*แค้นรักหัวใจนายเย็นชา* [Chanyeol x You]

ณ คฤหาสน์ ตระกูลปาร์ค

'คุณปาร์ค นั่นคุณจะไปไหนคะ?' เสียงหญิงกลางคนเอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่เป็นสามีของเธอกำลังจะออกไปข้างนอก

'ผมจะไปทำธุระน่ะ' คนที่ถูกทักเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ
'ไปทำธุระหรือคะ? แต่ก่อนคุณไม่ค่อยออกไปไหนบ่อยๆ แต่ช่วงพักหลังๆมานี่ รู้สึกจะออกจากบ้านบ่อยจังเลยนะคะ ' เธอแค่นหัวเราะก่อนจะพูดต่อ

'คุณแน่ใจหรอว่าไปทำธุระไม่ใช่ว่าไปหาอิหนูที่คุณซ่อนไว้กันแน่!!! อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ ว่าคุณทำอะไรลับหลังฉันไว้บ้าง!!!'
  เสียงตวาดดังลั่นของหญิงวัยกลางคน กำลังปลุกเด็กคนหนึ่งให้ตื่นขึ้นหลังจากที่กลับจากโรงเรียน เพื่อมารับรู้เรื่องราวอย่างที่เขาคาดไม่ถึง
เด็กชายที่พอจะรู้เรื่องรู้ราวต่างๆในชีวิต กำลังนั่งมองคนเป็นพ่อและแม่กำลังทะเลาะกัน ตรงซี่ระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์
  เด็กน้อยยังจำทุกคำพูดของคนเป็นแม่ได้ดี แม่ของเขามักจะมาร้องห่มร้องไห้กับเขาเรื่องของพ่อเป็นประจำ
'ชานยอล พ่อเค้าจะทิ้งเราสองคนไปแล้วนะลูก เค้ามีคนใหม่ เค้าจะทิ้งแม่กับลูกไป ชานยอล เราเหลือกันแค่สองคนแล้วนะลูก '
คำพูดแบบนี้ เป็นสิ่งที่เด็กชายได้ยินอยู่ทุกวัน มันทำให้เค้ารู้สึกเกลียดพ่อตัวเอง ยิ่งได้ยินก็ยิ่งเกลียด อีกทั้งยังเกลียดคนคนนั้นด้วย คนที่มาทำลายคำว่า 'ครอบครัว' ของเขาให้พังลง

'คุณไม่รู้เรื่องอะไร อย่าพูดเลยดีกว่า ผมรู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ '

'เหอะ ใช่สิ ฉันมันจะรู้อะไร!! ไม่เหมือน อินังคนนั้น!! ที่คุณซ่อนฉันแล้วก็ไปหามันทุกวัน ใช่ไหมล่ะ คุณปาร์ค!!! '

'พูดจบหรือยัง ผมว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ เอาไว้คุณใจเย็นกว่านี้ค่อยมาคุย' นายใหญ่ของบ้านพูดเสร็จก็เดินไปขึ้นรถทันทีอย่างเร่งรีบ

'ไม่!! ฉันต้องการคุยกับคุณวันนี้ เดี๋ยวนี้ และตอนนี้ กลับมาเดี๋ยวนี้นะคุณปาร์ค!!! ฉันบอกให้กลับมา!!' พูดจบ หญิงวัยกลางคนก็วิ่งตามรถของผู้เป็นสามีออกไปข้างนอก

จนกระทั่ง.........

เอี๊ยดดดด..... โครมมมมม!!!

"ไม่นะ!!!! แม่ครับ!!!!"

เฮือก

" นี่เราฝันอีกแล้วเหรอ " ร่างสูงโปร่งถอนหายใจยาว พร้อมกับหันไปมองนาฬิกาบนหัวเตียง ซึ่งมันบอกว่าเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าพอดี เขาฝันแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในทุกๆคืน มันเป็นเหมือนฝันรายที่คอยตามหลอกหลอนเขาตลอดเวลา ถ้าไม่มีคนคนนั้น แม่ของเขาก็คงไม่ต้องจบชีวิตลงแบบนี้

ก๊อกๆๆ

"เชิญครับ"

"คุณหนู ฝันร้ายอีกแล้วหรอคะ ร้องซะดังเชียว เอ่อ....คุณปาร์คให้ลงไปพบน่ะค่ะ "

" หึ ครับป้า เดี๋ยวผมลงไป " เขาแค่นหัวเราะอย่างสมเพช จะให้เขาไปลงไปเจอคนที่มีส่วนทำให้แม่เขาตายน่ะเหรอ ร้อยวันพันปี ไม่เคยพูดกันเลยสักครั้งตั้งแต่งานศพแม่ของเขาจบลง

อีกด้านของคฤหาสน์

  ร่างของคนสองคนที่ต่างเพศและต่างอายุ กำลังนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น โดยที่มีสายตาอันคมกริบของคนคนหนึ่งยืนดู ตรงระเบียงบันไดก่อนจะเดินลงมาเงียบๆ

