เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  75.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) เวลาที่ดีสำหรับเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

   เช้าวันต่อมา 

 

 

 

 

เนย: อะไรนะค่ะ เนยไม่อยู่หลายวัน นังฟางมันเข้าไปอยู่ที่บ้านคุณป้า !!

 

 

 

แม่ป๊อบ: จ้ะ แต่ตอนนี้มันหายออกไปจากบ้าน นะซิ 

 

 

 

ประภัสสร: ยังไงค่ะคุณพี่ มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ ที่มันหายออกไป 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: มันติดตรงที่ว่า ตาป๊อบดันหายไปด้วยนะซิค่ะ 

 

 

 

 

เนย: อะ อร๊ายยย!!! 

 

 

 

ประภัสสร: ใจเย็นๆค่ะลูก 

 

 

 

 

เนย: มันหายไปกับพี่ป๊อบ เนยไม่ยอมนะค่ะ คุณป้าเนยไม่ยอมๆๆๆ 

 

 

 

เเม่ป๊อบ: ป้าก็ไม่ยอมเหมือนกัน ยังไงป้าต้องรีบเอาพี่เค้าแล้วรีบจัดงานแต่งงานกับหนูเนยให้เร็วที่สุดนะลูก ไม่ต้องกลัวไปนะ 

 

 

 

 

 

 

        ป๊อบปี้ที่ทำท่าเหมือนจะตื่น เอามือไปอีกฝั่งทำท่าเหมือนจะกอด แต่ก็ไม่มีฟางนอนอยู่แล้ว ก็ตกใจ ลุกขึ้นแล้วรีบใส่ผ้าขนหนูแล้วไปดูในห้องน้ำ ก็ไม่มี ทำให้ตกใจมาก แล้ววิ่งมาหาด้านนอก ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนทำอะไรในครัว ก็รีบไปดู 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง!! 

 

 

       เห็นฟางยืนทำอาหารอยู่ก็รีบวิ่งไปกอดด้านหลัง 

 

 

 

ฟาง: นี่. ทำไม มากอดชั้นทำไม เห็นมั้ยว่าทำอะไรอยู่ 

 

 

 

ป๊อบ: ผมตกใจมากเลยรู้มั้ย ผมนึกว่าคุณจะ 

 

 

 

ฟาง: หนีเหรอ? 

 

 

 

ป๊อบ: อืม 

 

 

 

ฟาง: อันที่จริงชั้นก็อยากหนีอยู่นะ แต่อย่างที่ชั้นบอกคุณอ่ะ ชั้นเจ็บเท้าอยู่ ถึงหนีก็หนีไม่รอดหรอก (พูดไปทั้งๆที่ใจไม่ได้อยากไปแล้ว) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เอา เราไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีกนะ ไหนดูซิ ทำอะไรอยู่ 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ทำให้คุณไง 

 

 

 

ป๊อบ: ทำให้ผมเหรอ ผมหูฝาดไปรึเปล่าเนี้ย 

 

 

 

ฟาง: นี่ จะกินไม่กิน ถ้าจะกินก็ไปอาบน้ำ มากอดอยู่ได้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: โอเค งั้นเดี๋ยวจะรีบอาบให้เร็วๆเลย จะได้รีบมากิน 

 

 

 

 

ฟาง: อือ 

 

 

 

      ก่อนจะไปก็จุ๊บแก้มฟางหนึ่งที แล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ 

 

 

 

ฟาง: บ้า o_o

 

 

 

 

 

 

ปาล์ม: ฟางคุณไปไหนนะ 

 

 

 

พ่อ: ปาล์ม ติดต่อพี่เค้าได้บ้างมั้ย 

 

 

 

ปาล์ม: พี่ป๊อบ? ผมไม่ได้โทรหาพี่ป๊อบเลย มัวแต่หาทางติดต่อฟางนะครับ 

 

 

 

 

พ่อ: เฮ้อ โทรไปก็ไม่รับ พี่เราหายไปไหนเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

 

เนย: เดี๋ยวนังเฟย์ 

 

 

