ฤดูใบไม้ผลิของพวกเรา

เมื่อหญิงสาวสังเกตว่าผู้อำนวยการหลับไปแล้วจึงหันไปหากระเป๋าและหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคน
“มิฮารุมาที่ห้องรองเเนะเเนว ฉันให้เวลา5นาที”
[เดี๋ยว.....]
ตู้ดดดด ตู้ดดดดยังไม่ทันที่หญิงสาวในโทรศัพท์จะทัดท้านเธอก็ตัดสายและต่อสายไปหา.......”เคียวยะมาหาที่ห้องผอหน่อย ฉันให้เวลาแค่5นาทีน่ะ รีบๆมาเร็วๆเลยนะ”
[นี่เธอเป็นแม่ชั้นหรือไง มาสั่งให้ทำนู่นทำนี่..คนน่ะเว้ยยยยไม่ใช่ขี้ค่า]
“เอาเถอะน่านายรีบมาเถอะ ที่รักนายของร้องเลยนะ”
[เขินน.นนน] ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ลั่นวาจาหวานเลี่ยน เธอก็ตัดสายทิ้งไปเเล้ว
   อ่าว..!! ชั่งเถอะลองไปก่อนดีกว่า
พอไปถึงห้องเเนะเเนวชายหนุ่มได้เบิกตากว้าเช่นเดียวกับหญิงสาวผู้มาเยือนใหม่เพราะสภาพที่เห็นคือเพื่อนสาวของเธอกำลังละเลงเลือดของรองผู้อำนวยการ เป็นวงกลมใหญ่ตราดาวและมีตัวอักษรโบราณเต็มไปหมด”มากันแล้วเหรอ....งั้นมาเริ่มกันเถอะ”
[บันทึกพิเศษ เคียวยะ]
“เอ๋..คอนโนะนี่เธอกำลังทำไร เดี๋ยวนะคงไม่ใช่อย่างที่ชั้นคิดหรอกน่ะ ถ้ามันทำไม่สำเร็จขึ้นมา แล้วคาราชิเกิดปรี้ดแตกกับเรื่องที่เรากำลังจะทำ เรื่องใหญ่เลยนะ”
“นี่เธอช่วยคิดผลที่จะตามมาหน่อยสิ ถ้ามันเป็นเรื่องจิงเธออยากให้มันเป็นเหมือนคดีเมื่อ7ปีก่อนหรือไง..”ผมพยายามพูดเกลี่ยกล่อมคอนโนะเพราะสิ่งที่เธอคิดจะทำมันเสี่ยงเกินไป ผมยอมรับว่าผมเกลียดคาราชิแต่สิ่งที่เธอคิดจะทำ...มันไม่ใช่ทางที่ดี
“หึ...หึ...ถ้ามันจริงก็ดีสิ ทุกอย่างมันจะได้จบ... อ่ะล้อเล่นน่าก็แค่ลองเอง เคียวยะเองก็เกลียดคาราชิเหมือนกันไม่ใช่อ่อ-o- หรือไม่จิง เนอะมิฮารุ”
“อืม ก็แค่ลองไม่เห็นจะเสียหายเลยนี่ อีกอย่างจะเป็นจิงหรอ มันก็แต่ตำนานเองนะ ถ้าเกิดเรื่องมันแดงมาก็ทำใจยอมรับ ดีไม่ดีอาจจะโดนไรออกเลยก็ได้นะ นั่นแหละดีแล้ว พวกเราน่ะโดนไอ้เวรนั่นมันทำ....กับพวกเรามามากพอแล้ว ลองทำในสิ่งที่คาราชิรองผู้อำนวยการ เฮงซวยทำกับเราซักนิดคงไม่เป็นไรนี่ คิดซะว่าไม่เคยเกิดขึ้นละกัน”
“เอาที่สบายใจกันเลยละกัน แต่แค่พวกเราเนี่ยนะ การอันเชิญมันต้องมากกว่า5คนขึ้นไปถึงจะทำได้ ถ้าเงื่อนไขไม่ครบผมก็จะไม่ทำการอันเชิญ เข้าใจตรงกันน่ะ” ผมพยายามยืดเยื้อให้ถึงที่สุด
“ถ้าเรื่องนั้นฉันเตรียมมาหมดละ เอ้า..ทุกคนออกมากันได้แล้ว”แหะๆๆไม่ได้แอ้มฉันหรอก รู้นะว่าคิดไรอยู่เคียวยะ คิดจะเล่นกับฉันมันยังเร็วไป เด็กน้อย”เพื่อนสาวแสยะยิ้มซึ่งมันก็ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบเลยล่ะ== เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน!!!!
และดังนั้นพวกผมจึงตั้งวงล้อมรอบท่านผอ.ผู้สูงศักดิ์(เอ่อ...ไม่ใช่ล่ะ==)
เอาละมาเริ่มกัน ทุกคนมาล้อมวงกันได้เเล้ว เอามีดกับกระดาษที่เปื้อนเลือดของตวน่ารังเกียจมาด้วยนะ "คุณโฮโจซัง กรุณาตัดด้วยคับ/ค่ะ คุณโฮโจซัง กรุณาตัดด้วยคับ/ค่ะ คุณโฮโจซังขอความกรุณาด้วย
[จบบันทึกพิเศษ เคียวยะ]