Love

       "แยกกันตรงนี้นะฮยอง ดูแลตัวเองด้วยละเจอกันที่หอ ไปแล้วนะน้องยูเจอกันใหม่นะค่ะ" 
"ค่ะ / อืมแล้วเจอกัน" แล้วเซฮุนก็ขึ้นรถกลับไปหอ
     ตอนนี้เวลา 5 โมงเย็น
"ยูกลับค่ำๆได้หรือปาวครับ"
"ได้ค่ะ ยูโทรบอกที่บ้านไว้แล้วค่ะ"
"ครับ ยูอยากกินอะไร เลือกได้เลยนะเดียวพี่หาไป"
"พี่ชานยอลเลือกเถอะค่ะ ยูไม่ค่อยรู้จัก^^"
"งั้นไปกินใส้ย่างกันและก็ต๊อกบ๊อกกี๊ดีไหม" ผมบอกยูถึงเมนูที่จะพาไป ยูพยักหน้ารับรู้ อากาศวันนี้เย็นกว่าทุกวัน ยูใส่เสื้อบางผมเห็นยูสั่นน้อยๆเวลามีลมพัดมา
"อ่ะ!!"
"หนาวนะ เอาเสื้อพี่ไปใส่จะได้อุ่น" ผมถอนเสื้อตัวนอกออกมาใส่ให้ยู ผมใส่เสื้อคลุมมาสองตัวก็เลยอุ่น พอใส่เสร็จก็ต้องอมยิ้มออกมายูตัวเล็กมากพอใส่เสื้อคลุมของผมยิ่งทำให้ดูเล็กเข้าไปใหญ่
"ขอบคุณค่ะ" 
"นี้หนาวหรือว่าเขินพี่หึแก้มแดงจัง" เพี๊ยน///ก้มหน้าลงไปถามยูเอามือเล็กๆของเขามาตีที่แขนเบาๆไม่ได้แรงอะไรเลยแล้วรีบเดินหนีนำหน้าไป ยูไม่รู้หรอกว่ามันทำผมยิ้มปากแทบฉีดกับการกระทำน่ารักๆของยู 
"เดินนำแบบนี้รู้ทางหรอยู" 
"พี่ชานยอลก็เดินเร็วๆชิค่ะ" เธอหยุดเดินหันหน้าเดินกลับมาหาผมแล้วประกบหลังก้มหน้าและเดินตาม
"ยูทำงานวันนี้เหนื่อยไหม" 
"ไม่ค่ะสนุก คนเยอะขายหมดเร็วด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันจะดีมากเลยค่ะ" ^.^
"ชอบทำเบอเกอรี่หรอ"
"ชอบค่ะมันสวยเวลาเราตกแต่ง แถมอร่อยด้วย" ผมเดินลงไปถึงรถไฟฟ้าใต้ดิน เย็นแล้วเป็นเวลาเลิกงานผู้คนเลยเยอะ เบียดกันเพื่อเข้าไปในรถไฟฟ้า
"ยูมาอยู่หน้าพี่เร็วเดียวเด็กหลง พี่ตามหาไม่เจอร้องไห้ขี้มูลโปร่งไม่รู้ด้วยนะ" ผมโดนมองฆ้อง แต่ยอมทำตามตอนนี้ยูมายืนข้างหน้าผม ผมประกบอยู่ข้างหลังคอยกันคนที่เบียดเข้ามาช่วยไม่ได้อย่างสู้ใหญ่กว่ายูทำไม่ เรายืนชิดกันมากเพราะคนเยอะหลังยูอยู่ที่อกแกร่งของผม รู้สึกดีมากเลยครับที่ได้ดูแลผู้หญิงตัวเล็กๆ
"เราจะไหนหรอค่ะ" ยูหันหน้าไปหาผมเล็กน้อยให้ได้ยินในสิ่งที่ยูพูด แต่ผมดันก้มหัวลงมาแก้มกับจมูกยูแทบจะโดนกัน ดีที่ใส่หมวกกับผ้าปิดจมูกไม่งั้นโดนแน่ๆ
"เมียงดงค่ะ ยูเคยไปไหม" ยูส่ายหัวให้เป็นคำตอบ แค่นี้รู้สึกหน้าตัวเองร้อนแปลกๆ หรือว่าเสื้อที่ผมใส่มันหนาเกินไปนะ