[ FIC EXO ] CHANBAEK : I'M WANT YOU ความต้องการ

EP:04
กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้บ้านตระกลูบยอน
เพี๊ยะ!!!
"ออกไปถ้าตามตัวแบคฮยอนกลับมาไม่ได้แกก็ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก"
แพคฮยอนตวาดลูกน้องเสียงดังลั่น!!!ตอนนี้เหตุการณ์ในบ้าตระกลูบยอนมันกำลังชุลมุนไปหมดเนื่องจากทางลูกน้องที่นายใหญ่ของบ้านตระกลูบยอนได้สั่งให้จับตามองทายาทของเขาไว้นั้นมันก็ได้แต่มองจริงๆพอเห็นเหตุการณ์ทที่มีเฮริคค็อปเตอร์บินมาแถวตรงระเบียงห้องแบคฮยอนมันไม่ก็ไม่รีบวิ่งขึ้นไปดูเสือกโทรมาถามเขาก่อนว่าพวกเราใช่ไหมจนมันบินออกไป
เขาล่ะอยากบ้าตาย!ถึงจะตวาดกลับไปว่าไม่ใช่มันก็คงไม่ทันแล้วแต่ที่สำคัญใครกันมันถึงกล้ามาลักพาตัวทายาทของเขาไป??แต่ที่น่าปวดหัวยิ่งกว่าอะไรคงไม่พ้นเรื่องวุ่นวายที่ต้องตามแน่ๆ!!
บ้านตระกลูปารค์
หลังจากเครียงานเอกสารจากฝ่ายขายทางการตลาดเสร็จท่านประธานปารค์ ชานยอล ก็ขับแลมโบกินีสีดำคลับมุ่งตรงกลับบ้านทันที
"กลับมาแล้วเหรอลูก"
พอเข้ามาถึงในตัวบ้านกำลังผ่านห้องนั่งเล่นก็เห็นแม่กับพี่สาวเขากำลังที่ี่นั่งคุยกันอยู่พอดีแล้วแม่ก็เรียกเขาเอาไว้
"ครับคุณแม่มีอะไรรึเปล่าครับ"
"เปล่าหรอกแม่เห็นชานรีบๆน่ะเลยจะถามว่ามีอะไรรึเปล่า"
"เปล่าหรอกครับผมแค่กลับมาเอาเอกสารนิดหน่อย"
"อ้าวเหรอจ๊ะชานเอากลับมาทำเหรอเมื่อวานแม่กก็ว่าแม่ไม่เห็นชานเอามาทำนะ???"
"คือ...มันเอกสารเมื่อสองสามวันก่อนที่ผมเอากลับมาทำน่ะครับแต่มันคงหล่นอยู่ในห้องทำงานที่บ้านน่ะครับตอนอยู่ที่บริษัทก็เลยหากันไม่เจอ"
ว่าจบร่างสูงก็เดินเข้ามานั่งข้างคุณนายปารค์จากนั่งจึงสวมกอดแล้วหอมแก้มแม่ของเขา
"จะอ้อนอะไรแม่อีกล่ะถึงมากอดกันอย่างน่ะเรา"
"เปล่าครับผมแค่ขับรถมาเหนื่อยนิดหน่อยไหนจะงานทั้งวันอีกขับรถทีก็แทบจะหลับในเลยไม่รู้ว่าจะได้กอดแม่แบบนี้อีกไหมน่ะครับ"
"ไม่เอานะลูกไม่พูดอย่างนั้นนะครับ"
"ถึงไม่พูดมันก็คงอดคิดไม่ได้หรอกนะค่ะแม่หมอนี้มันรับภารทางธุรกิจของตระกลูหนักกว่าหนูอีก"
ระหว่างที่คนเป็นน้องชายกำลังอ้อนคนเป็นแม่จนลืมไปเลยว่ายังมีพี่สาวตัวแสบของเขาอีกที่กำลังนั่งดูเขาเล่นละครอ้อนแม่อีกคน
แต่มันแปลกๆนะทุกที ปารค์ ยูรา จะพูดขัดแต่ทำไมวันนี้ถึง......
"ก็จริงอย่างพี่เขาพูดนะลูกชานน่ะทำงานหนักเพื่อตระกลูของเราไหนจะต้องขับรถกลับมาบ้านทุกวันอีก"
"ไม่เป็นไร......"
"ชานจะลองอยู่คอนโดไหมลูก?"
"ทำไมคุณแม่ถึง......"
