เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

       

               ป๊อบปี้กลับมาถึงบ้านก็เดินขึ้นไปข้างบน ป๊อบปี้เหมือนคนไม่มีชีวิตชีวาไร้ความรู้สึกเดินคอตกเข้ามา ป๊อบปี้เดินมาหยุดที่หน้าห้องฟาง เค้าก็ตัดสินใจเดินผ่านไป แล้วตัดเรื่องฟางออกไปจากหัวทันที แล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เก็บของใส่รถแล้วรีบไปโรงพยาบาลทันที 

 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ตื่นรึยังครับ 

 

 

พ่อป๊อบ: ยังเลย 

 

 

ป๊อบ: พ่อกลับไปพักที่บ้านก่อนเถอะครับ ผมให้คนรถมารอด้านล่างแล้ว 

 

 

 

พ่อป๊อบ: แล้วแม่ล่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ผมดูแลแม่ไหวครับ พ่อไปพักเถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

 

 

 

พ่อป๊อบ: เอางั้นก็ได้ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพ่อนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ ผมเดินไปส่งครับ

 

 

 

พ่อป๊อบ: เฝ้าแม่เถอะ พ่อลงไปเอง 

 

 

 

 

 

 

           เฟย์เฝ้าฟางตลอดทั้งวันเฟย์ให้พ่อกลับไปพักเพราะเฟย์จะอยู่เฝ้าฟางเอง  จนถึงตอนค่ำๆฟางก็ค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นมา เฟย์นั่งอ่านหนังสืออยู่ ก็หันมาเห็นพอดี 

 

 

 

ฟาง: อื้ออ 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง! 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ 

 

 

เฟย์: เป็นไงบ้าง รู้สึกปวดหัวหรือว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่าพี่ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่อ่ะ แล้วทำไมพี่ต้องนอนโรงบาลด้วยอ่ะ 

 

 

 

เฟย์: คือ พี่ฟางเป็นลมอ่ะ 

 

 

ฟาง: แล้วต้องนอนด้วยเหรอ หลายวันรึเปล่า 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง เฟย์มีเรื่องสำคัญสำหรับพี่ฟางที่จะต้องบอกพี่ฟาง 

 

 

 

ฟาง: เรื่องสำคัญสำหรับพี่? เรื่องอะไรเหรอ? 

 

 

 

 

เฟย์: วันนี้ตอนที่พี่ฟางหมดสติไป จำเป็นต้องตรวจเลือด เฟย์เป็นคนดูแลเรื่องนี้ ผลตรวจเลือดมัน 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรเหรอเฟย์ 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางกำลังจะเป็น.....กำลังจะเป็นแม่คนแล้วนะ 

 

 

 

 

             เฟย์เองก็อึดอัดไม่รู้จะบอกพี่สาวยังไง ฟางเองก็รู้สึกตกใจมาก และอึ้งในสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาฟางค่อยๆไหลออกมา ฟางค่อยๆก้มลงมองที่หน้าท้องแบนราบ แล้วก็ร้องออกมาหนักกว่าเดิม 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง (เฟย์ดึงฟางเข้ามากอด) 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก อื้อ

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางไม่ต้องร้องนะ ไม่ต้องร้อง มันจะไม่ดีกับลูกในท้องนะ 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ อึก พี่ อึก มีใครรู้บ้างนอกจากเรา 

 

 

 

เฟย์: ไม่มี เฟย์ไม่ได้บอกใคร เรื่องนี้เฟย์ตั้งใจจะบอกพี่ฟางคนแรกอ่ะ เฟย์อยากให้พี่ฟาง ตัดสินใจเอง ว่าจะบอกเรื่องนี้กับใครบ้าง เฟย์เลยยังไม่บอกใครเรื่องนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ดีแล้วล่ะ ขอบใจเฟย์มากนะ ที่ไม่บอกใคร 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง อย่าให้เรื่องนี้ซ้ำรอยแบบเฟิร์นเลยนะ พี่ฟางอย่าคิดมากนะ อย่าคิดสั้นด้วยนะ เฟย์ไม่อยากเสียพี่สาวอีกคน 

 

 

 

ฟาง: อือ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก ทั้งๆที่มัน เรื่องมันก็คล้ายๆกับเรื่องของเฟิร์น พี่จะไม่ทำแบบนั้นหรอก ยังไงเด็กในท้องก็ลูกพี่ พี่ทำร้ายเค้าไม่ได้หรอก 

 

 

 

 

เฟย์: ถ้าตอนนั้นเฟิร์นเข้มแข็งแบบพี่ฟาง ตอนนนี้เรื่องทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ต่อไปนี้ พี่จะไม่แก้แค้นอีก พี่จะหยุด พี่จะจบทุกอย่าง แล้ว ปาล์มกับแม่เค้าเป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

เฟย์: แม่เค้าพักฟื้นห้องพิเศษอยู่ ส่วนปาล์มยังนอนในห้องปลอดเชื้อ เลือดคลั่งในสมอง ถ้าเกิดภายในสองวันเค้าไม่ฟื้นขึ้นมา เค้าอาจจะไม่....ไม่รอด 

 

 

 

 

ฟาง: ทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่ พี่ไม่น่าคิดแก้แค้น ไม่ควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรก ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เค้าต้องเป็นแบบนี้ ก็เพราะพี่ พี่เองเฟย์ พี่ผิดเอง 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง แล้วเรื่องนี้คุณป๊อบปี้เค้า 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์สัญญานะ ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับเค้า สัญญากับพี่ว่าห้ามบอกเค้าเด็ดขาด

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง! เรื่องนี้เรื่องใหญ่นะ จะปิดไปมันก็

 

 

 

ฟาง: นะเฟย์ พี่ขอร้อง 

 

 

เฟย์: เฟย์เปลี่ยนความคิดพี่ฟางไม่ได้เลยใช่มั้ย 

 

 

 

ฟาง: ขอบใจนะเฟย์