เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง บอกเฟย์ได้รึยัง

 

 

 

ฟาง: วันนี้ สองแม่ลูก มาที่บ้าน บุกเข้ามาอาละวาด แล้วคุณประภัสสรก็ไปพูดว่าแม่ พูดว่า พูดเรื่องตาย บอกว่า ลูกตาย ทำให้แม่ช็อค 

 

 

 

 

เฟย์: ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย จิตใจทำด้วยอะไร 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์พี่คิดว่า ช่วงนี้ พอแม่ออกจากโรงพยาบาล ให้แม่ไปพักผ่อนที่ไหนสักที่ เฟย์ลางานได้มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ได้ เดี๋ยวเฟย์จะลางาน สักพัก แล้วพี่ฟางล้ะ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่คงต้องจัดการ กับเรื่องนี้อีกเยอะ!! 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง พอเถอะ ถ้าเค้าไม่อยากให้เราอยู่ เราก็ไปอยู่กันที่อื่นก็ได้ ไม่ต้องทนอยู่แล้ว นะ เฟย์กลัวว่าแม่จะเป็นอันตรายอ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ขอจัดการกับเรื่องนี้ก่อนนะ แล้วเรื่องที่เฟย์ขอ พี่จะบอกอีกที ไปดูแม่เถอะ ไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณแม่คุณเข้าห้องพิเศษไปแล้วนะ  เมื่อกี้พยาบาลมาถาม ผมเลย จองห้องพิเศษ 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณมากนะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: เอ่องั้นผม ขอแนะนำหน่อยนะ นี่เขื่อน เป็นหมอเพื่อนผม 

 

 

 

 

เขื่อน: สวัสดีครับ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

ฟาง: นี่ก็น้องสาวฉันค่ะ ชื่อเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: สวัสดีค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: สวัสดีครับ 

 

 

 

เฟย์: หมอ หมอออกเวรแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ ทำไม 

 

 

 

เขื่อน: อ่อ ผมลืมของไว้นะ ก็เลยกลับมาเอา 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อ ค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วนี่จะออกเวรแล้วรึยัง 

 

 

 

 

เฟย์: อืม ใกล้แล้วล่ะ เดี๋ยวเฟย์อยู่เฝ้าแม่เอง พี่ฟางกลับบ้านไปก่อนก็ได้ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่เฝ้าเอง เฟย์กลับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านเถอะ 

 

 

 

 

เฟย์: เอางี้ พี่ฟางกลับเอาเสื้อผ้าให้เฟย์ เดี๋ยวเฟย์อยู่เอง 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วงานเราล่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: เออ เอาอย่างนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวระหว่างรอเฟย์ออกเวร เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าให้ก็ได้ 

 

 

 

 

เฟย์: อย่าเลยค่ะ เกรงใจเปล่าๆ 

 

 

 

เขื่อน: ไม่เป็นไร โอเค ตกลงตามนี้นะครับ ป๊อบ ไปส่งคุณฟางซิ 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ อืม คุณไม่ต้องหาวงนะ เพื่อนผมไว้ใจได้ 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ...ก็ได้ งั้นเดี๋ยวพี่จะรีบมานะ 

 

 

 

เฟย์: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณโอเคขึ้นแล้วใช่มั้ย 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าฉันบอกคุณ ว่าไม่ค่อยโอเคล่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายใจอะไรอีก 

 

 

 

ฟาง: หลายเรื่องค่ะ ชั่งมันเถอะ รีบไปกันเถอะค่ะ 

 

 

 

 

 

         เมื่อขับรถมาถึงประตูรั้วฟางก็พูดขึ้น

 

 

 

 

ฟาง: ส่งฉันแค่นี้แหละ เดี๋ยวถ้าเนยเห็นคุณอยู่กับฉัน ต้องเป็นเรื่องอีกแน่ 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ผม... (ยังไม่ทันจะพูด ฟางก็ลงไปจากรถแล้ว) 

 

 

 

 

ประพล: เดี๋ยว ทำไมทำแบบนี้ 

 

 

 

ฟาง: ทำอะไรอีก 

 

 

 

ประพล: แล้วทำอะไรน้องกับประภัสสรล่ะ สภาพดูไม่ได้เลย 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อลองถามสองคนนั้นดูนะ ว่าทำไม ตัวเองถึงต้องเป็นแบบนั้น ถ้าเค้าไม่มาทำแม่หนู ก่อน หนูคงไม่ทำเค้าสองคนขนาดนั้นหรอก  พ่อนี้ก็แปลกนะ หูเบาเหมือนเดิม ใครพูดนิด แต่งหน่อย ก็เชื่อไปทุกอย่าง หึ 

 

 

 

      เพี๊ยะ 

 

 

 

 

 

 

ประพล: แกจะก้าวร้าวเกินไปแล้วนะฟาง ฉันเป็นพ่อแกนะ 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วพ่อเคยเห็นหนูเป็นลูกบ้างมั้ย (พูดจบฟางก็รีบเดินไป) 

 

 

 

 

          ป๊อบปี้ที่แอบดูอยู่ก็อดสงสารฟางไม่ได้ เมื่อเห็นประพลเข้าไปในบ้านแล้ว ป๊อบปี้ก็รีบตามไปที่บ้านหลังเล็ก 

 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: คุณหนูคุณผู้หญิงเป็นยังไงบ้างค่ะ 

 

 

 

ฟาง: ปลอดภัยแล้วค่ะ ป้าค่ะ ป้าไปพักเถอะค่ะ หนูไม่อยากให้ป้าเป็นอะไรไปอีกคน 

 

 

 

ป้าสายใจ: แต่คุณหนูค่ะ ป้า

 

 

 

ฟาง: ไปเถอะค่ะ ป้าโดนเค้าทำร้ายเหมือนกัน ไปนอนพักเถอะค่ะ ฟางขออยู่เงียบๆคนเดียว 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: ค่ะ ป้าไปก็ได้ค่ะ