เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมพวกที่ห้างถึงมาจอดรถที่ฝั่งตลาดแล้วแบบนี้ลูกค้าตลาดในตลาดกับรถ
ของพ่อค้าแม่ค้าจะจอดที่ไหนล่ะ”แก้วพูดขึ้นเมื่อเห็นรถยนต์มาจอดแถวที่ตลาดของเธอมากมาย
ก่อนที่จะรีบเดินข้ามฝั่งไปที่ห้างเพื่อโวยวายเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
“หัวหน้าของนายอยู่มั้ย/เอ่อ วันนี้คุณโทโมะไม่เข้ามาที่ห้างครับ”แก้วเห็นเลขาของโทโมะที่เดินมา
ก็รีบเดินเข้าไปต่อว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันเป็นหัวหน้าซะเปล่าแต่ทิ้งงานให้ลูกน้องดูแลมิน่าล่ะถึงได้หละหลวมปล่อยให้รถฝั่งห้างไป
จอดฝั่งตลาดสร้างความเสียหายแบบนี้”แก้วโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นผมต้องขออภัยในความไม่สะดวกของห้างเราด้วยแล้วกันนะครับทางห้างจะจ่ายค่าเสียหายให้
เอง/ชั้นไม่เอา เอะอะก็เอาเงินฟาดหัว พวกคนอย่างนายคิดได้แค่นี้ใช่มั้ย”กั้งอธิบายยิ่งสร้างความ
ไม่พอใจให้แก้วมากขึ้นกว่าเดิมก่อนที่จะง้างหมัดเอาเรื่องกั้ง โดยมีพนักงานคนอื่นช่วยกันห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครกันหรอคะโทโมะมาโวยวายเสียงดังเชียว/คนฝั่งตลาดน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก”ตอนนั้นเองแก้ว
ที่ได้ยินเสียงโทโมะและแจมพูดกันก็หันขวับไปมองทำให้แก้วปะทะเข้ากับสายตาของแจมที่มอง
เธอหัวจรดเท้า
 
 
 
 
 
 
 
“มิน่าล่ะถึงได้ทำตัวตลาด ไม่มีมารยาทแบบนี้/นี่เธอว่าใครไม่ทราบ อยากมีเรื่องหรอ”แจมพูดขึ้น
ทำให้แก้วตรงจะเข้าไปเอาเรื่องแต่โทโมะเข้ามาขวางทำให้แก้วชะงักเมื่อเห็นสายตาคมของเขาที่
จ้องเธอนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำตัวอันธพาลแถวนี้ ถ้ามีปัญหาอะไรอยากได้ค่าเสียหายก็ส่งหนังสือมาแจ้งให้เราด้วยแล้ว
กัน/นี่มันจะมากไปแล้วนะ”โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วยิ่งโมโหก่อนที่จะกระชากเสื้อสูทของโทโมะแล้ว
ง้างหมัดจะชกหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ทำตัวต่ำ รปภ คะ มีคนจะทำร้ายโทโมะมาลากตัวแม่นี่ออกไปเดี๋ยวนี้”แจมตกใจรีบร้องโวยวาย
ก่อนที่จะมี รปภ 2นายรีบเข้ามาลากหิ้วปีกแก้วออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้าปล่อยชั้นนะ ไอ้คนเฮงซวยนายจะทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะ ชั้นจะฆ่านายไอ้คนบ้า”แก้วร้อง
โวยวายเมื่อถูกลากออกไปโดยที่มีโทโมะมองดูอยู่นิ่งๆไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “เป็นยังไงบ้างป๊อปปี้ ใช้ได้มั้ยคะ”หลายวันต่อมา ฟางที่ถูกป๊อปปี้สอนงานส่วนต่างๆในไร่ วิ่งเอา
ตะกร้าองุ่นที่เธอคัดมาหลังจากช่วยคนงานเก็บเสร็จยื่นให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห ใช้ได้นะเนี่ย องุ่นไม่มีช้ำเสียหายเลย เก่งมาของขวัญของชั้น”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อเห็นองุ่น
ในตะกร้าก่อนที่จะชมฟางแล้วลูบผมร่างบางด้วยความเอ็นดูทำให้ฟางเต้นรัวกับคำพูดของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากระคะป๊อปปี้ที่อดทนสอนของขวัญจนเป็นงานในไร่หมดเลย/ไม่เป็นไรหรอกเพราะของ
ขวัญเองก็หัวไวอยู่แล้ว สอนแค่นี้ของขวัญทำได้สบาย และมันก็เป็นหน้าที่ของชั้นที่ต้องดูแลปกป้อง
ของขวัญนะ”ฟางพูดขอบคุณป๊อปปี้ออกมาจากใจทำให้ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อได้ยินก่อนที่จะตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ดูแลของขวัญมาเยอะแล้ว ให้ของขวัญได้ดูแลป๊อปปี้บ้างนะคะ เอาอย่างงี้แล้วกัน ของขวัญรู้
มาว่าป๊อปปี้ชอบทานต้มข่าไก่ เดี๋ยวเย็นนี้ของขวัญจะไปเรียนวิธีทำจากป้าแม่ครัวแล้วของขวัญจะมา
ทำให้ป๊อปปี้ชิมนะคะ”ฟางยิ้มก่อนที่จะพูดสิ่งที่ตั้งใจแล้ววิ่งกลับไปทำงานทำให้ป๊อปปี้อดยิ้มตาม
ภาพที่ห็นฟางสดใสและร่าเริงแบบนี้ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่พ่อเลี้ยง มองแบบนี้ระวังของขวัญท้องเอานะ/ทะลึ่งล่ะ คนนะไม่ใช่ปลากัด ไปทำงานดิครับ
เพื่อน”เขื่อนที่เห็นท่าทางของป๊อปปี้และฟางก็รีบแซวทำให้ป๊อปปี้หน้าแดงแล้วพูดก่อนที่จะเดิน
ออกไปบ้าง
 
