เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

          เฟย์ที่อยู่ในห้องฉุกเฉิน ดูอาการฟางอยู่ หมอท่านนึงสั่งให้เอาเลือดที่เจาะไปตรวจดูเพื่อความแน่ใจ เฟย์เลยอาสาจัดการเรื่องนี้เอง 

 

 

วิน: เฟย์ ฟางล่ะเป็นไงบ้าง 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางคงต้องนอนโรงพยาบาลนะพี่วิน ร่างกายพี่ฟางอ่อนแอมาก คงต้องนอนให้น้ำเกลือก่อน เฟย์กำลังจะเอาเลือดไปตรวจนะ พี่วินรอตรงนี้นะ 

 

 

 

วิน: อือ ไปเถอะเฟย์ พี่เข้าไปดูฟางได้มั้ย 

 

 

 

เฟย์: ได้ค่ะ เข้าไปอยู่เป็นเพื่อนฟางได้ 

 

 

 

 

 

           เฟย์เอาเลือดฟางไปตรวจแล้วอยู่รับผลตรวจกลับมา ก็เปิดดูผลตรวจก็ต้องตกใจ ที่ผลตรวจออกมา แต่ดันเห็นป๊อบปี้ ออกมากับเขื่อนก็เลยถือโอกาสถามอาการของปาล์ม 

 

 

เฟย์: คุณปาล์มเป็นไงบ้างค่ะ 

 

 

 

เขื่อน: ผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว ต้องรอให้ปาล์มฟื้นขึ้น แต่ก็ไม่รู้เมื่อไหร่ 

 

 

 

เฟย์: ค่ะ 

 

 

 

เขื่อน: อะไรเหรอ ผลตรวจเลือดคนใครเหรอ 

 

 

 

เฟย์: เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณหมอเค้าให้เฟย์มาเอานะ ขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: มึงกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เอาอ่ะ กูเป็นห่วงปาล์มกับแม่ 

 

 

 

 

เขื่อน: มึงช่วยดูสภาพตัวเองด้วยได้มั้ย เลือดเต็มตัวขนาดนี้ คนไข้ในโรงพยาบาลก็แตกตื่นกันพอดี 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ แต่กู 

 

 

 

เขื่อน: ไปอาบน้ำ แล้วรีบกลับมา 

 

 

 

 

 

         พ่อของป๊อบปี้และฟางเข้ามาหาทั้งคู่ก็ถามถึงอาการ

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ผ่านไปได้ด้วยดีรึเปล่าเขื่อน

 

 

 

เขื่อน: ครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี คงต้องรอให้ปาล์มฟื้นอย่างเดียวนะครับ เราคงทำได้แค่รอ 

 

 

 

 

พ่อฟาง: แล้วมีใครเห็นเฟย์กับฟาง บ้างมั้ย 

 

 

 

เขื่อน: อ่อ เฟย์น่าจะไปที่ห้องฉุกเฉินนะครับ ผมกำลังจะไปพอดี ไปพร้อมกันก็ได้ครับ

 

 

 

 

 

         ทุกคนเดินมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน ป๊อบปี้เดินตามมาท้ายสุด มองไปรอบๆก็ไม่เห็นฟาง สงสัยกลัวความผิด จนกลับไปแล้ว ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกมา บนเตียงเป็นร่างของฟาง ที่นอนหลับอยู่ ทำให้ทุกคนแตกตื่น รวมถึงป๊อบปี้ที่ตกใจเล็กน้อย บุรุษพยาบาลนำฟางไปที่ห้องพัก เฟย์เห็นทุกคนยืนอยู่ก็หยุดคุยกันก่อนที่จะตามฟางไป ส่วนวินก็ตามบุรุษพยาบาลไป 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: เฟย์เกิดอะไรขึ้น ฟางเป็นอะไร 

 

 

 

เฟย์: เอ่อพี่ฟาง (หันไปมองหน้าป๊อบปี้) 

 

 

 

 

พ่อฟาง: ทำไมพี่เค้านอนหมดสติอย่างนั้น 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางเป็นลมนะค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: แล้วหนูฟางต้องนอนโรงพยาบาลเหรอหนู

 

 

 

 

เฟย์: ค่ะ พี่ฟางต้องนอนพักสักสองสามวัน ให้ร่างกายแข็งแรงกว่านี้ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ป๊อบ มึงจะไม่ถาม....

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ พ่อจะกลับรึเปล่าครับ (รู้ว่าเขื่อนจะพูดเรื่องฟางก็ขอตัวทันที) 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ไปเถอะ ลูกไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อก่อนเถอะ พ่อเฝ้าน้องกับแม่ที่โรงพยาบางเอง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ ผมจะรีบไปรีบมานะครับ ฝากด้วยนะเขื่อน 

 

 

 

เขื่อน: อือ 

 

 

 

 

       เฟย์ที่มองตามหลังไปแอบคิดในใจว่า ทำไมป๊อบปี้ไม่เป็นห่วงฟางเลยเหรอ ทั้งๆที่เห็นฟางนอนไม่ได้สติ ผ่านหน้าไปอย่างงั้น เฟย์เลยไม่คิดจะบอกว่าแท้จริงแล้วฟางเป็นอะไรกันแน่ เขื่อนแอบสังเกตุเห็นอาการแปลกๆของเฟย์ ก็เลยสงสัย ว่าฟางคงไม่ได้แค่เป็นลม 

 

 

 

 

 

 

 

 

วิน: สวัสดีครับ 

 

 

 

 

     เมื่อเห็นพ่อฟางเข้าก็ยกมือไหว้ 

 

 

 

พ่อฟาง: หวัดดี แล้วเธอเป็น

 

 

 

วิน: ผมเป็นเพื่อนฟางครับ 

 

 

 

เฟย์: พี่วินเป็นเพื่อนสนิทมากของพี่ฟางค่ะ 

 

 

 

พ่อฟาง: อ่อ 

 

 

 

 

วิน: ถ้ายังไง ผมขอลากลับก่อนนะครับ ลาละครับ 

 

 

 

พ่อฟาง: อือ ขอบใจมากนะที่อยู่ดูแลฟาง 

 

 

 

วิน: ผมยินดีมากครับ 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ไปส่งนะ 

 

 

 

วิน: อืม 

 

 

 

 

         ระหว่างที่เดินไปส่งวินก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถามเฟย์เลย ว่าตกลงฟางเป็นอะไรกันแน่ 

 

 

 

 

วิน: เออเฟย์ พี่ลืมไปเลย แล้วสรุปฟางเป็นอะไรอ่ะ 

 

 

 

 

เฟย์: เอ่อ.....คือว่า พี่ฟาง 

 

 

 

วิน: หืม ว่าไง 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางร่างกายไม่แข็งแรงนะค่ะ หมอก็เลย ให้นอนพัก ให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล

 

 

 

วิน: แค่นี้เหรอ? 

 

 

 

 

เฟย์: อืม