[ FIC EXO ] CHANBAEK : I'M WANT YOU ความต้องการ

EP:04

กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้
บ้านตระกลูบยอน

เพี๊ยะ!!!

"ออกไปถ้าตามตัวแบคฮยอนกลับมา
ไม่ได้แกก็ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้า
อีก"

แพคฮยอนตวาดลูกน้องเสียงดังลั่น!!!
ตอนนี้เหตุการณ์ในบ้าตระกลูบยอน
มันกำลังชุลมุนไปหมดเนื่องจากทาง
ลูกน้องที่นายใหญ่ของบ้านตระกลู
บยอนได้สั่งให้จับตามองทายาทของ
เขาไว้นั้นมันก็ได้แต่มองจริงๆพอเห็น
เหตุการณ์ทที่มีเฮริคค็อปเตอร์บินมา
แถวตรงระเบียงห้องแบคฮยอนมันไม่
ก็ไม่รีบวิ่งขึ้นไปดูเสือกโทรมาถามเขา
ก่อนว่าพวกเราใช่ไหมจนมันบินออก
ไป

เขาล่ะอยากบ้าตาย!ถึงจะตวาดกลับ
ไปว่าไม่ใช่มันก็คงไม่ทันแล้ว
แต่ที่สำคัญใครกันมันถึงกล้ามาลัก
พาตัวทายาทของเขาไป??แต่ที่น่า
ปวดหัวยิ่งกว่าอะไรคงไม่พ้นเรื่อง
วุ่นวายที่ต้องตามแน่ๆ!!

บ้านตระกลูปารค์

หลังจากเครียงานเอกสารจากฝ่าย
ขายทางการตลาดเสร็จท่านประธาน
ปารค์ ชานยอล ก็ขับแลมโบกินีสีดำ
คลับมุ่งตรงกลับบ้านทันที

"กลับมาแล้วเหรอลูก"

พอเข้ามาถึงในตัวบ้านกำลังผ่านห้อง
นั่งเล่นก็เห็นแม่กับพี่สาวเขากำลังที่
ี่นั่งคุยกันอยู่พอดีแล้วแม่ก็เรียกเขา
เอาไว้

"ครับคุณแม่มีอะไรรึเปล่าครับ"

"เปล่าหรอกแม่เห็นชานรีบๆน่ะเลย
จะถามว่ามีอะไรรึเปล่า"

"เปล่าหรอกครับผมแค่กลับมาเอาเอกสารนิดหน่อย"

"อ้าวเหรอจ๊ะชานเอากลับมาทำเหรอ
เมื่อวานแม่กก็ว่าแม่ไม่เห็นชานเอามาทำนะ???"

"คือ...มันเอกสารเมื่อสองสามวันก่อน
ที่ผมเอากลับมาทำน่ะครับแต่มันคง
หล่นอยู่ในห้องทำงานที่บ้านน่ะครับ
ตอนอยู่ที่บริษัทก็เลยหากันไม่เจอ"

ว่าจบร่างสูงก็เดินเข้ามานั่งข้างคุณ
นายปารค์จากนั่งจึงสวมกอดแล้วหอม
แก้มแม่ของเขา

"จะอ้อนอะไรแม่อีกล่ะถึงมากอดกัน
อย่างน่ะเรา"

"เปล่าครับผมแค่ขับรถมาเหนื่อยนิด
หน่อยไหนจะงานทั้งวันอีกขับรถทีก็
แทบจะหลับในเลยไม่รู้ว่าจะได้กอด
แม่แบบนี้อีกไหมน่ะครับ"

"ไม่เอานะลูกไม่พูดอย่างนั้นนะครับ"

"ถึงไม่พูดมันก็คงอดคิดไม่ได้หรอก
นะค่ะแม่หมอนี้มันรับภารทางธุรกิจ
ของตระกลูหนักกว่าหนูอีก"

ระหว่างที่คนเป็นน้องชายกำลังอ้อน
คนเป็นแม่จนลืมไปเลยว่ายังมีพี่สาว
ตัวแสบของเขาอีกที่กำลังนั่งดูเขาเล่น
ละครอ้อนแม่อีกคน

แต่มันแปลกๆนะทุกที ปารค์ ยูรา
จะพูดขัดแต่ทำไมวันนี้ถึง......

"ก็จริงอย่างพี่เขาพูดนะลูกชานน่ะ
ทำงานหนักเพื่อตระกลูของเราไหน
จะต้องขับรถกลับมาบ้านทุกวันอีก"

"ไม่เป็นไร......"

"ชานจะลองอยู่คอนโดไหมลูก?"

"ทำไมคุณแม่ถึง......"

"ก็เมื่อวานแม่เห็นพ่อเขาเปลยๆถึง
เรื่องคอนโดของตระกลูเราบ่อยๆว่า
สวยอย่างงั้นช่วยผ่อนคลายอย่างงี้
แม่เลยคิดว่าถ้าชานอยู่ที่นั้นมันก็ได้
ผลประโยช์ทั้งบริษัททั้งตัวชานเอง
ด้วยระยะทางขับรถก็น้อยกว่าขับ
มาบ้านแม้แม่อยากจะให้ชานอยู่บ้าน
มากกว่าที่คอนโดก็เถอะนะลูก"

"แล้วแกจะได้ปลอดภัยด้วยขับรถ
มากๆพี่เป็นห่วงนะค่ะไอน้องรัก"ยูรา

"ไม่ต้องมาพูดเลยนะเราเองก็เหมือน
กันยูราขับรถมาจากที่ทำงานมันไกล
เหมือนกันน่ะแหละ"

