เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โทษนะ ผมขออยู่ได้มั้ย 

 

 

 

ฟาง: คุณ! 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมอยู่ด้วยนะ 

 

 

 

ฟาง: คุณจะอยู่ทำไม 

 

 

 

ป๊อบ: เอ่อ รอผมแป๊บนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไร คุณจะทำอะไร (เดินตามเข้ามาในครัว เห็นป๊อบปี้เหมือนกำลังหาของอยู่) 

 

 

 

 

ป๊อบ: หาเจลที่ประคบนะ มีรึเปล่า  ผมเห็นว่า หน้าคุณบวมๆอ่ะ ดูช้ำแดงๆด้วย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันไม่เป็นไรหรอก 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่ะ เจอพอดี มา ผมขอดูหน่อย 

 

 

 

 

 

                ป๊อบปี้ ค่อยๆเอาเจลประคบที่แก้มฟาง ทั้งซ้ายขวา สายตาของฟางที่มองป๊อบปี้มีแต่ความสงสัย และความรู้สึกแปลกๆเต็มหัวไปหมด ป๊อบปี้เห็นฟางจ้องมา ทั้งสองสบตากัน ป๊อบปี้ค่อยๆโน้มหน้า ลงไปค่อยๆจูบฟาง เมื่อป๊อบปี้ถอนจูบที่แสนหวานออก ทำให้ฟางได้สติ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณมากนะ คุณ คุณกลับไปเถอะ ฉันทำเองได้ ขอตัวนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ดะ...เดี๋ยวฟาง 

 

 

 

 

        ฟางรีบขึ้นข้างบน แล้วเข้าไปในห้องแล้วยืนพิงประตู ความรู้สึกของเค้ามันแปลกๆไปหมดแล้ว เข้าคิดจะแก้แค้น ครอบครัวผู้ชายคนนี้ แก้แค้นน้องชายเค้า แต่เค้ากำลังจะลืม เค้ากำลังจะมีความรู้สึกดีๆ ให้กับป๊อบปี้ 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ ฉันจะต้องไม่รู้สึกแบบนี้ ฉันทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้น แก้แค้นเท่านั้น!! 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: คุณหมอค่ะ 

 

 

 

เขื่อน: อ้าว มาแล้วเหรอ แม่คุณยังไม่ตื่นเลย

 

 

 

 

เฟย์: ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะค่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ครับ มีอะไรที่ผมช่วยคุณได้ ผมก็พร้อมจะช่วย 

 

 

 

 

 

เฟย์: ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมยินดีเสมอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ แม่เป็นไงบ้าง 

 

 

 

เฟย์: อ่อ แม่ยังไม่ตื่นเลย 

 

 

 

ฟาง: อ่ะ ของ ยังไงก็ขอบคุณหมอมากนะค่ะ ที่อยู่เฝ้า ทั้งๆทีไม่ได้รู้จักอะไรกับแมาพวกเราเลย 

 

 

 

เขื่อน: อ่อ ไม่เป็นไรครับ งั้นผมกลับเลยล่ะกันนะครับ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ ยังไง ก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           

 

           ช่วงหัวค่ำฟางนอนเฝ้าแม่ ตรงฝั่งโซฟารับแขก ที่อยู่อีกฝั่ง ส่วนเฟย์ก็นอนที่โซฟาข้างๆเตียงคนไข้ ฟางนอนไม่หลับนึกถึงเรื่องที่ป๊อบปี้จูบ อยากจะหลับ แต่ก็หลับไม่ลง เพราะนึกถึงปต่ภาพนั้น ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากป๊อบปี้ เพราะป๊อบปี้เอง ก็นอนเอามือก่ายหน้าผาก พลิกตัวไปมา คิดถึงเรื่องที่ทำลงไป ความรู้ที่เค้ามีให้ฟาง มันเป็นความรู้สึกที่ดี ตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งนึกถึงตอนที่จูบฟาง ยิ่งทำให้เค้า รู้สึกดี เพราะเค้า ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน 

 

 

 

ฟาง: เฮ้อออ 

 

 

ป๊อบ: เฮ้ออออ