 
 
 
 
 
“หนอย ทำเป็นอ่อยให้ท่าคุณป๊อป ดูสิคะคุณหนู”กิ๊ปซี่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รีบวิ่งเอาเรื่องไปฟ้อง
แฝดทั้ง3ที่บ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ทำตัวเป็นนางฟ้าเวลาอยู่กับพี่ป๊อป กับอีตาเขื่อนเพื่อซื้อใจ ยัยนี่แผนสูงจริงๆ”เฟย์ที่รับอาสาเลี้ยง
หลานแฝด3นั่งฟังเรื่องของฟางจากปากกิ๊ปซี่ก็พูดขึ้นอย่างหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อไปทั้งคู่ก็ต้องรักกัน แล้วแต่งงานกันมีครอบครัวใหม่แล้วต้องลืมคุณหนูกับคุณโฟร์ไปแน่ๆ/ไม่ไม่
วัน พ่อป๊อปจะไม่มีวันลืมพวกเรา ถ้ายัยนั้นกล้าที่จะทำแบบนี้วันเองล่ะที่จะไล่ยัยนั่นออกจากไร่
เอง”กิ๊ปซี่ได้ทีรีบพูดจาใส่ไฟให้พวกวันต่อทำให้วันไม่พอใจและโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“ทูกับทรีด้วย”ทูและทรีเห็นแฝดพี่ว่าเช่นนั้นก็รีบพูดตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ซื้อไก่มาแล้ว ต่อไปก็เตรียมเครื่อง ตะไคร้อ้อ ไปถามป้าแม่ครัวต่อดีกว่า”ฟางที่ตั้งใจซื้อของมาทำ
อาหารให้ป๊อปปี้วางของในครัวบ้านป๊อปปี้นึกขึ้นได้ก่อนที่จะรีบวิ่งไปถามแม่ครัวที่บอกวิธีทำอาหาร
ให้เธอโดยวางข้าวของไว้ กิ๊ปซี่และแฝด3เห็นว่าเป็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปในครัว
แล้วหยิบข้าวของที่ฟางซื้อมาจะเอาไปทิ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรกันน่ะคะ จะเอาของของของขวัญไปไหน”ฟางที่นึกได้ว่าลืมของวิ่งเข้ามาในครัวเห็นพวก
ของกิ๊ปซี่กำลังจะขโมยของของเธอก็รีบพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“กะจะทำของโปรดพ่อป๊อปเพื่อเอาใจพ่อเรา ชั้นไม่ยอมหรอก”วันไม่ยอมเอาถุงไก่ให้กับฟางก็พูด
ขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“มารยาให้ท่าคุณป๊อป นี่กะจะจับคุณป๊อปให้อยู่หมัดล่ะสิ นังเอ๋อ”กิ๊ปซี่รีบว่าต่อจากวัน
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อยนะคะ ทุกคนกำลังเข้าใจผิด ของขวัญแค่อยากตอบแทนที่ป๊อปปี้ทำดีให้
ของขวัญตั้งเยอะตั้งแยะเท่านั้นเอง ขอคืนเถอะนะคะ”ฟางส่ายหน้าและพยายามพยามพูดให้ทุกคน
เข้าใจก่อนที่จะพยายามไปเอาถุงไก่มากวัน และถุงเครื่องเคียงจากทูแต่ไม่มีใครให้ แถมทูและทรี
ยังโยนมะเขือเทศ ตะไคร้ในถุงออกมาอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
 
 
 
“คนอย่างเธอ มาอาศัยบ้านคนอื่นไม่พอ ยังจะมาให้ท่าพ่อคนอื่นอีก หน้าไม่อาย อย่าหวังว่า
แผนการจับพ่อพวกเราจะสำเร็จ”วันวิ่งมายืนบนโต๊ะกินข้าวก่อนที่จะว่าใส่ฟางที่วิ่งตามมาและเริ่มจะ
ร้องไห้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
 
เนื้อไก่ที่ฟางซื้อมาจากตลาดถูกเทลงกับพื้ยอย่างไม่มีชิ้นดีก่อนที่กิ๊ปซี่จะหัวเราะเยาะใส่ฟางที่เห็น
ฟางร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”ร่างบางที่นิ่งอึ้งกับการกระทำของทุกคนทนต่อไปไม่ไหว กรีดร้องออก
มาสุดเสียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย แหกปากอยู่ได้น่ารำคาญ เป็นบ้ารึไงยัยเอ๋อ”กิ๊ปซี่ส่ายหน้าก่อนที่จะเดินมาผลักหัวฟางไป
อย่างแรงแล้วว่าต่อ เป็นจังหวะเดียวที่เฟย์เข้ามาข้างในแล้วตกใจเล็กน้อยที่เห็นฟางถูกรังแกไม่มี
ทางสู้
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็กรี๊ด นี่ตกลงความจำเสื่อมรึเป็นบ้ากันแน่”เฟย์พูดขึ้นมาตรงๆก่อนที่ทุกคนจะ
หัวเราะเยาะใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“555นั่นสิคะวันๆทำตัวไม่มีประโยชน์ไร้สาระ เที่ยวบีบน้ำตาให้ผู้ชายมาเห็นใจ พอถูกรังแกก็กรี๊ดๆ
อยู่นั่นล่ะ 55555”กิ๊ปซี่และแฝดทั้ง3หัวเราะเยาะฟางก่อนที่แฝดทั้ง3จะหยิบเอาพวกข้าวของที่
ฟางเตรียมจะทำกับข้าวปาใส่ฟางเมื่อเห็นว่าฟางนั่งร้องไห้อย่างเดียวไม่กล้าสู้คน โดยไม่ทันได้
สังเกตเลยว่าร่างบางที่ร้องไห้นั้น หลับตาเพราะความปวดหัว แล้วภาพต่างๆในอดีตก็ฉายเข้ามาใน
หัวเป็นฉากๆ ภาพที่เธอเดินเฉิดฉายในงานสังคม หรือจะภาพที่เธอดุด่าว่าลูกน้องที่ทำงานไม่ได้
เรื่องรวมถึงเวลาเธอจัดการนางแบบที่มาวอแวกับธามไท ร่างบางหลับตาข่มความเจ็บเอาไว้แล้วใน
มือก็กำมะเขือเทศที่ปามาแน่นจนมะเขือเทศเละคามือก่อนที่จะปาเศษมะเขือเทศในมือในใส่หน้า
กิ๊ปซี่
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด นังเอ๋อ แกทำชั้น”กิ๊ปซี่โกรธจัดก่อนที่จะกระชากร่างบางมาตบจนฟางล้มพับแล้วร้องไห้
ออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้และเขื่อนที่เดินเข้ามาในบ้านโดยตั้งใจจะมากินข้าวฝีมือฟางตกใจกับภาพที่
เห็นก่อนที่จะตะโกนเสียงดัง ทุกหมดหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนที่จะยอมหลีกทางให้เขื่อนและ
ป๊อปปี้พาตัวฟางออกมาโดยที่เขื่อนกระขับกอดปลอบฟางแน่นสร้างความไม่พอใจให้กับเฟย์มาก
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อเข้าข้างยัยเอ๋ออีกแล้ว/วัน เงียบก่อนที่พ่อจะจัดการลงโทษพวกเราตอนนี้ เขื่อนนายบอกแม่
บ้านมาทำความสะอาดให้หมดแล้วบอกคนงานนะว่าเลื่อนการประชุมช่วงบ่าย เดี๋ยวชั้นมีเรื่องต้อง
จัดการคนผิดที่ก่อเรื่องทั้งหมดนี่”ป๊อปปี้พูดเสียงเข้มก่อนที่ทั้งหมดจะเดินตามป๊อปปี้ไปที่ห้องนั่งเล่น
เพื่อตัดสินเรื่องราวทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราไม่ผิดนะพ่อป๊อป คนที่ผิดคือยัยเอ๋อนี่ต่างหากที่ให้ท่าพ่อป๊อปตั้งแต่แรก”เมื่อทั้ง3แฝดนั่ง
ลงที่โซฟา วันก็กอดอกแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“วัน ทำไมพูดแบบนี้ เห็นๆอยู่ว่าพวกเรารุมแกล้งพี่ของขวัญเค้า พี่กิ๊ปกับยัยเฟย์ก็ด้วย แทนที่จะห้าม
หลาน กลับสนับสนุนให้หลานชอบใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาแบบนี้เนี่ยนะ”ป๊อปปี้พูดแกมดุทุกคนที่มี
ส่วนรู้เห็นในแผนครั้งนี้ด้วย
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ขอโทษแล้วกันค่ะทีเป็นผู้ใหญ่แต่กลับปล่อยให้หลานๆต้องก่อเรื่องแบบนี้/น้าเฟย์ น้าเฟย์ไม่
ผิดนะ คนที่ผิดก็คือยัยเอ๋อนี่ต่างหาก”เฟย์ลุกขึ้นแล้วขอโทษป๊อปปี้ก่อนที่วันจะร้องออกมาอย่างไม่
พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“วัน หยุดเดี๋ยวนี้นะ คราวนี้เราผิดเราก็ต้องยอมรับผิดสิครับ พ่อไม่เคยสอนให้เราเป็นก้าวร้าวแบบนี้
นะ/ทำไมวันจะว่าไม่ได้ พ่อหลงยัยนี่มากกว่าลูกตัวเอง”ป๊อปปี้รีบดุลูกก่อนที่วันจะแผดเสียงว่ากลับ
ไปบ้าง
 