 

เฟย์: เธอมีอะไร 

 

 

 

เนย: แกรู้รึเปล่า ว่าพี่แก หายไปกับว่าที่เจ้าบ่าวของชั้น

 

 

 

เฟย์: ไม่รู้ มีอะไรอีกมั้ย ถ้าไม่มีชั้นจะได้ไปทำงาน ชั้นเป็นคนทำงาน ไม่ได้เป็นคนไม่ทำอะไรแบบเธอ ถอยไป (มีอาการตกใจนิดๆแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ สู้หน้ากับเนยต่อ) 

 

 

 

เนย: ปีกกล้าขาแข็งทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ นังบ้า 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางหายไปกับเจ้าบ่าวเนย เพื่อนหมอเขื่อนเหรอ? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             เมื่อทานอาหารกันเส็จ ป๊อบปี้ก็พาฟางมานั่งที่เปลที่ผูกกับต้นมะพร้าว ริมๆชายหาด แล้วนอนอ่านหนังสือ ด้วยกัน ช่วงเวลาที่เกิดขึ้นบนเกาะ ฟางนึกว่า จะมีแต่ช่วงที่เลวร้าย สำหรับเธอและเค้าแล้วซะอีก 

 

 

 

ป๊อบ: คิดอะไรอยู่รึเปล่า ? 

 

 

 

ฟาง: เปล่า 

 

 

ป๊อบ: คุณเป็นอะไร บอกผมได้มั้ย 

 

 

 

ฟาง: ("ชั้นแค่อยากเก็บความทรงจำดีๆแบบนี้ไว้ ก่อนที่ทุกอย่างจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก") (พูดในใจ)

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ผมขอโทษนะ ตอนที่มาถึง ผมทำรุนแรงกับคุณ 

 

 

 

 

ฟาง: อืม 

 

 

 

ป๊อบ: ผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้มั้ย 

 

 

 

ฟาง: หืม อะไร?

 

 

 

ป๊อบ: คุณกับผู้ชายที่ชื่อวิน เป็นอะไรกัน 

 

 

 

ฟาง: คุณก็รู้อยู่แล้วนิ ว่าชั้นก็คบกับวิน กับน้องคุณพร้อมๆกัน 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ไม่ต้องพูดจาประชดชันได้มั้ย ผมรู้แล้ว ว่าคุณกับเค้าไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งกัน ผมขอโทษ ที่เข้าใจคุณผิดมาตลอด 

 

 

 

ฟาง: ชั่งมันเถอะ ป่านี้ทุกคน คงตามหาคุณ ไม่ก็ตามหาชั้นให้วุ่นกันไปหมดแล้ว 

 

 

 

ป๊อบ: ผม อยากให้ตอนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ เป็นเวลาที่ดีที่สุดของเราสองคน ผมอยากใช้ช่วงเวลาที่เราได้มีความสุขด้วยกัน ให้มาก ให้นานที่สุด 

 

 

 

       ป๊อบปี้ค่อยๆบรรจงริมฝีปากลงจูบบนหน้าผากของฟาง 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าคิดเรื่องอื่น เวลานี้เป็นของเราสองคน มันก็จะมีแค่เรื่องของเราสองคน จำไว้นะ มีแค่คุณกับผมเท่านั้น 

 

 

 

 

 

       ป๊อบปี้กระชับอ้อมกอดฟางแน่นขึ้น อ้อมแขนที่แสนอบอุ่นของป๊อบปี้ทำให้ฟางสับสนไปหมด เธอเข้ามาในชีวิตพวกเค้า เพียงเพราะต้องการแก้แค้นเท่านั้น แต่ตอนนี้ความรู้สึกของเค้ากำลังต่อต้านไปหมด เค้าจะทำอย่างไรกับหัวใจตัวเองดี เรื่องระหว่างเค้ากับป๊อบปี้มันไม่มีทางเป็นจริงได้ ตอนนี้เค้าคงทำได้เพียงเก็บความทรงจำดีๆกับป๊อบปี้ให้ได้นาน และมากที่สุด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา