ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     ด้านโทโมะ - แก้ว
     ผม'โทโมะ' รายงานตัวครับ ถ้าถามว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ ผมก็จะตอบว่าอยู่ร้านค้าข้างล่างของคอนโดลงมาซื้อของให้สุดที่รักของผม ที่สบายมากนั่งดูทีวีเป็นคุณนายได้แต่ชี้นิ้วสั่งนั้นสั่งนี้อยู่เลื่อยๆ ผมกลับขึ้นห้องก่อนแล้ว หลังจากพอเข้ามาก็ไม่เห็นเธอแล้ว หายไปไหนของเธอเนี้ย เดืนหารอบห้องแล้วยังไม่เจอ เห็นที่หัวเตียงมีกระดาษสีส้มติดไว้แล้วเขียนว่า 'โมะจ้า แก้วไปเที่ยวก่อนนะ บายน่ะคะที่รัก' ดูสิ่งที่เธอทำกับผมวันนี้กะว่าจะดูแลเธอไม่ไปไหน ตามใจทุกอย่างแต่สิ่งที่ทำผมจะค่อยดูว่าจะกลับกี่โมง กลับมาแล้วเดี๋ยวพ่อจะแกล้งงอนให้หนักเลย รอไปตั้งแต่จากหนึ่งทุ่มจนเที่ยงคืนได้ยินเสียงมาแล้ว ผมรีบปิดทีวีแล้วเข้าไปแกล้งหลับในห้องนอน มากลิ่นรอยมาเมามาชัวร์เลยแฟนผม
"อ้าว หลับแล้ว"ฉัน 'แก้ว' เองเพื่อกลับมาจากการหนีเที่ยวตอนแรกก็ว่าจะไม่ไปนั้นแหละ แต่เพื่อนที่อยู่อังกฤษมาที่ไทยไง ก็เลยต้องไปสักนิดหนึ่ง ตอนนี้ก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วกะว่าจะล้มตัวนอน ดูจากท่านอนเขาแล้วน่าจะงอนไม่ใช่น้อย นอนตะแคงข้างหันหลังให้ขนาดนี้ไม่รู้เลยว่างอน สมควรแล้วที่โดนงอน ฉันสัญญากับเขาวันนี้จะอยู่ด้วยกันทั้งวัน ห้ามใครไปไหน ค่อยง้อก็แล้วกันตอนนี้ฉันง่วงมาก เข้าไปกอดข้างหลังเขาสักพักหลับไปแล้ว
"จะง้อเราสักนิดก็ไม่มี"ผมพูดงอนๆพลางหลับตานอนยังดีที่เธอเข้ามากอดไม่งั้นเชื่อสิ
"Morning ค่ะที่รัก"ฉันพลางหอมแก้มเขาที่อาบน้ำแต่งตัวแล้วมานอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง
"ไม่ต้องเลย เมื่อคืนยังไม่ลืม"ผมพูดพลางลุกขึ้นเดินหนีไปนั่งดูทีวีตรงโซฟา มีเหรอที่เธอจะไม่เดินตามมาในสภาพที่มึนๆ
"ขอโทษ"ฉันยอมเป็นลูกแมวมาก ก็เกาะแขนเขาลูปเบาๆ
"ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ เรื่องที่ผิดสัญญา เรื่องที่หลอกใช้ให้ไปซื้อของ เรื่องที่ไม่ตรงเวลา หรืออะไร"ความจริงผมไม่โกรธขนาดนั้น แค่อยากให้เธอปรับตัวบ้าง
"ก็ถ้าบอกดีๆ จะให้ไปไหมล่ะ"ฉันย้อนเขากลับ
"ให้สิ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงว่าหายไปไหนรู้สถานที่ไปเลย"ผมไม่ชอบการที่มานั่งเป็นห่วง
"เข้าใจแล้ว อ่ะให้"ฉันก็พูดในแบบของฉันนี้แหละ ที่ให้เป็นดอกกุหลาบที่ซื้อมาตั้งแต่เมื่อคืน
"ให้ของก็พูดหวานหน่อยสิครับ"ผมพูดพลางฉวยโอกาสหอมแก้มเธอ
"ก็ รัก นะ"ฉันพูดซึ้งๆนะ หอมแก้มเขากลับ
"ครับรักเหมือนกัน"ผมก็แกล้งเธอด้วยการจักจี้  ต่อจากชีวิตผมกลับเธอก็คงมีความสุขตลอดไป แม้จะทะเลาะกันบ่อย หนีเที่ยวกันบ้าง ต่างคนรู้จักปรับตัวกลายเป็นว่าตอนนี้เวลาไปไหนก็จะไปเป็นคู่มีผมก็ต้องมึเธอ
.
.
.
.
.
     ด้านเขื่อน - เฟย์
     ฉัน 'เฟย์' คนสวยเปรี้ยวผู้น่ารัก เรื่องที่เราปิดบังไว้ก็คือพี่ป๊อปกับพี่ฟางเป็นคู่หมั้น และแม่เป็นคนสั่งให้วางแผนให้สองคนนี้รักกันให้ได้ พี่เขื่อนถึงได้เชียร์ให้พี่ฟางเป็นเลขาส่วนฉันแนะนำให้พี่ฟางไปสมัครงานที่นั่น ตอนนี้ก็อยู่บ้านพักต่างอากาศไปเที่ยวกับสามีสุดที่รัก แต่รู้สึกว่าอาการฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็ตั้งแต่มานะฉันก็เอาแต่เหม็นกลิ่นอาหารทั้งที่เป็นอาหารที่ชอบทำเอาเขาหัวเราะมีความสุขมากที่ฉันเหม็นอาหารทานอะไรก็ได้นิดหนึ่ง ดูเขาทำกับฉันสิมีการบอกด้วยนะจะได้ผอม เหมือนหลอกด่าฉันอ้วน
"เป็นอะไรครับ ดูเครียดๆนะ"ผมเข้าไปถามเธอที่นั่งใจลอยไปถึงที่ไหนแล้วมั้ง เงียบไม่ต้องอีกเป็นอะไรของเธอ 
"มีกิ๊กป่ะเนี้ย"ผมพูดพลางฉวยโอกาสจูบปากเธอแลกลิ้นด้วยเลย
"ปล่อยก่อน"เล่นเอาฉัน หายใจไม่ทัน
"ตกลงเป็นอะไรครับ"ผมถามเธอด้วยน้ำเสียงสุภาพแบบสุดๆเลยทีเดียว
"ก็ประจำเดือนไม่มาสองเดือนแล้ว แถมยังเหม็นอาหารอีก หรือว่าจะ..."ยังไม่พูดจบแต่เขากับพูดออกมาแล้วกระโดด
"ท้อง แล้วเย้ๆ"ผมพูดพลางกระโดดอย่างดีใจแบบสุด
"พี่นี้ รู้ดีจังเลยเนอะ"
"แน่นอนสิ เพื่อเฟย์ไง"ผมพูดที่รู้อาการเพราะว่าคุณแม่ท่านอยากได้หลานมานานแล้ว มีการไปเอาใบโบชัวร์จากโรงพยาบาลแล้วก็ให้ผมเอาไปอ่าน 
"จ้า กบที่รัก"ฉันเรียกเขาพลางหยิกแก้มซ้ายขวา
"ยัยหัวหอม"ผมเรียกเธอเหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรก
"้กบ บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้เรียกแบบนี้"ฉันทนไม่ได้เลยดูมาเรียกฉันสิ
"นึกว่าชอบ"ผมกวนเธอเล่นจนตอนนี้ไล่ตีผมอยู่จนต้องห้ามให้หยุดเดี๋ยวเป็นอันตรายต่อลูกในท้องขึ้นมา
"พี่ดูหน่อยสิ ว่าอะไรเอ๋ยอยู่ข้างใน"ผมพูดลากให้เธอมานั่งแล้วลูปหน้าท้องเธอ
"ตุ๊กตามั้ง"ฉันพูดก็ดูเขาพูดมาได้
"กวนแหละ แต่ก็รักที่สุด"ผมพูดเคาะหัวเธอสักที แล้วกอดกันด้วยความรักทุกวันที่อยู่ได้เพราะรักมันคือเรื่องจริงผมก็เป็นแรงให้เธอ. เธอก็คือหัวใจของผม ผมจะดูแล แกล้งให้มีแต่รอยยิ้มตลอดไป
.
.
.
.
.
.
อัพแล้วจ้าสี่สิบสี่ ตอนหน้าจะจบแล้วฝากติดตามด้วยน่ะจ้ะทุกคน