ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     กลับมาที่ฝ่ายพระนาง

     หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ครั้งนั้นรวมถึงการหมั้นมาแล้วเรียกได้ว่าตอนนี้ไม่มีการเกรงใจกันขึ้นแล้วระหว่างผมกับเธอ ก็ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านเธอกะว่าจะไปเที่ยวกันหน่อยแต่นัดเก้าโมงนี้จะสิบโมงคุณเธอเป็นคนนัดเองแล้วก็สายเองผมโทรไปก็ปิดเครื่องเธอเป็นคนเธอมาชวนเมื่อคืนนี้

"สวัสดีครับคุณว่าที่..."ผมกำลังจะนอนเธอก็โทรเข้ามา หลังจากที่ขอไปเที่ยวกับเพื่อนจัไปฉลองอะไรก็ไม่รู้

"ว่าที่อะไรไม่ทราบ"ดูสิ่งที่เธอตอบกลับมาสงสัยด้วยความเมา ก่อนไปผมสั่งว่าให้ดื่มแค่นิดเดียว

"ว่าที่เมีย"ผมบอกไปตามตรงนะ

"เออ แล้วไป"พูดเพราะจังเลยแฟนผม

"ให้ไปรับป่ะ"เป็นห่วงเลยขออาสาครับ เมาไม่รู้จะขับรถกลับไหวหรือเปล่า

"ไม่ต้อง พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันเก้าโมง"ไม่ให้ไปรับแต่กลับชวนเที่ยว

"ไปไหน"ผมถามถึงสถานที่จะไปกันได้แต่งตัวถูก

"ไม่ต้องถามแค่นี้แหละ"วางไปแล้วยังคุยไม่รู้เรื่องเลย คอยดูแต่งงานเมื่อไรผมจะตามไปคุมทุกที่เลย

     นั้นคือเหตุการณ์เมื่อคืนครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังจะเข้าไปในบ้านเธอแล้วไม่มีใครอยู่นอกจากแม่บ้าน ผมกำลังจะขึ้นไปปลุกเธอถึงที่นอนเปิดไปถึงสภาพดูไม่ได้ นอนยังอยู่ในชุดเมื่อวานอยู่เลย

"ฟางตื่นเร็ว"ไม่มีสัญญาณตอบรับ

"ฟางครับ ฟอด"หอมแก้มก็ยังไม่ตื่นสงสัยต้องใช้วิธีนี้ มือจับที่ข้อเท้าแล้วก็ลากลงมาจากเตียงยังไม่รู้สึกอีก ผมเลยลากไปรอบห้องจนมีเสียงออกมา

"อืม โอ๊ยเจ็บ"ทำไมฉันลงมาอยู่ข้างล่างได้เนี้ย มองขึ้นบนเท่านั้นแหลรู้เลย ลากลงมาได้เจ็บอ่ะ

"เจ็บก็ไปอาบน้ำ"ยังจะนอนต่ออีก ไม่ยอมตื่นง่ายๆงั้นก็อุ้มพาไปห้องน้ำเลยแล้วกัน ผมเป็นแฟนที่ดีนะจัดการเปิดน้ำจากฝักบัววางเธอลงแล้วก็จับสายบัวราดน้ำใส่เธอเต็ม จนเธอต้องยอมอ่ะ

"ยอมแล้ว เผด็จการ"เขาทำให้ฉันตื่นได้เจ็บแสบมาก วันพักผ่อนทั้งทีขอนอนหน่อยก็ไม่ได้ พอฉันออกมาจากห้องน้ำก็นั่งยิ้มอยู่บนเตียงนอน ฉันเลยทำไม่สนใจแล้วเดินไปห้องแต่งตัว วันนี้ขอใส่สบายหน่อยแค่เสื้อกล้ามสีขาว กางเกงยีนขาสั้นคืบเดียว