"แต่หนูก็เหนื่อยน้อยกว่ามันนิ่ค่ะแม่"

"พอแล้วแม่ไม่เถียงแกละเดียวแม่ไป
เตรียมอาหารให้ละกัน"

ว่าจบแม่ก็เดินออกไปแต่ร่างสูงที่เคย
บอกกับแม่ตนเองว่ามาเอางานก็ยังคง
ไม่ลุกออกไปจากที่คนเป็นพี่เลยเริ่ม
เอยขึ้นโดยบอกไปตามตรง

"แกจะถามใช่ไหมว่าทำไมคนที่ไม่
ชอบยุ่งเรื่องของใครอย่างฉันถึงช่วย
แกพูดกับแม่เรื่องออกไปอยู่คอนโด
ทั้งที่ทุกทีไม่ว่าเรื่องอะไรฉันก็จะพูด
เพราะให้อิสระกับแกเสมอ"

"ก็ใช่แต่ทำไม..."

"จะว่าไงดีล่ะเอาเป็นว่าฉันมีข้อตกลง
ร่วมกับคุณพ่อล่ะกันแต่มันก็ไม่เชิง
ตกลงกันหรอกนะออกจะพนันซะมาก
กว่า...แต่ช่างมันเถอะ!"

"พนันอะ...."

"เอาน่าๆบอกว่าไม่ต้องถามไงและอีก
อย่างถ้าแกจะถามว่าทำไมแม่ถึงได้
ยอมให้แกไปอยู่คอนโดง่ายนักก็จง
ประจักไว้ซะว่าแกน่ะต้องขอบคุณพ่อ
กับพี่สาวแกคนนี้ที่หาสาระพัดข้ออ้าง
มาอ้างให้กับแม่เขา"

"พี่ก็รู้นี่นาว่าถึงผมจะเอาแต่ใจขนาด
ไหนแต่กับแม่ผมล่ะยอมทุกที"

"อย่างแกน่ะนะเขาไม่เรียกเอาแต่ใจ
เขาเรียกเย็นชาย่ะ"

"เอาเถอะจะว่าผมเป็นยังไงก็แล้วพี่จะ
คิดละกันแต่ว่าเรื่องนี้ยังไงก็จะให้แม่รู้
ไม่ได้เด็ดขาดถ้าแม่รู้ล่ะก็แผนผมมัน
พังยับแน่ถ้าแม่จะบุกไปที่คอนโดเพื่อ
ช่วยหมอนั้น"

"ก็แน่ล่ะนิสัยอ่อนโยนไม่ชอบเห็นคน
โดนทำร้ายของแม่อย่างนั้นและที่ทำ
ให้ทุกคนรักแม่แต่ถ้าคุณนายตระกลู
ปารค์ โซลยอล โมโหขึ้นมาล่ะวินาที
นั้นตัวใครตัวมันนะจ๊ะน้องรัก"

"ฮึ!ผมจะรอให้ถึงวันนั้นละกัน...แต่มัน
คงไม่ทันเพราะตอนนี้ใกล้เวลาที่ของ
เล่นที่ผมซื้อมาจะโดนทำลายด้วยมือ
ของผมเองแล้วสิกว่าแม่จะรู้เรื่องนี้พี่คง
ได้น้องสะใภ้แล้วล่ะและเมื่อถึงตอนนั้น
ผมก็จะเริ่มทำลายมันจริงๆจนไม่เหลือ
ซาก"

"หึ!!อย่าหนักมือนักล่ะเดี๋ยวมันจะพัง
จริงๆซะก่อน"

"งั้นผมไปก่อนนะครับคุณพี่สาว"

"อ้าวนี้สรุปฉันต้องหาข้ออ้าง

ให้แกอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย!!!"

ว่าจบชานยอลก็เดินออกมาที่
แลมโบกินีของเขาโดยปล่อย
ให้คนเป็นพี่โวยวายอยู่ข้างหลัง
แต่ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปเขาก็
เลือกที่จะยืนคิดซักพักก่อนที่จะมีคำ
พูดที่แผ่วเบาราวสายลมของเขาออก
มาจากปากโดยที่ไม่มีใครได้ยิน

'ผมจะไม่หนักมือ...ถ้าผมทำได้นะ'

ว่าจบร่างสูงก็ขึ้นรถแล้วออกรถไปทัน
ทีโดยที่ก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่าจุดหมาย
ปลายทางจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้นอก
จากคอนโดตระกลูปารค์

ชานยอลมองนาฬิกาข้อมือนิดตอนนี้
ยัง6โมงอยู่ขับรถไปคอนโดคงชั่วโมง
กว่าๆไปถึงที่นั้นของเล่น..ของเขา..
ก็คงมาถึงพอดีอย่างนี้ก็ดีตื่นขึ้นมาอีก
เห็นเขาเป็นคนแรกจะได้จดจำเขาไป
นานแสนนานว่าปารค์ ชานยอลคนนี้
จะทำให้นักฆ่าอย่างนายรู้สึกถึงความ
ทรมานจนอยากตายมันเป็นยังไง

จบไปแล้วค่าาาารู้สึกตอนนี้มันสั้นๆเนอะ
แล้วไรท์ก็ชอบแนวนี้นะแต่พึ่งหัดแต่งเลย
ไม่ค่อยดีเท่าไรยังก็เอาไว้ค่อยมาเฟี้ยวฟ้าว
มะพร้าวแก้วกับเราต่อนะค่ะ\(-'0'-)/