*แค้นรักหัวใจนายเย็นชา* [Chanyeol x You]

ณ คฤหาสน์ ตระกูลปาร์ค
 
'คุณปาร์ค นั่นคุณจะไปไหนคะ?' เสียงหญิงกลางคนเอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่เป็นสามีของเธอกำลังจะออกไปข้างนอก
'ผมจะไปทำธุระน่ะ' คนที่ถูกทักเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ'ไปทำธุระหรือคะ? แต่ก่อนคุณไม่ค่อยออกไปไหนบ่อยๆ แต่ช่วงพักหลังๆมานี่ รู้สึกจะออกจากบ้านบ่อยจังเลยนะคะ ' เธอแค่นหัวเราะก่อนจะพูดต่อ
'คุณแน่ใจหรอว่าไปทำธุระไม่ใช่ว่าไปหาอิหนูที่คุณซ่อนไว้กันแน่!!! อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ ว่าคุณทำอะไรลับหลังฉันไว้บ้าง!!!'   เสียงตวาดดังลั่นของหญิงวัยกลางคน กำลังปลุกเด็กคนหนึ่งให้ตื่นขึ้นหลังจากที่กลับจากโรงเรียน เพื่อมารับรู้เรื่องราวอย่างที่เขาคาดไม่ถึงเด็กชายที่พอจะรู้เรื่องรู้ราวต่างๆในชีวิต กำลังนั่งมองคนเป็นพ่อและแม่กำลังทะเลาะกัน ตรงซี่ระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์   เด็กน้อยยังจำทุกคำพูดของคนเป็นแม่ได้ดี แม่ของเขามักจะมาร้องห่มร้องไห้กับเขาเรื่องของพ่อเป็นประจำ'ชานยอล พ่อเค้าจะทิ้งเราสองคนไปแล้วนะลูก เค้ามีคนใหม่ เค้าจะทิ้งแม่กับลูกไป ชานยอล เราเหลือกันแค่สองคนแล้วนะลูก ' คำพูดแบบนี้ เป็นสิ่งที่เด็กชายได้ยินอยู่ทุกวัน มันทำให้เค้ารู้สึกเกลียดพ่อตัวเอง ยิ่งได้ยินก็ยิ่งเกลียด อีกทั้งยังเกลียดคนคนนั้นด้วย คนที่มาทำลายคำว่า 'ครอบครัว' ของเขาให้พังลง
'คุณไม่รู้เรื่องอะไร อย่าพูดเลยดีกว่า ผมรู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ '
'เหอะ ใช่สิ ฉันมันจะรู้อะไร!! ไม่เหมือน อินังคนนั้น!! ที่คุณซ่อนฉันแล้วก็ไปหามันทุกวัน ใช่ไหมล่ะ คุณปาร์ค!!! '
'พูดจบหรือยัง ผมว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ เอาไว้คุณใจเย็นกว่านี้ค่อยมาคุย' นายใหญ่ของบ้านพูดเสร็จก็เดินไปขึ้นรถทันทีอย่างเร่งรีบ
'ไม่!! ฉันต้องการคุยกับคุณวันนี้ เดี๋ยวนี้ และตอนนี้ กลับมาเดี๋ยวนี้นะคุณปาร์ค!!! ฉันบอกให้กลับมา!!' พูดจบ หญิงวัยกลางคนก็วิ่งตามรถของผู้เป็นสามีออกไปข้างนอก
จนกระทั่ง.........
เอี๊ยดดดด..... โครมมมมม!!!
"ไม่นะ!!!! แม่ครับ!!!!"
 
เฮือก
 
" นี่เราฝันอีกแล้วเหรอ " ร่างสูงโปร่งถอนหายใจยาว พร้อมกับหันไปมองนาฬิกาบนหัวเตียง ซึ่งมันบอกว่าเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าพอดี เขาฝันแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในทุกๆคืน มันเป็นเหมือนฝันรายที่คอยตามหลอกหลอนเขาตลอดเวลา ถ้าไม่มีคนคนนั้น แม่ของเขาก็คงไม่ต้องจบชีวิตลงแบบนี้
 