'เนี่ยเหรอ ผู้หญิงใจอำมหิตคนนั้น เหอะ ได้ทีแล้วเอาใหญ่ คิดจะจับพ่อฉันเพื่อหุบของของแม่.ฉันล่ะสิ หน้าด้านจริงๆ '

" แกมาแล้วเหรอ ชานยอล ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกสักหน่อย "

"คุณมีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา ผมต้องรีบไปทำงาน ไม่มีเวลามาฟังอะไรไร้สาระนานๆ "

น้ำเสียงที่เขาพูด มันดูเย็นชาเหมือนน้ำแข็งเสียจนบาดหัวใจคนฟัง ยิ่งคนเป็นพ่อด้วยแล้ว มันรู้สึกใจหายทุกครั้งที่ได้ยิน

"นี่ หนูยูไอ เขาจะมาอยู่กับเราที่นี่ ในฐานะ..." เสียงของผู้เป็นพ่อสิ้นสุดลงตรงนี้ เพราะมีอีกคนพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

"เมียน้อยล่ะสิ " ก่อนจะหันหน้าไปยังยูไอที่ถูกเขาตราหน้าไปเรียบร้อยว่าเป็น'เมียน้อย' ของผู้มีพระคุณ

"เอ่อ...มะ"

"ไม่ใช่ อย่างนั้น หนูยูเขามาอยู่ในฐานะลูกบุญธรรมของฉันเอง" ชายสูงวัยแก้ต่างให้หญิงสาว

"จะฐานะอะไรก็ช่าง มีแค่นี้ใช่ไหมที่จะบอก ผมขอตัวก่อน" พูดจบชานยอลก็ลุกเดินไปที่รถก่อนสตาร์ทออกไปอย่างรวดเร็ว

"เฮ้อ~ " ชายสูงวัยลอบถอนหายใจให้กับลูกชายสุดที่รักของเขา พร้อมกับมองไปยังรูปของภรรยาที่ติดตรงฝาผนัง ถ้าเขาบอกกับภรรยาไปตรงๆ เรื่องต่างๆก็คงไม่เป็นแบบนี้ และครอบครัวของเขาก็คงจะมีความสุขมากกว่านี้

"คุณลุงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ลุงว่า ลุงจะไปหลับพักผ่อนสักหน่อยน่ะ ตามสบายนะหนูยู คิดเสียว่านี่เป็นบ้านหนูอีกหลังก็แล้วกันนะ "

'เป็นลูกประสาอะไร พูดจากับพ่อแบบนี้ได้ยังไงกัน ไร้มารยาทที่สุด ' หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มที่เพิ่งเจอเมื่อครู่ในใจ ก่อนจะเดินไปดูสวนดอกไม้ด้านหลังคฤหาสน์ ตามที่คุณลุงของเธอเคยบอก

"นายยังโชคดีที่นายเหลือพ่อ แต่ฉันนี่สิไม่เหลือใครเลย" หญิงสาวบ่นพึมพำขณะที่เดินดูดอกไม้สีสวยละลานตา

ครืดดด~ ครืดดด~

'Jack Door Son ^0^'

:นี่ ยัยขี้แย เธอหายไปไหนห้ะ ฉันตามหาเธอทั่วบ้านเลยเนี่ย ไปไหนก็ไม่บอก

หญิงสาวแอบขำเพื่อนเล็กน้อย เขาเป็นห่วงเธอจริงหรือเปล่าเนี่ย

'YouI'
:ขอโทษที่ไม่ได้บอก พอดีฉันย้ายมาอยู่กับคุณลุงปาร์คน่ะ

'Jack Door Son ^0^ '
:ห้ะ!! จริงเดะ เธอไปอยู่บ้านเขาแล้วไม่กลัวลูกชายเขาหรือไง *สติ๊กเกอร์ตกใจ*

'YouI'
:ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย ออกจะน่าสงสารด้วยซ้ำ แล้วอีกอย่าง ครอบครัวฉันก็เป็นต้นเหตุ ถ้าเขาจะทำอะไรฉันมันก็สมควรแล้วล่ะ

'Jack Door Son^0^'
:เห้ย ทำไมเธอคิดแบบนี้เล่า ยัยขี้แย เธอเปล่าทำสักหน่อย มันอุบัติเหตุหรอกน่า อย่าคิดมาก ถ้าว่างๆ เดี๋ยวฉัน จะไปหาเธอนะ โอเค๊?
*สติ๊กเกอร์ เด็กส่ายตูด*

'YouI'

:อื้ม โอเค *สติ๊กเกอร์รูปหมาอุ้มคำว่าโอเค*

"เฮ้อ ~ "ยูไอลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
แค่ครั้งแรกที่เห็นหน้ากันเธอก็โดนว่า ว่าเป็นเมียน้อยซะแล้ว ถ้าเจออีกจะโดนว่าว่าอะไรล่ะเนี่ย ไม่อยากจะคิดเลย ถ้าไม่ติดว่า คุณลุงของร้อง เธอก็คงไม่กล้ามาสู้หน้าทุกคนที่นี่หรอก