เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  76.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

52) กำลังจะเป็นแม่คน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

       

               ป๊อบปี้กลับมาถึงบ้านก็เดินขึ้นไปข้างบน ป๊อบปี้เหมือนคนไม่มีชีวิตชีวาไร้ความรู้สึกเดินคอตกเข้ามา ป๊อบปี้เดินมาหยุดที่หน้าห้องฟาง เค้าก็ตัดสินใจเดินผ่านไป แล้วตัดเรื่องฟางออกไปจากหัวทันที แล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เก็บของใส่รถแล้วรีบไปโรงพยาบาลทันที 

 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ตื่นรึยังครับ 

 

 

พ่อป๊อบ: ยังเลย 

 

 

ป๊อบ: พ่อกลับไปพักที่บ้านก่อนเถอะครับ ผมให้คนรถมารอด้านล่างแล้ว 

 

 

 

พ่อป๊อบ: แล้วแม่ล่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ผมดูแลแม่ไหวครับ พ่อไปพักเถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

 

 

 

พ่อป๊อบ: เอางั้นก็ได้ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพ่อนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ ผมเดินไปส่งครับ

 

 

 

พ่อป๊อบ: เฝ้าแม่เถอะ พ่อลงไปเอง 

 

 

 

 

 

 

           เฟย์เฝ้าฟางตลอดทั้งวันเฟย์ให้พ่อกลับไปพักเพราะเฟย์จะอยู่เฝ้าฟางเอง  จนถึงตอนค่ำๆฟางก็ค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นมา เฟย์นั่งอ่านหนังสืออยู่ ก็หันมาเห็นพอดี 

 

 

 

ฟาง: อื้ออ 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง! 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ 

 

 

เฟย์: เป็นไงบ้าง รู้สึกปวดหัวหรือว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่าพี่ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่อ่ะ แล้วทำไมพี่ต้องนอนโรงบาลด้วยอ่ะ 

 

 

 

เฟย์: คือ พี่ฟางเป็นลมอ่ะ 

 

 

ฟาง: แล้วต้องนอนด้วยเหรอ หลายวันรึเปล่า 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง เฟย์มีเรื่องสำคัญสำหรับพี่ฟางที่จะต้องบอกพี่ฟาง 

 

 

 

ฟาง: เรื่องสำคัญสำหรับพี่? เรื่องอะไรเหรอ? 

 

 

 

 

เฟย์: วันนี้ตอนที่พี่ฟางหมดสติไป จำเป็นต้องตรวจเลือด เฟย์เป็นคนดูแลเรื่องนี้ ผลตรวจเลือดมัน 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรเหรอเฟย์ 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางกำลังจะเป็น.....กำลังจะเป็นแม่คนแล้วนะ 

 

 

 

 

             เฟย์เองก็อึดอัดไม่รู้จะบอกพี่สาวยังไง ฟางเองก็รู้สึกตกใจมาก และอึ้งในสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาฟางค่อยๆไหลออกมา ฟางค่อยๆก้มลงมองที่หน้าท้องแบนราบ แล้วก็ร้องออกมาหนักกว่าเดิม 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง (เฟย์ดึงฟางเข้ามากอด) 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก อื้อ

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางไม่ต้องร้องนะ ไม่ต้องร้อง มันจะไม่ดีกับลูกในท้องนะ 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ อึก พี่ อึก มีใครรู้บ้างนอกจากเรา 

 

 

 

เฟย์: ไม่มี เฟย์ไม่ได้บอกใคร เรื่องนี้เฟย์ตั้งใจจะบอกพี่ฟางคนแรกอ่ะ เฟย์อยากให้พี่ฟาง ตัดสินใจเอง ว่าจะบอกเรื่องนี้กับใครบ้าง เฟย์เลยยังไม่บอกใครเรื่องนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ดีแล้วล่ะ ขอบใจเฟย์มากนะ ที่ไม่บอกใคร 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง อย่าให้เรื่องนี้ซ้ำรอยแบบเฟิร์นเลยนะ พี่ฟางอย่าคิดมากนะ อย่าคิดสั้นด้วยนะ เฟย์ไม่อยากเสียพี่สาวอีกคน 

 

 

 

ฟาง: อือ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก ทั้งๆที่มัน เรื่องมันก็คล้ายๆกับเรื่องของเฟิร์น พี่จะไม่ทำแบบนั้นหรอก ยังไงเด็กในท้องก็ลูกพี่ พี่ทำร้ายเค้าไม่ได้หรอก 

 

 

 

 

เฟย์: ถ้าตอนนั้นเฟิร์นเข้มแข็งแบบพี่ฟาง ตอนนนี้เรื่องทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ต่อไปนี้ พี่จะไม่แก้แค้นอีก พี่จะหยุด พี่จะจบทุกอย่าง แล้ว ปาล์มกับแม่เค้าเป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

เฟย์: แม่เค้าพักฟื้นห้องพิเศษอยู่ ส่วนปาล์มยังนอนในห้องปลอดเชื้อ เลือดคลั่งในสมอง ถ้าเกิดภายในสองวันเค้าไม่ฟื้นขึ้นมา เค้าอาจจะไม่....ไม่รอด 

 

 

 

 

ฟาง: ทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่ พี่ไม่น่าคิดแก้แค้น ไม่ควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรก ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เค้าต้องเป็นแบบนี้ ก็เพราะพี่ พี่เองเฟย์ พี่ผิดเอง 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง แล้วเรื่องนี้คุณป๊อบปี้เค้า 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์สัญญานะ ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับเค้า สัญญากับพี่ว่าห้ามบอกเค้าเด็ดขาด

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง! เรื่องนี้เรื่องใหญ่นะ จะปิดไปมันก็

 

 

 

ฟาง: นะเฟย์ พี่ขอร้อง 

 

 

เฟย์: เฟย์เปลี่ยนความคิดพี่ฟางไม่ได้เลยใช่มั้ย 

 

 

 

ฟาง: ขอบใจนะเฟย์ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา