ปิ๊งรักนายบ้านไร่

 
 
          ปิ๊งรักนายบ้านไร่...
 
         
 
FANG TALK...
 
           เฮ้อ!
     สาบานนี่ฉันถอนหายใจเยอะที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ฉันและยัยแก้วมารวมตัวอยู่ที่ห้องยัยจินนี่เพื่อมาคิดแผนทำลายไร่จิระคุณตั้งแต่เช้า ตอนนี้บ่ายสอง คุณพระไม่มีอะไรคืบหน้าเลยจ้า ฮือๆฉันจะทำไงดีคิดไม่ออกโว๊ยยยย!
 
 
 
 
          เปาะ!
"ฉันคิดออกล่ะ" อยู่ดีๆแก้วก็ลุกขึ้นดีดนิ้วเสนอความคิดหลังจากนอนหมดอาลัยตายอยากอยู่ครึ่งวัน ทำให้ฉันและจินนี่ดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอนจ้องหน้าแก้วทันที
 
 
 
 
"แกคิดไรออกว่ะ" ฉันถามออกไป
 
 
 
 
"ก็ปลอมตัวเข้าไปหาหลักฐานที่จะทำให้ไร่พวกมันเสียหาไง" แก้วพูด
 
 
 
 
"มันจะมีหรอแกจากที่ฉันได้ยินมาไร่จิระคุณไม่เคยมีข่าวเสื่อมเสียเลยนะ" จินนี่พูดขึ้นมาบ้าง ฉันได้แต่เคาะคางอย่างใช้ความคิด มันต้องมีบ้างล่ะน่าที่จะทำให้ไร่นั่นเสียหาย
 
 
 
 
"พวกแกไม่รู้อะไรคนรวยมันก็ใช้เงินปิดข่าวหมดนั่นแหละ ไม่งั้นเรื่องเมื่อสิบปีก่อนก็ต้องมีข่าวออกมาบ้าง แต่นี้อะไรค่าาไม่มีข่าวอะไรเลยทั้งๆที่คนตาบคนบาดเจ็บออกจะเยอะขนาดนั้น" แก้วหันไปพูดกับจินนี่ ที่แก้วพูดมาก็ถูกคนรวยก็ดีแต่ใช้เงินฟาดหัวคนอื่นเขาไปทั่ว แค่ใช้เงินเล็กๆน้อยๆปิดข่าวทำไมจะทำไม่ได้ เลว!
 
 
 
 
"แล้วเราจะทำไงอะแก้วที่จะเข้าไปสืบความลับที่จะทำให้พวกนั้นเสียหายน่ะ ถ้าเราเข้าไปทั้งอย่างนี้น่ะมีหวังโดนจับโยนออกมาแน่" ฉันคิดไม่ตกก่อนหันไปเขย่าแก้วแล้วพูด
 
 
 
"โอ๊ยๆแกหยุดเขย่าฉันก่อนยัยฟาง ฉันคิดออกแล้วเราก็ปลอมตัวเข้าไปสมัครงานไง" แก้วปลดแขนออกจากมือฉัน
 
 
 
 
          โป๊ก!
     ฉันตบหัวยัยแก้วไปทีคิดอะไรโง่ๆอีกแล้วเพื่อนฉัน ขืนเข้าไปอย่างนี้มีหวังโดนจับโยนออกมาของจริงแน่โทษฐานนักเขียนชื่อดังกับดีไซเนอร์ไปสร้างความวุ่นวายในรีสอร์ท ถึงแม้ฉันจะพึ่งกลับปารีสแต่ฉันก็มีแบนด์เสื้อผ้าที่ไทย ส่วนยัยแก้วก็เป็นนักเขียนนิยายชื่อดังอยู่ตอนนี้ ไม่มีใครจำพวกเราได้ให้ฟ้าผ่าเลยอ่ะ...
          ครืนน
อ๊ายยยเมื่อกี้ฟางพูดเล่นค่ะแม่จ้าช่วยฟางด้วยยยย
 
 
 
 
"โอ๊ยยย ยัยฟางแกตบหัวฉันทำไมเนี่ย" แก้วหันไปค้อนฟาง
 
 
 
 
"นี่แกโง่หรือแกล้งโง่เนี๊ยอย่าบอกใครนะว่าเป็นเพื่อนฉันน่ะ" ฉันว่ายัยแก้ว 
แก้วยกเท้าขึ้นเตรียมจะถีบฟาง
จินนี่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบห้าม
 
 
 
 
"หยุดเลยพวกแกเถียงกันไปมาจะได้เรื่องม่ะ พรุ่งนี้ก็จะไปเขาใหญ่กันอยู่ล่ะ" จินนี่รีบห้ามทับ ไม่งั้นวันนี้ไม่มีอะไรคืบหน้าแน่นอน
"ฉันรู้ล่ะ รับรองแผนนี้เวิร์ค!" จินนี่หันไปพูดกับฟาง แก้ว 
 
 
 
 
     ฉันได้แต่ทำหน้าสยองกับแก้ว เมื่อยัยจินนี่คิดแผนออก มันจะรอดหรือจะร่วงว่ะเนี้ยแกรรรรรร T∧T ร้องไห้แพ็บ
 
 
....................................................................................................................
 
 
POPPY TALK...
 
     วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมนอนไม่ค่อยหลับ ผมปัดผ้านวมก่อนลุกขึ้นไปอาบน้ำเเต่งตัว ตอนนี้เวลาประมาณตีห้าเกือบหกโมง เห้อ...ไปฟาร์มหน่อยแล้วกัน
     ผมขับรถมาที่ฟาร์มโคนมห่างจากที่พักและรีสอร์ทไม่ไกลมากนัก เวลาผมเหงาผมก็ชอบมาที่นี่มาคุยกับวัว ฮ่าๆฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมมีลูกรักอยู่ตัวนึงรักมากกกกชื่อ 'ลาเต้' เป็นแม่วัวพันธุ์ดีที่สุดของที่นี่ ผมมักมาเล่นกับมันเกือบทุกวันอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมหายเหงาได้บ้าง
"เป็นไงลูกพ่อ วันนี้กินเก่งรึป่าวเนี้ย หื้มม" ป๊อปปี้เดินเข้าไปในโรงโคนม มือหนาลูกหัวลาเต้อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
          ขณะที่ป๊อปปี้กำลังเดินให้อาหารโคนมอยู่นั้น เขื่อนที่รีบขับรถATVมาหาป๊อปปี้ที่ฟาร์ม วิ่งเข้ามาหาป๊อปปี้ 
"มีไรไอ้เขื่อน รีบซะโคกูตกใจไม่มีนมกูจะฆ่ามึง" ป๊อปปี้ยกที่ตักหญ้าชี้หน้าเขื่อนอย่างค้านโทษ
 
 
 
 
"แฮ่กๆแปปเหนื่อย" เขื่อนยกมือยอมๆก่อนจะนั่งพักบนพื้น
 
 
 
 
"ว่าแต่มีเรื่องสำคัญอะไรถึงรีบมาหากูที่นี้ว่ะ" ป๊อปปี้ถามหลังจากให้เขื่อนนั่งพัก
 
 
 
 
"คืองี้มีคนงานมาสมัครงานใหม่" อ้อ...แค่เนี๊ยมึงรอกูกลับบ้านก็ได้ป่ะฟายยย รีบมาเพื่อ -..-
 
 
 
 
"แล้วผู้หญิงหรือผู้ชายว่ะ" ผมหันไปถามเขื่อน
 
 
 
 
"ผู้ชาย..." เขื่อนตอบป๊อปปี้
 
 
 
 
"เออๆเดี๋ยวกูไปสัมภาษณ์งาน" เขื่อนพยักหน้ารับก่อนจะขันรถATVออกไป ป๊อปปี้ได้แต่ส่ายหน้ากับความเวอร์ของเพื่อน
 
 
....................................................................................................................
 
KAEW TALK...
 
"โอ๊ยยยไม่ไหวแล้วนะโว๊ยยยคันๆ" แก้วเอามือเกาหัวตัวเองหยิ๊กๆ ฮือ จะไม่ให้คัดได้ไงฉันกับฟางมาสมัครงานที่ไร่จิระคุณตามแผนที่จินนี่บอก แล้วอะไรรู้มั้ยที่เซอร์ไพรส์ยัยจินนี่จับฉันกับฟางแต่งเป็นผู้ชาย จ้าาาาเพื่อนเเผนแกเวิร์คมาก แก้วนับถือ -..- 
 
 
 
 
"แก้วหยุดเกาก่อนเดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก T∧T" ฟางกระซิบบอกก่อนจะเอามือมาดึงมือที่ฉันเกาหัวตัวเองออก
 
 
 
 
"พวกนายทำอะไรกัน" เวรรร อีตาหน้าหวานที่เดินเข้ามาหาฉันกับฟางทำหน้าตกใจเหมือนเจอหิมะตกประเทศไทย ฉันหันไปมองหน้าฟางสภาพ...หน้าฉันกับฟางอยู่ใกล้กันมือไม้กอดก่ายกันนัวเนีย-..- 
 
 
 
 
"เห้ย! ไม่ใช่นะพวกเราไม่ได้เป็นแบบที่นายคิดนะเว้ยยย" ฉันกับฟางรนรานรีบกลับมานั่งท่าเดิม
 
 
 
 
"เหอะ ฉันเชื่อในสื่งที่เห็น" กรี๊ดดดอีตาหน้าหวานพูดเสร็จก็หันหน้าไปทางอื่น ฉันไม่ใช่พวกเกย์เก้งนะโว๊ยยย
 
 
 
 
"ก็บอกมาไม่ใช่ๆไงเล่า!" ฟางลุกขึ้นเถียง
 
 
 
 
"พอๆพวกนายจะรักกันฉันก็ไม่ห้ามหรอกนะแต่อย่าทำให้เสียงานแล้วกัน" 
 
 
 
 
"เอ๊ะ!" ฉันลุกขึ้นชี้หน้าอีตานี่
 
 
 
 
"พูดงี้แสดงว่านายรับฉันเข้าทำงานแล้วใช่ป้ะ" ฟางพูด
 
 
 
 
"ยัง ฉันตัดสินคนเดียวไม่ได้ต้องรอหุ้นส่วนใหญ่มาก่อนค่อยว่ากันอีกที ว่าแต่พวกนายชื่ออะไรกันบ้างล่ะ" อีตาหน้าหวานพูด หน๊อยยทำมาวางฟอร์ม
 
 
 
 
"ฉัน เอ้ย...ผมชื่อโฟม ส่วนเพื่อนผมชื่อกัน" ฟางแนะนำตัวเองก่อนจะชี้มาข้างๆซึ่งฉันยืนอยู่ เดี๋ยวนะเพื่อนฉันจำไม่ได้ว่าเปลี่ยนชื่อตอนไหน ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะแม่คู้นนนน -//-
 
 
 
 
"อ่ออืม ฉันชื่อโทโมะเป็นหุ้นส่วนที่นี่" อ้อ...ที่แท้อีตานี่ชื่อโทโมะสินะ ถึงว่าหน้าคุ้นๆ...
 
 
 
 
"แล้วเมื่อไหร่นายใหญ่จะมา" ฟางถามโทโมะ
 
 
 
 
"เดี๋ยวคงมาแล้วแหละ" โทโมะพูดจบก่อนเดินออกไป หน๊อยยยหุ้นส่วนจิระคุณมีมารยาทมากค่ะ 
 
 
 
 
"โอ๊ยยเป็นนายใหญ่ได้ไงเนี้ยแค่มาสัมภาษณ์งานลูกน้องยังชักช้า เหอะ!" ฟางกอดอกพูดขึ้นอย่างหงุดหงินหลังจากโทโมะเดินออกไป
 
 
 
 
"ใจเย็นน่าฟาง ไม่เคยได้ยินหรออยากได้งานใหญ่ใจต้องนิ่ง" แก้วยืนมือแตะไหล่ฟาง
 
 
 
 
"โฟม ฉันชื่อโฟมถ้าแกทำแผนพังฉันฆ่าแกแน่" ฟางทำท่าเชือดคอให้แก้ว 
 
 
 
 
"ไอ้โหดด" ฉันหันไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ยัยฟาง
 
 
....................................................................................................................
 
 
FANG TALK...
 
"ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ" ก่อนที่ฉันจะฆ่ายัยแก้วก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาขอโทษอย่างน้อมนอม
 
 
 
 
"คุณ...ภาณุใช่มั้ยครับ" ฉันหันไปตามเสียง ก็ตกใจผู้ชายคนนี้หน้าตาดีเลยทีเดียว เห็นทำงานในไร่นึกว่าจะตัวดำเมี่ยมซะอีก ตรงกันข้ามผิวขาวเหมือนคนสุขภาพดี แถมยังหล่ออีก...เอ๊ะนี่ฉันชมศัตรูหรอ บ้าๆ สงสัยนั่งรอนานจนสมองกลับแล้วแน่ๆ
 
 
 
 
"ใช่ครับ พวกนายใช่คนที่มาสมัครงานใช่มั้ย" ป๊อปปี้ตอบก่อนจะถามต่อ
 
 
 
 
"ใช่ครับ" ป๊อปปี้พยักหน้ารับ
 
 
 
 
"ตามผมมาข้างใน" ป๊อปปี้พูดเสร็จก่อนเดินเข้าไปในออฟฟิต ร่างสูงเดินนำพนักงานใหม่เข้าไปที่ห้องทำงานก่อนบอกให้นั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน
 
 
 
 
"จากที่เพื่อนผมเล่าประวัติพวกคุณที่กรอกในใบสมัครงานให้ฟัง ก็ไม่เลว ผมจะรับพวกคุณเข้าทำงานแล้วกันนายโฟม นายกัน" ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
"ขอบคุณครับ" ฉันกับแก้วเอ่ยขอบคุณนายป๊อปปี้ โอ๊ยอะไรมันจะง่ายขนาดเน้ ฮุฮุ ∧-∧
 
 
 
 
"ส่วนเรื่องงานผมจะให้คุณทำความสะอาดห้องในรีสอร์ทแล้วกัน เพราะดูจากรูปร่างแล้วเนี้ย..." ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองฟางกับแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำเอาฟางกับแก้วเหวอ
          รึว่านายป๊อปปี้จะจะได้ โอ้มายก๊อดดด ขอร้องล่ะอย่าให้โดนจับได้เลย ฮือออ
 
 
 
 
"พวกนายตัวเล็กคงทำงานที่ไร่กับที่ฟาร์มไม่ไหวหรอก ทำงานเบาๆไปก่อนล่ะกัน" เห้อ!โลงนึกว่าจะโดนจับได้แล้วมั้ยล่ะยัยฟางง
 
 
 
 
"ได้ครับ" ฟางกับแก้วรับคำ
 
 
 
 
"เริ่มงานพรุ่งนี้หกโมงอย่าสายล่ะ เชิญ" ป๊อปปี้สั่งก่อนจะผายมือไปที่ประตู ป๊อปปี้มองพนักงานใหม่เดินออกไป เพื่อนซี๊อย่างโทโมะและเขื่อนจึงเปิดประตูเดินเข้ามา
 
 
POPPY TALK... 
 
"เป็นไงบ้างว่ะ รับป่ะ" เขื่อนถามป๊อปปี้ทันทีที่เข้าห้องมา
 
 
 
 
"รับ ฉันให้ไปทำงานที่รีสอร์ทก่อนเพราะว่าร่างเล็กเกินไปคงทำงานในฟาร์มหรือที่ไร่ไม่ดีเท่าไหร่" ป๊อปปี้ตอบเขื่อน
 
 
 
 
"เออจริงตัวเล็ก เหมือน..." โทโมะยังพูดไม่จบเขื่อนก็แทรกขึ้นก่อน
 
 
 
 
"เหมือนไรว่ะ" เขื่อนถาม แต่ไม่ทันที่โทโมะจะตอบป๊อปปี้ก็ชิงตอบก่อน
 
 
 
 
"ผู้หญิง..." 
 
 
 
 
"เห้ย!จริงหรอว่ะ" เขื่อนทำหน้าตกใจอย่างสุดขีด ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆทำไมต้องปลอมตัว...
 
 
 
 
"ไม่รู้คงต้องจับตาดูต่อไป ฉันว่ามันมีอะไรทะเม่งๆ" ป๊อปปี้ตอบเขื่อน มือหน้าประสานกันอยู่หน้าโต๊ะ สายตาคมเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          TOP TOMO " เหอะ ฉันเชื่อในสิ่งที่เห็น "
 
 
 

 
งืดดดเรื่องนี้เงียบมาก อยากรู้ว่าเป็นไงช่วยเม้นหน่อยน้าาา