"ก็เมื่อวานแม่เห็นพ่อเขาเปลยๆถึงเรื่องคอนโดของตระกลูเราบ่อยๆว่าสวยอย่างงั้นช่วยผ่อนคลายอย่างงี้แม่เลยคิดว่าถ้าชานอยู่ที่นั้นมันก็ได้ผลประโยช์ทั้งบริษัททั้งตัวชานเองด้วยระยะทางขับรถก็น้อยกว่าขับมาบ้านแม้แม่อยากจะให้ชานอยู่บ้านมากกว่าที่คอนโดก็เถอะนะลูก"
"แล้วแกจะได้ปลอดภัยด้วยขับรถมากๆพี่เป็นห่วงนะค่ะไอน้องรัก"ยูรา
"ไม่ต้องมาพูดเลยนะเราเองก็เหมือนกันยูราขับรถมาจากที่ทำงานมันไกลเหมือนกันน่ะแหละ"
"แต่หนูก็เหนื่อยน้อยกว่ามันนิ่ค่ะแม่"
"พอแล้วแม่ไม่เถียงแกละเดียวแม่ไปเตรียมอาหารให้ละกัน"
ว่าจบแม่ก็เดินออกไปแต่ร่างสูงที่เคยบอกกับแม่ตนเองว่ามาเอางานก็ยังคงไม่ลุกออกไปจากที่คนเป็นพี่เลยเริ่มเอยขึ้นโดยบอกไปตามตรง
"แกจะถามใช่ไหมว่าทำไมคนที่ไม่ชอบยุ่งเรื่องของใครอย่างฉันถึงช่วยแกพูดกับแม่เรื่องออกไปอยู่คอนโดทั้งที่ทุกทีไม่ว่าเรื่องอะไรฉันก็จะพูดเพราะให้อิสระกับแกเสมอ"
"ก็ใช่แต่ทำไม..."
"จะว่าไงดีล่ะเอาเป็นว่าฉันมีข้อตกลงร่วมกับคุณพ่อล่ะกันแต่มันก็ไม่เชิงตกลงกันหรอกนะออกจะพนันซะมากกว่า...แต่ช่างมันเถอะ!"
"พนันอะ...."
"เอาน่าๆบอกว่าไม่ต้องถามไงและอีกอย่างถ้าแกจะถามว่าทำไมแม่ถึงได้ยอมให้แกไปอยู่คอนโดง่ายนักก็จงประจักไว้ซะว่าแกน่ะต้องขอบคุณพ่อกับพี่สาวแกคนนี้ที่หาสาระพัดข้ออ้างมาอ้างให้กับแม่เขา"
"พี่ก็รู้นี่นาว่าถึงผมจะเอาแต่ใจขนาดไหนแต่กับแม่ผมล่ะยอมทุกที"
"อย่างแกน่ะนะเขาไม่เรียกเอาแต่ใจเขาเรียกเย็นชาย่ะ"
"เอาเถอะจะว่าผมเป็นยังไงก็แล้วพี่จะคิดละกันแต่ว่าเรื่องนี้ยังไงก็จะให้แม่รู้ไม่ได้เด็ดขาดถ้าแม่รู้ล่ะก็แผนผมมันพังยับแน่ถ้าแม่จะบุกไปที่คอนโดเพื่อช่วยหมอนั้น"
"ก็แน่ล่ะนิสัยอ่อนโยนไม่ชอบเห็นคนโดนทำร้ายของแม่อย่างนั้นและที่ทำให้ทุกคนรักแม่แต่ถ้าคุณนายตระกลูปารค์ โซลยอล โมโหขึ้นมาล่ะวินาทีนั้นตัวใครตัวมันนะจ๊ะน้องรัก"
"ฮึ!ผมจะรอให้ถึงวันนั้นละกัน...แต่มันคงไม่ทันเพราะตอนนี้ใกล้เวลาที่ของเล่นที่ผมซื้อมาจะโดนทำลายด้วยมือของผมเองแล้วสิกว่าแม่จะรู้เรื่องนี้พี่คงได้น้องสะใภ้แล้วล่ะและเมื่อถึงตอนนั้นผมก็จะเริ่มทำลายมันจริงๆจนไม่เหลือซาก"
"หึ!!อย่าหนักมือนักล่ะเดี๋ยวมันจะพังจริงๆซะก่อน"
"งั้นผมไปก่อนนะครับคุณพี่สาว"
"อ้าวนี้สรุปฉันต้องหาข้ออ้าง
ให้แกอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย!!!"
ว่าจบชานยอลก็เดินออกมาที่แลมโบกินีของเขาโดยปล่อยให้คนเป็นพี่โวยวายอยู่ข้างหลังแต่ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปเขาก็เลือกที่จะยืนคิดซักพักก่อนที่จะมีคำพูดที่แผ่วเบาราวสายลมของเขาออกมาจากปากโดยที่ไม่มีใครได้ยิน
'ผมจะไม่หนักมือ...ถ้าผมทำได้นะ'
ว่าจบร่างสูงก็ขึ้นรถแล้วออกรถไปทันทีโดยที่ก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่าจุดหมายปลายทางจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้นอกจากคอนโดตระกลูปารค์
ชานยอลมองนาฬิกาข้อมือนิดตอนนี้ยัง6โมงอยู่ขับรถไปคอนโดคงชั่วโมงกว่าๆไปถึงที่นั้นของเล่น..ของเขา..ก็คงมาถึงพอดีอย่างนี้ก็ดีตื่นขึ้นมาอีกเห็นเขาเป็นคนแรกจะได้จดจำเขาไปนานแสนนานว่าปารค์ ชานยอลคนนี้จะทำให้นักฆ่าอย่างนายรู้สึกถึงความทรมานจนอยากตายมันเป็นยังไง
 
จบไปแล้วค่าาาารู้สึกตอนนี้มันสั้นๆเนอะแล้วไรท์ก็ชอบแนวนี้นะแต่พึ่งหัดแต่งเลยไม่ค่อยดีเท่าไรยังก็เอาไว้ค่อยมาเฟี้ยวฟ้าวมะพร้าวแก้วกับเราต่อนะค่ะ\(-'0'-)/