ก๊อกๆๆ
 
"เชิญครับ"
"คุณหนู ฝันร้ายอีกแล้วหรอคะ ร้องซะดังเชียว เอ่อ....คุณปาร์คให้ลงไปพบน่ะค่ะ "
" หึ ครับป้า เดี๋ยวผมลงไป " เขาแค่นหัวเราะอย่างสมเพช จะให้เขาไปลงไปเจอคนที่มีส่วนทำให้แม่เขาตายน่ะเหรอ ร้อยวันพันปี ไม่เคยพูดกันเลยสักครั้งตั้งแต่งานศพแม่ของเขาจบลง
อีกด้านของคฤหาสน์
  ร่างของคนสองคนที่ต่างเพศและต่างอายุ กำลังนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น โดยที่มีสายตาอันคมกริบของคนคนหนึ่งยืนดู ตรงระเบียงบันไดก่อนจะเดินลงมาเงียบๆ
'เนี่ยเหรอ ผู้หญิงใจอำมหิตคนนั้น เหอะ ได้ทีแล้วเอาใหญ่ คิดจะจับพ่อฉันเพื่อหุบของของแม่.ฉันล่ะสิ หน้าด้านจริงๆ '
" แกมาแล้วเหรอ ชานยอล ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกสักหน่อย "
"คุณมีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา ผมต้องรีบไปทำงาน ไม่มีเวลามาฟังอะไรไร้สาระนานๆ "
น้ำเสียงที่เขาพูด มันดูเย็นชาเหมือนน้ำแข็งเสียจนบาดหัวใจคนฟัง ยิ่งคนเป็นพ่อด้วยแล้ว มันรู้สึกใจหายทุกครั้งที่ได้ยิน
"นี่ หนูยูไอ เขาจะมาอยู่กับเราที่นี่ ในฐานะ..." เสียงของผู้เป็นพ่อสิ้นสุดลงตรงนี้ เพราะมีอีกคนพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"เมียน้อยล่ะสิ " ก่อนจะหันหน้าไปยังยูไอที่ถูกเขาตราหน้าไปเรียบร้อยว่าเป็น'เมียน้อย' ของผู้มีพระคุณ "เอ่อ...มะ"
"ไม่ใช่ อย่างนั้น หนูยูเขามาอยู่ในฐานะลูกบุญธรรมของฉันเอง" ชายสูงวัยแก้ต่างให้หญิงสาว
"จะฐานะอะไรก็ช่าง มีแค่นี้ใช่ไหมที่จะบอก ผมขอตัวก่อน" พูดจบชานยอลก็ลุกเดินไปที่รถก่อนสตาร์ทออกไปอย่างรวดเร็ว
"เฮ้อ~ " ชายสูงวัยลอบถอนหายใจให้กับลูกชายสุดที่รักของเขา พร้อมกับมองไปยังรูปของภรรยาที่ติดตรงฝาผนัง ถ้าเขาบอกกับภรรยาไปตรงๆ เรื่องต่างๆก็คงไม่เป็นแบบนี้ และครอบครัวของเขาก็คงจะมีความสุขมากกว่านี้
"คุณลุงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"
"ลุงว่า ลุงจะไปหลับพักผ่อนสักหน่อยน่ะ ตามสบายนะหนูยู คิดเสียว่านี่เป็นบ้านหนูอีกหลังก็แล้วกันนะ "
'เป็นลูกประสาอะไร พูดจากับพ่อแบบนี้ได้ยังไงกัน ไร้มารยาทที่สุด ' หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มที่เพิ่งเจอเมื่อครู่ในใจ ก่อนจะเดินไปดูสวนดอกไม้ด้านหลังคฤหาสน์ ตามที่คุณลุงของเธอเคยบอก
"นายยังโชคดีที่นายเหลือพ่อ แต่ฉันนี่สิไม่เหลือใครเลย" หญิงสาวบ่นพึมพำขณะที่เดินดูดอกไม้สีสวยละลานตา
 
ครืดดด~ ครืดดด~
 
'Jack Door Son ^0^'
:นี่ ยัยขี้แย เธอหายไปไหนห้ะ ฉันตามหาเธอทั่วบ้านเลยเนี่ย ไปไหนก็ไม่บอก
หญิงสาวแอบขำเพื่อนเล็กน้อย เขาเป็นห่วงเธอจริงหรือเปล่าเนี่ย
'YouI':ขอโทษที่ไม่ได้บอก พอดีฉันย้ายมาอยู่กับคุณลุงปาร์คน่ะ
'Jack Door Son ^0^ ':ห้ะ!! จริงเดะ เธอไปอยู่บ้านเขาแล้วไม่กลัวลูกชายเขาหรือไง *สติ๊กเกอร์ตกใจ*
'YouI':ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย ออกจะน่าสงสารด้วยซ้ำ แล้วอีกอย่าง ครอบครัวฉันก็เป็นต้นเหตุ ถ้าเขาจะทำอะไรฉันมันก็สมควรแล้วล่ะ
'Jack Door Son^0^':เห้ย ทำไมเธอคิดแบบนี้เล่า ยัยขี้แย เธอเปล่าทำสักหน่อย มันอุบัติเหตุหรอกน่า อย่าคิดมาก ถ้าว่างๆ เดี๋ยวฉัน จะไปหาเธอนะ โอเค๊?*สติ๊กเกอร์ เด็กส่ายตูด*
'YouI'
:อื้ม โอเค *สติ๊กเกอร์รูปหมาอุ้มคำว่าโอเค*
"เฮ้อ ~ "ยูไอลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แค่ครั้งแรกที่เห็นหน้ากันเธอก็โดนว่า ว่าเป็นเมียน้อยซะแล้ว ถ้าเจออีกจะโดนว่าว่าอะไรล่ะเนี่ย ไม่อยากจะคิดเลย ถ้าไม่ติดว่า คุณลุงของร้อง เธอก็คงไม่กล้ามาสู้หน้าทุกคนที่นี่หรอก