เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ได้ท้อง 

 

 

ป๊อบ: ผมไม่เชื่อ ! 

 

 

ฟาง: ก็ตามใจ 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง! คุณ! 

 

 

 

ฟาง: ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณถามเฟย์ก็ได้ชั้นพูดความจริง ชั้นไม่ได้ท้อง 

 

 

 

เฟย์: !!! 

 

 

 

 

เขื่อน: อ้าว ป๊อบ! 

 

 

 

 

ป๊อบ: เขื่อน ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร (ป๊อบปี้ถามตรงๆต่อหน้าฟาง)

 

 

 

 

 

เขื่อน: เรื่องที่มึงคิด มันไม่ใช่ว่ะ คุณฟางไม่ได้ท้อง คุณฟางไปตรวจภายในเฉยๆ ตรวจเกี่ยวกับโรคภายในพวกนี้อ่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์เลย กูเพิ่งไปถามที่แผนกสูติมาอ่ะ 

 

 

 

 

       ป๊อบปี้มีสีหน้าสลดทันที และผิดหวังมากที่คำตอบไม่ใช่อย่างที่เค้าคิด ฟางยืนมองป๊อบปี้สีหน้าเรียบนิ่ง แต่ลึกๆข้างในแล้วฟางอ่อนแอเหลือเกิน เขื่อนเองก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่เฟย์ขอร้องไว้ และอีกอย่าง ฟางเป็นคนไข้ คนเป็นหมอต้องเคารพในสิทธิ์ของคน ความประสงค์ของคนไข้จะเอาไปบอกใครไม่ได้ ถ้าคนไข้ไม่ต้องการให้บอก ถึงแม้จะเป็นเพื่อนรักของเค้าก็ตาม 

 

 

 

 

 

ฟาง: ในเมื่อรู้แล้ว ก็ออกไปได้แล้ว เชิญ หมอพาเพื่อนของหมอ ออกไปด้วยนะค่ะ 

 

 

 

     จู่ๆเสียงโทรศัพท์เขื่อนดังขึ้น 

 

 

 

เขื่อน: ผมจะรีบไปครับ !!!  ป๊อบปาล์ม ปาล์มรู้สึกตัวแล้ว 

 

 

ป๊อบ: อะไรนะ! ไป รีบไปเหอะ 

 

 

 

       ฟางได้ยินว่าปาล์มฟื้นแล้วก็โล่งอก ฟางถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อป๊อบออกไป ฟางค่อยๆเดินไปนั่งที่เตียงเฟย์เลยเดินเข้ามาแล้วโอบไหล่แล้วลูบไปมาแบบให้กำลัง ฟางยิ้มให้เฟย์ ในเมื่อปาล์มไม่เป็นอะไรแล้ว เค้าก็ดีใจมาก 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: น้องรู้สึกตัวแล้ว หมอกำลังจะย้ายไปห้องพัก

 

 

 

ป๊อบ: ครับ แม่ แล้วเนยกับ 

 

 

 

พ่อป๊อบ: กลับไปแล้ว

 

 

ป๊อบ: อ่อ 

 

 

 

      ตอนมาเขื่อนรีบเข้าไปดูปาล์ม พอดูอาการปาล์มเรียบร้อยแล้วก็เดิน ยิ้ม ออกมา

 

 

 

เขื่อน: อาการปกติดีนะครับ 

 

 

 

พ่อป๊อบ: แล้ว ปาล์มจำเขื่อนได้มั้ย 

 

 

 

เขื่อน: จำได้ครับ ความจำปาล์มปกติ ผมถามอะไร เค้าก็ตอบรู้เรื่องครับ เหลือแค่ นอนพักฟื้นให้ร่างกายแข็งแรงอีกนิด ก็กลับบ้านได้ปกติล่ะครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่ดีใจ อื้ออ แม่ดีใจมากเลยที่ปาล์มไม่เป็นอะไร อึก ป๊อบ แม่ดีใจ

 

 

       เข้ากอดผู้เป็นแม่ 

 

 

 

ป๊อบ: ผมก็เหมือนกันครับ ผมก็ดีใจที่น้องไม่เป็นอะไร 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: แล้วฟางเค้าเป็นไงบ้าง

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: คุณจะไป ถามถึงมันทำไม เพราะมัน ทำให้ลูกเราเกือบตายนะ 

 

 

 

พ่อป๊อบ: คุณ 

 

 

ป๊อบ: เราไปรอ ปาล์มที่ห้องดีกว่านะครับ 

 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: เป็นไงบ้าง 

 

 

ฟาง: พ่อ? 

 

 

 

พ่อฟาง: ดีขึ้นบ้างมั้ย 

 

 

 

ฟาง: ดีค่ะ 

 

 

 

พ่อฟาง: แล้วหมอให้กลับบ้านวันไหน 

 

 

 

ฟาง: ก็ อีกไม่กี่วันหรอกค่ะ เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว 

 

 

     จู่ๆพ่อฟางก็ค่อยๆ ลูบผมฟางแล้ว มองหน้าฟางด้วยสายตาที่อ่อนโยน ฟางหันไปมองก็นิ่งไป เค้าไม่เห็นสายตาแบบนี้นานมาก นานหลายปีแล้ว 

 

 

 

พ่อฟาง: พ่อขอโทษนะ 

 

 

           น้ำตาของฟางค่อยๆไหลออกมาเมื่อได้ยินประโยคขอโทษจากพ่อของตัวเอง รวมทั้งการ กระทำที่ท่านทำต่อฟาง เฟย์ก็ยืนมองไปยิ้มไปก็นึกถึงแม่กับเฟิร์นขึ้นมา ถ้าเฟิร์นยังอยู่ก็คงจะดี แล้วถ้าแม่อยู่ด้วยกันตรงนี้ก็จะยิ่งดี 

 

 

 

 

พ่อฟาง: ฟาง อึก พ่อขอโทษนะ ที่ไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่ดีของลูกทั้งสองคนเลย อึก พ่อมันเป็นพ่อที่ไม่ดีเลย ทำให้แม่เสียใจ ว่าลูกต่างๆนาๆ พ่อขอโทษนะลูก พ่อขอโทษ 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก อื้ออ ฟางไม่เคยโกรธพ่อเลย อึก ไม่ว่าพ่อจะเป็นยังไง ฟางก็รักพ่อ เพราะยังไง พ่อก็คือพ่อของฟาง 

 

 

 

พ่อฟาง: พ่อไม่อยากเสียลูก ไปอีก พ่อขอโทษนะ ฟางเฟย์ 

 

 

 

       เฟย์เข้ามากอดพ่อกับฟางด้วยกัน 

 

 

 

พ่อฟาง: ถ้าตอนนั้นพ่อไม่พูดทำร้ายจิตใจเฟิร์น ตอนนี้เฟิร์นคงจะอยู่กอดกับพวกเราสามคน 

 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก หนูก็อยากให้น้องมาอยู่กับ พวกเราตอนนี้ 

 

 

      เสียงเหมือนพยาบาลเข้ามา 

 

 

 

พยาบาล: ขอโทษนะค่ะ ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

พยาบาล: อันนี้สำคัญมากนะค่ะ ยาบำรุงครรภ์ ค่ะ 

 

 

 

          สีหน้าของพ่อฟางก็แปลกๆที่ได้ยินเรื่องยา ยาบำรุงครรภ์ พ่อฟางสงสัยจึงเรียกเฟย์ออกไปข้างนอกเพื่อคุยเรื่องนี้ 

 

 

 

 

พ่อฟาง: อธิบายมาให้พ่อฟังหน่อย ? 

 

 

 

เฟย์: เอ่อคือ คือว่าเฟย์ก็ไม่ค่อยรู้หรอกค่ะ เรื่องนี้พี่ฟางคนเดียวเท่านั้นที่จะบอกพ่อได้ 

 

 

 

พ่อฟาง: เฮ้อ ชั่งเถอะ ถึงยังไงเราก็กลับไปแก้ไขอะไรมันไม่ได้แล้ว เหตุการณ์นี้มันคล้ายๆกับตอนที่พ่อรู้เรื่องเฟิร์นท้องเลย ตอนนั้นเรารักษาหลานไว้ไม่ได้ แต่ตอนนี้ พ่อจะปกป้องลูกกับหลานให้ดีที่สุด ไปลูกไปหาพี่เค้ากัน 

 

 

 

     เมื่อพยาบาลออกไป ฟางก็รู้ดีว่าพ่อต้องคุยกับเธอเรื่องเด็กในท้อง พ่อฟางมานั่งเก้าอี้ข้างๆเตียง แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรื่องของปาล์ม ถ้าฟางไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า แต่ฟางเลือกที่จะเล่าให้ฟัง เพราะว่าถ้าฟางไม่คิดจะเริ่มแก้แค้นมันคงไม่จบแบบ ถึงแม้ว่าฟางจะเล่าเรื่องทั้งหมด แต่ฟางเลือกที่จะไม่เล่าว่าเค้าท้องได้ยังไงใครเป็นพ่อเด็กฟางก็ไม่อยากพูด อยากให้มันจบๆไปจริงๆซักที