ปิ๊งรักนายบ้านไร่

          ปิ๊งรักนายบ้านไร่...

KAEW TALK...

     กริ๊งงง!

"อืออ ยัยฟางปิดนาฬิกาปลุกดิ้" ฉันเอาหมอนปิดหู เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกโทรศัพท์ดัง ขาข้างหนึ่งฟาดไปที่คนที่นอนอยู่ข้างๆ สะกิดฟางให้ตื่นไปปิดเสียงอันน่ารำคราญนั้น

"ของแก แกก็ปิดดิ้" ฟางร้องโอดครวญเมื่อโดนก่อกวนเวลานอนของเธอ "ม่ายยแกแหละไปปิดให้หน่อยยย" ฉันบอกกับฟางทั้งๆที่ตายังปิดสนิทอยู่

"เออๆแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ" ฟางว่าก่อนมือบางคำหาโทรศัพท์เครื่องสวย ตาสองข้างเบิกกว่าเมื่อเห็นเวลาที่โชว์หราบนหน้าจอโทรศัพท์ "แก้ว แก้วววซวยแล้วเจ็ดโมงกว่าแล้วเราต้องไปทำงาน!" ฟางหันไปตะโกนใส่หูแก้วที่นอนหลับอยู่

"ห้ะ! ชิบ_าย ไปอาบน้ำดิ้รอไร" ฉันสะดุ้งตัวตื่นทันที ซวยแล้วไงเริ่มงานวันแรกก็สายเลย ตายๆ

ฉันกับฟางรีบวิ่งเข้าไปทำธุระส่วนตัวกันจนเสร็จ ก่อนจะปิดห้องพักคนงานแล้วรีบวิ่งออกไปที่รีสอร์ท

....................................................................................................................

POPPY TALK...

ผมยืนเช็คชื่อคนงานตั้งแต่หกโมง จนตอนนี้เจ็ดโมงสี่สิบเจ็ดนาที เพิ่งเห็นพนักงานสองที่รีบวิ่งมาหาเจ้านาย ผมหงุดหงิดมากนี่แค่ครั้งแรกก็สายเลยเหรอ เหอะ "วันแรกก็สายเลยนะโฟม กัน" ผมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ผมไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลาเป็นที่สุด เพราะมันทำแสดงให้เห็นถึงความไม่มีประสิทธิภาพของรีสอร์ทเรา

"เอ่อ ขอโทษครับนายหัว พวกผมไม่ค่อยชินกับเวลาทำงานสักเท่าไหร่ปกติพวกผมทำงานกะดึกน่ะครับ" ฟางก้มหน้าเอ่ยขอโทษ แต่ในใจกลับโมโหที่มาทำงานวันแรกก็โดนเล่นซะแล้ว "เอาเถอะครั้งแรกฉันไม่ถือ แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปล่ะกันฉันเล่นงานนายแน่" ผมสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบเฉียบ ก่อนจะเดินออกไป

....................................................................................................................

FANG TALK...

"ครั้งแรกฉันไม่ถือแต่อย่าให้มีครั้งต่อไปล่ะกันฉันเล่นงานนายแน่ แหวะ!" ฉันเมื่อเห็นอีตาขี้เก๊กนั่นเดินไป ก็เรียนเสียงและท่าทางขี้เก๊กของป๊อปปี้ 

"พอๆรีบๆทำงานจะได้มีเวลาไปเก็บข้อมูลจะได้รีบออกจากที่นี่สักที" ยัยแก้วหันมาบอกฉัน ก่อนเราจะไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด ก่อนจะเดินขึ้นไปทำความสะอาดตามห้องพัก

          โอ๊ยยๆทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้เนี๊ยย ฮือ T∧T เล็บพักหมดเลย 

"ยืนบ่นอะไรอยู่น่ะ" ฮะ...เฮ้ย อีตาป๊อปปี้นิ มาตั้งแต่ตอนไหนวะ

"ฉันถามทำไมไม่ตอบ"

"ห้ะ ปะ...เปล่าผมยืนพักเฉยๆหรอกน่า ไม่ได้เล๊ยย" ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ว่าแต่เจ้านายเขาต้องคุมลูกน้องขนาดนี้เลยป่ะ 

ฉันสงสัยก่อนจะถามออกไป

"แล้วนายหัวขึ้นมามีอะไรให้ผมรับใช้รึป่าวครับ" ฉันถามออกไป นายนั่นไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มมุมปาก คิดว่าน่ารักนักหรือไงห้ะ -///- 

ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องช้าๆ ก่อนจะเอื้อมมือไป... ดึงผ้าปูที่นอนที่ฟางเพิ่งปูเสร็จไปเมื่อกี้

"เห้ย!นะ..นายหัวดึงออกทำไม ผมเพิ่งปูเสร็จเมื่อกี้เองน่ะ!" ฉันหันไปต่อว่าเขาทันที หน๊อยยคิดว่าเป็นเจ้านายแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง รู้จักฟางน้อยไปซะล่ะเดี๋ยวรู้!...

"ปูใหม่ ปูใหม่ตึงกว่านี้" ป๊อปปี้ว่าจบก่อนจะโยนผ้าปูที่นอนที่ตัวเองดึงมาโยนให้ฟาง

"ผมว่านี่มันก็ตึงแล้วนะครับนายหัว" ฉันพูดตามความเป็นจริงนี่มันก็ตึงจนจะขาดแล้วนะ เผลอๆตึงกว่าหน้านายด้วยซ้ำ หึ่ย!

ฉันเถียงเขาในใจก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ "นายหัวปูให้ดูหน่อยได้มั้ยครับคราวหลังผมจะได้ทำถูก" ป๊อปปี้ทำเสียงฮึดฮัดก่อนจะหยิบผ้าปูเตียงมาปูให้ดู

"นี่ ดูนะ มะนต้องปูอย่างนี้" ป๊อปปี้หยิบผ้าปูเตียงมาปูจนเสร็จ ก่อนจะหยิบเหรียญสิบ ออกมา

"ถ้าอยากรู้ว่ามันตึงก็โยนเหรียญ ถ้าเด้งแสดงว่าโอเคแล้ว" ป๊อปปี้พูดจบก็โยนเหรีญไปมันที่นอน

"เหรียญเด้งแล้ว ขอบคุณครับนายหัวที่ช่วยปูเตียงให้ ผมไปทำห้องอื่นต่อนะครับ" ฉันพูดจบตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ หลอกอีตาขี้เก๊กนี้ง่ายจัง ฮ่าๆ

"นี่นายหลอกใช้ฉันเหรอ มานี่"

ป๊อปปี้ที่รู้ว่าโดนหลอกใช้งานก็เดินไปคว้ามือฟาง ก่อนที่จะเดินออกไปให้กลับมาที่เตียง 

ฟางที่เห็นป๊อปปี้กำลังก้มไปดึงผ้าปูที่นอนออก รีบวิ่งเข้าไปห้าม

"นายๆหัวอย่าดึงนะครับ โหไหนๆก็ปูไปแล้วจะดึงทำไมล่ะครับ" ฉันเดินเข้าไปขวางไม่ให้ป๊อปปี้ดึงผ้าปู

"หลบ นายเป็นลูกจ้าง จะให้ฉันทำให้ได้ไง" ป๊อปปี้พูด

"ไม่หลบ ก็เดี๋ยวห้องต่อไปก็ทำเองไง นายจะอะไรหนักนาเนี้ย...อุ๊บ!" ฟางที่ลืมตัวว่าพูดไม่เพราะออกไป รีบยกมือขึ้นมาปิดปาก 

"อ้อ...เดี๋ยวนี้พูดไม่มีหางเสียง ขนาดฉันเป็นเจ้านาย นายยังลืมตัวแล้วถ้ากับแขกล่ะ ห้ะ!" ป๊อปปี้เข้าไปเขย่าฟาง ทำให้ฟางเสียหลักล้มไปบนที่นอน

....................................................................................................................

POPPY TALK...

     ตุ้บ!

ป๊อปปี้ล้มตัวทับร่างบาง สักพักเหมือนมีมนต์สะกดทำให้เขาค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนจะ...

"โอ๊ย..."

ฟางที่เกือบโดนป๊อปปี้ฉวยโอกาส ได้สติก็ร้องเรียก เพราะกลัวพิรุธโดนจับได้ว่าไม่ใช่ผู้ชาย

"เอ่อ...ฉันขอโทษ" ผมเอ่ยขอโทษคนตรงหน้า ลุกขึ้นยืนทำตัวไม่ถูก ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป

     บ้าจริง! เกืยบทำอะไรบ้าๆไปแล้วมั้ยล่ะ นายนั่นเป็นผู้ชายนะโว๊ยยยย แต่ทำไมเราต้องใจเต้นแรงด้วยวะเมื่อกี้ บ้าๆสงสัยทำงานหนักไปแน่ๆ โอ๊ยยย!

....................................................................................................................

FANG TALK...

     หลังจากที่ป๊อปปี้เดินออกไปทิ้งให้ฟางยืนหน้าแดงกับการกระทำเมื่อครู่อยู่ในห้อง

     โอ๊ย!ใจบ้าหยุดเต้นนะ เอ๊ะถ้าหยุดเต้นฉันก็ตายน่ะสิ บ้าๆ ฮือหน้าร้อนฉ่าเลย แต่ว่า...ทำไมฉันต้องรู้สึกดีแปลกๆด้วยนะ งือออ เพราะนายนั่นทำให้ฉันเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วเนี่ยยย อันตรายสุดๆเลยไอ้บ้าป๊อปปี้!

           TOP POPPY " ยืนบ่นอะไรอยู่น่ะ "

รู้สึกเริ่มขี้เกียจ5555555555 เดี๋ยวจะไม่ได้อัพอีกยาวเลยเพราะว่าจะไปเที่ยว5555 ก็อย่าลืมฟิคเราน้าหายไปนาน ทั้ง2เรื่องเลย ฝากเม้นโหวตให้กำลังใจด้วยน้าา กลับมาจะได้รีบๆอัพให้ เเฮร่