ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     ด้านโทโมะ - แก้ว

     ผม'โทโมะ' รายงานตัวครับ ถ้าถามว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ ผมก็จะตอบว่าอยู่ร้านค้าข้างล่างของคอนโดลงมาซื้อของให้สุดที่รักของผม ที่สบายมากนั่งดูทีวีเป็นคุณนายได้แต่ชี้นิ้วสั่งนั้นสั่งนี้อยู่เลื่อยๆ ผมกลับขึ้นห้องก่อนแล้ว หลังจากพอเข้ามาก็ไม่เห็นเธอแล้ว หายไปไหนของเธอเนี้ย เดืนหารอบห้องแล้วยังไม่เจอ เห็นที่หัวเตียงมีกระดาษสีส้มติดไว้แล้วเขียนว่า 'โมะจ้า แก้วไปเที่ยวก่อนนะ บายน่ะคะที่รัก' ดูสิ่งที่เธอทำกับผมวันนี้กะว่าจะดูแลเธอไม่ไปไหน ตามใจทุกอย่างแต่สิ่งที่ทำผมจะค่อยดูว่าจะกลับกี่โมง กลับมาแล้วเดี๋ยวพ่อจะแกล้งงอนให้หนักเลย รอไปตั้งแต่จากหนึ่งทุ่มจนเที่ยงคืนได้ยินเสียงมาแล้ว ผมรีบปิดทีวีแล้วเข้าไปแกล้งหลับในห้องนอน มากลิ่นรอยมาเมามาชัวร์เลยแฟนผม

"อ้าว หลับแล้ว"ฉัน 'แก้ว' เองเพื่อกลับมาจากการหนีเที่ยวตอนแรกก็ว่าจะไม่ไปนั้นแหละ แต่เพื่อนที่อยู่อังกฤษมาที่ไทยไง ก็เลยต้องไปสักนิดหนึ่ง ตอนนี้ก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วกะว่าจะล้มตัวนอน ดูจากท่านอนเขาแล้วน่าจะงอนไม่ใช่น้อย นอนตะแคงข้างหันหลังให้ขนาดนี้ไม่รู้เลยว่างอน สมควรแล้วที่โดนงอน ฉันสัญญากับเขาวันนี้จะอยู่ด้วยกันทั้งวัน ห้ามใครไปไหน ค่อยง้อก็แล้วกันตอนนี้ฉันง่วงมาก เข้าไปกอดข้างหลังเขาสักพักหลับไปแล้ว

"จะง้อเราสักนิดก็ไม่มี"ผมพูดงอนๆพลางหลับตานอนยังดีที่เธอเข้ามากอดไม่งั้นเชื่อสิ

"Morning ค่ะที่รัก"ฉันพลางหอมแก้มเขาที่อาบน้ำแต่งตัวแล้วมานอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง

"ไม่ต้องเลย เมื่อคืนยังไม่ลืม"ผมพูดพลางลุกขึ้นเดินหนีไปนั่งดูทีวีตรงโซฟา มีเหรอที่เธอจะไม่เดินตามมาในสภาพที่มึนๆ

"ขอโทษ"ฉันยอมเป็นลูกแมวมาก ก็เกาะแขนเขาลูปเบาๆ

"ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ เรื่องที่ผิดสัญญา เรื่องที่หลอกใช้ให้ไปซื้อของ เรื่องที่ไม่ตรงเวลา หรืออะไร"ความจริงผมไม่โกรธขนาดนั้น แค่อยากให้เธอปรับตัวบ้าง

"ก็ถ้าบอกดีๆ จะให้ไปไหมล่ะ"ฉันย้อนเขากลับ

"ให้สิ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงว่าหายไปไหนรู้สถานที่ไปเลย"ผมไม่ชอบการที่มานั่งเป็นห่วง

"เข้าใจแล้ว อ่ะให้"ฉันก็พูดในแบบของฉันนี้แหละ ที่ให้เป็นดอกกุหลาบที่ซื้อมาตั้งแต่เมื่อคืน

"ให้ของก็พูดหวานหน่อยสิครับ"ผมพูดพลางฉวยโอกาสหอมแก้มเธอ

"ก็ รัก นะ"ฉันพูดซึ้งๆนะ หอมแก้มเขากลับ

"ครับรักเหมือนกัน"ผมก็แกล้งเธอด้วยการจักจี้  ต่อจากชีวิตผมกลับเธอก็คงมีความสุขตลอดไป แม้จะทะเลาะกันบ่อย หนีเที่ยวกันบ้าง ต่างคนรู้จักปรับตัวกลายเป็นว่าตอนนี้เวลาไปไหนก็จะไปเป็นคู่มีผมก็ต้องมึเธอ

.

.

.

.

.

     ด้านเขื่อน - เฟย์

     ฉัน 'เฟย์' คนสวยเปรี้ยวผู้น่ารัก เรื่องที่เราปิดบังไว้ก็คือพี่ป๊อปกับพี่ฟางเป็นคู่หมั้น และแม่เป็นคนสั่งให้วางแผนให้สองคนนี้รักกันให้ได้ พี่เขื่อนถึงได้เชียร์ให้พี่ฟางเป็นเลขาส่วนฉันแนะนำให้พี่ฟางไปสมัครงานที่นั่น ตอนนี้ก็อยู่บ้านพักต่างอากาศไปเที่ยวกับสามีสุดที่รัก แต่รู้สึกว่าอาการฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็ตั้งแต่มานะฉันก็เอาแต่เหม็นกลิ่นอาหารทั้งที่เป็นอาหารที่ชอบทำเอาเขาหัวเราะมีความสุขมากที่ฉันเหม็นอาหารทานอะไรก็ได้นิดหนึ่ง ดูเขาทำกับฉันสิมีการบอกด้วยนะจะได้ผอม เหมือนหลอกด่าฉันอ้วน

"เป็นอะไรครับ ดูเครียดๆนะ"ผมเข้าไปถามเธอที่นั่งใจลอยไปถึงที่ไหนแล้วมั้ง เงียบไม่ต้องอีกเป็นอะไรของเธอ 

"มีกิ๊กป่ะเนี้ย"ผมพูดพลางฉวยโอกาสจูบปากเธอแลกลิ้นด้วยเลย

"ปล่อยก่อน"เล่นเอาฉัน หายใจไม่ทัน

"ตกลงเป็นอะไรครับ"ผมถามเธอด้วยน้ำเสียงสุภาพแบบสุดๆเลยทีเดียว

"ก็ประจำเดือนไม่มาสองเดือนแล้ว แถมยังเหม็นอาหารอีก หรือว่าจะ..."ยังไม่พูดจบแต่เขากับพูดออกมาแล้วกระโดด

"ท้อง แล้วเย้ๆ"ผมพูดพลางกระโดดอย่างดีใจแบบสุด

"พี่นี้ รู้ดีจังเลยเนอะ"

"แน่นอนสิ เพื่อเฟย์ไง"ผมพูดที่รู้อาการเพราะว่าคุณแม่ท่านอยากได้หลานมานานแล้ว มีการไปเอาใบโบชัวร์จากโรงพยาบาลแล้วก็ให้ผมเอาไปอ่าน 

"จ้า กบที่รัก"ฉันเรียกเขาพลางหยิกแก้มซ้ายขวา

"ยัยหัวหอม"ผมเรียกเธอเหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรก

"้กบ บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้เรียกแบบนี้"ฉันทนไม่ได้เลยดูมาเรียกฉันสิ

"นึกว่าชอบ"ผมกวนเธอเล่นจนตอนนี้ไล่ตีผมอยู่จนต้องห้ามให้หยุดเดี๋ยวเป็นอันตรายต่อลูกในท้องขึ้นมา

"พี่ดูหน่อยสิ ว่าอะไรเอ๋ยอยู่ข้างใน"ผมพูดลากให้เธอมานั่งแล้วลูปหน้าท้องเธอ

"ตุ๊กตามั้ง"ฉันพูดก็ดูเขาพูดมาได้

"กวนแหละ แต่ก็รักที่สุด"ผมพูดเคาะหัวเธอสักที แล้วกอดกันด้วยความรักทุกวันที่อยู่ได้เพราะรักมันคือเรื่องจริงผมก็เป็นแรงให้เธอ. เธอก็คือหัวใจของผม ผมจะดูแล แกล้งให้มีแต่รอยยิ้มตลอดไป

.

.

.

.

.

.

อัพแล้วจ้าสี่สิบสี่ ตอนหน้าจะจบแล้วฝากติดตามด้วยน่ะจ้ะทุกคน