เกมแค้น...เดิมพันรัก

 
 
       เฟย์เป็นคนให้เขื่อนพาไปบ้านป๊อบปี้เพื่อเก็บของๆฟางกลับทั้งหมด ฟางออกจากโรงพยาบาลก่อนปาล์ม ปาล์มออกหลังจากฟางออกได้ สองสามวัน ร่างกายปาล์มกลับมาเป็นปกติดี แล้วเพียงแต่เดินยังไม่ค่อยแข็งแรงดีนัก ตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนอีกต่อไป ต่างฝ่ายต่างอยู่ ฟางเองก็ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวป๊อบปี้อีก ส่วนป๊อบปี้ ก็ไม่ได้เจอฟางเลยหลังจากที่เจอกันครั้งสุดท้ายที่โรงพยาบาลครั้งนั้น แม้ว่าจะไปหาเนย ก็ไม่เห็นฟางเลย 
 
 
 
ปาล์ม: พี่ป๊อบ
 
 
 
ป๊อบ; อ้าว ปาล์ม มานั่งก่อน จะเดินจะทำอะไรทำไมไม่บอกพี่จะได้ช่วย 
 
 
ปาล์ม: ผมอยากคุยกับพี่ เรื่อง เรื่องฟาง 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไม มีอะไรเหรอ 
 
 
 
ปาล์ม: พี่กับฟางรักกันก่อนที่ผมจะเข้ามาใช่มั้ย 
 
 
 
 
ป๊อบ: พูดไรปาล์ม มันไม่ใช่เลยนะ 
 
 
 
ปาล์ม: ผมรับทุกอย่างได้หมดแล้ว ผมตัดใจจากฟางแล้ว ผมว่าชาตินี้ผมคงรักใครไม่ได้อีกนอกจากเฟิร์น 
 
 
 
ป๊อบ: ปาล์ม...
 
 
 
ปาล์ม: พี่ไม่คิดถึงเค้าเหรอ 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่นิ พี่จะไปคิดถึงเค้าทำไมอ่ะ 
 
 
 
 
ปาล์ม: พี่มันเป็นผู้ชายที่ปากไม่ตรงกับหัวใจ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อย่าพูดเรื่องนี้เลย ว่าแต่ หิวมั้ย เดี๋ยวพี่ไปหาไรให้กินดีกว่า
 
 
 
ปาล์ม: พี่ป๊อบ อ้าว เฮ้อ !! 
 
 
 
 
 
 
 
     ฟางหลบหน้าป๊อบปี้ตลอด แม้จะรู้ว่าป๊อบปี้มาหาเนย เธอก็ไม่คิดจะออกไป ตอนนี้ฟางกำลังตัดสินใจว่าเธอควรจะอยู่หรือไป ฟางจะไปทำงานต่อต่างประเทศและไปคลอดลูกที่นู้นเลยดีรึเปล่า คิดแล้วคิดอีก ฟางก็โทรศัพท์ไปหาผู้เป็นแม่ ที่หายจากโรคนั้นได้พักใหญ่แล้ว 
 
 
 
 
แม่ฟาง: คิดดีแล้วเหรอลูก 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ หนูว่า มันน่าจะดีกว่า
 
 
 
แม่ฟาง: แล้วเด็กในท้องล่ะ จะไม่พาไปลำบากกันเหรอลูก 
 
 
 
ฟาง: ไม่แน่นอนค่ะแม่ หนูจะไม่ทำให้ลูกลำบากแน่นอน หนูโทรหาแม่เพราะหนูจะขอให้แม่อนุญาต นะค่ะแม่ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: เฮ้อ แม่ไม่อยากให้ลูกไปเลยนะ แต่ถ้าลูกอยากจะไป แม่คงห้ามอะไรไม่ได้แล้ว 
 
 
 
ฟาง: ขอบคุณแม่มากนะค่ะ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: พรุ่งนี้ แม่จะไปลูกนะ จะได้ไปวัดด้วยกันด้วย ทำบุญให้น้องด้วย
 
 
 
ฟาง: ค่ะแม่
 
 
 
 
 
 
 
พ่อฟาง: จะไปวัดกันเลยมั้ย 
 
 
ฟาง: หนูรอแม่อยู่ค่ะ เดี๋ยวก็คงมา 
 
 
 
เนย: คุณพ่อค่ะ รีบไปรีบกลับนะค่ะ จะได้ไปคุยเรื่องงานหมั้นกัน 
 
 
 
 
 
          ฟางที่ได้ยินก็เก็บอาการเอาไว้ ทำเป็นไม่ใส่ใจแต่ลึกๆกลับเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เมื่อแม่ฟางมา ฟางเฟย์และพ่อของเค้าก็มาที่วัดกัน แต่แล้วเค้าก็ต้องเจอกับคนที่ไม่ได้เจอกันนาน ป๊อบปี้และปาล์มรวมทั้งพ่อแม่ของเค้า ก็มาเพราะรู้ว่าจะมทำบุญให้เฟิร์นอีกครั้ง หลังจากที่ปาล์ม คุยกับแม่เค้าเรื่องของเฟิร์น แม่เค้าก็ปรับเปลี่ยน เปลี่ยนแปลงตัวเองมากขึ้น ไม่บีบบังคับลูก และพอแม่  ป๊อบปี้ได้ฟัง ได้คุยกับพ่อของเค้า ก็ทำให้เข้าใจอะไรๆมากขึ้น และเปิดใจ ให้อภัยฟาง ไม่โกรธไม่เกลียด เพร่ะที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เค้าเป็นคนเริ่มทั้งนั้น เมื่อทำบุญกันเส็จ แม่ป๊อบปี้ก็ขอฟางคุยด้วย 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ชั้นขอโทษเธอด้วยนะ ที่ด่าว่าเธอต่างๆนาๆ 
 
 
 
ฟาง: หนูตังหากล่ะค่ะ ที่ต้องขอโทษ และก็ขอให้พวกคุณยกโทษ อโหสิกรรมให้หนู ในสิ่งที่หนูได้ทำลงไปทั้งหมด
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ชั้นเป็นคนผิดตั้งแต่แรก ชั้นนี่แหละที่อยากขอให้เธอ อโหสิกรรมให้ชั้น ชั้นเป็นแม่ที่ไม่ดีเลย ชั้นอยากให้ลูกทำอะไร ลูกก็ต้องตามใจชั้น ชั้นบังคับลูกทุกอย่าง ชั้นไม่เคยทำให้ลูกมีความสุขเลย ชั้นเป็นแม่ ที่ไม่ดีเลย 
 
 
 
 
ฟาง: อย่าคิดมากเลยค่ะ ยังไงแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างก็จบลงแล้ว เราต่างฝ่ายต่างให้อภัย แล้วก็อโหสิกรรมให้กัน 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ขอโทษ แล้วก็ขอบใจ เธอมากนะ ฟาง ชั้นขอบใจเธอมาก 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ (ยิ้มให้แล้วจับมือกัน) 
 
 
 
 
 
 
         ฟางเดินออกมาจากที่รวมตัว แล้วเดินไปที่หน้าโกศของเฟิร์น แล้วยืนดูอย่างสงบนิ่ง แต่แล้วก็มีผู้ชายคนนึง มายืนอยู่ข้างๆ 
 
 
 
ปาล์ม: ไม่รู้ว่าป่านี้เฟิร์นจะเป็นไงบ้างนะครับ 
 
 
ฟาง: เฟิร์นเค้าคงดีใจ ที่ได้รู้ว่าคุณยังเป็นห่วงเค้า
 
 
 
ปาล์ม: ผมอยากย้อนเวลากลับไป กลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผมทำกับเค้า ผมทิ้งเค้า ผมไม่แม้แต่จะถาม จะฟัง ผมมันขี้ขลาด ผมหนี ผมไม่สมควร ไม่คู่ควรกับเฟิร์นเลย เฟิร์นกับลูกเค้าก็เลยหนีผมไปก่อน เหอะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับผม มากมาย ผมรู้แล้ว ว่าเวรกรรมมันมีจริงๆ แต่ก็แปลกนะ ทำไมผมไม่ตาย ทำไมชีวิตผมถึงไม่จบลงตรงนี้ข้างๆเค้า 
 
 
 
ฟาง: เฟิร์นเค้าคงไม่อยากเห็นคุณในสภาพนนั้นก็ได้นะ เฟิร์นไม่อยากให้คุณจบชีวิตตอนนี้ ชีวิตคุณยังอีกยาวไกล ชั้นเชื่อว่าเฟิร์นเค้าจะปกป้อง คุ้มครองคุณจากทุกสิ่งทุกอย่าง คุณปาล์มชั้นขอโทษนะ ที่ทำลายชีวิตคุณ หลอกคุณสารพัด ทำทุกอย่าง ไม่ดีกับคุณ ชั้นขอโทษจริงๆนะ คุฟณจะยกโทษ จะให้อภัยชั้นได้มั้ย 
 
 
 
ปาล์ม: อือ ผมไม่โกรธคุณเลยนะ มันสมควรแล้วล่ะ สำหรับคนอย่างผม ผมยกโทษ อโหสิกรรมทุกอย่างให้คุณ นะ คุณฟาง 
 
 
 
 
ฟาง: ขอบคุณนะค่ะ ชั้นสบายใจขึ้นเยอะเลย 
 
 
 
 
ปาล์ม: ผมขออยู่ตรงนี้สักพักนะครับ 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ งั้นชั้นขอตัวนะ 
 
 
 
 
        ฟางเดินไปเรื่อยๆเพราะอยากให้ปาล์มได้ใช้เวลาอยู่คนเดียว ฟางเดินไปก็เจอกับป๊อบปี้ที่เดินมาพอดี ป๊อบปี้และฟาง หยุดแล้วมองหน้ากัน ฟางหลบสายตาป๊อบปี้แล้วก้าวขาเดินออกไป แต่ป๊อบปี้ก็พูดขึ้นมา 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีมั้ย 
 
