Love

     ในห้องพักฟื้นมีเสียงคุยกันแจ๋วๆของอาหลาน ยกเว้นผมที่เงียบเหลือบมองหน้าคุณแฟนที่ไม่ยอมคุยด้วยเลยสักคำ จนมีสายเข้ามาในโทรศัพท์ ผมก็ขอตัวออกไปคุยธุระที่ระเบียง
"ยูยังไม่หายโกรธพี่ชานยอลหรอลูกหึ" อาสาวเห็นชานยอลออกไปด้านนอกก็เอยถามคุณหลานที่ไม่สนใจหลานเขยตั้งแต่เลิกง้อแง้
"ปาวโกรธดิค่ะ แค่ยูไม่มีอะไรจะพูดด้วยแค่นั้น" ยูตอบอาสาวเหลือบมองคุณแฟนที่คุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง
"อาดูออกนะยู หลอกอาไม่ได้หรอนะ พี่ชานยอลไปช่วยหนูแล้วเฝ้าหนูตลอดไม่ไปไหนเลยนะคนเราถ้าไม่รักจริงเขาจะไม่ทำขนาดนี้นะคุณหลานคิดเอาเองนะ อุ้ยชานยอลมือบวมดิตายแล้ว" พอผมเดินกลับเข้ามา อาสาวที่เห็นมือผมบวมช้ำก็ตกใจแล้วลุกมาดูมือผม
"ผมไม่เป็นไรครับ ไม่เจ็บครับ" ผมบอกอาสาวแล้วยิ้มออกให้
"นี้บอกว่าไม่เจ็บอีกหรอไปหาหมอให้หมอตรวจเลยนะ" ยูที่เห็นตามที่อาสาวพูดก็ร้องออกมาให้ผมไปหาหมอตรวจ ผมที่ได้ยินเสียงยูร้องบอกก็หันไปหาแล้วยิ้มให้เป็นห่วงเขาด้วย
"จริงด้วยอาพาไป ป่ะชานยอล" อาผู้ชายที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยบอกและล็อกคอผมเดินออกไปหาหมอ
"เป็นห่วงหรอจ๊ะคุณหลานสาววว"ชานยอลกับสามีออกไปก็เดินไปแซวหลานสาว
"กะ..ก็แค่..ค่ะเป็นห่วง อาน้อยอ่ะยูไม่คุยด้วยแล้วง่วงแล้วค่ะนอนละ"
"จร้าาาาาเดียวพี่ชานยอลมาแล้วอาจะปลุกนะ" เห็นหลานสาวเขินก็ยิ่งแกล้ง หึหึมันน่าตีจริงๆเลยหลานใครเนีย
  อาสาวเห็นหลานหลับก็เดินออกไปดูชานยอล เพราะออกไปนานยังไม่กลับเข้ามาในห้องอีก
กรี๊ดๆๆๆๆๆ เสียงกรี๊ดดังมากแถวห้องตรวจตายแล้วชานยอลไม่ได้ใส่อะไรพรางตัวเลยแย่แล้ว
"พี่ชานยอลเป็นไรค่ะ,มาโรงบาลทำไม่,มาหนูหรือปาวอ้ายยย,พี่ชานยอลลลลล" บรรดาแฟนคลับที่ส่งเสียงเรียกร้องชานยอลกันใหญ่
"ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะคุณชานยอลต้องเข้าห้องตรวจแล้วค่ะ" พยาบาลที่ช่วยกันพาชานยอลเข้าห้องตรวจมันช่างเป็นอะไรที่วุ่นวายน่าดู