 
 
 
 
 
“ใช่ พ่อป๊อปชอบยัยนี่มากกว่าพวกเรา พวกเราแค่ปกป้องพ่อป๊อปไม่ให้ยัยนี่มาเกาะแกะพ่อป๊อป
เท่านั้นเอง”ทูลุกขึ้นข้างแฝดคนโตแล้วว่าบ้าง
 
 
 
 
”แต่ทุกคนทำไม่ถูก พวกเราทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร พี่ของขวัญเค้ามีเจตนาดี เค้าแค่อยากทำอาหาร
ให้พ่อ ให้พวกเราทุกคนกิน ทำไมต้องทำร้ายเค้าด้วย นี่คือคำสั่งของพ่อ พี่กิ๊ปผมจะหักเงินเดือนพี่
กิ๊ปครึ่งนึงส่วนพวกเราพ่อจะกักบริเวณ และพวกเราต้องมาขอโทษพี่ของขวัญด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ให้ตายยังไงพวกเราก็ไม่ยอม”วันและทูรีบพูดขึ้นพร้อมกัน ทรีลังเลสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นยืน
ข้างพี่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราต้องขอโทษพี่ของขวัญไม่อย่างนั้นพ่อจะกักบริเวณเรา/ป๊อปปี้ พอเถอะอย่าให้เป็นเรื่อง
ใหญ่เลย”ป๊อปปี้พูดดุลูกฟางเห็นท่าไม่ดีก็รีบไปแตะแขนป๊อปปี้เพื่อห้าม
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
 
 
วันเห็นฟางเข้าไปหาพ่อตัวเองยิ่งไม่พอใจก่อนที่จะผลักฟางล้มลงอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันจะมากไปแล้วนะวัน พ่อว่าพ่อต้องใช้ไม้แข็งกับเราแล้ว เขื่อนเอาไม้เรียวมา”ป๊อปปี้สั่งก่อนที่
เขื่อนจะเอาไม้เรียวมาให้ป๊อปปี้ เฟย์ที่เข้าไปขวางไม่ให้ป๊อปปี้ตี้ลูกถูกป๊อปปี้ดุอีกครั้งก่อนที่จะยอม
หลีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพ่อจะทำวัน พ่อก็ทำทูด้วยสิคะเพราะทูเองก็ร่วมมือกับวัน/ทรีด้วย”ทูและทรีลุกขึ้นไปยืนข้าง
แฝดพี่ก่อนที่จะพูดขึ้น ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะสั่งให้ลูกๆทั้ง3หันหลังแล้วฝาดลงที่ก้นทั้งหมด5ที
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะนะป๊อปปี้ ของขวัญไม่อยากให้ป๊อปปี้ตีลูกของป๊อปปี้อีก พวกเธอเจ็บมากมั้ย”ฟางที่ไม่อาจ
ทนเห็นป๊อปปี้ทำร้ายลูกก็เข้ามาห้ามก่อนที่จะนั่งคุกเข่าแล้วถามแฝดทั้ง3
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นดีด้วยหรอก พวกเราไม่เชื่อ”วันว่าก่อนที่จะวิ่งร้องไห้ออกไป ทูและทรี
ร้องไห้แล้ววิ่งตามแฝดพี่ไปเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“น้องวัน ทู ทรีอย่าวิ่งออกมาแบบนี้สิคะ มันดึกแล้วเดี๋ยวคุณพ่เป็นห่วงนะ/ไม่ต้องมายุ่งกับพวกเรา
จะตามมาสมน้ำหน้าพวกเราล่ะสิที่ถูกพ่อป๊อปตี”ฟางรีบวิ่งไปตามเด็กๆแต่กลับถูกวันหันกลับมาว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ไม่ต้องมาทำดีกับพวกเราหรอกนะ ไม่มีพ่อป๊อปอยู่แล้วอยากจะสมน้ำหน้าเรากลับก็เชิญ/วัน ทู
ทรีคิดถึงแม่โฟร์”ทูรีบสมทบวันอีกทีก่อนที่ทรีจะเริ่มร้องไห้เพราะเสียใจที่ถูกป๊อปปี้ตีเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่เคยคิดจะมาแทนแม่ของน้องเลยนะ แต่ป๊อปปี้มีบุญคุณกับพี่ พี่แค่อยากตอบแทนป๊อปปี้
เท่านั้น ไม่ได้คิดจะมาแย่งพ่อของน้องจากแม่โฟร์เลยนะ”ฟางพยายามอธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราไม่เชื่อ ไม่ต้องมาแกล้งทำดี ไม่ต้องร้องไห้ด้วย จะไปไหนก็ไป/ว้าย”วันไม่ชอบใจที่เห็น
ฟางเอะอะจะร้องไห้ก็ตรงไปผลักร่างบางไปให้พ้นแต่เพราะตอนนี้ทุกคนยืนอยู่ตรงเนินลาดเป็นทาง
ลงไปทางแปลงไร่กาแฟทำให้ฟางเสียหลักกลิ้งเข้าไปในพงหญ้าแถวนั้น วันตกใจรีบวิ่งตามฟางที่
กลิ้งลงไปแล้วแอบดูอาการอยู่ห่างๆ
 
 
 
 
 
 
“เห้ย ระวัง”ตอนนั้นเองสายตาของวันหันไปเห็นแมงป่องอยู่ใกล้เท้าฟางก็ไม่รอช้ารีบเอามือปัด
แมงป่องให้แต่เด็กชายต้องร้องเมื่อถูกแมงป่องต่อยเข้าก่อนจะร้องออกมาด้วยความเจ็บ แล้วฟางก็
เหมือนเห็นภาพในวัยเด็กตัวเองที่เล่นกับโทโมะและถูกแมงป่องต่อย ก่อนที่แม่ของเธอจะเอา
มะนาวทาแผลให้เธอเพื่อลดอาการปวด
 
 
 
 
 
 
“มะนาว น้องวันอย่าร้องนะคะ”ฟางพูดขึ้นก่อนที่จะไม่รอช้ารีบพาวันไปรักษาทันที
 
 
 
 
มีเรื่องให้แกล้งกันประจำ คราวนี้ยังมาเจ็บตัวอีก สนุกสิงานนี้
 
 
หายไปไหนกันอ่าาา เรามาอัพแล้วนะ งง ว่าทำไมคนอ่านหายหมด