ คนดีของป๊อป”ป๊อปปี้ได้ยินเช่นนั้นก็ดึงฟางไปกอดอีกครั้งและ

สัญญาว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งฟางไปไหนเขาและเธอจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

 

 

 

 

 

เจอกันแปปๆรักกันแล้วจะแต่งงาน งานนี้จบไม่สวยแน่นอน

 

 

เดี๋ยวโฟรืก็กลับมาแล้ว แต่จะเป็นยังไงต้องติดตามกันนะ ไหนจะคู่โทโมะแก้วอีก จะทิ้งให้สงสัยแล้วกันว่าได้กันไปแล้วรึยัง555555