"โอ้โห้ นี่เหรอชุดไปเที่ยว"ผมตะลึงเลยเห็นกางเกงนึกว่า เศษผ้า

"เที่ยวอะไร"ฉันถามอย่างงงเที่ยวฉันไปบอกกับเขาตอนไหน

"ก็ที่ชวนเมื่อคืน"ผมว่าแล้วว่าเมาแล้วโทรศัพท์มา

"ตอนไหน"ฉันมึนแล้วเนี้ย หรือว่าตอนที่เมาโดนเทศน์แน่ฉันไม่นะ

"ตอนเมาไง แล้วนี่บอกว่าอย่าดื่มแอลกอฮอล์ก็ยังทำเนอะ ไหนสัญญาแล้วไงว่าไม่ ยังให้มารอตั้งแต่เก้าโมงจนตอนนี้กี่โมง พอมาถึงก็นอนหลับปลุกดีก็ไม่ตื่น ทีหน้าทีหลังไม่ต้องไปอยู่บ้านหรือถ้าอยากไปเดี๋ยวป๊อปไปเป็นเพื่อนเอง แล้วดู..."ผมยังพูดไม่จบจะมาปิดปากทำไมครับคุณแฟน

"อย่าบ่น ขอโทษ สัญญาจะไม่ไปถ้าไปก็ไปกลับ คุณพ่อเท่านั้นคร้าบ"ฉันปิดปากเขาไว้ก่อน ขี้เกียจฟังธรรมจากคุณแฟน ขนาดพ่อแม่ฉันยังไม่บ่นหนักเหมือนเขาเลย 

"ปล่อย"ผมพูดให้เธอเอามือออกจากปากผม

"ไปกินข้าวกัน"ฉันควงเขาลงไปกินข้าวพร้อมฉันเริ่มหิวแล้ว ตอนนี้ดูจากหน้าเขาแล้วคาดว่ายังโกรธอยู่

.

.

.

.

.

     หลังจากนั้นผ่านไปหลายวันแล้วที่เขาโกรธฉันง้อง่ายมากแค่ทำอาหารให้กินเสิร์ฟพร้อมดอกกุหลาบ จนมาถึงวันนี้เวลาฉันกับเขาแต่งงานกันจัดงานที่หน้าบ้านของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดขึ้นมันเหมือนจิตนาการที่นำให้เราสองคนมาเจอกัน ฉันยังจำภาพที่ฉันมาบ้านเขาครั้งแรกที่เอาเกลือผสมลงไวน์ให้เขาดื่มจนซวยต้องดื่มเข้าไปเอง ตอนที่วางแผนแกล้งแก้ว ยังไม่รวมไปถึงภาพที่แม่เขามาเล่าเรื่องต่างเกี่ยวกับเขาให้ฟัง ในงานตอนนี้แขกเริ่มทยอยกันเข้ามางานไม่ใหญ่โตหรอก ฉันตกลงกับเขาว่าขอไม่เล็กหรือใหญ่โตจนเกินไปเพราะเราต่างไม่ชอบความอลังการเหมือนกัน

"สวัสดีครับ ท่านแขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ กระผมนายภัทรดนัยเป็นพิธีกรในงานค่ำคืนนี้"เสียงพิธีกรชายที่เป็นที่คุ้นเคยไม่ใช่คนอื่น เขื่อนเป็นคนที่เคยพูดกับฉันว่าจะเป็นพิธีกรงานแต่งให้ฉันเอง ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันพูดเล่นเพราะพูดกันตั้งแต่ตอนมหาลัย ที่ไหนได้มันเอาจริงยังบอกด้วยนะขอคู่กับเฟย์ แต่ตอนนี้คูกันไม่ได้เนื่องจากเฟย์กำลังท้องได้จะห้าเดือนแล้ว เขื่อนเป็นห่วงเลยสั่งห้ามเฟย์เอาไว้ ส่วนพิธีกรหญิงก็...

