เกมแค้น...เดิมพันรัก
เขียนโดย Kzlovepf
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.
แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
62) ไม่ยอมแพ้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฟางมาอยู่กับแก้วได้วันนึงแล้ว ฟางนั่งตรงศาลาเงียบๆคนเดียว แก้วเห็นฟางมาถึงก็เงียบๆ เลยเดินไปคุยด้วย และจะไปบอกว่าป๊อบปี้มาหา
แก้ว: พี่ฟาง
ฟาง: อ้าวแก้ว มีอะไรเหรอ
แก้ว: แก้วเห็นพี่ฟางนั่งซึมๆอ่ะ ก็เลยมาดู แล้ว เป็นไงบ้าง
ฟาง: พี่ไม่เป็นไรหรอก
แก้ว: พี่ฟาง แก้วเกือบลืมไปเลย มีคนมาหา
ฟาง: ใคร?
ป๊อบ: ผมเอง
ฟาง: !!!!!
แก้ว: แก้วขอตัวก่อนนะ
ฟาง: เดี๋ยวแก้ว...แก้ว
ป๊อบ: คุณหนีผมทำไมฟาง
ฟาง: ชั้นไม่ได้หนี
ป๊อบ: ไม่ได้หนี พูดมาได้ไง ก็ถ้าคุณไม่หนี คุณมาทำอะไร ที่นี่
ฟาง: ก็แล้วทำไมชั้นต้องบอกคุณด้วยอ่ะ
ป๊อบ: กลับบ้านกับผมนะ
ฟาง: ไม่!! คุณนั่นแหละกลับไปซะที เลิกมาวุ่นวาย เลิกตามชั้นได้แล้ว ชั้นรำคาญ
ป๊อบ: ไม่!! ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรยังไง ผมก็จะตามคุณ วุ่นวายกับคุณ จนกว่าคุณจะไปกับผม
ฟาง: นี่! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ
ป๊อบ: คุณนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง ดื้อ เอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์ ทำตัวเป็นเด็ก
ฟาง: ว่าชั้นเหรอ!!
ป๊อบ: ใช่ ผมว่าคุณ เลิกทำแบบนี้ได้แล้ว คุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ กลับบ้านกับผม แล้วเราไปจัดการทุกอย่างให้ถูกต้อง ให้เรียบร้อย
ฟาง: ชั้นไม่ไป !!
ป๊อบ: ก็ได้! ในเมื่อคุณอยากอยู่ งั้นผมก็จะอยู่ด้วย
ฟาง: คุณจะมาอยู่ในฐานะอะไรไม่ทราบ ที่นี่บ้านญาติชั้น ครอบครัวชั้น คุณจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ !!
ป๊อบ: ในฐานะสามีคุณ พ่อของลูกในท้องคุณ
ฟาง: นี่!!!!!
ป๊อบ: เอาซิ คราวนี้ผมไม่ยอมแน่ (คราวนี้ป๊อบปี้เอาจริงแม้ฟางจะดื้อแค่ไหนเค้าไม่มีวันยอมแพ้อีกแล้ว)
ฟาง: อยากเอาชนะชั้นว่างั้น
ป๊อบ: ใช่ผมอยากเอาชนะคุณ เอาชนะหัวใจที่มันดื้อ ของคุณ หัวใจที่มันไม่ยอมรับความจริงซะทีไง
ฟางมองหน้าป๊อบปี้แบบหงุดหงิดสุดๆ ส่วนป๊อบปี้ก็ทำท่าทางกวนๆใส่ เพราะเค้าเองก็ไม่ยอมฟางเหมือนกัน ป๊อบปี้รู้เรื่องจากเนยว่าฟางออกจากบ้าน ป๊อบปี้รีบไปหาเฟย์กับแม่ทันทีตอนแรกพวกเค้าก็ไม่บอกเพราะฟางบอกไว้ว่าถ้าบอกจะหนี แต่ป๊อบปี้ขอร้องอ้อนวอน อย่างน่าสงสาร ก็เลยบอกไป แต่มีข้อแม้ ว่าคราวนี้ต้องพาฟางกลับมาให้ได้และที่สำคัญต้องทำให้ฟางยอมใจอ่อนกลับมา และแม่ฟางก็บอกวิธีเอาชนะคนดื้อแบบฟางไว้ว่า ฟางเป็นคนเด็ดขาด ดื้อ และใจแข็ง ป๊อบปี้ก็ต้องใช้ไม้แข็ง ดัดนิสัย ไม้แข็งของฟาง ให้ได้เหมือนกัน เค้าตอบตกลง แล้วที่เค้าเถียงฟางกลับทุกคำก็เพราะคำพูดของแม่ฟาง
ฟาง: ทำไมแม่กับเฟย์ไม่รับนะ ทำแบบนี้กับเราได้ไง (พยายามโทรหา)
แก้ว: พี่ฟาง
ฟาง: ห้ะ แก้วมีไร
แก้ว: พี่เค้าเอาของไปเก็บในห้องแล้วนะ
ฟาง: อะไรนะ!!!
เมื่อได้ยินก็รีบพุ่งไปที่ห้องทันที
ฟาง: ใครอนุญาต
ป๊อบ: ก็คุณน้าแม่ของน้องแก้วไง
ฟาง: แต่ชั้นไม่ให้คุณนอน ห้องนี้ มันห้องชั้น
ป๊อบ: นิ! รู้ตัวบ้างป่ะ ว่าที่นี่ มันไม่ใช่บ้านคุณนะ จะมาทำแบบนี้ไม่ได้ แล้วอีกอย่าง ถ้าจะให้ไปนอนห้องอื่น ผมก็เกรงใจเป็นนะ หรือว่า คุณไม่เกรงใจ บ้านตัวเองก็ไม่ใช่
ฟาง: กวนประสาทจริงๆเลยนะ
ป๊อบ: ผมบอกแล้ว ว่าผมจะไม่ยอมแพ้
ฟาง: อยากอยู่ก็อยู่ไปเลย ชั้นว่าคุณคงรู้แล้วนะ ว่าชั้นบอกเฟย์กับแม่ไว้ว่าอะไร จำไว้นะ ชั้นทำแน่ คุณก็รู้ว่าชั้นพูดจริง ทำจริง
ป๊อบ: เรื่อหนีใช่ม่ะ เอาดิ หนีเลย ถ้าคุณหนีก็เท่ากับว่าคุณมันขี้ขลาด กลัวแพ้ผมใช่มั้ยล่ะ หึ เอาเลยอนากจะหนี เป็นคนขี้แพ้ไปตลอด ก็เอาเลย (ยิ้มให้ฟาง)
ฟาง: !!!! ประสาท บ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