[Fic Vampire Knight] รัตติกาลสีเงิน
เขียนโดย 
เจ้าหนอน
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.49 น.
แก้ไขเมื่อ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 13.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) นายเหนือแวมไพร์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความว่ากันว่าแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์เปรียบเสมือนพระเจ้าสำหรับเหล่าแวมไพร์ เป็นราชาในอาณาจักร และเป็นผู้ที่สามารถเปลี่ยนมนุษย์ให้กลายแวมไพร์ได้
คุรัน คานาเมะ สายเลือดบริสุทธิ์เพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ หลังจากฮิโอ ชิสึกะ และ ครอส ยูกิ ตายไป คานาเมะก็ปกครองแวมไพร์นับหมื่นเพียงคนเดียว แม้จะมีสภาสูงสุดคอยช่วยแต่อำนาจทั้งหมดอยู่กับเขาเพียงคนเดียว แต่การสังหารคิริว เซโร่ ถูกละเลยการรายงานและเห็นชอบจากเขา ดังนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุให้เขาต้องมาที่สภาเพื่อสืบเรื่องทั้งหมดให้แน่ชัด
เพราะรังสีที่แผ่ออกมาจากร่างของนายแวมไพร์ทำให้เหล่าแวมไพร์ต้องหลบไปตามๆกัน อารมณ์ของเขาตอนนี้ยากจะคาดเดาว่าอยู่ในอารมณ์ไหน จะไปห้ามก็ไม่กล้า จะแจ้งว่าสภาสูงสุดกำลังประชุมอยู่ก็ทำไม่ได้ เกิดเข้าไปตอนนี้มีแต่จะโดนร่างสูงเผาเอาน่ะสิ!
“อ้าว? คานาเมะ นายมาทำอะไรที่นี่? หรือว่ามีประชุม”
แวมไพร์ผมทองที่บังเอิญเดินมาถึงเอ่ยถาม ก่อนจะขมวดคิ้วน้อยๆเมื่อคนตรงหน้าแผ่รังสีความมืดออกมาเต็ม
“คานาเมะ ผมไม่รู้ว่านายโกรธอะไรมานะ แต่ปล่อยจิตสังหารออกมามากขนาดนี้ เดี๋ยวคนสภาก็แตกตื่นกันหมดหรอก”
นายเหนือคุรันถอนหายใจก่อนจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้สงบดั่งน้ำนิ่ง ออร่าความมืดก่อนหน้านี้ถูกเก็บไปพร้อมอารมณ์ที่เปลี่ยนไป อิจิโจจึงเดินมาตบบ่าเพื่อนเบาๆ
“ตอนนี้คนในสภากำลังประชุมอยู่ ผมก็สงสัยว่าทำไมนายถึงไม่มา พวกเขาไม่บอกนายสินะ”
คานาเมะทำเพียงแค่มองอีกฝ่ายเท่านั้น การที่สภาละเลยการรายงานกับเขาถือเป็นเรื่องที่เขาไม่ชอบใจ จริงอยู่ที่เขารู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เขาต้องการการรายงานจากคนในการปกครอง
“เชิญนายเหนือที่ห้องประชุมได้เลย เดี๋ยวผมนำทางให้เอง”
อิจิโจอมยิ้มก่อนจะเดินนำร่างสูงไป วันนี้มีเรื่องสนุกให้เขาดูแล้วสิ คานาเมะปรากฏตัวโดยปราศจากการคุ้มกัน แล้วยังแผ่รังสีอำมหิตออกมา อารมณ์ที่ขุ่นมัวทั้งๆที่ปกติจะนิ่งสนิท มีเพียงเรื่องเดียวที่ทำให้เพื่อนเขาเป็นได้ถึงขนาดนี้
คิริว เซโร่ สินะ.....
เอาล่ะ มาดูการทำงานของนายเหนือดีกว่าว่าจะจัดการกับคนที่ละเลยคำสั่งของเขายังไง ชักสนุกแล้วสิ
“ให้ตายสิ”
ร่างโปร่งบ่นพึมพำเมื่อกลับมาถึงห้อง คานาเมะหายตัวไปเกือบสามวันได้แล้ว ไม่ไปทั้งโรงเรียน ไม่อยู่ที่ห้อง หายเงียบไร้การติดต่อ
ไม่ใช่ว่าโดนใครเก็บไปแล้วหรอกนะ
“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงกัน”
เซโร่วางเป้ลงก่อนจะคว้าชุดใหม่เดินเข้าห้องน้ำไป เพราะถูกถอนออกจากการเป็นฮันเตอร์แล้ว นอกจากเจอพวกที่เข้ามายุ่ง เขาก็แทบไม่ได้ออกจากห้องเลย เขาก็ไปเรียนบ้างบางวิชาแล้วแต่อยากจะเข้า หลังจากนั้นก็แอบไปงีบที่สวนน้ำพุ
แต่ว่าไม่เจออิจิรุเลย คงทำงานล่ะมั้ง
ร่างโปร่งนึกถึงน้องชายที่ไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่เขาถูกถอดถอนออกจากสมาคม เซโร่ไม่รู้ว่าตอนนี้อิจิรุอยู่ที่ไหน แล้วเป็นยังไง เขาเข้าไปในหอของเดย์คลาสไม่ได้ อย่างน้อยๆก็เพราะเขตแดนที่ครอส ไคเอ็น กางเอาไว้ ไม่ให้ไนท์คลาสล้ำเส้น
พูดแล้วหงุดหงิด ไอ้ผู้ชายคนนั้น
ร่างโปร่งชะงักเท้าเมื่อก้าวออกจากห้องน้ำ ร่างของใครบางคนที่หายหน้าไปเกือบสามวันกำลังนอนแผ่หลาเต็มเตียงของเขา
เจ้าบ้านี่ก็เหมือนกัน นึกอยากจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไป....
“นี่.....”
ร่างโปร่งสะกิดคนที่นอนอยู่บนเตียงเบาๆแต่ไร้การตอบสนอง อย่ามานอนบนเตียงคนอื่นเขาเซ่!
ร่างสูงของคานาเมะนอนแผ่หลาเต็มเตียง เซโร่ได้แต่ถอนหายใจ ไปทำอะไรมาก็ไม่รู้ หายไปตั้งสามวัน ไอ้เรานึกว่าโดนเก็บไปแล้ว
“ยังไม่ตายสินะ”
เซโร่พึมพำระหว่างเอามืออังจมูกอีกฝ่าย สงสัยคิดมากไปหน่อย เวลาแวมไพร์ตายจะกลายเป็นฝุ่นละอองนี่นา มันจะเหลือเป็นร่างได้ยังไง นอนน้อยเลยเพี้ยน
เพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มหรือก็คือเก้าโมงเช้าในเวลาปกติ ร่างโปร่งเลยรู้สึกง่วงนอน แต่จะให้ไปนอนอีกคนก็ดูลำบากเกิน จะไปนอนบนเตียงของอีกคนก็ไม่กล้าทำ ดังนั้นเขาจึงเลือกไปนอนที่โซฟาแทน
ดีกว่าไปนอนบนเตียงให้ไอ้บ้านั่นจู่โจม
แค่คิดก็เสียวสันหลังวาบ คานาเมะอารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่ด้วย อยู่ห่างๆไว้น่าจะดีกว่า
ก็อกๆๆ!
เสียงเคาะประตูรัวทำให้เซโร่ที่กำลังจะนอนต้องเดินไปเปิดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เซโร่ขมวดคิ้วเมื่อเจอบุคคลที่อยู่ตรงหน้าห้อง
สงสัยตาฝาดแฮะ......
“นายกลับมาแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไม......เอ๋??”
ดวงตาสีม่วงอ่อนทอกระกายงุนงงอย่างเห็นได้ชัด หมายความว่ายังไง คนบนเตียงคือคุรัน คานาเมะ คนตรงหน้าก็คือคุรัน คานาเมะ!
หรือว่าเขาฝัน??
“มีอะไรหรอเซโร่? ใครมาน่ะ?”
ร่างโปร่งหันไปมองคนบนเตียงที่หันมามอง พริบตาเดียวเซโร่ก็อยู่ด้านหลังของใครบางคนเรียบร้อย พร้อมมือหนาที่กุมมือเขาเอาไว้
“ที่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมถึง.....”
เซโร่มองสองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ พวกเขากำลังเล่นอะไรกัน? แล้วใครที่กล้าปลอมตัวเป็นคุรัน คานาเมะ แล้วใครที่กล้าเข้ามาในห้องของคุรัน คานาเมะ โดยไม่ได้รับอนุญาต
เดี๋ยวนะ.....
โดยปกติแวมไพร์ต้องรอให้เจ้าของบ้านเชิญถึงจะสามารถเข้ามาได้ ในกรณีคุรัน คานาเมะ ที่อยู่บนเตียงที่เขาเจอก็น่าจะเป็นตัวจริง ไมได้เคาะประตู ไม่ได้เกรงใจรูทเมท แล้วยังมานอนบนเตียงของเขาหน้าตาเฉย
แต่ก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าร่างสูงที่เพิ่งมาจะเป็นตัวปลอม ทั้งดวงตาสีแดงเข้มที่นิ่งสนิท กับพลังที่เอ่อล้นออกมาจากร่างก็เหมือนกับคุรัน คานาเมะ คนก่อนหน้านี้
วิกฤตแล้วมั้ยล่ะเซโร่เอ๊ย! จะอยกยังไงล่ะเนี่ย!
“ผมจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น กลับไปซะ”
เซโร่มองคนที่กุมมือตัวเองอยู่ คุรัน คานาเมะ ในยามปกติจะต้องพูดให้ศัตรูยอมถอยก่อน ในกรณีที่ไม่ถอยถึงจะฆ่าทิ้ง คุรัน คานาเมะ คนนี้ก็มีสิทธิ์เป็นตัวจริง
“ปล่อยเขาซะ”
คนตรงข้ามแค่เอ่ยปากบอกให้ปล่อยเขาเท่านั้น แม้จะเป็นคำพูดสั้นๆแต่ก็เป็นน้ำเสียงที่ไว้ใช้ข่มขู่ศัตรู อ้ากกก!! คำพูดก็ยังเหมือนกัน แล้วจะรู้มั้ยว่าคนไหนตัวจริง!
“ทำไมถึงมีคุรัน คานาเมะสองคน พวกแกเล่นตลกอะไรกัน?”
“นั่นมันคำพูดของผมต่างหาก/นั่นมันคำพูดของผมต่างหาก”
เซโร่กุมขมับ นอกจากจะเหมือนกันแล้วยิ่งพูดพร้อมกันน้ำเสียงแทบจะไปในทางเดียวกัน แบบนี้ไม่ตลกเลยนะโว้ย!
“ถ้าเป็นคนของสภาล่ะก็ คงรู้ใช่มั้ยว่าถ้าผมโกรธขึ้นมาจะเป็นยังไง”
“คนที่ไปทำลายสภาคือผม เพราะพวกเขาพยายามฆ่าเซโร่ แล้วถ้าเธอพยายามจะทำอะไรเขาอีกคน ผมไม่เอาไว้แน่”
พรึบ!!
เพียงพรึบตาเดียวทั้งสองคนก็ประจันหน้ากัน เซโร่ถูกกันให้อยู่ห่างจากการต่อสู้ เมื่อกี้คานาเมะว่ายังไงนะ เขาไปทำลายสภาเพราะสภาพยายามจะฆ่าเขาอย่างนั้นหรอ? อย่าบอกนะว่าที่หายไปสามวันก็เพราะเรื่องนี้ ไม่สิ เขาอาจจะโกหกก็ได้ ไม่มีอะไรยืนยันว่าเรื่องนี้จะทำให้เขาเป็นตัวจริง
“ฉันจะไปตามอิจิโจ”
ร่างโปร่งเอ่ยขึ้นก่อนจะวิ่งออกจากห้อง ถึงไม่อยากให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพัง แต่ว่าเขาก็รับมือคนเดียวไม่ไหว
ปังๆๆ!
แทนที่จะเคาะประตูห้อง เซโร่ทุบประตูห้องอย่างแรงชนิดที่ว่าคนด้านในคงสะดุ้ง อิจิโจขมวดคิ้วน้อยๆเมื่อเห็นแวมไพร์ผมเงินมาหาเขา
“มีอะไร.....”
“แย่แล้ว! คุรัน คานาเมะมีสองคน! ตอนนี้กำลังตะลุมบอนกันอยู่ในห้อง!”
ยังไม่ทันที่อิจิโจจะถามจบเซโร่ก็ชิงบอกเสียก่อน หมายความว่าไงที่ว่ามีคุรัน คานาเมะ สองคน?
“หมายถึง คานาเมะ มีสองคนอย่างนั้นหรอ?”
“ใช่! ก็เลยมาตามอยู่นี่ไง ไปช่วยกันหน่อย”
ร่างโปร่งออกวิ่งอีกครั้งเมื่อกลับไปที่ห้อง อิจิโจตามทุกคนในพริบตาเดียว ทุกคนก็มาพร้อมกันที่ห้องของคานาเมะแต่ว่าสภาพห้องเละจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร หนำซ้ำทั้งสองคนยังหายไปไหนก็ไม่รู้
“เซโร่ Bloody Rose ของเธออยู่ไหน?”
“ก็อยู่นี่ไง”
เซโร่ยื่นปืนให้ดูเมื่ออิจิโจถามหา อิจิโจพยักหน้าก่อนจะคว้ามือเรียวของเซโร่แล้วพาวิ่งออกไปทางหน้าต่าง เพราะเซโร่ไม่ใช่แวมไพร์โดยกำเนิดเหมือนคนอื่น การเคลื่อนไหวก็เลยช้า แต่ว่าเรื่องนั้นแทบไม่มีปัญหากับอิจิโจ จนเมื่อมาถึงลานน้ำพุ....
“คานาเมะ!!”
อิจิโจเอ่ยเรียกบุคคลตรงหน้าสองคนที่มีลักษณะเหมือนกันทุกประการ ทั้งสองแค่ปรายตามองก่อนจะทุ่มพลังใส่กันอีกครั้ง คราวนี้ไม่รู้เลยว่าใครกันแน่ที่มาก่อนมาหลัง ไม่น่าปล่อยให้คลาดสายตาเลย
“เซโร่ เอา Bloody Rose มายืมหน่อยสิ”
“จะเอาไปทำไม”
ถึงจะถามแบบนั้นแต่เซโร่ก็ยอมยื่นปืนให้อิจิโจ อิจิโจปลดเซฟตี้ก่อนจะเล็งที่ไปคานาเมะทั้งสองคน
“เฮ้ย! เดี๋ยวสิ!”
ร่างโปร่งรีบเข้าไปขวางตามสัญชาตญาณเมื่อเจ้านายมีอันตราย เซโร่ขวางหน้าอิจิโจไว้ไม่ให้ยิง
“หลบไปเซโร่!”
คานาเมะทั้งสองตวาดลั่นเมื่อเห็นเซโร่ทำแบบนั้น Bloody Rose แทบไม่มีผลอะไรกับแวมไพร์ชั้นสูง ต่อให้คานาเมะโดนยิงเขาก็แทบไม่สะทกสะท้าน แต่ถ้าเซโร่โดนยิงได้กลายเป็นฝุ่นผงในพริบตาแน่
“ผมแค่จะพิสูจน์ว่าใครเป็นตัวจริง ถอยไปซะคิริวคุง ไม่งั้นผมจะยิงเธอด้วย”
แวมไพร์ผมทองจ่อปืนไปยังอดีตฮันเตอร์เพื่อขู่ให้ถอยไป แต่เซโร่ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย
เขาไม่มั่นใจว่า Bloody Rose จะไม่มีผลต่อแวมไพร์ชั้นสูง แต่เขาก็ใช้ Bloody Rose ฆ่ายูกิที่เป็นเลือดบริสุทธิ์เหมือนกัน ถ้าเกิดคุรัน คานาเมะก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันล่ะ? และถ้าคานาเมะถูกฆ่าที่นี่ ตอนนี้ รับรองเลยว่าชีวิตของเขาต้องเจอกับความเลวร้ายที่ไม่เคยมีในประวัติศาสตร์แน่นอน
“เซโร่! ถอยออกไปเดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง!!”
ร่างโปร่งเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตไปตามร่าง แต่ถึงอย่างนั้นเซโร่ก็ไม่ยอมขยับออกไปจากตรงนั้น คานาเมะสถบอย่างขัดใจเมื่อเซโร่ขัดคำสั่งเขา
“ถ้าอย่างนั้น.....”
ปัง!!
ชั่วพริบตานั้น กระสุนเวทย์ปะทะเข้ากับอะไรบางอย่างที่เซโร่เห็นแล้วยังต้องนิ่งอึ้ง ร่างสูงของนายเหนืออยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับกันกระสุนเวทย์จาก Bloody Rose เพียงพริบตาเดียวเขาก็สะบัดมันทิ้ง
เพียะ!
“ทำไมถึงได้ขัดคำสั่งผม เธอไม่เคยเข็ดเลยใช่มั้ยว่าขัดคำสั่งผมเธอจะเจอกับอะไร”
ร่างโปร่งหันหน้าไปตามแรงตบของร่างสูง ใบหน้าซีกซ้ายชาวาบหากแต่ได้กลิ่นคาวเลือด ร่างโปร่งไม่ได้พูดอะไรเอาแต่เงียบ
คานาเมะตวัดสายตามองอีกร่างที่เหมือนกับตัวเอง เพียงแค่สะบัดมือร่างนั้นก็กลายเป็นฝุ่นผงหายไป คานาเมะหันมามองเซโร่อีกครั้งก่อนจะหายไปจากตรงนั้นดื้อๆ
“เธอกลับไปพักก่อนเถอะนะ ผมจะคุยกับคานาเมให้เอง นะ”
อิจิโจมองเซโร่อย่างขอโทษ มือหนาล้วงผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดที่มุมปากให้ ไม่นานทุกคนก็หายไปตรงนั้นพร้อมอิจิโจ สวนที่พุงก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกประการ ห้องของเขาก็คงจะเป็นเหมือนกันสินะ
แต่แทนที่จะกลับไปพักอย่างที่อิจิโจบอก เซโร่กลับมุ่งหน้าออกนอกโรงเรียนแทน สถานที่เพียงแห่งเดียวที่จะช่วยให้จิตใจของเขาสงบลงได้
บ้าน......สถานที่ที่เขาสามารถอยู่ได้และเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด อยากกลับไปที่นั่น ที่แห่งนั้น ไปพร้อมๆกับครอบครัว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
