เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  75.41K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) ปล่อยไปตามหัวใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

         ตอนนี้ปาล์ม กับพ่อและแม่กลับมาที่บ้านแล้ว 

 

 

 

ปาล์ม: ต่อไปผมจะไม่เชื่อแม่อีกแล้ว แม่หลอกให้ผมไปด้วยอ่ะ แล้วให้ผมทิ้งฟางไว้ได้ไง 

 

 

 

แม่: แกจะอะไรนักหนา แค่ผู้หญิงคนเดียว ชั้นเป็นแม่แกนะ ตาปาล์ม 

 

 

 

พ่อ: พอเถอะๆ ไหนๆมันก็ผ่านมาแล้ว ย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอกนะ อ้าวแล้วไหนหนูฟางล้ะ นมตาป๊อบล้ะ อยู่มั้ย

 

 

 

 

นม: เอ่อ คุณป๊อบไม่กลับบ้านมาสองวันแล้วค่ะ

 

 

 

 

แม่: อย่าบอกนะว่าหายไปกับมัน (พูดเบาๆ)

 

 

 

 

ปาล์ม: แล้วฟางล่ะครับนม ฟางไปไหน

 

 

 

 

นม: นมไม่ทราบค่ะ คุณ หนู คุณฟางออกไปก่อนหน้า คุณป๊อบแล้ว สักพักคุณป๊อบก็ออกไป แล้วก็ไม่กลับเข้ามาอีกค่ะ 

 

 

 

 

ปาล์ม: แม่ครับ ผมขอโทรศัพท์คืนด้วย 

 

 

 

 

พ่อ: ให้ลูกไปเถอะคุณ 

 

 

 

 

 

       เมื่อปาล์มได้โทรศัพท์ก็รีบโทรหาฟางทันที แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ทำให้ปาล์มเป็นห่วงฟางมาก ไม่รู้ว่าหายไปไหน 

 

 

 

 

ปาล์ม: คุณไปอยู่ที่ไหนฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

         ฟางเข้าห้องน้ำไปลองชุดเลย อาบน้ำสระผมซะเลย ฟางออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นป๊อบปี้นอนหลับอยู่บนเตียง ฟางค่อยๆเดินไปเรื่อยๆใกล้ๆเตียง ฟางหยุดแล้วงั้นไปเห็นโทรศัพท์มือถือขอบป๊อบปี้ตั้งอยู่ เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไม แทนที่วินาทีนั้น เป็นนาทีทอง เธอมีโอกาสจะหนี แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ทำ ทั้งๆที่เธออยากหนีไปจากที่นี่จะตาย เธอค่อยๆ นั่งลงที่ขอบเตียง มองหน้าป๊อบปี้ที่หลับสนิท มือเรียวค่อยๆจับไปที่หน้าแล้วลูบไปมา 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมชั้นถึงไม่หนีคุณไป (พึมพำกับตัวเอง) 

 

 

 

 

ป๊อบ: เพราะคุณไม่อยากทิ้งผมไปไง (รู้สึกตั้งแต่ที่มือมาโดนหน้า แล้วเมื่อได้ยินสิ่งที่ฟางพูดก็จับมือฟางไว้แล้วพูดต่อทันที) 

 

 

 

 

ฟาง: คุณ! ปะ ปล่อย 

 

 

 

     ป๊อบปี้ดึงฟางมานอนกอดไว้ แล้วจ้องดวงตาคู่นั้นของฟาง ส่วนฟางก็นิ่งสบตากับป๊อบปี้ไม่ยอมละสายตา 

 

 

 

ป๊อบ:  ทำไมคุณถึงไม่หนี ทั้งๆที่มันเป็นโอกาสดีของคุณ 

 

 

 

ฟาง: ก็....ก็....ก็เท้าชั้นเจ็บอยู่อ่ะ ถ้าชั้นไม่เจ็บเท้านะ ชั้นก็หนีคุณไปแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณคิดยังไงกับผม

 

 

 

ฟาง: ....... 

 

 

 

ป๊อบ: คุณบอกผมได้มั้ย ว่าคุณรู้สึกยังไงกับผม ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน ผมรู้สึกดีกับคุณมากนะ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน คุณเป็นผู้หญิงคนแรก 

 

 

 

ฟาง: .......

 

 

 

 

ป๊อบ: อยู่กับผมนะ อย่าหนีผมไปอีกนะ ผมต้องการคุณ 

 

 

 

       จากนั้นป๊อบปี้ก็จูบฟาง แล้วทั้งคู่ก็ปล่อยให้ความต้องการของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ไม่เจอกันนานเลยนะครับ คุณพยาบาลคนสวย

 

 

 

 

เฟย์: อ้าวหมอ! 

 

 

 

เขื่อน: ไม่เจอคุณตั้งนาน คุณสบายดีนะ 

 

 

 

เฟย์: สบายดีค่ะ แล้วคุณหมอสุดหล่อล่ะ 

 

 

 

เขื่อน: ไม่ค่อยสบาย อ่ะ มันเจ็บที่หัวใจอ่ะ 

 

 

 

เฟย์: ห้ะ? หมอเป็นโรคหัวใจเหรอ 

 

 

 

เขื่อน: โธ่ๆ ไม่ทันไรแช่งผมซะแล้ว 

 

 

 

เฟย์: อ้าว ก็เจ็บหัวใจ ไม่ใช่เหรอ 

 

 

 

 

เขื่อน: ก็หัวใจผมหายไปตั้งหลายวัน หายไปกับคุณพยาบาลเฟย์ ตั้งหลายวัน ผมก็เจ็บหัวใจไง ฮ่าๆๆ 

 

 

เฟย์: แหวะ จะอ้วก >< 

 

 

 

เขื่อน: คุณเข้าเวรดึกรึเปล่า 

 

 

 

เฟย์: เปล่าค่ะ ทุ่มนึงก็ออกเวรแล้ว 

 

 

 

 

เขื่อน: ถ้างั้น ผมขอเลี้ยงตอนรับที่คุณกลับมาทำงานนะ 

 

 

 

เฟย์: งั้นชั้นเลือกร้านเองนะ

 

 

 

เขื่อน: ได้เลยครับ เจอกันนะ 

 

 

 

เฟย์: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

   แต่งไปเขินไป 5555

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา