เกมแค้น...เดิมพันรัก

 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยว! 
 
 
 
ฟาง: .... (ฟางไม่ยอมมองหน้าป๊อบปี้) 
 
 
 
 
ป๊อบ: แต่ที่เธอไปมันเป็น แผนก... 
 
 
 
ฟาง: ......
 
 
 
ป๊อบ: แผนกสูติ เธอเข้าไปทำไมฟาง (ถามเสียงอ่อนลง) 
 
 
 
 
ฟาง: (หันมามองหน้า) 
 
 
 
ป๊อบ: เข้าไปทำไม บอกมาได้มั้ย 
 
 
 
ฟาง: คุณจะรู้ไปทำไม ! 
 
 
 
ป๊อบ: ก็.....
 
 
 
ฟาง: ก็อะไร ! 
 
 
 
ป๊อบ: ชั้นถาม ว่าเข้าไปทำไม ก็ตอบมาซิ จะมาเปลี่ยนเรื่องทำไม 
 
 
 
 
ฟาง: คุณไม่ต้องรู้หรอก เพราะชั้นไม่บอก หลีกไปขอร้อง ในเมื่อชั้นหยุด ชั้นจบทุกอย่างให้คุณแล้ว คุณก็ควรจะเลิกยุ่งกับชั้น ชั้นจะเป็นจะตาย จะไปตรวจอะไรที่ไหน มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ อย่าได้พบเจอกันอีกเลยนะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ตกลงจะไม่บอกใช่มั้ย!! (โมโหเสียงเรียบขึ้นมา) 
 
 
 
ฟาง: ...... 
 
 
 
ป๊อบ: ได้ในเมื่อไม่บอก ชั้นจะหาคำตอบเอง (เดินกลับไปที่แผนก) 
 
 
 
 
ฟาง: คิดจะทำอะไร  (หันไปดู) 
 
 
 
 
 
 
 
 
เนย: พี่ป๊อบ!! 
 
 
 
ป๊อบ: เนย!! 
 
 
 
เนย: พี่ป๊อบจะไปไหนค่ะ เนยไปด้วย 
 
 
 
ป๊อบ:เอ่อพี่ ว่าแต่เนยมาได้ไง 
 
 
 
 
เนย: เนยมาเยี่ยมปาล์มนะค่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อ 
 
 
 
 
      ฟางที่เห็นเค้ายืนคุยกันอยู่อยู่ได้จังหวะ รีบหนีกลับไปที่ห้องที่ทันที โชคดีที่เนยมา ฟางต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ถ้าเค้ารู้ขึ้นมา ทำไงดี ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ฟางโทรหาเฟย์แล้วบอกกับสิ่งที่เกิดขึ้น เฟย์จัดการให้ฟาง เฟย์โทรติดต่อเพื่อน ที่อยู่แผนกนั้น ให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ 
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่ชอไปทำธุระก่อนนะ เนยอยู่กับแม่พี่ก่อนนะ 
 
 
 
เนย: จะไปไหนค่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: ไปหาเขื่อน
 
 
 
พ่อป๊อบ: ให้พี่เค้าไปเถอะหนูเนย
 
 
 
 
 ป๊อบ: เดี๋ยวผมมานะครับ 
 
 
 
 
 
เขื่อน: มีไรว่ะ
 
 
 
ป๊อบ: ช่วยไรหน่อยดิ 
 
 
 
เขื่อน: ไรว่ะ 
 
 
 
         ป๊อบปี้เล่าทุกอย่างให้เขื่อนฟัง เขื่อนเองก็สงสัยเหมือนกัน ว่าฟางเป็นอะไรก็รับปากว่าจะจัดการให้ 
 
 
 
ป๊อบ: ขอบใจมากนะ 
 
 
 
เขื่อน: อื้อ 
 
 
 
 
ฟาง: เฟย์ พี่ว่าเค้าต้องให้หมอเขื่อนสืบเรื่องนี้ แน่ 
 
 
 
เฟย์: เฟย์จะตามดูหมอเอง พี่ฟาง ไม่ต้องห่วงนะ
 
 
 
 
 
 
            เฟย์กำลังทำงานอยู่เห็นเขื่อนเดินมาพอดี เลยขอคุย แล้วเฟย์ก็รู้ว่า ป็อบปี้ให้เขื่อนช่วยสืบจริงๆ เฟย์ขอร้องว่าอย่าให้ป๊อบปี้รู้เรื่องนี้ เขื่อนก็รับปาก แต่ในใจก็แอบสงสารเพื่อนตัวเองเหมือนกัน ฟางนั่งอ่านคู่มือคุณแม่อยู่บนเตียงในห้องพัก แล้วอยู่ๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามาฟางนึกว่าเฟย์ก็ไม่คิดอะไร แต่แล้วคนๆนั้นคือป๊อบปี้ ดีที่ป๊อบปี้ไม่ทันเห็นว่าฟาง อ่านอะไรฟางรีบเก็บหนังสือไว้ใต้หมอน 
 
 
 
ฟาง: เข้ามาทำไม! 
 
 
 
ป๊อบ: เราต้องคุยกัน ! 
 
 
 
ฟาง: ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ กรุณาออกไปด้วยชั้นต้องการพักผ่อน 
 
 
ป๊อบ: ถ้าไม่บอกชั้นก็ไม่ไป 
 
 
 
ฟาง: ได้! อยากอยู่มากใช่มั้ย คุณอยู่ชั้นจะไปเอง 
 
 
 
 
ป๊อบ: หยุด! 
 
 
 
ฟาง: ปล่อย! 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้ามันเป็นแบบที่ผมคิด ผมจะจัดการทุกอย่างที่เกิดขึ้นเอง 
 
 
 
ฟาง: คุณคิดอะไร คิดว่าชั้นเป็นอะไร ห้ะ!
 
 
 
 
ป๊อบ: คงคิดว่าผมโง่มากใช่มั้ย คิดว่าผมอ่านหนังสือไม่ออกรึไง คุณเข้าไปห้องตรวจในแผนกสูติ จะให้ผมคิดยังไง 
 
 
 
ฟาง: อ้อ นี่! นี่!คุณคิดว่าชั้น ท้องเหรอ เหอะ 
 
 
 
ป๊อบ: .......
 
 
 
ฟาง: คิดผิดแล้วล่ะ ชั้นไม่ได้ท้อง !