เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

         ฟางมาอยู่กับแก้วได้วันนึงแล้ว ฟางนั่งตรงศาลาเงียบๆคนเดียว แก้วเห็นฟางมาถึงก็เงียบๆ เลยเดินไปคุยด้วย และจะไปบอกว่าป๊อบปี้มาหา 

 

 

 

แก้ว: พี่ฟาง

 

 

ฟาง: อ้าวแก้ว มีอะไรเหรอ 

 

 

 

แก้ว: แก้วเห็นพี่ฟางนั่งซึมๆอ่ะ ก็เลยมาดู แล้ว เป็นไงบ้าง 

 

 

 

ฟาง: พี่ไม่เป็นไรหรอก 

 

 

 

 

แก้ว: พี่ฟาง แก้วเกือบลืมไปเลย มีคนมาหา 

 

 

 

 

ฟาง: ใคร? 

 

 

 

ป๊อบ: ผมเอง 

 

 

 

ฟาง: !!!!!

 

 

 

แก้ว: แก้วขอตัวก่อนนะ 

 

 

 

ฟาง: เดี๋ยวแก้ว...แก้ว 

 

 

 

ป๊อบ: คุณหนีผมทำไมฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ได้หนี 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ได้หนี พูดมาได้ไง ก็ถ้าคุณไม่หนี คุณมาทำอะไร ที่นี่ 

 

 

 

ฟาง: ก็แล้วทำไมชั้นต้องบอกคุณด้วยอ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: กลับบ้านกับผมนะ 

 

 

 

ฟาง: ไม่!! คุณนั่นแหละกลับไปซะที เลิกมาวุ่นวาย เลิกตามชั้นได้แล้ว ชั้นรำคาญ 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่!! ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรยังไง ผมก็จะตามคุณ วุ่นวายกับคุณ จนกว่าคุณจะไปกับผม 

 

 

 

 

ฟาง: นี่! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ 

 

 

 

ป๊อบ: คุณนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง ดื้อ เอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์ ทำตัวเป็นเด็ก 

 

 

 

ฟาง: ว่าชั้นเหรอ!! 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ ผมว่าคุณ เลิกทำแบบนี้ได้แล้ว คุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ กลับบ้านกับผม แล้วเราไปจัดการทุกอย่างให้ถูกต้อง ให้เรียบร้อย 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ไป !! 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ได้! ในเมื่อคุณอยากอยู่ งั้นผมก็จะอยู่ด้วย 

 

 

 

ฟาง: คุณจะมาอยู่ในฐานะอะไรไม่ทราบ ที่นี่บ้านญาติชั้น ครอบครัวชั้น คุณจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ !!

 

 

 

ป๊อบ: ในฐานะสามีคุณ พ่อของลูกในท้องคุณ 

 

 

 

ฟาง: นี่!!!!! 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอาซิ คราวนี้ผมไม่ยอมแน่ (คราวนี้ป๊อบปี้เอาจริงแม้ฟางจะดื้อแค่ไหนเค้าไม่มีวันยอมแพ้อีกแล้ว) 

 

 

 

 

ฟาง: อยากเอาชนะชั้นว่างั้น 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ผมอยากเอาชนะคุณ เอาชนะหัวใจที่มันดื้อ ของคุณ หัวใจที่มันไม่ยอมรับความจริงซะทีไง 

 

 

 

              ฟางมองหน้าป๊อบปี้แบบหงุดหงิดสุดๆ ส่วนป๊อบปี้ก็ทำท่าทางกวนๆใส่ เพราะเค้าเองก็ไม่ยอมฟางเหมือนกัน ป๊อบปี้รู้เรื่องจากเนยว่าฟางออกจากบ้าน ป๊อบปี้รีบไปหาเฟย์กับแม่ทันทีตอนแรกพวกเค้าก็ไม่บอกเพราะฟางบอกไว้ว่าถ้าบอกจะหนี แต่ป๊อบปี้ขอร้องอ้อนวอน อย่างน่าสงสาร ก็เลยบอกไป แต่มีข้อแม้ ว่าคราวนี้ต้องพาฟางกลับมาให้ได้และที่สำคัญต้องทำให้ฟางยอมใจอ่อนกลับมา และแม่ฟางก็บอกวิธีเอาชนะคนดื้อแบบฟางไว้ว่า ฟางเป็นคนเด็ดขาด ดื้อ และใจแข็ง ป๊อบปี้ก็ต้องใช้ไม้แข็ง ดัดนิสัย ไม้แข็งของฟาง ให้ได้เหมือนกัน เค้าตอบตกลง แล้วที่เค้าเถียงฟางกลับทุกคำก็เพราะคำพูดของแม่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมแม่กับเฟย์ไม่รับนะ ทำแบบนี้กับเราได้ไง (พยายามโทรหา) 

 

 

 

 

แก้ว: พี่ฟาง 

 

 

 

ฟาง: ห้ะ แก้วมีไร

 

 

 

แก้ว: พี่เค้าเอาของไปเก็บในห้องแล้วนะ 

 

 

 

ฟาง: อะไรนะ!!! 

 

 

 

       เมื่อได้ยินก็รีบพุ่งไปที่ห้องทันที 

 

 

 

 

ฟาง: ใครอนุญาต 

 

 

 

ป๊อบ: ก็คุณน้าแม่ของน้องแก้วไง 

 

 

 

ฟาง: แต่ชั้นไม่ให้คุณนอน ห้องนี้ มันห้องชั้น 

 

 

 

ป๊อบ: นิ! รู้ตัวบ้างป่ะ ว่าที่นี่ มันไม่ใช่บ้านคุณนะ จะมาทำแบบนี้ไม่ได้ แล้วอีกอย่าง ถ้าจะให้ไปนอนห้องอื่น ผมก็เกรงใจเป็นนะ หรือว่า คุณไม่เกรงใจ บ้านตัวเองก็ไม่ใช่ 

 

 

 

ฟาง: กวนประสาทจริงๆเลยนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมบอกแล้ว ว่าผมจะไม่ยอมแพ้ 

 

 

 

ฟาง: อยากอยู่ก็อยู่ไปเลย ชั้นว่าคุณคงรู้แล้วนะ ว่าชั้นบอกเฟย์กับแม่ไว้ว่าอะไร จำไว้นะ ชั้นทำแน่ คุณก็รู้ว่าชั้นพูดจริง ทำจริง 

 

 

 

ป๊อบ: เรื่อหนีใช่ม่ะ เอาดิ หนีเลย ถ้าคุณหนีก็เท่ากับว่าคุณมันขี้ขลาด กลัวแพ้ผมใช่มั้ยล่ะ หึ เอาเลยอนากจะหนี เป็นคนขี้แพ้ไปตลอด ก็เอาเลย (ยิ้มให้ฟาง) 

 

 

 

 

ฟาง: !!!! ประสาท บ้า