"และ ดิฉันางสาวจริญญา เป็นพิธีกรเช่นกัน"แก้วก็เลยอาสาเป็นแทนเฟย์ มองไปข้างล่างเวทีที่โต๊ะข้างหน้าก็มีโทโมะที่นั่งส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้แก้วตลอดเวลา มีมีนที่มาพร้อมกันกับจองเบไปคบกันตอนไหนก็ไม่รู้ ส่วนอีกคู่นึ่งก็เคนตะกับจินนี่รู้เพราะว่าพ่อจินนี่โทรมาเล่าให้ฟังบ่อยว่าจินนี่สวีทกับเคนตะยังนู้นยังนี้ไม่เคยหยุด มีครั้งนึ่งพ่อจินนี่โทรมาแล้วฉันอยู่กับเขาพอดี เขาคิดว่าฉันคุยกับผู้ชายคนอื่นพอได้คุยนะแล้วรู้ว่าเป็นใครอ้อนฉันใหญ่เลย

"เรามาถามเจ้าบ่าวสักหน่อยดีกว่า"มีเว้นจังหวะด้วน

"ว่ารู้สึกยังไงตอนเจอกันครั้งแรก อ่ะนั้นล่ะสิ"ดีนะยัยแก้วถามเขาก่อน

"ก็ผู้หญิงอะไรพูดมากจัง แต่ก็น่ารักดี"ผมรู้สึกอย่างงั้น บางทีก็รำคาญมาก

"จูบเลย จูบเลย"อ๊ายพวกนี้จะแซวแล้วก็เชียร์ทำไมเนี้ยฉันอาย คุณชายอันทำจริงด้วยเขาค่อยๆเอามือจับหน้าไว้เบาแล้วกดจูบเบาๆสักพักก็คลายออก ฉันอายไม่รู้จะทำไงก็กอดเขาแน่น

"แล้วยังงี้เราจะไม่ถามเจ้าสาวเหรอค่ะเขื่อน"ไม่ต้องถามก็ได้ย่ะ

"นั้นแหละสิ"ฉันต้องตอบใช่ไหมแก ไม่น่าให้เขื่อนกับแก้วเป็นพิธีกรเลย

"ก็ ผู้ชายอะไรเย็นชาที่สุด"ฉันตอบตามจริงก็ตอนนั้นมารู้สึกอย่างนั้น

"เย็นชาแต่ก็รักใช่ไหมล่ะ"ยัยแก้วเล่นฉันอีกแล้วนะ

"ช่วงเวลาต่อไปต้องให้แก้วไปรอรับดอกไม้กันดีกว่า สาวที่โสดหรือไม่โสดเข้ามาบริเวณหน้าเวทีเลยครับ รับดอกไม้ เจ้าสาวพร้อมนะ โยน"สักพักนึ่งฉันจะโยนช่อดอกไม้ลงไป ช่อนั้นมันไปตกอยู่ที่แก้วพอโทโมะเห็นว่าแก้วได้เข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่ หลังจากนั้นก็มีปาร์ตี้เลี้ยงฉลองกัน เฟย์จะดื่มแต่เขื่อนค่อยห้ามตลอด แก้วก็ดื่มหนักยิ่งกว่าโทโมะอีก จองเบแกล้งมีนอีกตามเคยถึงแม้จะคบกันแล้ว จินนี่ก็ดื่มนั่งพูดกับเคนตะที่บ่นตลอดการ ส่วนฉันเจอคำสยองที่เขากระซิบมาว่า'คืนนี้ไม่รอดแน่'  จนเลิกงานทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ จะมีก็พวกเพื่อนที่ขอนอนบ้านด้วย แน่นอนว่าคุณแม่เขาจัดห้องให้เรียบร้อยสำหรับทุกคน

.

.

.

.

.

