เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

แม่ฟาง: กลับไปก่อนเถอะ ไว้ให้ฟางใจเย็นกว่านี้นะ 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ผม ผม 

 

 

 

เฟย์: นะค่ะ กลับไปก่อนนะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ งั้นพรุ่งนี้ผมจะมาใหม่นะครับ 

 

 

 

แม่ฟาง: จ้า 

 

 

 

 

 

 

         จู่ๆฟางก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับกระเป๋า ทำให้น้องสาสและแม่ตกใจมาก 

 

 

 

แม่ฟาง: จะไปไหน !! 

 

 

 

ฟาง: หนูจะไปอยู่ที่อื่นสักพักนะค่ะ 

 

 

 

แม่ฟาง: ฟาง ! แม่ไม่ให้ไป จะไปอยู่คนเดียวได้ไง เรากำลังท้องอยู่นะ 

 

 

 

 

ฟาง: หนูจะไปอยู่กับแก้วสักพักนะค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ

 

 

 

 

 

 เฟย์: อย่าไปเลยนะพี่ฟาง 

 

 

 

ฟาง: นะค่ะ หนูขอร้อง หนูอยากอยู่เงียบๆคนเดียว นะค่ะแม่ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: เฮ้อ ฟางแม่คงห้ามอะไรเราไม่ได้ใช่มั้ย 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณนะค่ะ แม่ แต่หนูมีอีกเรื่องอยากขอร้อง 

 

 

 

แม่ฟาง: อะไร 

 

 

 

ฟาง: แม่กับเฟย์ ห้ามบอกใครว่าหนู อยู่ที่ไหน โดยเฉพาะ ป๊อบปี้ ถ้าเค้ารู้ว่าหนูอยู่ที่ไหน หนูจะหนีไปแล้ว ไม่ติดต่อใครอีก 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ที่แท้ อยากจะหนีเค้า 

 

 

ฟาง: เปล่านะค่ะ หนูก็แค่ไม่อยากเห็นหน้าเค้า 

 

 

 

เฟย์: แล้วพี่ฟางจะหนีไปถึงเมื่อไหร่ จะหนีนานแค่ไหน 

 

 

 

ฟาง: ไม่รู้อ่ะ รู้แต่ว่า ห้ามบอกใครทั้งนั้น สัญญากับพี่นะเฟย์ แม้แต่หมอก็ห้ามบอก 

 

 

 

 

แม่ฟาง: แล้วจะไปยังไงล่ะ 

 

 

 

ฟาง: ก็ขับรถไปค่ะ 

 

 

 

แม่ฟาง: ไหวนะ ให้ป้าสายใจไปเป็นเพื่อนมั้ย 

 

 

 

ฟาง: อย่าเลยค่ะ หนูไหวค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

เฟย์: แล้วมันจะจบยังไงค่ะแม่ 

 

 

 

แม่ฟาง: แม่ก็บอกไม่ได้เหมือนกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

เนย: จะไปไหน 

 

 

 

ฟาง: เนย! 

 

 

 

เนย: เธอจะไปไหน 

 

 

 

ฟาง: ชั้น...ชั้นจะไปไหนทำไมต้องบอกเธอด้วย 

 

 

 

เนย: เธอคิดจะหนีพี่ป๊อบแล้วให้เค้าตามง้อ ตามหาเธอเหมือนในละคร เหมือนในนิยายรึไง 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ต้องการให้เค้ามาตามหา ตามง้อ อย่างที่เธอพูดหรอกนะ แล้วอีกอย่าง โอกาสของเธออยู่ตรงหน้าแล้วนิ รีบๆแต่งงานกับเค้าซะ 

 

 

 

เนย: เธอเป็นคนก่อเรื่องนี้ขึ้นมา จะหนีไปง่ายๆแค่นี้นะเหรอ ไม่เก่งจริงนิ 

 

 

 

ฟาง: ก็นี้ไง จบแล้ว ชั้นจบให้เธอแล้วไง ต่อไปชั้นจะไม่ยุ่งวุ่นวายอะไรกับพวกเธอสองคนอีก 

 

 

 

     ฟางรีบไปที่รถแล้วขับออกไป ส่วนเนย ที่คิดได้แล้วที่พยายามพูดเพื่อไม่ให้ฟางไป ก็ทำไม่ได้ ตอนที่อยู่บนห้อง เนยกับแม่คุยกัน แม่เนยพูดกับเนยจนทำให้เนยคิดได้ ส่วนแม่เนยเองก็รู้สึกผิดที่เคยทำไม่ดีกับทุกคน และเป็นคนที่ทำร้ายลูกตัวเองมากที่สุด 

 

 

 

เนย: เนยจะช่วยพี่ได้อีกมั้ยนะพี่ป๊อบ 

 

 

 

ประภัสสร: ใครออกไปไหนลูก 

 

 

 

เนย: ฟางนะค่ะ ไปแล้ว 

 

 

 

ประภัสสร: แล้วไปไหน

 

 

 

เนย: ไม่รู้เหมือนกันค่ะ 

 

 

 

ประภัสสร: แล้วป๊อบปี้จะรู้รึเปล่าล่ะเนี้ย 

 

 

 

เนย: คงจะยังไม่รู้ค่ะ 

 

 

 

ประภัสสร: เฮ้อ แล้วจะทำไงล่ะ