 
 
      เมื่อฟางได้ยินประโยคนั้นก็ทำให้หยุดลงทันที 
 
 
 
ฟาง: สบายดี
 
 
ป๊อบ: ผมกำลังจะหมั้นกับเนย (พูดไปทั้งๆที่เจ็บ) 
 
 
 
ฟาง: ยินดีด้วยนะค่ะ ขอให้คุณมีความสุขมากๆ แต่งงานแล้วก็ขอให้มี.....มีลูก กันเร็วๆนะค่ะ ชั้นขอตัวก่อน (พูดจบก็เดินไป) 
 
 
 
 
      ระหว่างทางเดิน ฟางรู้สึกมึนๆแปลกๆ เหมือนจะเป็นลม และพยายามจะเดินต่อแต่ไม่ไหว แล้วฟางก็เป็นลม ล้มลง ป๊อบปี้รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงก็รีบวิ่งตามไปเห็นฟางนอนอยู่บนพื้นก็รีบอุ้มฟางไปที่รถเพื่อไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด 
 
 
แม่ฟาง: เกิดอะไรขึ้น !
 
 
ป๊อบ: ฟางเป็นลมครับ นอนล้มอยู่บนพื้น ผมจะรีบพาไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ
 
 
 
 
 
          เมื่อทุกคนตามมาที่โรงยาบาล หมอก็ยังไม่ออกมา ทุกคนรออยู่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล และเป็นห่วงกลัวว่าฟางจะเป็นอะไร หมอออกมา แม่ฟางกับพ่อฟางรีบไปหาหมอ ทันที ป๊อบปี้ยืนอยู่ห่างๆ กับครอบครัวเค้า แต่ป๊อบปี้ตั้งใจฟังมาก กลัวว่าฟางจะเป็นอะไรขึ้นมา 
 
 
 
หมอ: คนไข้แค่อ่อนเพลียนะครับ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อาการแบบนี้ก็เป็นอาการโดยปกติทั่วไปของคนที่กำลังตั้งครรภ์นะคับ ว่าแต่คนไข้รู้ตัวเองรึเปล่าครับ ว่ากำลังท้องอยู่ 
 
 
 
 
เฟย์: ทราบค่ะ 
 
 
 
หมอ: ถ้าอย่างงั้นรอให้คนไข้ฟื้นให้น้ำเกลือหมดขวด ก็รับยาแล้วกลับบ้านได้เลยนะครับ หมอขอตัวนะคับ
 
 
 
 
      เมื่อได้ยินที่หมอพูด ครอบครัวฟางไม่มีทีท่าตกใจที่ได้ยินว่าฟางท้อง ส่วนครอบครัวป๊อบปี้ มีอาการตกใจเล็กน้อย แต่ก็คงไม่มากเท่ากับป๊อบปี้ สิ่งที่เค้าคิด มันเป็นเรื่งจริง ทำไมฟางไม่บอกเค้า คิดจะปิดไปถึงเมื่อไหร่กัน ป๊อบปี้พุ่งเข้าไปหาเฟย์ 
 
 
 
 
ป๊อบ: คุณเฟย์ ทำไมคุณไม่บอกผมล่ะ ว่าฟางท้อง ฟางท้องจริงๆด้วยอ่ะ 
 
 
 
แม่ป๊อบ: มีอะไรเหรอลูก ?
 
 
 
ป๊อบ: ตอบผมมาหน่อย ว่าฟางจะปิดเรื่องนี้กับผมจริงๆใช่มั้ย 
 
 
 
เฟย์: คุณป๊อบปี้ คือ คือชั้น
 
 
 
ป๊อบ: บอกผมซิ ฟางจะทำอะไร จะปิดเรื่องนี้ทำไม จะโกหกผมไป ทำไม ในเมื่อเด็กในท้องก็ลูกของผมนะ !!! 
 
 
 
     !!!! เมื่อได้ยินคนที่เป็นผู้ใหญ่แทบจะล้มทั้งยืน ที่ได้ยิน ว่า เด็กในท้องฟางเป็นลูกของป๊อบปี้ ทุกคนต่างพากันงง ยกเว้นเฟย์ ที่รู้มาตั้งนานแล้ว !!!! 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ปะ ป๊อบปี้ พูดอะไรนะ !!
 
 
 
พ่อฟาง: หมายความว่า !! 
 
 
 
ป๊อบ: ผม ผมขอโทษครับ!!! 
 
 
 
 
       พ่อฟางกระชากคอเสื้อป๊อบปี้ขึ้นมา แล้วมองด้วยสีหน้าโมโห เหมือนจะต่อยหน้าและเหมือนจะฆ่าให้ตายไปเลย 
 
 
 
แม่ฟาง: คุณพอเถอะ อย่าทำแบบนี้ โรงพยาบาลนะ 
 
 
 
เฟย์: ใช่ค่ะพ่อ อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ 
 
 
 
พ่อฟาง: จะไม่ให้โมโหได้ไง !!! ทำไมทำแบบนี้!!!! ทำไม !!!!!