     ในเมื่อกิจกรรมหมดสิ้นไปเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้ก็ได้เวลาเข้าหอกับคนที่รักซึ่งผมกระซิบแกล้งเธอให้ไม่กล้าเมาแล้วก็ไม่ดื่มจริงพอมาถึงห้องนอนเธอวิ่งเข้าห้องน้ำใช้เวลานานมากจนผมร้อนขนาดที่เปิดแอร์นะ

'ก๊อกๆ'ผมเคาะประตูห้องน้ำ

"ฟางเสร็จยังเร็วๆ จะเข้าห้องน้ำ"

"แปปนึ่ง เชิญ"ฉันเปิดประตูให้เขาก็ทำใจแล้วกันเพราะฉันอาบน้ำนาน

"ดีมาก ฟอด"ผมพูดพลางหอมแก้มแล้วเข้าห้องน้ำ ไม่นานออกมาเห็นเธอเช็ดผมอยู่

"มาป๊อปช่วย"ผมอาสาแล้วเธอยื่นผ้าให้ ผมค่อยๆเช็ดผมหอมเหมือนกันนะเนี้ย มีจังหวะนึ่งเธอหันหาดึงผ้าพอดีทำให้หน้าเราใกล้ต่างคนต่างมองเข้าไปอย่างลึกซึ้งในหัวใจ ผมโน้มหน้าเข้าหาเธอมากขึ้นจนต้องจูบปากสัมผัสที่เปลี่ยนรสกันระหว่างลิ้น ค่อยเลื่อนมือโอบกอดจากข้างหลังถอดจูปแล้วลงไปนอนพร้อมกัน จูบริมฝีปากของเธออีกครั้งแล้วเปลี่ยนมาเป็นไซร้คอพร้อมตีตราให้รู้ว่า เธอมีเจ้าของแล้ว

"เบาสิ เจ็บ"ฉันรู้สึกเจ็บรอบคอ

"ครับคุณแม่"ผมพูดพลางทำให้เบาลงเมื่อกี้แค่รอยเดียว เพิ่มรอยแล้วจูบบรรเทาความเจ็บให้เธอก่อนที่จะคุมผ้าห่มลงไปด้วยกัน จัดการถอดเสื้อผ้าทั้งเธอและผมจนหมดได้รับความร่วมมือจากเธอด้วยการทักทาย จนถึงตอนนี้เราต่างก็เป็นของกันและกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็จะรักและดูแลเธอเพียงผู้เดียว

"รักฟางนะ"ผมบอกรักเธอที่กอดกันอยู่

"รักป๊อปค่ะ"ฉันพูดพลางกระซับกอดให้แน่นขึ้น มันหนาว

"หนาวเหรอ แล้วอยู่บ้านกอดอะไรเวลาหนาว"ผมถามเธอที่กอดผมแน่นจริง เพราะวันนั้นไปห้องเธอไม่เห็นมีหมอนข้างเลย

"ผ้าห่มสองผืนไง"ฉันจะเก็บผ้าห่มผืนนึ่งไว้ใต้หมอนเวทอ

"งั้นตอนนี้ก็กอดคนนี้พอนะครับ"ผมพูดพลางขยับผ้าห่มขึ้นมาอีกนิดนึ่งแล้วกอดกันจนเกือบเที่ยงยังไม่ตื่นกัน ซึ่งแน่นอนผมไปอาบน้ำก่อนเธอแล้วค่อยอุ้มเธอไปอาบน้ำตามคำขอที่ให้อุ้มไปส่งหน้าห้องน้ำ ลงไปข้างล่างไม่เห็นมีใครกลับกันหมดแล้วมั้ง วันนี้เราจะไปเที่ยวทะเลด้วยกันรอให้เธอลงมาก่อน

"ไปยัง"ฉันเดินลงจากข้างบน แล้วเขาเดินมารับพาขึ้นรถสปอร์ตสีดำเปิดประทุน มาถึงทะเลสวยมากเลยพระอาทิตย์กำลังจะตกเดินพอดีฉันเลยชวนเขาไปเดินเล่นริมทะเล

"จะดูแลและรักยัยหมูอวกาศตลอดไปนะ"ผมพูดพลางว่าเธอขำๆ

"เหมือนกันย่ะ คุณชาย"ฉันพูดพลางวิ่งหนี เขาวิ่งตามกลายเป็นว่าล้มลงไปนอนด้วยกันต่อไปนี้ฉันจะมีแค่เขาดูแลกันตลอดไป

.

.

.

.

.

.

จบบริบูรณ์  ตอนหน้าเป็นตอนพิเศษตามคำขอ